เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 925
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 926
ในขณะที่ร็อดนีย์กำลังไปต่อไม่ถูก จู่ ๆ คุณท่านสโนว์ก็โทรเข้ามาร็อดนีย์ตกใจจนแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง การได้เห็นสายจากครอบครัวสโนว์ตอนนี้ก็ราวกับเห็นราชาแห่งนรกโผล่เข้ามาในชีวิตก็ไม่ปานจากนั้นโทรศัพท์ก็หยุดดัง แต่ไม่นานก็จะมีสายเรียกเข้ามาอีก ซึ่งยังคงวนเวียนแบบนี้ไปเรื่อย ๆร็อดนีย์ทําได้แค่เพียงรับสายเพราะไม่มีทางเลือกอื่น "คุณปู่..."“แกกล้าดียังไงที่เรียกฉันว่าคุณปู่ ทั้งที่ทำตัวหูหนวกไม่ฟังคําพูดของฉัน? แกมันชั่วร้าย ฉันไม่ควรปล่อยแกออกไปข้างนอกเลย” นายท่านสโนว์โกรธรุนแรงมาก “ฉันเพิ่งปล่อยแกออกไปเมื่อเช้านี้ แล้วแกก็ไปขอซาร่าแต่งงานในตอนเย็น กลับมาเลยนะฉันจะทุบตีแกให้ตาย”“คุณปู่ครับ ซาร่าน่าสงสารจริง ๆ นะ ผมต้องลุกขึ้นมาปกป้องเธอในครั้งนี้ ผมไม่เข้าใจว่าทําไมทุกคนถึงมีอคติต่อซาร่า”ร็อดนีย์พูดอย่างหงุดหงิดว่า “แคทเธอรีนเป็นคนนอกแต่พวกปู่ทุกคนเชื่อทุกอย่างที่เธอพูด ผมเป็นหลานชายแท้ ๆ ของปู่ ปู่คิดว่าผมแยกไม่ออกหรือว่าซาร่าเป็นคนดีหรือไม่?”“หุบปากซะไอ้โง่” นายท่านสโนว์ดุ “ถ้าแกกล้าแต่งงานกับซาร่า ก็ไม่ต้องกลับมาที่ครอบครัวสโนว์อีก”“ผมขอโทษครับคุณปู่ ผมต้องแต่งงานกับซาร่า” ร
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 927
ถึงแม้ซาร่าพลาดคุณชายฮิลล์ไป แต่เธอยังมีคุณชายสโนว์ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงว่านายกรัฐมนตรีคนใหม่ในปีหน้าจะมาจากตระกูลนี้“ไม่น่าแปลกใจที่คุณชายสโนว์ไม่อาจจะลืมเธอได้เพราะเธอสวยมากจริง ๆ”“ใช่ไหมล่ะ? รูปร่างของเธอดีมากและเธอก็สวยจนน่าตะลึง” “...”เมื่อซาร่าได้ยินคําชมหลั่งไหลมาเป็นชุด เธอเริ่มรู้สึกหลงระเริงเธอสูญเสียฌอนแล้วเป็นไงล่ะ? เธอก็ยังสามารถเป็นศูนย์กลางความสนใจของทุกคนได้ซินดี้แอบรู้สึกอิจฉาขณะเฝ้ามองอยู่ ตอนแรกเธอดูถูกซาร่าเมื่อถูกฌอนทิ้ง แต่ใครจะไปคิด...เชสเตอร์เป็นคนเดียวที่ขมวดคิ้ว เขาจับได้ถึงความอวดดีที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของซาร่าทันทีที่เธอเดินเข้ามาเมื่อครู่นี้ถึงแม้ว่ามันจะหายวับไปในทันที แต่ก็น่าแปลกมากเห็นได้ชัดว่าเธอรักฌอนมากว่า 10 ปีและเพิ่งเลิกกันไป เธอเคยพยายามฆ่าตัวตายเพื่อฌอนมาก่อนด้วยซ้ำ แล้วเธอสามารถดื่มด่ำในความสัมพันธ์กับร็อดนีย์ในเวลาแค่เพียงไม่กี่วันได้ยังไง?เขาก็เลยตระหนักขึ้นมาทันทีว่าบางทีพวกเขาอาจไม่เข้าใจซาร่าอย่างถ่องแท้มาก่อนเลยเธอเปลี่ยนไปนานแล้วอย่างไรก็ตาม... เขาเหลือบมองร็อดนีย์ที่กําลังยิ้มหวานและแอบถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ช่าง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 928
ซาร่าสงสัยจริง ๆ ว่าตัวเธอ แคทเธอรีนและเฟรยาคงเป็นศัตรูจองล้างกันมา ไม่เช่นนั้นทําไมพวกหล่อนถึงได้คอยสร้างขุ่นเคืองให้เธอได้ทุกที่ที่เธอไป?โทมัสซึ่งอยู่ข้างเธอจ้องไปที่เฟรยาด้วยแววตากระหายอย่างเอาเป็นเอาตาย“ซาร่า วันนี้ฉันต้องได้ผู้หญิงคนนี้”โทมัสกระซิบข้างหูของซาร่าว่า “ฉันไม่คิดมาก่อนว่าเฟรยาจะสวยงามน่าหลงใหลถึงเพียงนี้ ไม่มีอะไรจะเสียสําหรับฉันถ้าฉันได้แต่งงานกับเธอ”“โอเคฉันสนับสนุนนาย คืนนี้ที่นี่มีนักข่าวเป็นจํานวนมากที่นายสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ได้ แต่ระวังด้วยล่ะ” ซาร่าหายใจเข้าลึก ๆ โอกาสแก้แค้นมาถึงแล้ว เมื่อเฟรยาแต่งงานกับโทมัสเธอจะมีโอกาสอีกมากมายที่จะจัดการกับหล่อน"ฉันจะระวัง"โทมัสพยักหน้าอย่างกรุ้มกริ่มช้า ๆ บนเวที เฟรยาได้แนะนําผลิตภัณฑ์ใหม่ให้กับทุกคน“สวัสดีตอนเย็นค่ะทุกท่าน ฉันชื่อเฟรยาผู้รับผิดชอบและเป็นนักเคมีเครื่องสําอางของผลิตภัณฑ์ใหม่ด้วย...”ร็อดนีย์จ้องไปยังเฟรยาอย่างประหม่า ตอนแรกเขากังวลเกี่ยวกับการให้เธอแนะนําผลิตภัณฑ์บนเวทีของเธอกระนั้นเขาแทบไม่รู้เลยว่าเธอจะสง่างามและเป็นธรรมชาติต่อหน้าสื่อแบบนี้ ใบหน้าเธอสวยงามน่ารักมองแล้วเพลินตามา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 929
“ผมเตรียมชุดไว้ให้คุณแล้ว เปลี่ยนมาใส่ก่อนที่คุณจะลงไป” ร็อดนีย์ขยับคางชี้ไปทางชุดสีเขียวเข้มบนโซฟา“เสื้อผ้าของฉันก็ยังดี ๆ อยู่ ทําไมฉันต้องเปลี่ยนมันด้วยล่ะคะ?” เฟรยาสงสัย“ชุดของคุณสีเหมือนกับชุดของซาร่า” ร็อดนีย์พูดอย่างใจเย็น “เนื่องจากเธอเป็นคู่หมั้นของผมและภรรยาในอนาคตของประธานบริษัท ผมจะไม่อนุญาตให้คุณใส่สีเดียวกับเธอ”“...”หลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง หน้าอกของเฟรยารู้สึกราวกับมันอาจระเบิดได้จากความโกรธ “อะไรวะ? ทําไมคุณไม่บอกว่าคุณจะไม่ยอมให้ซาร่ากับฉันมีเพศเดียวกันซะเลยล่ะ?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วกับคําพูดของเธอ “คุณเป็นลูกสาวจากตระกูลผู้สูงศักดิ์แต่ปากของคุณเต็มไปด้วยคําพูดสกปรก หยาบคายเสียจริง”“ทําไมคุณไม่บอกว่าฉันหยาบคายตอนคุณจ้างฉันให้เป็นนักเคมีเครื่องสําอางล่ะ?”เฟรยาหัวเราะเยาะ “การออกแบบชุดของฉันแตกต่างจากของซาร่านะ ทําไมฉันสวมใส่ชุดสีแดงไม่ได้แค่เพราะว่าเธอใส่สีแดงเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นหลานชายของประธานาธิบดีออสเตรเลียไปแล้วหรือไง? ลุงของคุณยังไม่ได้เข้ารับตําแหน่งเลยด้วยซ้ำ ทุกคนในตระกูลสโนว์ไม่เห็นจะโอ้อวดอะไร แล้วพวกเขามีลูกหลานแบบคุณได้ยังไงกันนะ? ร็อดนีย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 930
“ร็อดนีย์ คุณต้องเป็นคนงี่เง่าแน่ คุณคิดว่าฉันจะเดินออกไปจากที่นี่โดยไม่ใส่มันได้ยังไงกัน?” เฟรยากัดฟันพูด“เธอเรียกใครว่าคนงี่เง่า? พูดแบบนั้นอีกครั้งฉันจะโยนเจ้านี่ของเธอทิ้งไป” ร็อดนีย์โกรธเคืองมาก คนฉลาดอย่างเขาต้องอับอายขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเธอนั้นมันมากไปแล้ว"... ฉันพูดผิด พี่สโนว์ขา คุณช่วยส่งที่ปิดหัวนมให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?” เฟรยายิ้มทันที “ถ้าคุณไม่เต็มใจ ฉันสามารถวิ่งออกไปในสภาพนี้และตะโกนว่าประธานสโนว์คิดจะทำมิดีมิร้ายกับฉัน มีนักข่าวมากมายอยู่ข้างนอก และซาร่าตัวน้อยของคุณก็อยู่ที่นั่นด้วย”"เล่นได้ดี"การข่มขู่ของเฟรยาทําให้ร็อดนีย์ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝืนตัวเองให้หยิบมันขึ้นมาและยื่นส่งให้เธอเมื่อมองไปที่ใบหน้าแดงเรื่อของเขา เฟรยาพบว่ามันก็บอกไม่ถูกแต่ดูตลก ๆ ดี เขาก็แค่ต้องหยิบที่ปิดหัวนมขึ้นมา! เขาต้องทําท่าแบบนั้นด้วยเหรอ? “นี่ คุณไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้หญิงมาก่อนเลยเหรอไง?”“ฉันน่ะเหรอไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้หญิง? ฮา! เธอล้อเล่นใช่ไหม?” ร็อดนีย์หัวเราะประชดประชัน แต่ที่จริงแล้วเขาไม่มั่นใจเอาเลย เพราะมันค่อนข้างน่าอายสําหรับชายในวัยสามสิบที่ยังบริสุทธิ์อยู่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 931
เฟรย่าเกรงว่าคนรอบข้างจะไม่ได้ยิน เธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเสียขวัญและหวาดกลัว “ชุดสีเขียวเข้มที่คุณให้ฉันเปลี่ยนนั้นเล็กเกินไปจนฉันไม่สามารถใส่ได้ คุณนีสันคะ ในครั้งหน้าโปรดบอกฉันให้ทราบก่อนล่วงหน้าด้วยว่าคุณจะใส่ชุดสีอะไรมา ฉันเกรงว่าฉันจะถูกคุณชายสโนว์ตำหนิเข้าให้ถ้าฉันใส่สีเดียวกับคุณอีก”ผู้คนรอบข้างมองซาร่าด้วยความรังเกียจและเริ่มซุบซิบกันในหมู่พวกเขา“ช่างไร้เหตุผลเกินไปแล้ว เธอเป็นคนเดียวที่สามารถใส่สีแดงได้หรือไง?”“แน่นอน สีชุดของเธอไม่สวยเท่าของคุณลินช์ ดังนั้นเธอจึงให้คุณลินช์ไปเปลี่ยน ฉันไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าเธอเป็นคนแบบนี้”“คุณชายสโนว์ก็พลอยเป็นไปด้วย คุณลินช์เป็นถึงนักเคมีเครื่องสําอางของผลิตภัณฑ์นี้และเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญต่อโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น ยังมาถูกตำหนิกะอีแค่สวมชุดสีเดียวกับซาร่า เขานี่ช่างเจ้ากี้เจ้าการจัง”“...”ร็อดนีย์และซาร่ามีสีหน้าแดงก่ำเมื่อถูกวิพากษ์วิจารณ์ ร็อดนีย์อยากจะขย้ำเฟรยากินทั้งเป็นเหลือเกินผู้จัดการทั่วไปฟิชเชอร์แอบบ่นเช่นกันว่าเขาไม่ควรขอร้องให้ทำอะไรอย่างนี้ดังนั้นเขาจึงรีบคิดหาทางเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นหัวข้อทิศทางของผลิตภัณฑ์ใ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 932
ไม่นานหลังจากที่โทมัสจากไป เฟรยาก็ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเร่าร้อนร่างกายเธอรุ่มร้อนเหมือนจะลุกเป็นไฟ เธอยืนขึ้นมาเดินโซเซ ไม่รู้ว่าตัวเธออยู่ที่ไหน เธอพยายามหาทางอยู่สักพักจนกระทั่งเธอสะดุดล้มไปชนเข้ากับชายคนหนึ่ง เธอรู้สึกราวกับได้พบเครื่องปรับอากาศช่วยผ่อนคลายความร้อน เธอจึงจับผู้ชายคนนั้นไว้แน่นไม่ยอมปล่อยให้ไป“คุณหญิงใหญ่ครับนี่เฟรยา ลินช์ใช่ไหม...” ผู้ช่วยเหลือบมองคิ้วที่ขมวดอยู่ของเจสสิก้าอย่างกังวลใจ“มีบางคนได้ทำอะไรบางอย่างกับเธอ” เจสสิก้าจ้องที่ใบหน้าแดงก่ำของเฟรยาผู้ช่วยตกใจ “แต่นี่คืองานแถลงข่าวของโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น เธอเป็นผู้อํานวยการฝ่ายวิจัยและพัฒนา งานคืนนี้เธอรับบทบาทหน้าที่สำคัญ ใครนะช่างกล้าทำเรื่องอาจหาญเช่นนี้?”“ฉันจะพาเธอไปที่ห้องของฉัน นายควรจับตาดูที่นี่ไว้นะ เป็นไปได้ว่าคนที่กําลังมองหาใครสักคนตรงนี้เป็นคนที่ทําร้ายเธอ” หลังจากออกคําสั่งแล้ว เจสสิก้าก็ช่วยพาเฟรยากลับไปที่ห้องของตนเมื่อพวกเธอมาถึงห้อง ร่างกายของเฟรยาร้อนมากจนเธอทนไม่ไหวกระสับกระส่ายกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงเจสสิก้ามองแล้วก็ปวดหัว ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเติมน้ำเย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 933
“อย่ามาทำไม่รู้เรื่อง แน่นอนนี่คือ...”ร็อดนีย์มองไปรอบ ๆ เขาก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาเพราะนี่ก็ดูไม่เหมือนห้องของเขาเช่นกัน"นี่ก็ไม่ใช่ห้องของคุณเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?" ดวงตาของเฟรยาแดงก่ำด้วยความโกรธ “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณนี่กามวิตถาร ใครจะรู้ว่าคุณทำล่วงเกินฉันลับหลังซาร่า? คุณดูหลงรักเธอมากเหลือเกิน คุณหาผู้หญิงไม่ได้เหรอ? แล้วทําไมคุณไม่ไปหาซาร่าล่ะ?”"ฉันล่วงเกินเธองั้นเหรอ?" ร็อดนีย์โกรธมาก “เธอเป็นคนที่เพ้อฝันกับรูปร่างหน้าตาฉันและแอบเข้ามาตอนที่ฉันเมาอยู่”เขากําลังจะบ้าตาย อุตส่าห์เก็บรักษาความบริสุทธิ์ของเขาไว้และขอซาร่าแต่งงาน แต่ทุกอย่างถูกทำลายไปหมดในชั่วข้ามคืนโดยยัยนั่น“ฮึ ด้วยสมองนิ่ม ๆ ของคุณ ฉันไม่เคยสนอยากมีเซ็กส์คุณเลยต่อให้คุณจะมาอ้อนวอนขอร้องฉันก็ตามที นอกจากนี้... เมื่อคืนก็เป็นครั้งแรกของฉันด้วยเข้าใจไหม?” เฟรยาอารมณ์เสียมากจนร้องไห้“พอซะที อย่าคิดว่าฉันโง่สิ ไม่มีทางที่ผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างเธอจะยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ฉันเคยเห็นเธออิงแอบแนบชิดกับผู้ชาย...”ก่อนเขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาก็สังเกตเห็นคราบเลือดบนผ้าปูที่นอนสีขาวเขาถึงกับตัวแข็งทันทีคราบเลือดนั้
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
