เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 130
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-07-13 19:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 131
“หยุดอยู่ตรงนั้น” ฌอนโยนกุญแจและเครดิตการ์ดลงบนโต๊ะ “ผมย้ายไปอยู่ที่ริเวอร์ไซด์แมนชั่นแล้ว นี่เป็นกุญแจประตูทางเข้าวิลล่า แล้วนั่นก็เป็นบัตรใบเดียวกันกับที่คุณเคยใช้จ่ายเรื่องในบ้านก่อนหน้านี้”สิ่งนี้ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงย้ายที่อยู่ล่ะคะ?”“ตอนนี้เจ้าฟัดจ์มีลูกแมวเพิ่มขึ้นมาอีกสามตัว บ้านเก่ามีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับเด็ก ๆ พวกเขาต้องการสวนกว้าง ๆ ให้เด็ก ๆ ได้วิ่งเล่นอาบแดด” เขาตอบเรียบ ๆ“...”หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก ทำไมเธอถึงไม่เกิดเป็นแมวแทนนะ? การเป็นมนุษย์มันเหนื่อยแสนเหนื่อยเกินไปเป็นแมวไม่ต้องทำอาหาร และมีความสุขกับสิทธิพิเศษในการเข้าพักในวิลล่าสุดหรูที่ได้รับการปรับปรุงก่อสร้างใหม่“ไม่ต้องอิจฉาหรอก อยู่ข้าง ๆ ผมด้วยความซื่อสัตย์ แล้วคุณจะได้ใช้ชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน” ริมฝีปากบางของผู้ชายคนนั้นยกขึ้นน้อย ๆ ตราบใดที่เธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนอื่น แล้วทำตัวน่ารักเวลาอยู่ใกล้ ๆ เขา เขาสามารถให้เธอเป็นคุณนายฮิลล์ของเขาได้ตลอดไปทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าเขาต้องแต่งงานใหม่อีก หลังจากที่พวกเขาหย่าขาดจากกัน นั่นเป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับเขา“อือ” หญิงสาวบุ้ยปากน
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-14คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 132
รถยนต์ของฌอนเคลื่อนที่เข้ามาภายในวิลล่าอย่างช้า ๆ ในเวลาประมาณ 17:00 น.ป้าลินดารู้สึกแปลกใจมากที่เห็นว่าเขากลับบ้านก่อนเวลาถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะย้ายเข้ามาอยู่ได้เพียงไม่นาน แต่เขากลับออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ และกลับบ้านดึกทุกวัน ยิ่งไปกว่านั้น เขามักจะรับประทานอาหารสามมื้อนอกบ้านเสมอ ราวกับว่าบ้านหลังนี้เป็นสถานที่พักผ่อนของเขาในช่วงเวลากลางคืนเท่านั้น“คุณชายฮิลล์คะ ป้า… ป้าไม่ทราบว่าคุณจะกลับมาตอนนี้ ป้าเลยไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้ให้ค่ะ”“ไม่เป็นไร ป้าไม่ต้องทำหรอก” เขารู้ว่าเขากลับถึงบ้านเร็วกว่าปกติ ก็นะ เขาไม่มีสมาธิทำงานเลยหลังจากที่แคทเธอรีนออกจากออฟฟิศไปบางทีที่เขากลับจากทำงานเร็วขึ้น เพราะเขาไม่อาจหยุดคิดถึงอาหารที่เธอจะทำไว้ให้เขาได้ทว่า เวลาล่วงเลยไปจนเกือบจะสามนาทีแล้วที่เขาก้าวเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ออกมาต้อนรับเขา“เธออยู่ที่ไหนครับ? ข้างนอกเหรอ?”เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ บ้านด้วยใบหน้าบึ้งตึงป้าลินดาดูค่อนข้างตกใจ “เธอยังไม่ลงมาข้างล่างเลย ตั้งแต่ที่เธอเข้าไปในห้องนอนของคุณน่ะค่ะ ป้าว่าเธอน่าจะกำลังนอนหลับอยู่”เขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-14คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 133
แคทเธอรีนเถียงด้วยความโมโห “ฉันรู้นะคะว่าที่นี่เป็นวิลล่าของคุณ ดังนั้นคุณจึงเป็นเจ้าของเตียงทุกหลัง แต่เพราะฉันตกลงย้ายเข้ามาแล้ว คุณก็ควรจะอนุญาตให้ฉันมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างเหมือนกัน มันเป็นการเสียมารยาทมาก ๆ เลยนะคะ ที่คุณบุกรุกเข้ามาในห้องนอนของฉันโดยไม่เคาะประตู”ฌอนมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าขณะที่ริมฝีปากกระตุกยิ้มเยาะเย้ยเธอ “คุณกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงของผม แต่คุณยังหน้าด้านต่อว่าผมว่า ไม่ให้พื้นที่ส่วนตัวกับคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณแค่ย้ายไปอยู่ที่อื่นได้ไม่นาน แต่เหมือนความมั่นอกมั่นใจของคุณจะเพิ่มมากขึ้นนะ”เธอรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด และในที่สุดเธอก็เข้าใจ “เดี๋ยวนะคะ คุณหมายความว่าห้องนี้เป็นห้องนอนของคุณเหรอคะ?”“เลิกหาข้ออ้างสักที” ร่างสูงของเขาก้าวไปข้างหน้า แล้วเธอก็ล้มลงบนที่นอนโดยไม่รู้ตัว เขาประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ด้วยฝ่ามือทั้งสองข้างรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาเมื่อเขามองไปที่เธอ “คุณต้องมีแผนการอะไรแน่ ๆ เราอยู่บ้านเดียวกันไม่พอเหรอ? คุณยังอยากจะนอนร่วมเตียงเดียวกันด้วยเหรอ?”เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออก นี่เธอนอนหลับอยู่ในห้องนอนของเขามาตลอดทั้งบ่าย ตั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-14คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 134
หลังจากที่ฌอนรับประทานอาหารหมดไปสามจาน เจ้าฟัดจ์ก็เข้ามาหาเขาพร้อมกับลูกแมวทั้งสามตัว“พวกเด็ก ๆ มีชื่อกันหรือยังคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นหลังจากที่เธออุ้มลูกแมวขึ้นมาหนึ่งตัว“ยังไม่มี” เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นสลับกับลูกแมวก่อนจะพูดขึ้นทันที “แต่ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว จะเรียกพวกมันว่าแคท เอรีน แล้วก็โจนส์”แคทเธอรีนอึ้งไป “ทำไมคะ?”“มันผุดขึ้นมาในหัวผมเอง มันง่ายแล้วก็เหมาะดี” เขาพูด จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานป้าลินดาเดินเข้ามาพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เป็นคู่รักหนุ่มสาวที่น่ารักดีนะคะ”“...”‘สายตาของป้าลินดายังดีอยู่ใช่ไหมคะ? ป้าแสดงความคิดเห็นแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?’เธอไม่กล้าพูดคุยกับป้าลินดาหลังจากที่เคยคุยกันไปแล้วก่อนหน้านี้ ในตอนนั้นเอง เธอรีบขึ้นไปข้างบนแล้วย้ายสัมภาระของเธอไปที่ห้องพักสำหรับแขกเวลา 22:00 น. เธอสังเกตเห็นว่าฌอนยังไม่ออกจากห้องทำงานบางทีเขาอาจจะมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับคดีของเธอในชั้นศาล มันเป็นเรื่องท้าทายจริง ๆด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เธอจึงทำโจ๊กข้าวโอ๊ตไปให้เขา หญิงสาวเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊กข้าวโอ๊ต เมื่อได้รับอนุญา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-15คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 135
ทันใดนั้นเอง ฌอนก็นึกขึ้นมาได้ว่าแคทเธอรีนหอมหวานเพียงใด เขาจึงอุ้มเธอเข้าสู่อ้อมแขนในทันที “ไปที่ห้องนอนกันเถอะ”ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานของหญิงสาว “เดี๋ยวก่อนนะคะ คุณไม่ทำงานแล้วหรือคะ?”“ผมนึกว่าคุณอยากให้ผมเลิกทำงานไม่ใช่เหรอ?”เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว“ฉันพูดแบบนั้นตอนไหนคะ?” จู่ ๆ ร่างบางของเธอก็สั่นเทาขึ้นมา“แววตาของคุณบอกทุกอย่างไว้ชัดเจนหมดแล้ว” เขามองเธออย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้อง โดยที่ยังอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนตอนนี้เองที่เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา เขาเข้าใจอะไรเธอผิดไปหรือเปล่านะ? เมื่อชายคนนั้นเริ่มถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกต่อหน้าเธอ หญิงสาวก็พอจะเข้าใจได้แล้วว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอต่อไป...หญิงสาวรีบร้อนลุกขึ้นนั่งตัวตรงบนเตียง “ไม่ได้นะคะ ฉันกำลังเป็นประจำเดือนอยู่”คิ้วเข้มของเขาขมวดกันด้วยความไม่พอใจ นี่เป็นโอกาสซึ่งหายากที่เขาอยากจะจัดหนักเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเธอ น่าผิดหวังอะไรอย่างนี้ในอีกด้านหนึ่ง แคทเธอรีนกลับลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่ประจำเดือนของเธอมาตอนที่เธออาบน้ำเมื่อเช้านี้ ความจริงแล้ว นับตั้งแต่คราวนั้นก็ทำให้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-15คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 136
แม้ว่าแคทเธอรีนจะเคยคบหากับอีธานมาก่อนและอีกฝ่ายก็ให้เกียรติเธอเป็นที่สุด ทว่าพวกเขาทั้งคู่ไม่เคยนอนร่วมเตียงเดียวกันเลย ไม่ต้องพูดถึงการนวดท้องของเธออย่างนุ่มนวลเมื่อเธอปวดท้องประจำเดือนเธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าฌอนจอมเผด็จการจะทำแบบนี้ นอกจากนั้น เขายังมีความอดทนสูงมาก สุดท้ายแล้ว กลับเป็นเธอเองที่รู้สึกเขินอายขึ้นมา “ดีขึ้นแล้วค่ะ มันไม่ได้ปวดมากอีกแล้ว...”“อยู่เงียบ ๆ แล้วนอนซะ” เขาสั่งโดยไม่ได้หยุดมือของเขาที่นวดอยู่เลยเธอไม่กล้าโต้เถียงอะไรออกไปอีก ในเวลาเพียงไม่นาน เพราะความปวดที่บรรเทาลง หญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว6:00 น. ของเช้าวันถัดมา เขาขยับตัวเล็กน้อยขณะที่เธอกำลังลุกออกจากเตียงเพื่อไปเตรียมอาหารเช้าให้กับเขา“คุณจะไปไหน?”“นอนต่อเถอะค่ะ ฉันจะไปทำอาหารเช้า...”“ไม่ต้องทำก็ได้ ในเมื่อคุณไม่สบาย” เขารั้งเธอให้กลับเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง เขาวางฝ่ามือลงบนหน้าท้องของเธออีกครั้งโดยไม่รู้ตัว“ฉันไม่ปวดท้องแล้วนะคะ” หญิงสาวพยายามห้ามเขา“เหรอ” เขาหลับตาลงอีกครั้ง เธอแอบลืมตาขึ้นเพื่อพินิจมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ผู้หญิงคนไหนก็ไม่อาจต้านทานต่อความหล่อเหลาของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-15คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 137
“เงียบไปซะ ถ้าแกไม่มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์” แซลลี่จ้องเขม็งไปที่แคทเธอรีน “แกทำอะไรให้ครอบครัวบ้าง นอกจากสร้างปัญหา? แกสมควรแล้วกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไปใช้เวลาสำนักผิดในคุกซะ!”แคทเธอรีนตัวสั่นไปทั้งร่าง เขาว่ากันว่า แม้แต่เสือที่ดุร้ายยังไม่ยอมกินลูกของมันเอง ทว่าเธอกลับรู้สึกว่า แซลลี่และเจฟฟี่คงจะอำมหิตเสียยิ่งกว่าเสือ“พวกคุณสองคนจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม” เธอตะคอกอย่างโกรธเคือง “การที่พวกคุณปฏิบัติกับฉันด้วยความเย็นชาและรังเกียจแบบที่ผ่านมาก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่คุณก็ไม่ควรมาจัดฉากใส่ร้ายฉัน ฉันสาบานว่า ฉันจะทำให้ซัมมิทต้องพังพินาศย่อยยับ!”รีเบคก้าหัวเราะขึ้นอย่างประชดประชัน “เธอคิดว่าเธอเหลือเวลามากเท่าไรเหรอ? ทนายความของตระกูลคลาร์กบอกว่า เธอจะได้รับโทษจำคุกอย่างน้อย 20 ปี น้องสาวที่รักของฉัน อยู่ในคุกก็ทำตัวดี ๆ หน่อยแล้วกัน ฉันจะไปเยี่ยม ถ้าฉันมีเวลาว่างนะ”“พวกคุณดูมั่นใจจังเลยนะ ว่าฉันจะแพ้” แคทเธอรีนเยาะเย้ย เมื่อเห็นใบหน้าของพวกเขาที่แทบจะอดรนทนไม่ไหวที่จะโยนเธอเข้าไปในคุกเจมส์ตอบอย่างวางมาด “ก็ยังดีที่มีความหวัง แต่อาจจะมีเรื่องบางเรื่องที่เธอยังไม่เข้าใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-16คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 138
แคทเธอรีนยังชำเลืองมองไปที่ฌอนด้วยความเป็นห่วง แล้วก็ได้เห็นว่าเขายังคงเฉยเมยราวกับว่าไม่ได้โดนดูถูก“สวะอย่างนายไม่ควรมาพูดกับฉัน”เขาละสายตาที่เย็นชาแล้วหันกลับมาหาแคทเธอรีน “เข้ามากับผม”จากนั้น เขาก็เดินไปยังห้องพิจารณาคดี เธอจึงรีบเดินตามหลังเขาไปเฮดลีย์ส่งยิ้มให้กับเจมส์ “พูดในสิ่งที่คุณคิดออกมาในตอนที่คุณยังมีโอกาส”รอยยิ้มของเขาสงวนท่าทีและสุภาพ ทว่ากลับทำให้กระดูกสันหลังของเจมส์เย็นยะเยือก “คุณป้าครับ ผมจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”แซลลี่มองเขาด้วยความอ่อนโยน “ไม่ต้องกังวลไปหรอก ลุงเจฟฟี่ของหลานจัดการเก็บกวาดหลักฐานที่หลงเหลืออยู่แล้ว หลานมาที่ศาลวันนี้เพื่อมาเป็นพยานเท่านั้น”“คราวหน้าก็ทำตัวให้มันดี ๆ ถ้าแกเป็นคนขี้ขลาดตาขาว” เจฟฟี่แสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยาม ความจริงแล้วเขาไม่ค่อยชอบเจมส์เท่าไรนัก ทว่าแซลลี่กลับรักหลานคนนี้มาก นอกจากนั้นเจมส์ยังรู้จักเอาใจพวกเขาด้วยการมอบของขวัญให้บ้างเป็นครั้งคราว“ไม่ต้องกังวลไปหรอก เด็กหนุ่มคนนี้แค่ใช้อิทธิพลของคนสนิทของเขามาข่มขู่คนอื่น ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขาในเมลเบิร์นมาก่อน”รีเบคก้าขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันเคยเจอเขามาก่อน เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-16
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
