“ไอ้เจ้านี่มัน ร้ายกาจมาก!”รปภ.คนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ทันทีที่สายตาของพวกเขาสบตาเข้ากับฉินเป่ย พวกเขาทุกคนรู้สึกได้ถึงพลังอาฆาตที่หนาวสะท้านพวกเขาทั้งหมดเป็นจอมยุทธ์ แต่พวกเขาไม่มีใครสักคนที่จับพลังลมปราณจอมยุทธ์ของฉินเป่ยได้ พวกเขาจึงได้แต่มองตากันไปมา และท้ายที่สุดก็ลงความเห็นกันว่าฉ
“หัวหน้าทีม ท่านต้องแก้แค้นแทนผมนะครับ ไอ้หนุ่มนี่มันอวดดีเกินไปแล้วครับ!”“ใช่ครับหัวหน้าทีม ไอ้หนุ่มนี่อวดดีเกินไปแล้ว”พวกรปภ.ค่อย ๆ พูดขึ้นมา ชายสวมชุดสูทผู้เป็นหัวหน้าทีมของพวกเขามองไปที่ฉินเป่ย ก่อนจะปล่อยพลังลมปราณอันสั่นสะท้านออกมา! ยอดมหานักพรต! “ไอ้หนุ่ม แกมันโอหังมากเลยนะ แม้แต่กับคนของ
พูดจบ หยางโก่วเซิ่งก็เดินเข้าไปในโรงแรมอย่างรวดเร็วจางเต๋อไคและคนของเขามองหน้ากัน แม้ว่าในใจของพวกเขาจะไม่เต็มใจนัก แต่ต่อหน้ายอดปรมาจารย์แล้ว พวกเขาต้องคุกเข่าแม้ไม่อยากคุกเข่าก็ตาม! เพราะฟีนิกส์ดำเจ้านายของพวกเขาไม่ได้อยู่ในเมืองหยางตู!“ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับผมอีก!”หลังจากจางเต๋อไคกับคนอื
เพราะร่างกายของเขาไม่มีพลังลมปราณของจอมยุทธ์ใด ๆ อยู่เลย!พิลึกมาก ๆ !จ้าวเทียนเจ๋อกับหวังเป่ยซานสีหน้าซีดเผือด และตัวสั่นเทา โดยเฉพาะจ้าวเทียนเจ๋อเขาเป็นถึงยอดปรมาจารย์ แต่ตอนนี้กลับโดนฉินเป่ยบีบเหมือนลูกไก่ในกำมือ นี่มันอับอายขายหน้าเอามาก ๆ “คุณฉิน ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมขออภัย ขออภัยต่อพ่อแม่ขอ
ยามทั้งหลายพากันด่าทอเขาขึ้นมา“ถุย ยายเฒ่าหนังเหี่ยวเอ้ย เธอกำลังพยายามทำอะไรวะ ไอ้หนุ่มนั่นมันระรานผู้คนไปตั้งมากมาย เธอปกป้องมันไว้ไม่ได้หรอก นอกเสียจากเธอจะเป็นยอดปรมาจารย์ น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่!”“ถ้าคุณชายถูของเราอยู่ที่นี่ เธอก็คงไม่กล้าหยิ่งผยองหรอก!”“ใช่ ต่อหน้าพวกเราจะทำเก่งอะไรขนาดนั้น
“พวกแก ข้าจะคิดบัญชีเสียให้ครบทุกคนซะ วันนี้ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องคุณฉิน ฉันเวินหงอิงจะสังหารมันผู้นั้นเอง!”ตูม!เวินหงอิงระเบิดเสาหินที่อยู่ในระยะไกลให้กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยด้วยฝ่ามือกลางอากาศจ้าวเทียนเจ๋อ โจวเทียนเป่ย หวังเป่ยซานและหยางลี่กับคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง สีหน้านั้นดูแย่เอามาก ๆ !โดยเฉพ
เวินซูซูตกใจกับความสามารถของฉินเป่ย ถึงแม้ว่าจนถึงตอนนี้เธอจะยังไม่รู้ว่าความสามารถของเขามีมากแค่ไหนกันแน่ แต่สิ่งที่ต้องตกใจยิ่งกว่าก็คือเขากับหลินชิวเสียนั้นหมั้นกันแล้ว ในที่สุดเธอก็เพิ่งได้รู้ซึ้งว่าก่อนหน้านี้ตัวเองนั้นโง่มากขนาดไหน และในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะคุณย่าของเธออยู่ ก
ในเวลานี้ เหลยเทียนหมิงก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมนั่งอยู่บนรถเข็นที่ถูกคนเข็นออกมา สิ่งที่เขาสูญเสียไปก็คือขาที่สาม จึงไม่กล้าเดินเอง เพราะพอขยับแล้วก็เจ็บเจียนตาย จึงทำได้เพียงนั่งบนรถเข็นเท่านั้น “อาจารย์ ท่านอาจารย์ยังจำผมได้ไหมครับ? ผมคือเหลยเทียนหมิงลูกศิษย์ของท่านเองครับ!”“อาจารย์ ท่านจะต้องออกหน้