LOGINShare
บทที่ 119
Last Updated:
2021-07-10 19:00:00Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 120
เวสลีย์พูดขึ้น “ก่อนหน้านี้ เขาใช้ชีวิตอย่างเก็บตัวเงียบ ๆ มาหลายปี จู่ ๆ เขาก็ย้ายมาที่เมลเบิร์นเมื่อไม่นานมานี้เอง แต่มันเป็นวิธีที่ยากที่จะให้เขาช่วย คราวก่อนฉันขอให้เขาจัดการยุติคดีความทางธุรกิจให้กับฉัน โดยเสนอค่าตอบแทนให้เขา 300 ล้านดอลล่าร์ แต่เขาก็ยังปฏิเสธ”“แน่นอนว่าเขาปฏิเสธข้อเสนอมากมาย รวมถึงข้อเสนอจากนักธุรกิจและนักการเมืองที่มีอำนาจ ในสายตาของเขา เงินทองและอำนาจไม่มีความหมายเลย”เฟรยาพูดไม่ออกด้วยความตกตะลึง เธอสงสัยว่าเวสลีย์กำลังหมายถึง ฌอน ฮิลล์คนนั้นหรือเปล่าสามีของแคทเธอรีนก็ชื่อฌอน ฮิลล์เหมือนกัน แล้วเขาก็เป็นทนายความเคธี่เคยพูดว่ารายได้ของสามีของเธอว่าค่อนข้างใกล้เคียงกับรายได้ของเธอเธอยังพูดอีกว่าสามีของเธอทำตัวเย่อหยิ่งและเลือดเย็น เพียงเพราะเขาเป็นเพื่อนของเชสพระเจ้าช่วย เป็นคนที่มีอำนาจขนาดไหนกันที่เพื่อนสนิทของเธอไปทำให้เขาโกรธ?ไม่เพียงแต่ทำให้เขาโกรธเท่านั้น แต่เธอยังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาแม้จะอยู่กับเขามากกว่าสองเดือนก็ตาม“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะไปขอร้องเขา” เวสลีย์พูดขึ้น“อะแฮ่ม...” เฟรยากระแอมเบา ๆ “ถ้าคุณหมายถึง ฌอน ฮิลล์ เดียวกัน…
Last Updated : 2021-07-10คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 121
เมื่อมองไปที่แผ่นอกแกร่งของชายคนนั้น เฟรยาก็ตกอยู่ในอาการตะลึง ชายคนนั้นลูบไล้คางของเธอ ดวงตาที่มีเสน่ห์ชวนมองของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าหลงใหล “หึ พวกนายเรียกผู้หญิงมาจริง ๆ ด้วย เธอโคตรสวยเลย”ใบหน้าของเฟรยาบอกบุญไม่รับ เธอสงสัยจริง ๆ ว่าเธอมาผิดห้องหรือเปล่าถึงอย่างนั้นเธอได้ยินเสียงคนกำลังเล่นไพ่ดังออกมาจากภายในห้อง จากนั้นเธอจึงถามขึ้น “ฉันมาตามหาฌอน ฮิลล์ เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”ชายคนนั้นหันหน้าเข้าไปในห้องด้วยความงุนงง “มีคนมาตามหานายน่ะฌอน แปลกนะ นายมีคนรู้จักในเมืองเพิร์ธตั้งแต่เมื่อไร?”“ฉันเป็นเพื่อนของภรรยาเขาต่างหาก” เฟรยาผลักมือของเขาที่กั้นประตูเอาไว้ออก และแทรกตัวเข้าไปภายในห้องด้วยความไม่พอใจมีผู้ชายสามคนอยู่ภายในห้องนั้น ดูจากท่าทางแล้วพวกเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ผู้ชายคนหนึ่งที่คาบบุหรี่เอาไว้ในปากพูดขึ้น “ร็อดนี่ย์ ฉันแค่ขอให้นายไปเปิดประตู ทำไมถึงปล่อยให้เธอเข้ามา?”“นายจะมาโทษฉันไม่ได้นะ” ร็อดนีย์ สโนว์นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด จากนั้นจึงมองไปที่เฟรยาด้วยความสนใจ ฌอนนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เขาเหลือบมองเฟรยาอย่างไม่ใส่ใจขณะที่ถือไพ่
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 122
‘ฮือ ขอโทษนะเคธี่ ฉันทำแบบนี้เพราะอยากช่วยเธอ ขอโทษที่ฉันพูดจาไร้สาระออกไป’‘เธอจะต้องดูแลตัวเองดี ๆ หลังจากออกจากห้องขัง’ในตอนนั้นเอง ในห้องส่วนตัวที่เคยเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวก็เงียบสงัดลง จนได้ยินเสียงเข็มหมุดตกกระทบพื้น ใบหน้าของฌอนยังคงเฉยเมยขณะที่เขาเคาะไพ่บนโต๊ะด้วยนิ้วของเขาเป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาความรู้สึกบนใบหน้าของชายหนุ่ม และมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกถึงกระแสอารมณ์ที่อยู่ภายในตัวของเขาเองอาจจะเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนไม่ได้อยากเลิกกับเขา เมื่อลองคิดทบทวนดูดี ๆ แล้ว ก่อนหน้านี้เธอเคยรักเขามากจนเธอมองข้ามศักดิ์ศรีของตัวเธอเอง เธออาจจะยังตัดใจไม่ได้ความจริงแล้วแคทเธอรีนเป็นคนใจอ่อนเขาว่ากันว่ายิ่งรักมาก ก็ยิ่งทุกข์มากแต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาโกรธมากจริง ๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นมีฝีมือในเรื่องการหลอกผู้ชาย“ผมจะลองคิดดูอีกที ตอนนี้คุณกลับไปก่อนแล้วกัน”หลังจากที่เวลาดูเหมือนจะผ่านไปนานแสนนาน ในที่สุดฌอนก็ยอมเปิดปากพูดออกมา“คุณจะใช้เวลาคิดนานแค่ไหนคะ? ตอนนี้เคธี่ถูกขังมาแปดชั่วโมงแล้วนะ”“แปดชั่วโมงมันนานมาก เพราะเธอเป็นคนสำคัญอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนจั่วไพ่ขึ้นมาอีกครั้ง “ถ
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 123
หลังจากที่วางเธอลงบนเบาะหลังแล้ว ฌอนก็เอื้อมมือไปถอดเสื้อเชิ้ตที่เปียกโชกของแคทเธอรีนออกแคทเธอรีนห้ามเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว แววตาของหญิงสาวฉายแววเขินอายออกมา“อย่าขยับตัวแล้วก็ไม่ต้องพูดอะไรออกมา ให้ผมดูแผลหน่อย” ฌอนใช้มือข้างหนึ่งของเขากดท่อนแขนของเธอเอาไว้และใช้มืออีกข้างถอดเสื้อของเธอออก ผิวขาวราวกับหิมะของหญิงสาวเต็มไปด้วยร่องรอยของความฟกช้ำ ยิ่งมองยิ่งทำให้เธอดูน่าสงสารด้วยความรู้สึกบางอย่างทำให้ฌอนรู้สึกคับแน่นลึก ๆ อยู่ภายใน และใบหน้าของเขาก็ดูน่ากลัวจนใจหายแคทเธอรีนไม่ได้สนใจเขา เธอมีเพียงความรู้สึกอับอายต่อรอยฟกช้ำที่ไม่น่าพิสมัยบนร่างกายของเธอเท่านั้น“ดูจนพอใจหรือยังคะ?” หญิงสาวขยับหนีด้วยความเขินอาย เธอขยับเพียงเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกเจ็บมากจนใบหน้าซีดเผือด“เชื่อฟังที่ผมพูดจะดีกว่า” ฌอนโยนเสื้อที่เปียกโชกไปอีกด้านหนึ่ง เขาถอดเสื้อกันลมแล้วตามด้วยเสื้อสเวตเตอร์อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงสวมเสื้อผ้าเหล่านั้นให้กับเธอขณะที่เขาสัมผัสบาดแผลที่ฟกช้ำของเธอ หญิงสาวก็หอบหายใจด้วยความเจ็บปวด“เจ็บมากไหม?” เมื่อเห็นรอยช้ำที่อยู่บนผิวของเธอ ฌอนจึงพูดขึ้น “จำความเจ็บปวดนี้เอาไว้เ
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 124
นี่หมายความว่า ฌอนคงจะคิดในใจว่าแคทเธอรีนเป็นผู้หญิงที่ร้องห่มร้องไห้คิดถึงเขาทุกวัน อย่างนั้นเหรอ?เธอคงจะรักเขามากจนเธออยากจะทำอาหารให้เขาทานตลอดไป และเป็นภรรยาของเขาอย่างนั้นเหรอ?แคทเธอรีนที่ตกใจอยู่แล้วต้องรู้สึกงุนงงเพิ่มเข้าไปอีก เธอสงสัยจริง ๆ ว่าเฟรยาแอบมีความแค้นอะไรกับเธอหรือเปล่าถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุนั้น แล้วทำไมเฟรยาถึงหลอกให้เธอคบกับฌอนตั้งแต่แรก? ตอนนี้ที่แคทเธอรีนเกือบจะเลิกกับเขาสำเร็จ เฟรยากลับทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงคลั่งรักในสายตาของเขาเมื่อคิดได้ว่าฌอนเพิ่งช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เธอจึงไม่อาจเปิดเผยออกไปได้ว่าเรื่องที่เฟรยาพูดเป็นเรื่องโกหกเพราะเหตุนี้ เธอจะต้องเริ่มพยายามแสดงละครอีกแล้วเหรอ?“อย่ามาโทษฉันนะ สิ่งที่ฉันทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อช่วยเธอทั้งนั้น ถ้าช่วยเธอเอาไว้ไม่ทันเวลา เธออาจจะถูกซ้อมจนตายในคุกแล้วก็ได้”เมื่อเอนหลังพิงเธออย่างน่าสงสาร เฟรยาจึงกระซิบที่ข้างหูของเธอ “อย่าได้คิดแฉฉันต่อหน้าฌอน ไม่อย่างนั้นเขาจะฆ่าเราสองคนแน่ ๆ เขาเป็นทนายความที่มีอิทธิพล ดังนั้นเราอย่าไปทำให้เขาโกรธเลยดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้นนะ แม้ว่าเธอจะได้รับการประกันตัวแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ได้
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 125
เมื่อเฟรยาเห็นฌอนเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย เธอรีบลุกขึ้นทันทีแล้วเอ่ยขึ้นบอก “ฉันจะออกไปซื้อผลไม้ให้แคทเธอรีนที่ด้านนอกโรงพยาบาลนะคะ”“ไม่ต้องครับ” ฌอนบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อาหารที่ขายข้างนอกนั่นไม่ถูกสุขอนามัย ผมสั่งอาหารจากโรงแรมเจ็ดดาวให้มาส่งที่นี่แล้ว”เฟรยาพูดอะไรไม่ออกว้าว แคทเธอรีนจะได้ทานอาหารจากโรงแรมเจ็ดดาวแม้ว่าเธอจะพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลก็ตาม เธอนี่โชคดีจริง ๆ เฟรยาเดินไปหาแคทเธอรีนที่เตียงพลางขยิบตาให้กับเธอ หลังจากนั้นเธอก็รีบออกไปทันทีแคทเธอรีนรู้สึกซาบซึ้งเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าฌอนจะดูแลเธอดีแบบนี้ นี่เธอตาฝาดไปหรือเปล่า? เธอรู้สึกเหมือนได้เห็นร่องรอยของความอบอุ่นในดวงตาของเขา“ความจริงฉันไม่อยากทานอะไรเลยค่ะ”แคทเธอรีนยังรู้สึกเครียดและวิตกกังวล หญิงจึงเอ่ยขึ้นบอกอย่างแผ่วเบา“ไม่อยากอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนหัวเราะเสียงทุ้มต่ำ ทว่าดวงตาของเขากลับเย็นชา “นี่คุณไม่ได้อ่านใบรับรองแพทย์ที่หมอออกให้เลยเหรอ?”แคทเธอรีนรู้สึกไม่เข้าใจ ก็เธอไม่ได้อ่านมัน“ยัยโง่” ฌอนพูดด้วยสีหน้ามืดมน “คุณไม่รู้เลยเหรอว่าร่างกายของคุณบอบช้ำมากแค่ไหน? หมอบอกว่าคุณจะมีลูกไม่ได้อีกเล
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 126
“เข้าใจถูกแล้ว นั่นเป็นฝีมือของเจมส์ เลนนอน” ฌอนหันไปชำเลืองมองแคทเธอรีน “มีเพียงคนตายเท่านั้นที่จะเก็บความลับเอาไว้ได้ คุณเข้าใจใช่ไหม?”ร่างของเธอเริ่มสั่นสะท้านขณะที่แววตาของเธอลุกโชน เจมส์ได้แสดงถึงความเลวร้ายที่สุดของมนุษยชาติออกมาอย่างแท้จริง ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นญาติกับเขา!“เอ่อ... เป็นไปได้ไหมคะที่จะเปลี่ยนแปลงข้อตกลง?”เธอลองถามหยั่งเชิงดูหลังจากที่เธอใจเย็นลงแล้วจริง ๆ แล้วเธอไม่อยากเป็นพี่เลี้ยงของเขาอีกแล้ว มิหนำซ้ำ สัญญาก็ไม่มีวันหมดอายุ มันจะต้องเป็นความทุกข์ทรมานอันยาวนาน“ได้สิ” รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา “ตามราคามาตรฐาน ค่าบริการทางกฎหมายของผมมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อย 300 ล้านดอลล่าร์ต่อคดี โดยเฉพาะคดีความที่ค่อนข้างมีความท้าทาย และผมต้องเสี่ยงชีวิตท้าทายตระกูลคลาร์กที่มีอิทธิพลในเมลเบิร์น เพราะฉะนั้น ผมจะลดให้คุณ 20%แล้วกัน เหลือ 400 ล้านดอลล่าร์”“400 ล้านดอลล่าร์อย่างนั้นเหรอ?” เธออ้าปากค้าง “คุณไปปล้นธนาคารเถอะ”“จริง ๆ แล้วคุณควรจะขอบคุณผมมากว่านะ คุณรู้หรือเปล่าว่ามีคนเยอะแยะเสนอเงินให้ผมมากกว่า 400 ล้านดอลล่าร์ เพื่อขอให้ผมทำคดีให้พวกเขา?” ร่างสูงยืนขึ้น “ก็แ
Last Updated : 2021-07-12คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 127
ฌอนพยักหน้ารับเร็ว ๆ เขารู้สึกพอใจเมื่อได้ยินเรื่องที่เฮดลีย์รายงาน“เตรียมการสำหรับคดีนี้ไปถึงไหนแล้วครับคุณชาย?”“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว” เฮดลีย์พูดอะไรไม่ออก คุณชายแอบรวบรวมข้อมูลสำหรับใช้สู้คดีในชั้นศาลเอาไว้แล้ว ทว่ากลับแสร้งทำเป็นไม่ยินดียินร้าย‘คุณชาย นี่คุณไม่รู้เลยหรือว่า มัวเล่นตัวอยู่แบบนี้จะทำให้คุณไม่มีภรรยา?’ในอีกด้านหนึ่ง แคทเธอรีนที่พึ่งวางสายไปกำลังคิดไม่ตก เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอย่างไรหญิงสาวรู้สึกทุกข์ใจไม่ต้องสงสัยเลย การเป็นคนดูแลของฌอนต้องดีกว่าการไปตายในคุกอยู่แล้ว“ใช่ รีบใส่ชุดนี้แล้วออกไปขอร้องให้เขาช่วยเธอเถอะ” เฟรยาส่งชุดเดรสลายดอกไม้สีขาวให้กับเพื่อนของเธอแคทเธอรีนรับชุดเดรสมาดูใกล้ ๆ แล้วก็สังเกตเห็นว่าช่วงอกของชุดแหวกลึกลงไป “นี่เธอจะให้ฉันใส่ชุดนี้ไปยั่วเขาในวันที่อากาศหนาวแบบนี้น่ะเหรอ? เขาเกลียดอะไรแบบนี้ ใส่ไปก็จะมีแต่โดนเขาดูถูกเหยียดหยามเท่านั้นแหละ”“คิดถึงเงื่อนไขสัญญาที่เขาเสนอมาสิ ดูก็รู้ว่าเขาชอบเธอแบบนั้น ลองดูเถอะน่า ช่วงเวลาที่คับขันแบบนี้ มีกี่วิธีต้องงัดออกมาใช้ให้หมด” เธอไม่เข้าใจว่าฌอนใช้วิธีอะไร ถึงเปลี่ยนเพื่อนสนิทของเธ
Last Updated : 2021-07-12
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
