เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 565
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 566
ซาร่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพลางฝืนยิ้มออกมา “ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่แผลเล็ก ๆ เองค่ะ”โทมัสที่อยู่ข้าง ๆ รีบพูดขึ้นมาทันที “โถ่น้องสาวที่รัก จะเป็นแค่แผลเล็ก ๆ ได้ยังไงล่ะ? ก่อนหน้านี้เลือดออกตั้งเยอะ คุณชายฮิลล์คนโต ผมคงต้องขอพูดว่าคุณไม่ยุติธรรมกับซาร่าจริง ๆ ผมไม่รู้ว่าอันธพาลที่ไหนแอบปล่อยรูปคุณที่งานฉลองวันเกิดของเธอ แต่ตอนนี้ ทุกคนในอินเทอร์เน็ตกำลังตำหนิน้องสาวของผมและเรียกเธอว่าเป็นมือที่สาม พวกเขาเรียกเธอว่าผู้หญิงแพศยาด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม พวกเขาใช้คำพูดหยาบคายทุกคำเพื่อพูดถึงเธอ บางคนหาแม้กระทั่งที่อยู่ของเธอเจอ มันอันตรายกับเธอเกินไป”ฌอนคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งและพูดขึ้น “ถ้าเป็นแบบนั้น ตอนนี้ก็ย้ายไปที่บ้านของฉันก่อน”“ครับ” ดวงตาของโทมัสเป็นประกาย “ผมได้ยินมาว่าคุณซื้อวิลล่าริมทะเลเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน ซาร่าชอบอยู่ริมทะเล ไปที่นั่นเถอะนะครับ”ฌอนนิ่งไปเขามีวิลล่าริมทะเล ทว่า… เขาเคยอาศัยอยู่ที่นั่นกับแคทเธอรีนเขารู้สึกต่อต้านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว“พี่ชาย...” ซาร่ามองโทมัส แต่ก็หันกลับไปมองฌอนอย่างรวดเร็ว เธอพูดขึ้นด้วยท่าทางอ่อนหวาน “คุณซื้อบ้านติดริมทะเล
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 567
ฌอนรู้สึกอึดอัดใจจากสายตาของเธอ และเขาไม่อาจห้ามตัวเองให้จุดบุหรี่ขึ้นสูบได้ หลังจากที่สูบบุหรี่แล้วหัวใจของเขาก็กลับมาแข็งกร้าวอีกครั้ง “เธอได้ยินฉันไหม? ฉันแค่แต่งงานกับเธอเพราะรำคาญที่ตระกูลฮิลล์เร่งให้ฉันแต่งงาน เธอแต่งงานกับฉันเพราะเธอเข้าใจผิดว่าฉันเป็นน้าของอีธาน”แคทเธอรีนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว “ค่ะ ที่เราแต่งงานกันตอนแรกก็แค่เพราะสัญญา แต่หลังจากนั้นเราสองคนก็เต็มใจอยู่ด้วยกัน ฉันไม่ได้บังคับคุณเลย”“หุบปาก” ฌอนรู้สึกว่าคำพูดของเธอจี้ใจดำ “เป็นเพราะเธอหลอกฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอคิดว่าฉันจะมองเธอซ้ำสองได้อีกหรือไง?”ถึงหัวใจของเธอจะเต็มไปด้วยรูพรุนเรียบร้อยแล้ว แต่ดวงตาของแคทเธอรีนก็ยังแดงก่ำไปด้วยความผิดหวัง “ฌอน ฮิลล์ คุณมันแย่มาก เพื่อที่จะปกป้องซาร่าจากการโดนคนอื่นต่อว่า คุณไม่ลังเลที่จะสั่งให้ฉันโกหก และประกาศว่าเราหย่ากันแล้ว คนข้างนอกจะคิดว่าฉันเข้าหาคุณเพราะเงินของตระกูลฮิลล์ ค่ะ ชื่อเสียงของซาร่าจะไร้มลทิน แล้วฉันล่ะคะ? ฉันจะถูกสาปแช่งจนวันตาย คุณคิดถึงความรู้สึกของฉันบ้างไหม?”“ทำไมฉันต้องคิดถึงความรู้สึกของเธอด้วย? ฉันไม่ได้รักเธอ”ฌอนหน้าบูดบึ้งอย่างไม่ไยดี คำพูดขอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 568
[ฉันคิดว่าเธอน่าจะเลิกเป็นประธานแล้วไปเป็นนักแสดง การแสดงเหมาะกับเธอดี]“...”หลังจากนั้นในทันที ซาร่าก็เริ่มโพสต์ภาพต่าง ๆ ของฌอนกับเธอตอนที่พวกเขายังอยู่มัธยมต้นและมัธยมปลาย ชาวเน็ตมากเลยเริ่มชื่นชมความสัมพันธ์ที่ยาวนานของเขาทว่าแคทเธอรีนก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เธอลบการติดตั้งเฟซบุ๊กออกและแทบจะไม่ได้อ่านข่าวเลยจากนั้นเฟรยาก็โทรหาเธอด้วยความโกรธจัด “แคทเธอรีน โจนส์ เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? หมายความว่ายังไงที่เธอหย่ากับฌอนเมื่อเดือนที่แล้ว? เธอไม่ได้หย่าเลย! เขาเป็นชู้กับยัยแพศยา ซาร่า นีสันนั่น พวกเขาเลวขนาดนี้ได้ยังไง? เธอต้องมาแบกรับความผิดเอาไว้ด้วยตัวเองด้วยซ้ำ เธอได้ยินหรือเปล่าว่าคนอื่นเรียกเธอว่ายังไง? ไม่ ฉันโกรธจนจะบ้าตายแล้วนะ ฉันจะไปเอาปังตอเฉาะหัวสองคนนั่น!”“เฟรยา ฉันไม่มีทางเลือก ฌอนเอาพ่อฉันมาขู่ ถ้าฉันไม่ประกาศออกไป เขาจะเลิกรักษาพ่อฉัน” แคทเธอรีนพูดอย่างจนปัญญา“เขายังมีความเป็นคนอยู่ไหม? เขานี่สารเลวชาติ… จริง ๆ รีบหย่ากับเขาซะ” เฟรยาโกรธจัด“ฉันคิดว่าเขาจะหย่ากับฉันก็ต่อเมื่อฉันคลอดลูกแล้วเท่านั้น”“เขาจะแย่งลูกไปจากเธอด้วยเหรอ?” เฟรยาแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 569
โทมัสทำเสียงดูถูก “ตอนนี้ฉันให้คนตามเธอมาหลายวันแล้ว ถ้าฉันไม่จัดการกับเธอ อย่ามาเรียกฉันว่าโทมัส นีสัน”ซาร่าเลิกคิ้ว ถ้าเป็นคนอื่นเธอคงไม่สนใจถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่ชอบเฟรยา ลินช์ เหมือนกัน“ถ้างั้นก็ขอให้สนุกแล้วกันนะคะ อย่าฆ่าเธอก็พอ”“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร” …21: 00 น.หลังจากที่แคทเธอรีนอาบน้ำแล้ว เธอจึงส่งข้อความชวนเฟรยามาเล่นเกมด้วยกันเฟรยากลัวว่าเธอจะหมกหมุ่นอยู่กับความคิดของเธอตามลำพัง เธอจึงตอบรับด้วยความดีใจพวกเธอทั้งสองคนเปิดลำโพงโทรศัพท์และเล่นเกมด้วยกันหลายเกม เฟรยาตะโกนขึ้นมาจากปลายสาย “เร็ว เข้ามาช่วยฉันเร็ว ฉันโดนล้อมแล้วเนี่ย! ออกไปไม่ได้”“รอฉันก่อนนะ…”แคทเธอรีนกดแผนที่และจู่ ๆ เฟรยาก็พึมพำออกมา “ใครมาเคาะประตูดึก ๆ ดื่น ๆ นะ? ...พวกแกต้องการอะไร? ฉันจะแจ้งตำรวจ…”ปัง!ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากปลายสายจากนั้น เสียงก็เงียบไปแคทเธอรีนรีบกดโทรออกไปยังเบอร์โทรศัพท์ของเฟรยา แต่โทรไม่ติดเธอรู้สึกไม่ดี คฤหาสน์อยู่ห่างจากบ้านของเฟรยาต้องขับรถไปอย่างน้อยก็หนึ่งชั่วโมง มันคงสายเกินไปแล้วที่เธอจะรีบไปที่นั่นในตอนนี้ แล้วเธอก็ไม่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 570
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาถูกแทงเพื่อช่วยเธอเอาไว้ทว่า แคทเธอรีนก็ทำได้เพียงรู้สึกผิดเท่านั้นและไม่อาจตอบแทนเขาได้“หึ หึ เขาเป็นคนรักของเฟรยาหรือเธอกันแน่?” โทมัสยิ้มออกมา “แคทเธอรีน โจนส์ ดูเหมือนว่าเธอกำลังเล่นชู้กับผู้ชายคนอื่นลับหลังสามีของน้องสาวฉันนะ”“โทมัส นีสัน แกมันไม่ใช่คน! ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว การบุกรุกเข้ามาในบ้านของคนอื่นและทำร้ายคนอื่นเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ฉันจะไม่ให้อภัยแก” แคทเธอรีนไม่เคยเกลียดใครได้มากเท่าที่เธอเกลียดโทมัสในตอนนี้มาก่อน“ฮ่า ฮ่า ได้ เอาเลย สามีน้องสาวของฉันคือคุณชายฮิลล์คนโต เขาจะต้องช่วยฉันแน่นอน” โทมัสแสดงสีหน้ามั่นอกมั่นใจและไม่แยแส “ยังไงฉันก็ทำเรื่องแบบนี้มาหลายครั้งหลายหน เขาก็ช่วยฉันครั้งแล้วครั้งเล่า”เขายังคงพูดว่า ‘สามีน้องสาวของฉัน’ แต่เห็นอยู่เต็มตาว่าฌอนเป็นสามีของแคทเธอรีนท่าทางมั่นอกมั่นใจทำให้แคทเธอรีนโกรธมากจนสั่นไปทั้งร่างโชคดีที่ตำรวจวิ่งเข้ามาในตอนนั้นและรีบจับตัวโทมัสและพรรคพวกเวสลีย์และเฟรยาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุดขณะที่เธอนั่งอยู่ในรถฉุกเฉินระหว่างทางที่ไปโรงพยาบาล โทรศัพท์ของแคทเธอรีนก็ดังขึ้นไม่หยุดไม่หย่อ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 571
ฌอนไม่เข้าใจว่าทำไม ทว่าหัวใจของเขากลับรู้สึกอึดอัดเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น“กลับไปกับฉัน” ฌอนมองเธอ น้ำเสียงของเขาทุ้มเข้มราวกับเป็นคำสั่งแคทเธอรีนไม่ขยับเขยื้อนและไม่สนใจที่จะมองเขา เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงของเขาก็ทำให้เธอเดือดดาลไปด้วยความโกรธ“เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม? ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เธอจะมาอยู่แบบนี้ไม่ได้” ฌอนฉุดเธอลุกขึ้นทว่าแคทเธอรีนผลักเขาออกและยิ้มด้วยความเศร้าใจ “คุณคิดว่าฉันอยากมาอยู่แบบนี้นักเหรอ? เพื่อนสองคนของฉันยังไม่ได้สติ คุณคิดว่าฉันจะมีอารมณ์กลับไปนอนไหม? แน่สิ คนไม่มีหัวใจยกเว้นสำหรับซาร่า นีสัน อย่างคุณ คงจะไม่เข้าใจ”ฌอนมองดูใบหน้าซีดเซียวของเธอพลางลังเล ก่อนที่จะถอดเสื้อโค้ทของเขาออกและคลุมไหล่ให้เธอขนตาของเธอไหวระริกด้วยความแปลกใจ แต่แล้ว เธอก็ได้ยินเขาเอ่ยขึ้น “อย่าปล่อยให้ลูกของฉันหนาว”แสงในแววตาของเธอหม่นลงอีกครั้งเธอยิ้มเยาะตัวเอง เธอมาคาดหวังอะไรเอาตอนนี้?เพียงไม่นานหลังจากที่เธอนั่งลง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเธอลอบมองและเห็นชื่อ ‘ซาร่า’ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอเมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่อีกด้านเพื่อรับโทรศัพท์ที่ทา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 572
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ”แคทเธอรีนส่ายหน้า จะมีประโยชน์อะไร? ในเวลานี้ ฌอนคงกำลังไปที่สถานีตำรวจหรือไม่ก็ไปหาซาร่าแล้วเธอก็เดาถูกจริง ๆยี่สิบนาทีต่อมา ฌอนก็ไปปรากฏตัวที่สถานีตำรวจ ซาร่ารออยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว อีกทั้งดวงตาของเธอยังแดงก่ำจากการร้องไห้“ฌอนนิคคะ...” ซาร่าโผเข้าหาอ้อมแขนของเขาทันทีเมื่อเธอเห็นเขาพลางสะอึกสะอื้นออกมา “ฉันขอโทษที่พี่ชายของฉันสร้างปัญหาขึ้นมาอีกแล้ว ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำตัวน่าผิดหวังแบบนั้น”“เป็นเพราะผมคอยหนุนหลังเขาไว้ตลอด นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นคนเหิมเกริมมากขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม?” ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนเต็มไปด้วยความโกรธ “เขากล้าแม้กระทั่งบุกเข้าไปในบ้านของคนอื่นทั้งทำร้ายร่างกายและวางยาเธอ เขาคิดว่าเขาใหญ่ในแคนเบอร์รานักหรือไง? งั้นทำไมเขาไม่ถือปืนไปปล้นแบงค์ซะเลยล่ะ?”ซาร่ารีบอธิบายขึ้น “เขาชอบเฟรยา ลินช์ จริง ๆ นะคะ ไม่เป็นไรเลยถ้าเฟรยาจะไม่ชอบเขา แต่เธอดูถูกเหยียดหยามเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะความโกรธของเขา...”“แล้วไง? เขาไม่ผิดอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนพูดด้วยความโกรธ“ไม่ใช่แบบนั้น...” ซาร่าคิดไม่ถึงว่าเขาจะอารมณ์เสีย เมื่อได้รู้ว่าเขาโกรธจร
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 573
เฟรยาพูดพึมพำ “เธอโกหกหรือเปล่า? เขาไม่ได้ทำจริง ๆ ...”“เขาไม่ได้ทำ ถ้าฉันโกหกนะ ขอให้ฉันกลายเป็นหมูน้อยเลย” แคทเธอรีนสาบานแววตาของเฟรยาหม่นลงไปครู่หนึ่ง จากนั้น ราวกับเธอนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วน้ำตาของเธอก็พรั่งพรูออกมา “เคธี่ ฉันกลัวมาก กลัวมากจริง ๆ เจ้าบ้าโทมัสนั่นพาคนบุกเข้ามาในบ้านฉัน ฉันขัดขืน แต่พวกมันก็ทำร้ายฉัน พวกมันบอกว่าพวกมันจะผลัดกันมีอะไรกับฉัน แล้วพวกมันก็วางยาฉัน ขอบคุณพระเจ้าที่เวสลีย์มา...”“สารเลว หมอนั่นกล้าดียังไง...”ความโกรธภายในหัวใจของแคทเธอรีนลุกโชนเมื่อเธอได้ฟังเธอคิดไม่ถึงเลยว่าแก๊งของโทมัสจะชั่วร้ายได้ถึงขนาดนี้ถ้าเธอไม่บอกเวสลีย์ เฟรยาอาจจะตายไปแล้ว มันเลวร้ายเกินไป“ไม่เป็นไรแล้ว มันจบแล้วนะ” เธอข่มความโกรธเอาไว้เพื่อปลอบเฟรยาเฟรยายังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ทว่าเพราะเธอถูกวางยา ใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนที่เธอจะรู้สึกเวียนศีรษะแล้วหมดสติไปเธอเพิ่งห่มผ้าให้เฟรยาเมื่อซาร่าพรวดพราดเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยและคุกเข่าลงต่อหน้าเธออย่างแรง “แคทเธอรีน คุณลินช์ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษคุณแทนพี่ชายของฉันด้วย”หน้าผากของเธอโขกกับพื้นอย่างแรง และใน
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
