ฉินเป่ยเข้าใจความคิดของยายเฒ่าผี เขาพยักหน้าและพูดว่า “ผมจะไม่ทำให้คนของผมต้องเสียเปรียบ!” ตูม!ยายเฒ่าผีลงมือ เพียงโบกมือไปกลางอากาศ พลังดูดอันทรงพลังก็ดึงคนสิบกว่าคนมาไว้ใกล้ๆ ทันที! “พวกขยะที่ไม่มีประโยชน์เหล่านี้ มีชีวิตอยู่ก็เปลืองอากาศ!” แคร่ก...ยายเฒ่าผีหักคอของหยางส่าวและคนอื่นๆ ทันที ส่
ฉินเป่ยควักจี้หยกของหลินชิวเสียออกมา เมื่อเฉินเยี่ยนเห็นดังนั้นจึงเลิกเสแสร้ง ลุกขึ้นยืนปล่อยลมปราณจอมยุทธ์ออกมา ก่อนจะหล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะรู้ตัวได้เร็วขนาดนี้ แต่แล้วไงล่ะ? คุณคิดว่าฆ่าเป่ยเฉินอีหลางไปแล้ว เรื่องจะจบงั้นเหรอ?” “ผิดแล้ว ผิดมหันต์ คุณไม่รู้เลยว่าตระกูลเป่ยเฉินนั
ฉินเป่ยพูดพลางเข็มเงินหลายเล่มก็พุ่งเข้าใส่ร่างกายของเฉินเยี่ยน และตรึงเธอไว้กับผนัง “เดี๋ยวก่อน ฉันยอมแล้ว ฉันยอมพูดแล้วไม่ได้เหรอ? คุณมันโรคจิตหรือเปล่า?”“ทำไมเอาถึงได้วิ่งเอาเข็มแทงคนอื่นอยู่ได้? คิดว่าไม่เจ็บหรือไง?”เฉินเยี่ยนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด แต่เธอก็จงใจเผยให้เห็นหน้าอกของเธอ ในพจนานุก
“ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ถ้าผมเป็นหรงเอ๋อร์นะ ผมคงไล่คุณออกไปตั้งนานแล้ว!” หลังจากที่ฉินเป่ยพูดจบก็รีบออกไปทันที อันหนิงอึ้งไปสองสามวินาทีจึงค่อยได้สติ! “ฉินเป่ย ฉันเคารพคุณเหมือนนายพล แต่คุณอย่าได้มากเกินไป คุณกล้าสั่งสอนฉัน งั้นก็รอฉันได้เลย รอให้ฉันบรรลุไปจนถึงขั้นราชาจอมยุทธ์ก่อน ฉันจะทำให้นายต้อง
ผ่านไปไม่กี่นาที เวินซูซูลากฉินเป่ยเข้ามาในห้องผู้ป่วยพอเข้าไปในห้องผู้ป่วย ฉินเป่ยก็เห็นหญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางสง่างาม เธออายุราว 45 ปี และเธอกำลังนอนโคม่าอยู่ หากมองดูไม่ละเอียดคงจะคิดว่าเธอเพียงแค่นอนหลับไปแต่พอดูอย่างละเอียด ฉินเป่ยกลับพบว่าอาการป่วยของเธอเป็นเพราะพิษกู่!ยิ่งไปกว่
จ้าวหลิงเอ๋อร์พูดแทรกขึ้นมา แต่หลี่หงเฟยกลับจับมือของเธอเอาไว้ราวกับเป็นผู้พิทักษ์ดอกไม้ พร้อมกับพูดต่อว่า “หลิงเอ๋อร์ เธอไม่ต้องเป็นห่วง มีพี่อยู่ทั้งคน จะไม่มีใครหน้าไหนกล้ารังแกเธอและคุณป้าอย่างเด็ดขาด”“ฉันเจอคลินิกหมอเถื่อนแบบนี้ที่ไหน ฉันจะพังมันทุกที่ไปเลย!”จ้าวหลิงเอ๋อร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย รีบ
เมื่อเห็นฉากนี้ อู่เทียนสงและเวินซูซูจึงตกใจขึ้นมาในทันทีในขณะเดียวกัน ฉินเป่ยพูดต่อไปอีกว่า “ผู้ป่วยได้รับพิษกู่จากดินแดนเหมียว สิ่งเล็ก ๆ ที่อยู่ในร่างกายนั่นก็คือหนอนพิษกู่ ผ่านมาหนึ่งปีกว่าแล้ว โชคดีที่มาทันเวลาพอดี ถ้าสายไปหนึ่งวัน ผู้ป่วยจะต้องตายแน่ ๆ!”“ต่อไปถ้านายเจอผู้ป่วยที่มีอาการแบบนี้
อู่เทียนสงรู้สึกประหลาดใจ พร้อมกับยกนิ้วให้กับฉินเป่ยฉินเป่ยพูดอย่างถ่อมตัวว่า “ไม่ขนาดนั้นหรอกเหล่าอู่ ใครก็ตามที่เจอผู้ป่วยแบบนี้เป็นครั้งแรกก็ทำอะไรไม่เป็นเหมือนกัน ฉันเชื่อว่าถ้าเจอผู้ป่วยแบบนี้ครั้งหน้า นายจะรับมือได้แน่นอน!”“ที่เหลือนายและซูซูจัดการก็แล้วกัน!”ฉินเป่ยเดินออกจากห้องผู้ป่วย จ้