เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 222
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-07-29 19:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 223
ฌอนเหยียบหน้าอกของวิลลี่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม “หลัง ๆ มานี้ แกมีอิทธิพลในเมลเบิร์นมากนักเหรอ? แกกับรสนิยมแปลก ๆ ของแก กล้าดียังไงมาสร้างปัญหาในเมลเบิร์น? แกไม่สนใจชื่อเสียงของแกเอง แต่ตระกูลฮิลล์สนใจ แกทำตัวเหมาะสมกับการเป็นนายของตระกูลฮิลล์แล้วจริง ๆ เหรอ?”“พี่ฌอน ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” วิลลี่อ้อนวอนเขาด้วยความกลัว“ไม่ ฉันคิดว่าแกชักเอาใหญ่เกินไปแล้ว แกกล้าแม้กระทั่งทำให้ผู้หญิงที่ฉันรักเกือบต้องบุบสลาย” ฌอนถากถางวิลลี่นิ่งอึ้งไป “รีเบคก้าเป็นผู้หญิงของพี่เหรอ?”“ฉันคงไม่ไปสนใจผู้หญิงพรรค์นั้นหรอก” ฌอนค่อย ๆ ลดตัวก้มลง จู่ ๆ แววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นเมื่อคิดขึ้นได้ วิลลี่ก็ถามอย่างไม่อยากเชื่อ “พี่กำลังหมายถึง… แคทเธอรีน… เหรอ?”“ยังดีที่แกจำเธอได้ ฉันแค่ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองรังแกคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หลังจากที่ฉันจัดการกับแกไปแล้วก็แค่นั้น” ฌอนยืนขึ้นเต็มความสูงวิลลี่รู้วิธีที่ฌอนจะใช้เป็นอย่างดี ร่างของเขาเกร็งด้วยความกลัว เขาคลานขึ้นมาด้วยความยากลำบาก แล้วคุกเข่าลงบนพื้นพลางก้มหัวอ้อนวอนฌอน “ขอโทษครับ พี่ฌอน! ผมไม่ทราบจริง ๆ มันเป็นความผิดของผมเอง ผมมันต
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 224
...08:30 น.ภายในห้องประชุม บรรดาผู้ถือหุ้นต่างมีใบหน้าที่ซีดเผือดและโกรธจัด เมื่อพูดถึงแคทเธอรีน เขาแทบอยากจะกินเธอ“คริสต้องถูกลงโทษในเรื่องนี้ ถ้าเขาไม่พาแคทเธอรีนเข้ามา ฮัดสันก็จะไม่มีเรื่องกับตระกูลฮิลล์”“เธอเสียสติไปแล้วเหรอ? เธอกล้าไปทำร้ายวิลลี่ได้ยังไง? พวกฮิลล์เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียง และพวกเราไม่ควรไปมีเรื่องบาดหมางกับพวกเขา”“ฉันได้ยินว่าคนที่ไปมีเรื่องบาดหมางกับวิลลี่ก่อนหน้านี้เป็นมหาเศรษฐีจากโกลด์โคสต์ แล้วตระกูลของเขาก็ล้มละลายเพียงชั่วข้ามคืน”“ใช่ วิลลี่เป็นคนน่ากลัวมาก”“...”ท่ามกลางการพูดคุยของพวกคณะกรรมการ เจฟฟี่ถอนหายใจออกมายาวเหยียด “ผมผิดเอง เมื่อวานนี้ผมไม่น่าอนุญาตให้รีเบคก้าพาวิลลี่ไปด้วยเลย แต่ผมได้ยินมาว่าวิลลี่มาที่นี่เพื่อตรวจสอบงาน แล้วผมก็หวังว่าฮัดสันจะได้ร่วมงานกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น”“ก็จริง ถ้าเราได้ร่วมงานกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น มันจะสร้างประโยชน์อย่างมหาศาลให้กับฮัดสัน”“เราตัดสินใจผิด เราควรเลือกเจฟฟี่ให้เป็นประธาน”“ผมเองก็เสียใจกับการตัดสินใจของผม ตอนนั้นผมไม่ควรลงคะแนนให้แคทเธอรีนเลย”ผู้อำนวยการเออร์ไวน์ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ “ตอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 225
“ฉันว่าแล้วว่าคุณชายฮิลล์จะต้องทำอะไรบางอย่าง” เจฟฟี่ชี้นิ้วไปที่แคทเธอรีนพลางต่อว่าเธอ “ดูซิ คุณชายฮิลล์มาที่นี่แล้ว แกไปจัดการปัญหาของแกเองจะดีกว่า”“อย่าไปมีเรื่องกับเขาอีกล่ะ” รีเบคก้าพยายามจะซ้ำเติมเธอเมื่อเธอผิดพลาด “ถ้าเธอไปมีเรื่องกับคุณชายฮิลล์อีก แม้แต่ฉันเองก็เกลี้ยกล่อมเขาให้เธอไม่ได้เหมือนกัน”“ก็แค่ลากเธอลงไปข้างล่าง” คำแนะนำของเจฟฟี่ได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการหลายคนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่ถึงห้าคนเดินเข้ามาหาแคทเธอรีน ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม เอลก้าวเข้ามาหน้าแคทเธอรีนเพื่อขวางพวกเขาเอาไว้ “ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องเธอ อย่ามาหาว่าฉันไม่เตือน” “พวกแกมัวรออะไรกันอยู่? จับสองคนนี้เดี๋ยวนี้” เจฟฟี่ยังคงไม่พอใจที่เอลถีบเขาเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้โอกาสที่จะได้แก้แค้นเธอมาถึงแล้วเมื่อแคทเธอรีนรู้สึกว่าพวกเขากำลังจะทะเลาะกัน เธอก็ลากเอลออกไป “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องจับฉันหรอก ฉันไปเองได้”เมื่อเธอพูดจบ เธอเป็นคนแรกที่ออกจากห้องประชุมรีเบคก้าแนะนำขึ้น “ตามไปดูดีกว่าค่ะ จับตาดูเธอเอาไว้สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน” “นั่นสิ อย่างน้อย เราจะได้ห้ามเธอไม่ให้ไปมีเรื่องกับคุณชายฮิลล์อีก”
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 226
“ฉันรู้แล้ว แกไม่ต้องมาบอกฉัน” วิลลี่มองไปที่แคทเธอรีนหัวใจของแคทเธอรีนกระตุก เธอรีบหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาเพื่อเตือนความจำของเขา “คุณชายฮิลล์ คุณ...”“คุณโจนส์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เป็นความผิดของผมเอง” วิลลี่เดินไปหาเธอแล้วกล่าวขอโทษด้วยความจริงใจผู้คนต่างพูดอะไรไม่ออกแคทเธอรีนก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกันเธออึ้งไป โธ่เอ้ย การใช้ภาพอนาจารของเขามาขู่ได้ผลจริง ๆ สินะกลับกลายเป็นว่าฌอนพูดถูกตระกูลฮิลล์เป็นห่วงเรื่องศักดิ์ศรีของพวกเขามากที่สุดอย่างนั้นเหรอ? เขาจะเสียศักดิ์ศรีไปไม่ได้เลยเหรอ?รีเบคก้าและเจฟฟี่ขยี้ตาอย่างแรง พวกเขาสงสัยจริง ๆ ว่าพวกเขาตาฝาดไปหรือเปล่า“คุณชายฮิลล์ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิด” รีเบคก้ารวบรวมความกล้าอีกครั้งพลางดึงชายเสื้อของวิลลี่ “คุณลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน...”“หุบปาก!”วิลลี่รู้สึกหมดความอดทนจึงเตะรีเบคก้า “ผมไม่ได้ตั้งใจมีเรื่องกับคุณ เมื่อคืนผมเมามาก คุณโจนส์ครับ ผมขอโทษที่ทำตัวหยาบคาย และแสดงความอวดดีออกไป ผมเป็นคนชั้นต่ำที่ไม่ควรค่ากับการเป็นมนุษย์ โชคดีที่คุณทุบตีเพื่อเรียกสติของผมให้กลับคืนมา ไม่อย่างนั้นผมคงจะทำลายชื่อเสียงของตระกู
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 227
“ชอบเธอเหรอ?” ท่าทางของวิลลี่ราวกับเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลก “เธอนอนกับฉันทั้ง ๆ ที่มีแฟนอยู่แล้ว เธอคิดว่าฉันจะสนใจเธองั้นเหรอ? เธอก็ไม่ต่างอะไรไปจากโสเภณี”เขาตบหน้าเธอ ทว่าครั้งนี้ ดูเหมือนจะทำร้ายไปถึงหัวใจของเธอด้วย รีเบคก้าเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มีผู้คนมากมายอยู่รายล้อมตัวเธอ รวมทั้งพนักงานและผู้ถือหุ้นของฮัดสัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความโกลาหลให้กับพวกเขา พวกเขามองดูเธอด้วยสายตารังเกียจ“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ก่อนหน้านี้ เธอทำให้ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นคนดีและสูงส่ง”“ใช่ ผู้ชายส่วนมากในบริษัททำเหมือนเธอเป็นนางฟ้า”“โชคดีที่ฉันยังไม่ได้แนะนำเธอให้ลูกชายของฉันรู้จัก เธอหน้าด้านจริง ๆ”“...”ท่ามกลางความอับอายขายขี้หน้า ใบหน้าของรีเบคก้าซีดเผือด เธอพยายามอย่างมากที่จะทำตัวให้น่าอิจฉา ทว่าก็ถูกทำลายลงจนหมดสิ้นในฐานะคนเป็นพ่อ เจฟฟี่ตัวสั่นเทาเพราะความอับอาย “คุณทำมากเกินไปแล้วคุณชายฮิลล์ รีเบคก้ารักคุณจริง ๆ เธอตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็น”ในตอนนั้นเอง วิลลี่หัวเราะออกมาราวกับว่าเจฟฟี่พูดเรื่องตลกออกมา “เธอชอบอะไรในตัวฉันเหรอ? พูดตรง ๆ เลยนะ ฉันผ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 228
แคทเธอรีนทำอย่างไรให้ฌอนหลงเสน่ห์? แววตาที่วิลลี่มองแคทเธอรีนตอนนี้แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง“ใช่ เอลเก่งมาก” แคทเธอรีนหยุดเดินเอลจงใจเดินห่างออกไปเพื่อให้คนทั้งคู่มีพื้นที่ในการสนทนา แคทเธอรีนยังคงนิ่งเงียบขณะที่รอให้วิลลี่ถามเรื่องรูป ทว่าหลังจากรออยู่นาน เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำเดียว เขายังมองเธอด้วยสายตาที่ชื่นชมเจือด้วยความกลัวและทำอะไรไม่ถูก“...”แคทเธอรีนพูดไม่ออก “เอ่อ... คุณชายฮิลล์ คุณได้รับผลข้างเคียงจากการถูกช็อตไฟฟ้าเมื่อคืนหรือเปล่า?”“ไม่แน่นอน ผมได้สติกลับมาแทน” วิลลี่ยิ้มออกมา “คุณโจนส์ เป็นเกียรติอย่างสูงที่ได้พบคุณที่เมลเบิร์น เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม?”“แต่รูป...”วิลลี่โบกมือของเขา “คุณเก็บรูปถ่ายไว้ได้ถ้าคุณชอบ”มุมปากของแคทเธอรีนกระตุกขึ้น ทำไมต้องชอบรูปถ่ายอนาจารของเขาด้วย? “แล้วอย่ามาโทษที่ฉันถอดเสื้อผ้าของคุณออกแล้วทำให้คุณต้องอับอายเมื่อคืนนี้ด้วยล่ะ...”วิลลี่ชะงักไปแล้วฝืนพูดออกมา “คุณเพิ่งบอกความจริงกับผม ผมจะไปโทษคุณ… ฮัดชิ้ว!”เขาเช็ดจมูกอย่างอาย ๆ ขณะที่น้ำมูกไหลย้อยออกมา “คุณโจนส์ บอกผมถ้าอยากให้ผมช่วยเหลืออะไร ผมยินดีจะช่วยเหลือคุณใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 229
“อย่า อย่าเลย” เมื่อคิดถึงคำสั่งของฌอนเมื่อวานนี้ วิลลี่รีบห้ามแคทเธอรีนเอาไว้ทันที “เขาห้ามไม่ให้ผมบอกคุณเรื่องนี้ เห็นแก่วีดิโอส่วนตัวของผมที่ส่งให้คุณนะ คุณช่วยแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยได้ไหมคุณโจนส์?”แม้จะคิดเอาไว้แล้ว แต่แคทเธอรีนก็ยังรู้สึกแปลกใจที่ได้ยินเรื่องนั้นจากวิลลี่ฌอนน่าจะเป็นคนในตระกูลฮิลล์ที่เอาเรื่องที่สุด เพราะขนาดวิลลี่เองยังให้ความเคารพยำเกรงกับฌอน เป็นไปได้ไหมที่คนทั้งสอง… จะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกัน?เธอไม่เคยคิดจะไปมีเรื่องกับตระกูลฮิลล์เลย ตระกูลนี้ลึกลับเกินกว่าที่คนธรรมดาอย่างเธอจะจินตนาการได้“ได้ ฉันสัญญาก็ได้ แต่ฉันอยากรู้ว่ารีเบคก้ารู้จักกับคุณได้ยังไง?” แคทเธอรีนถามขณะที่บังคับตัวเองให้ใจเย็นลง“สตีเฟ่นเป็นคนแนะนำให้ผมรู้จักกับเธอ” วิลลี่พูดดูถูก “ผู้ช่วยของผมสนิทกับตระกูลแคมป์เบล สตีเฟ่นอยากสร้างความสนิทสนมกับผม เลยส่งแฟนของเขามาให้ผม”มุมปากของแคทเธอรีนกระตุกขึ้น “คุณชอบนอนกับแฟนคนอื่นเหรอ?”วิลลี่กระแอมเบา ๆ “ใช่ ภรรยาหรือจะไปดีเท่านางบำเรอ เป็นเรื่องท้าทายดีที่ได้นอนกับแฟนคนอื่น”แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออกเธอเต็มไปด้วยความต้องการอยากจะถามเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-30คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 230
“ฉันรู้แล้ว นายทำได้ดีนี่”ฌอนนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่แยแสให้ความรู้สึกถึงความเย่อหยิ่งที่ฉายแววออกมาจากใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาวิลลี่รู้สึกโล่งอก ก่อนที่เขาจะทันได้พูด ริมฝีปากบางของฌอนก็ขยับ“แต่… เธอไม่ได้สงสัยอะไรใช่ไหม?”เมื่อฌอนพูดจบ บรรยากาศโดยรอบก็เย็นเฉียบลง และความกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ หัวใจของวิลลี่เหมือนจะหยุดเต้น“อย่าโกหกฉันวิลลี่” ฌอนเตือน “แกจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นตอนแกอายุ 18 ปี หลังจากที่แกโกหกฉัน?”วิลลี่สะดุ้งสุดตัว ตอนที่เขาอายุ 18 ปี เป็นปีที่ชีวิตของเขามืดมนที่สุด“เธอ… เธอสงสัยครับ” เขาตัวสั่นราวกับลูกนก วิลลี่หวาดกลัวเกินกว่าจะเก็บอาการได้ “ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคุณมาจากตระกูลฮิลล์ แต่ผมไม่ได้เป็นคนบอกเธอ เธอหลอกล้วงความลับจากผมเอง ผมไม่ทันได้ระวังตัว มิหนำซ้ำเรายังนามสกุลเดียวกันอีก...”ฌอนนวดที่หว่างคิ้วของเขา เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่า เจ้าโง่วิลลี่จะต้องทำตามคำสั่งของเขาไม่ได้ และมีแต่จะสร้างปัญหาให้เขามากขึ้นวิลลี่พูดติดขัด “พี่ฌอน พี่ไม่กลัวว่าเธอจะจับพี่ แล้วสร้างความวุ่นวายให้กับพี่ หลังจากที่เธอรู้ว่าพี่เป็นใครแล้วเหรอครับ? จริง ๆ แล้ว เรื่องนี้เก
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-31
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
