LOGINShare
บทที่ 179
Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 180
เชส เจ้าของบริษัทบ่นขึ้น “คุณฮิลล์ มาแต่เช้าเลยนะ”ฌอนเดินไปที่เก้าอี้หนังแล้วพึมพำตอบเสียงเบา “อืม”“...”เชสพูดไม่ออกผู้ชายคนนี้แยกแยะน้ำเสียงเยาะเย้ยของเขาไม่ออกหรืออย่างไร? อย่างน้อยฌอนช่วยให้เกียรติทนายความที่อยู่ตรงหน้าได้หรือไม่?“ไม่ต้องสนใจผม” ฌอนพูดขึ้น พลางเชิดหน้าขึ้นอย่างสง่างาม เวลาเดียวกันนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็สั่นขึ้นเขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ แล้วก็เห็นข้อความจากวอทส์แอปที่ส่งมาจากแคทเธอรีน [คุณถึงหรือยังคะ?]มุมปากของเขายกขึ้น [ครับ]ทุกคนในห้องประชุมถึงกับต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาอะไรกัน?!พวกเขาสงสัยว่าใครที่ส่งข้อความถึงผู้ชายที่เฉยชาคนนี้ การที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขาเป็นเรื่องที่แทบจะไม่เชื่อสายตาโดยเฉพาะเชสที่รู้สึกสนใจอยากรู้ เขาโบกมือของเขาอย่างไม่ใส่ใจ “เอาล่ะ วันนี้พอเท่านี้ สัปดาห์หน้าก็ขอให้ตั้งใจทำงาน”“...”ทนายความคนอื่น ๆ ต่างพากันพูดไม่ออกเมื่อไม่นานมานี้ เขายังพูดถึงการทำงานให้ดีขึ้นอยู่เลย ช่างเป็นเจ้านายที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรอย่างนี้!เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง คนอื่น ๆ ต่างก็ค่อย ๆ แยกย้ายกันออกจากห้องประชุมฌอนลุกขึ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 181
“ไม่ใช่คืนนี้ แต่ไว้ไปกันวันอื่น”ฌอนลังเลสักพักก่อนที่จะตอบตกลง เขาควรตอบตกลงเพราะแคทเธอรีนชอบ…17:00 น.แคทเธอรีนลงมาที่ชั้นล่างและขึ้นรถสีขาวฌอนกำลังอ่านเอกสารอยู่ด้านใน ใบหน้าด้านข้างของเขาบอกอย่างชัดเจนว่าเขามีแพขนตาที่งอนและยาว แม้กระทั่งนิ้วมือของเขาที่กำลังถือเอกสารอยู่นั้นก็เรียวยาวและสะอาดสะอ้าน เขาไร้ที่ติราวกับรูปปั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ตามเธอเป็นคนมองคนแบบผิวเผินเสมอมา ในแง่ที่ว่าเธอสนใจรูปร่างหน้าตาของผู้คนเป็นสำคัญถ้าไม่อย่างงั้น เธอคงจะไม่เคยคบกับอีธานในอดีต เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายหน้าตาดีที่สุดในเมลเบิร์น แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็เทียบกับฌอนไม่ติดเลยไร้ข้อสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่มีความสนใจต่ออีธานอีก อีกทั้งเธอก็ไม่สามารถถูกทำให้ไขว้เขวโดยเวสลีย์ได้เหมือนกัน“ฌอนนี่ ทำไมคุณไม่มองมาที่ฉันเลยคะ? คุณไม่คิดถึงฉันหรอ?” เธอเอนเข้าหาเขาและกอดแขนเขาไว้“ผมกำลังดูคดีอยู่” เขามองเธออย่างรวดเร็ว เธอถอดเสื้อโค้ทเมื่อเข้าไปในรถ เผยให้เห็นเสื้อรัดรูปที่เธอกำลังสวมอยู่ด้านในซึ่งมันเน้นย้ำส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ ดวงตาของเขามืดลง ในตอนนี้เขาใจลอยเกินกว่าที่จะทำงานต่อได้“โอ้ ขอโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 182
“ที่รัก นั่งรอเลยครับ ปล่อยให้ผมเป็นคนทำให้นะ”แคทเธอรีนร้องไห้อยู่ในใจเธอรู้สึกอิจฉาฌอนมองตามทิศทางที่เธอกำลังมอง และกระตุกริมฝีปากอย่างไม่สนใจ “คุณอิจฉาผู้ชายขี้เหร่คนนั้นเหรอ?”“...”เธอไม่รู้จะพูดอะไรสายตาของเธอหันกลับมามองผู้ชายหน้าตาดีเป็นพิเศษที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ เอาล่ะ ถึงเวลาทำอาหารแล้ว เธอต้องโทษตัวเธอเองที่เป็นผู้หญิงที่มองคนจากภายนอกต้องขอบคุณสำหรับการบริการส่วนตัวของเธอ เขามีช่วงเวลาที่ดีสำหรับอาหารเย็น ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือทานอาหารมันทำให้เขารู้สึกว่าหม้อไฟนั้นค่อนข้างสนุก บางทีพวกเขาควรจะมาอีกครั้งในไม่ช้าหลังจากที่พวกเขาทานเสร็จ แคทเธอรีนลุกออกจากโต๊ะไปเข้าห้องน้ำตอนที่เธอกำลังจะออกจากห้องน้ำ เธอได้ยินผู้หญิงสองคนกำลังคุยกันอยู่ที่อ่างล้างมือ“ก่อนหน้านี้คุณได้สังเกตมั้ย… ผู้ชายที่นั่งโต๊ะ 26 หล่อมาก ๆ เลย”“ไม่เอาน่า เขามีเสน่ห์มากกว่าศิลปินชายที่อยู่ข้างนอกเสียอีก ฉันแอบถ่ายรูปเขาสองสามรูป”“แต่แฟนของเขาไม่ได้น่าประทับใจเท่าไหร่”“เห็นด้วย ความรักของเธอรู้สึกจะเป็นรักข้างเดียว เธอเอาแต่ทำอาหารให้เขา แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะยอมรับเธอเท่าไหร่”“เห้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 183
เชส: [เธออยู่ในช่วงมีประจำเดือนแน่นอน]ร็อดนีย์: [พวกผู้หญิงช่างน่ารำคาญ พวกเธอมีสิ่งกระตุ้นและเหตุผลจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่ออารมณ์เสีย]เชสเตอร์: [ไม่ต้องเป็นห่วง แค่พาเธอไปชอปปิงและจ่ายให้เธอทุกอย่าง]ฌอนตกอยู่ในห้วงความคิดแคทเธอรีนไม่มีความสนใจในการชอปปิงเลยเมื่อเธอมาถึงที่ห้าง เธอหยิบเสื้อผ้าสองสามชุดโดยไม่ได้ตั้งใจมาดูอย่างรวดเร็วก่อนจะแขวนกลับไปที่เดิมเขาหันไปหาพนักงานขาย “ผมจะซื้อทุกชุดที่เธอจับ”นี่ทำให้เธอตกใจ “อะไรกันคะ? ฉันแค่กำลังดู...”“เราจะซื้อทุกอย่างที่คุณสนใจ” เขาไม่มีช่องว่างให้เธอโต้แย้ง “ผู้หญิงของผมสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ผมมีเงินมากเสียยิ่งกว่าพอซะอีก”พนักงานขายมองด้วยความอิจฉา “ว้าว แฟนของคุณดูแลคุณเป็นอย่างดีเลย! ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนใจกว้างกับแฟนเท่านี้มาก่อนเลย”เธอตกใจ แคทเธอรีนพิจารณาชายร่างสูงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเองเธอรู้สึกผิดที่อารมณ์เสียใส่เขาเมื่อครู่นี้ฌอนไม่ใช่คนช่างเอาอกเอาใจ สำหรับคนนอกแล้วจึงอาจจะเห็นว่าความรักของเธอนั้นฝืนใจและเป็นรักข้างเดียวอย่างไรก็ตาม มีแต่พวกเขาเท
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 184
แคทเธอรีนอ้าปากจะพูดแต่ถูกขัดขึ้นโดยเวสลีย์เสียก่อน “มีเอกสารมากมายที่จำเป็นต้องทำที่โรงพยาบาล และการมีคนช่วยย่อมดีกว่าไม่มี ในฐานะพี่ชาย ผมไม่สามารถยืนดูเฉย ๆ และไม่ช่วยคุณได้ อีกอย่าง นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมารักษาระยะห่างจากผม”ความกังวลที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอไม่ยืนกรานต่อเมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล ใครบางคนกำลังตะโกนอยู่ที่ประตูห้องฉุกเฉิน “ญาติของคุณเวนดี้? แสดงตัวแล้วตรงไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์เพื่อจัดการค่าใช้จ่ายให้เร็วที่สุดด้วยค่ะ”“ฉันอยู่นี่ค่ะ” แคทเธอรีนวิ่งเข้ามา “คุณหมอ เธอเป็นอย่างไรบ้างคะ?”“หลอดเลือดในสมองอุดตันอย่างเฉียบพลัน การขยายหลอดเลือดโดยการใส่ขดลวดต้องทำทันที ไปจัดการเรื่องค่ารักษาเดี๋ยวนี้” หมอวางใบแจ้งหนี้บนมือของเธอเธอรีบลงไปชั้นล่างเพื่อจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย การผ่าตัดได้เริ่มขึ้นแล้วเมื่อเธอกลับขึ้นมาชั้นบน“ผมรู้จักผู้บริหารของโรงพยาบาล ดังนั้นผมจึงโทรหาเขาก่อนหน้านี้เพื่อให้เริ่มการผ่าตัด” เวสลีย์อธิบาย“ขอบคุณค่ะ” เธอรู้สึกซาบซึ้งในที่สุดการผ่าตัดก็เสร็จสิ้นในสามชั่วโมงต่อมา คุณป้าเวนดี้ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน แคทเธอรีนเกือบจำหญิงสาวท่าทางอ่อนแอไม่ได้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 185
แคทเธอรีนล้มลงบนเก้าอี้เมื่อได้รับข่าวที่น่าตกใจกลัวนั้นหลังจากที่ซัมมิทตกต่ำลง มันเป็นไปได้ว่าเจฟฟี่วางแผนฆาตกรรมคุณย่า เพื่อที่จะได้รับมรดกหุ้นจากฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น?“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ยังไงก็ตามคุณย่าก็เป็นแม่ของเขา”เวสลีย์ถอนหายใจ “เจฟฟี่เคยชินที่อยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจมาทั้งชีวิตของเขา คุณอาจจะไม่รู้ แต่คนเราสามารถทำอะไรก็ตามเพื่อที่จะรักษาชีวิตที่เต็มไปด้วยความมั่งคั่งและอิทธิพลเอาไว้ให้ได้ ตั้งแต่แรกเริ่มของประวัติศาสตร์เอง ก็มีบันทึกที่พี่น้องร่วมสายเลือดต่อสู้ทำร้ายกันและกัน เพื่อที่จะได้เป็นผู้สืบทอดของครอบครัวที่ร่ำรวย นอกจากนี้คุณย่ายังเป็นอัมพาตมาก่อน เขาคงเห็นว่าเธอเป็นภาระ”ป้าเวนดี้พยักหน้าตาม “อีกอย่าง ป้าไม่เคยเชื่อสักครั้งว่าการที่คุณย่าของคุณเป็นอัมพาตจะเกิดจากอุบัติเหตุ วันนั้นรีเบคก้ามาที่สวนพลัม และคุณย่าของคุณก็ตกลงมาจากชั้นสองไม่นานหลังจากที่เธอขึ้นไป เธออ้างว่าคุณย่าทรงตัวไม่อยู่ แต่คุณย่าของคุณเป็นคนที่แข็งแรงอยู่เสมอ ดังนั้นป้าจึงเชื่อไม่ลง”แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นจากพื้นขณะที่ตัวของเธอสั่นสะท้านคนหนึ่งคนทำร้ายคุณย่าของเธออย่างโหดร้ายถึงเพียงนี้ได้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 186
ฌอนเตือนตัวเองไม่ให้หงุดหงิดจนมากเกินไปบางทีเขาคงสปอยแคทเธอรีนเกินไป ดังนั่นนี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอเอาเปรียบเขาเธอคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะอยู่ด้วยอย่างนั้นเหรอ?การโทรสิ้นสุดลงอย่างกะทันหันแคทเธอรีนมองดูโทรศัพท์อย่างว่างเปล่าอยู่สักพัก ก่อนที่เวสลีย์จะเดินเข้ามา “คุณฮิลล์เหรอ? เขากำลังมาหาป้าเวนดี้ใช่ไหม? งั้นผมควรต้องไปเพื่อไม่ให้เกิดการเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น”“เปล่า เขาไม่ได้พูดว่าเขาจะมา”ทันใดนั้น ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ นั่นแหละ ฌอนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการมาพบป้าเวนดี้เวสลีย์ตกใจ แต่ก็เผยรอยยิ้มออกมาหลังจากนั้น “อืม มันก็เป็นเรื่องปกติ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่ครอบครัว ก่อนหน้านี้ผมคุยกับหมอแล้ว ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”“ขอบคุณนะคะ”เธอขอบคุณเวสลีย์อย่างจริงใจ วันนี้เธออาจจะทำอะไรไม่ได้มาก หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากเขาในความเป็นจริงแล้ว เธอคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากฌอนก่อน แต่นึกถึงทัศนคติที่แตกต่างของเขา เธอแน่ใจว่าความคิดนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับเขาแน่นอน“ไม่เป็นไร อืม ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว ผมมีนัดทานมื้อค่ำเพื่อธุรกิจเย็นนี้”เ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 187
“ฌอน นายเป็นอะไรไป? นายเป็นคนอยากให้พวกเธอมาที่นี่ แต่ตอนนี้นายกำลังบอกให้พวกเธอกลับไป” ร็อดนีย์ยักไหล่“หุบปาก ไม่ต้องมาคุยกับฉัน” ฌอนจุดบุหรี่“หึ จริงจังเหรอเนี่ย? นายเป็นคนโทรหาให้พวกเรามาที่นี่” ร็อดนีย์รู้สึกผิดหวัง “นายดูแปลกขึ้นตั้งแต่ที่นายอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แคทเธอรีน ถ้านายไม่มีความสุขก็แค่แยก...”“พูดอีกทีซิ” ฌอนมองเพื่อนของเขาด้วยสายตาที่น่ากลัวร็อดนีย์เงียบทันทีสายตาของเชสเตอร์คลุมเครือขณะที่เขาแตะ ๆ ปลายบุหรี่ “คราวนี้เป็นเรื่องสำคัญ?”“ไม่มีทาง” ร็อดนีย์ขมวดคิ้วทันที “ฉันคิดว่านายเคยชินกับการดูแล ซาร่า แลงลีย์ เท่านั้น...”นิ้วของฌอนที่กำลังถือบุหรี่เกร็งขึ้น เชสเตอร์ถอนหายใจ “ร็อดนีย์ ซาร่าไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว ฌอนไม่สามารถมีชีวิตอยู่กับอดีตตลอดไปได้”ร็อดนีย์มองพื้นและดื่มต่อฌอนก้มลงสูบบุหรี่อีกมวน…สองวันถัดมาแคทเธอรีนใช้ความพยายามอย่างสูงในการค้นหาที่อยู่ของคริส แต่ชายผู้นั้นอาศัยอยู่ที่บริสเบนเกือบตลอดเวลา เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นเครื่องตอนเช้าที่นั่นเมื่อมาถึงที่วิลล่า การ์ดเปิดประตูและถามว่า “คุณได้นัดไว้ไหม?”“เปล่าค่ะ แต่โปรดบ
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
