เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 368
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 369
นี่เป็นครั้งแรกของระยะหลังมานี้ที่แคทเธอรีนโทรหาฌอนด้วยตัวเองหลังจากผ่านไปนาน ในที่สุดก็ต่อสายติด ทว่าเป็นน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโกรธเคืองของร็อดนีย์ที่ได้ยิน “แคทเธอรีน เธอมันตัวสร้างปัญหา เธอทิ้งให้ฌอนต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก”“เขาอยู่ที่ไหนคะ?” แคทเธอรีนใจหายวาบ“ตระกูลผู้ทรงอิทธิพลทั้งเก้าตระกูลกำลังสืบสวนเรื่องที่เกิดขึ้น ฌอนถูกจับไปสอบสวนแล้ว” ร็อดนีย์พูดอย่างไม่พอใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฌอนคงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้!”“คุณเป็นใครถึงมาต่อว่าฉัน? ถ้าคืนนั้นคุณไม่ลักพาตัวฉันไป วิดีโอนั่นก็คงจะไม่มีอยู่!” แคทเธอรีนปฏิเสธด้วยความโกรธ “เรือยอร์ชก็เป็นของคุณ ดังนั้นตอนนี้วิดีโอถูกเผยแพร่ออกไปแล้ว คุณเองก็ต้องรับผิดชอบด้วยเหมือนกัน!”ร็อดนีย์โกรธมากจนเขาพูดไม่ออกไปชั่วขณะ “ผู้มีอิทธิพลพวกนั้นต้องการจะตัดหางปล่อยวัดฌอน เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะ”แคทเธอรีนวางสายทันทีและอยากโทรหาเฮดลีย์เพื่อทราบข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาจากชั้นล่างเป็นชุดเธอสวมเสื้อคลุมและเดินลงไป แม่บ้านของตระกูลฮิลล์เดินเข้ามาพร้อมกับบอร์ดี้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 370
“แน่ล่ะ ไม่มีประโยชน์จะมาอายตอนนี้” ควีนนี่พูดขณะที่กระตุกยิ้มเย้ย “ฌอนต้องเจอปัญหาคราวนี้ก็เพราะเธอ”“ปกติเขาเป็นคนค่อนข้างจะใจเย็น แล้วทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ไปได้?” สเปนเซอร์พูดพลางครุ่นคิด “คุณพ่อคุณแม่ทุ่มเทกับเขามากนะครับ”คุณท่านฮิลล์ตบโต๊ะด้วยความไม่พอใจ “เธออยู่ในออสเตรเลียไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้ฉันจะให้ทางเลือกกับเธอสองทาง ฉันจะให้ตั๋วเครื่องบินเธอเพื่อออกจากเมลเบิร์นไปโดยไม่ต้องกลับมาอีก ฉันจะถอนสัญชาติออสเตรเลียของเธอออก หรืออีกทางเลือกหนึ่งคือเธออยู่ที่นี่ แต่ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น”แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นทันที และรู้สึกมึนงงไปครู่หนึ่งออกจากออสเตรเลียและเสียสัญชาติออสเตรเลียอย่างนั้นเหรอ? เธอไม่เคยคิดหนีไปจากฌอนเมื่อเขาทรมานเธอก่อนหน้านั้น ทว่าในตอนนี้ เธอรู้แล้วว่าฌอนไปสร้างความบาดหมางกับทุกตระกูลผู้ทรงอิทธิพลในแคนเบอร์ราเพื่อช่วยเหลือเธอ เธอไม่คิดว่าเธอจะจากไปด้วยความรู้สึกที่ติดค้างเช่นนี้“ดิฉันอยากทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับฌอนค่ะ” หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็กำมือแน่น “พวกคุณจะช่วยเขาไหมคะ?”“มันก็ขึ้นอยู่กับเขา ถ้าเขายังคงดื้อรั้นอยู่แบบนั้น ฉันจะตัดขาดจากหลานชายคนนี้”
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 371
ทุกคนมองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป สักพักหนึ่งท่านผู้หญิงฮิลล์ก็พูดขึ้น “ฉันคิดไม่ถึงว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นมากขนาดนี้”ควีนนี่บุ้ยปาก “อย่าปล่อยให้เธอหลอกคุณยายเอาได้สิคะ ถ้าคุณยายไม่เชื่อหนู ลองให้เธออดอาหารสักสองสามวันโดยไม่ให้ข้าวให้น้ำดูสิคะ หนูมั่นใจว่าเธอจะต้องร้องขอความเมตตา”“หุบปากไป เธอจะตายถ้าเธอไม่ได้กินไม่ได้ดื่มหลายวัน” เลียมตะคอกด้วยความโกรธ“ทำไมต้องมาตะคอกใส่ฉันด้วย? เธอไม่ได้สนใจแกด้วยซ้ำ” วาเลรี่ตอบด้วยความโกรธ“เอาล่ะ แค่ทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตาย” คุณผู้หญิงฮิลล์บอก “ฌอนเกือบจะเป็นบ้าตอนที่ซาร่าตายในตอนนั้น ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแคทเธอรีน ฉันกลัวว่าเขาจะกลายเป็นบ้าไป”ทุกคนต่างเงียบลงหลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว วาเลรี่จึงโทรหานิโคลาตอนที่เธอกลับไปที่ห้องของเธอนิโคลารู้จักดีใจมากเมื่อได้รู้ข่าว เธอรีบพูดขึ้น “ตราบใดที่เธอช่วยฉันทรมานแคทเธอรีนจนตายในห้องใต้ดิน ฉันจะให้เงินเธอ 500 ล้านดอลล่าร์ เพื่อช่วยสนับสนุนบริษัทของเธอ”วาเลรี่ตัวสั่นไปชั่วขณะ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น เป็นเจ้าของทรัพย์สินมหาศาล และปัจจุบันนี้เธอรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับประกันภัยในบริษัท ทว่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 372
“จริงเหรอคะ? ฉันไม่คิดว่าฉันจะเป็นบ้าไปหรอกค่ะ” แคทเธอรีนยิ้มบาง ๆ “ฉันเคยอยู่ที่ที่ลำบากมากกว่านี้อีกค่ะ ห้องใต้ดินนี่ก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป มีอาหารและเครื่องดื่มที่ยังไม่เสีย และที่นี่ก็ยังมีผ้าห่มให้อีก”เลียมถึงกับอึ้งไป “คุณหมายความว่ายังไง? คุณเคยกินแม้กระทั่งอาหารและเครื่องดื่มที่บูดแล้วอย่างนั้นเหรอครับ?”เธอเคยผ่านชีวิตแบบไหนมาบ้าง?เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่ดูสงบนิ่งอยู่ต่อหน้าเขา จู่ ๆ เลียมก็คิดขึ้นมาได้ว่าเขาไม่รู้ทันเธอ“ไม่มีประโยชน์ที่จะมาถามคำถามแบบนี้นะ คุณชายรอง” มีความเยาะเย้ยถากถางปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน “อย่างไรก็ตาม ฉันอยู่ที่นี่ทั้งหมดก็เพราะคุณ”เลียมชะงักนิ่ง “ถึงผมไม่ได้ทำ สุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ของคุณกับฌอนก็จะถูกเปิดเผยออกมา”“แล้วฉันควรจะขอบคุณคุณไหมล่ะคะ?” แคทเธอรีนเย้ยหยัน “ขอบคุณที่เปลี่ยนให้คนที่เมาเป็นฌอน ขอบคุณที่ใช้ประโยชน์จากเมลานี่ด้วยการพาเธอเข้าสู่ตระกูลฮิลล์ จากนั้นคุณก็เปิดโปงเรื่องนี้กับทุกคนในตระกูลฮิลล์ และทำลายชื่อเสียงของฌอน คุณยังสร้างความขัดแย้งระหว่างฌอนกับคุณท่านเพื่อคุณจะได้รับช่วงต่อในตำแหน่งประธาน”เลียมรู้สึกละอายแก่ใจกับ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 373
ห้าวันต่อมาฌอนเดินออกมาจากแผนกตุลาการโดยที่สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หลังจากที่ถูกขังอยู่หลายวัน ตอนนี้ผมของเขาถูกไถจนสั้นเกรียน ทว่ามันก็ไม่ได้ทำลายความหล่อของเขาลงเลยในทางตรงกันข้าม ใบหน้าชวนมองของเขากลับดูสะดุดตา ยิ่งทำให้เขาดูเย่อหยิ่งและดูดุดันมากขึ้นไปอีก“คงเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับคุณ คุณชายคนโต” เฮดลีย์เดินเข้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้นร็อดนีย์กระแทกหมัดกับอกของเขา “เจ้าบ้าเอ้ย ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้ไปเมาหัวราน้ำกับนายอีกแล้ว”“ทุกตระกูลในแคนเบอร์ราพยายามพิสูจน์ว่าฉันมีความผิด พวกเขาใช้ความพยายามค่อนข้างมาก แต่ไม่ง่ายนักหรอกที่จะเอาชนะฉัน” จากนั้นฌอนจึงมองไปรอบ ๆ นอกจากบอดี้การ์ดและเพื่อนสนิทของเขา คนที่เขาโหยหาอยากเจอกลับไม่อยู่ตรงนั้น“แคทเธอรีนอยู่ที่ไหน?” เขาขมวดคิ้วของเขา ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นฉวยโอกาสหนีไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ ขณะที่เฮดลีย์ก้มหน้าลง“บอกฉันมา” น้ำเสียงของฌอนแข็งกระด้าง และเต็มไปด้วยความโกรธผ่านไปสักพัก เชสเตอร์ก็กระแอมขึ้นมาและพูดขึ้นอย่างช่วยอะไรไม่ได้ “พวกฮิลล์พาตัวเธอไป ในวันที่นายถูกจับตัวไปสอบสวน”ฌอนกระชากเฮดลีย์
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 374
ร็อดนี่ย์ตอบกลับด้วยความไม่พอใจ “ในเมื่อนายยังช่วยเขา ถ้าฉันไม่ช่วย ฉันจะยังเป็นเพื่อนของเขาอยู่ไหมล่ะ?”เมื่อไม่มีทางเลือก ร็อดนี่ย์จึงแจ้งคนของเขาให้ไปช่วยเป็นกองหนุนให้ฌอนทันที...รถสปอร์ตคันสีดำขับไปยังคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์เร็วราวกับสายลม จากนั้นรถยนต์จึงเข้ามาจอดที่ทางเข้าของอาคารหลักอย่างรวดเร็ว ฌอนเดินเข้ามา ตระกูลฮิลล์ครอบครัวใหญ่กำลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ในห้องรับประทานอาหารทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเขา บรรยากาศภายในห้องรับประทานอาหารก็อึดอัดขึ้นมาทันที คุณผู้หญิงฮิลล์ตกใจจนลุกขึ้นยืน “ดีแล้วที่หลานถูกปล่อยตัว ช่วยอย่าทำเรื่องเหลวไหลแบบนั้นอีก หลานจะไปหักมือคุณชายของตระกูลชนชั้นสูงเพื่อผู้หญิงได้ยังไง...”“แคทเธอรีนอยู่ที่ไหน?” ฌอนพูดแทรกเธอขึ้นมาด้วยสายตาอันดุดัน “พาเธอมาให้ผม”“ปัง!” คุณท่านฮิลล์เดือดดาลด้วยความโกรธกระแทกชามบนโต๊ะเสียงเสียงดัง “ฉันคิดว่าแกบ้าไปแล้ว แกถูกขังมาตั้งหลายวัน แต่แกไม่ได้รับบทเรียนของแกเลย แกยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกเหรอ? ฉันทุ่มแรงกายแรงใจในการเลี้ยงดูแกขึ้นมา แกทำแบบนี้ได้ยังไง?”“คุณตาทำอะไรลงไปกับการเลี้ยงดูผมล่ะ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 375
มีกลิ่นเหม็นอับโชยออกมาจากห้องใต้ดินฌอนส่องแสงไฟฉายไปรอบ ๆ ด้วยดวงตาไม่อาจสู้แสงได้ หญิงสาวที่ซุกตัวอยู่บนเตียงยกมือขึ้นปิดตาโดยไม่รู้ตัวเขารู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ทว่าเมื่อเขาเข้าไปใกล้เธอ เขาก็ตกใจมากจนโทรศัพท์ของเขาเกือบตกลงบนพื้นนี่ใช่แคทเธอรีนหรือเปล่า?เธอคือผู้หญิงคนที่มีความสวยดึงดูดสายตาของเขาตั้งแต่แรกเห็นหรือไม่?ตอนนี้เขาแทบจำเธอไม่ได้ระยะเวลาเพียงแค่ห้าวันนับตั้งแต่ที่เขาได้เห็นเธอครั้งสุดท้าย เธอไม่เหลืออะไรเลยนอกจากหนังหุ้มกระดูก นอกจากนั้น ใบหน้าของเธอ… ยังเน่าเปื่อยฌอนหอบหายใจราวกับว่าเขากำลังหายใจไม่ออก“คุณมาแล้ว ฌอน” แคทเธอรีนอยู่ในที่มืดเป็นเวลานานทำให้ด้วยตาของเธอไวต่อแสง เธอใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการลืมตาขึ้นเพียงเล็กน้อย แม้เธอจะไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของเขาได้ชัดเจนนัก ทว่าเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่คุ้นเคยของเขาริมฝีปากของเธอเหยียดยิ้มอย่างเยือกเย็น เธอรู้ว่าเขาจะต้องหาทางมาที่นี่ให้ได้เขาเป็นซาตาน และพวกซาตานไม่สามารถเอาชนะได้ง่าย ๆถึงอย่างไรก็ตาม เขาต้องตกใจกับสารรูปของเธอที่เป็นอยู่ในตอนนี้อย่างแน่นอนแคทเธอรีนไม่ก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 376
“เลิกพล่าม บอกมาเดี๋ยวนี้ ใครสั่งให้เธอทำ?” ฌอนจ่อปืนที่หน้าผากของเธอ แววตาของเขาหม่นลง “หนึ่ง สอง...”“เป็นคุณผู้หญิงรองค่ะ” ป้าคอนนี่ทรุดตัวลงทันที “คุณผู้หญิงเป็นคนให้ยากับดิฉันแล้วสั่งให้ดิฉันใส่ลงในโจ๊กของเธอ เธอจะไม่ตายหลังจากกินยาเข้าไป แต่บาดแผลจะแย่ลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งกระดูกของเธอโผล่ออกมา”เฮดลีย์อ้าปากค้าง พวกผู้หญิงตระกูลฮิลล์เป็นคนโหดร้าย และเขามองไปที่แคทเธอรีนอย่างไม่รู้ตัวทว่า จู่ ๆ เธอก็ยิ้มออกมาพลางถามขึ้น “ตอนนี้กระดูกของฉันโผล่ออกมาจากแผลแล้วหรือยัง?”ป้าคอนนี่มองใบหน้าของเธอทั้งตัวสั่น ไม่กล้ามองเธออีกเลย“ไสหัวไป” ฌอนถีบหน้าอกของป้าคอนนี่ แล้วเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ในขณะที่เฮดลีย์มองดูร่างของเขา เขารู้เลยว่าพายุกำลังก่อตัวเขากัดฟันพลางคุกเข่าลงต่อหน้าแคทเธอรีน “คุณโจนส์ครับ ผมขอร้อง ได้โปรดห้ามคุณชายคนโต เพื่อจะช่วยคุณวันนี้ เขาให้คนล้อมคฤหาสน์เอาไว้ และทำให้คุณท่านโกรธ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับวาเลรี่ ฮิลล์ ตระกูลฮิลล์จะไม่มีทางให้อภัยเขา และถ้าตระกูลฮิลล์ร่วมมือกับตระกูลผู้ทรงอิทธิพลอื่น ๆ ในเมืองหลวง คุณชายคนโตจะต้องจบสิ้นแน่ ๆ ครับ”แคทเธอรีนอึ้งไปครู่หนึ่ง
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
