บทที่ 7

EPISODE 6

มรสุม

หลายวันต่อมา

อู่ซ่อมรถ

เป็นโชคร้ายที่วันนี้รถยุโรปที่ริษาใช้งานมาหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนเกิดดับสนิทบนทางด่วน กว่ารถลากจะมาถึงก็กินเวลานานนับชั่วโมง แต่เป็นโชคดีที่เธอถ่ายรายการเสร็จตั้งแต่ช่วงสายมิเช่นนั้นเห็นทีคงมีปัญหาวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม

“ผมเช็กแล้วสาเหตุเกิดจากหม้อน้ำแห้ง สายหม้อน้ำรั่ว ปะเก็นฝาสูบโก่ง เครื่องยนต์พัง ต้องยกเครื่องใหม่นะครับ และมีเปลี่ยนสายหม้อน้ำด้วยครับ”

เสียงของช่างคนหนึ่งดึงความสนใจลูกค้าสาวให้หันมอง อีกฝ่ายยื่นกระดาษรายการคำนวณค่าใช้จ่ายคร่าว ๆ ให้ พร้อมเอ่ยด้วยท่าทางเป็นงานเป็นการ

“ถ้าจะยกเครื่องตรงรุ่นจะเป็นราคานี้ครับ” เขาชี้ตัวเลขที่ทำเอาคนมองถึงกับต้องถอดแว่นดำออกเพื่อมองให้ชัด ๆ “แต่ถ้ายกเครื่องญี่ปุ่นราคาก็จะถูกลง”

“เดี๋ยวนะคะ คือรถมันแค่สั่นและมีควันขึ้น ทำไมค่าใช้จ่ายถึงสูงขนาดนี้ล่ะคะ?”

คิ้วสวยย่นเข้าหากันด้วยความระแวดระวัง ดาราสาวกวาดสายตามองรอบตัว เริ่มรู้สึกหวั่นใจว่าอู่ซ่อมรถแห่งนี้จะเล่นไม่ซื่อกับเธอหรือไม่ แต่ช่างคนเดิมก็ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ

“เพราะเครื่องมันพังครับ ถ้าไม่ยกเครื่องก็คงต้องซื้อรถใหม่ ถ้าลูกค้าไม่เชื่อจะลองไปเช็กที่ศูนย์บริการหลักดูก่อนก็ได้” สายตาเขาเลื่อนมองการแต่งกายของเธอราวกับจะประเมิน “ราคาคงแพงกว่าที่นี่ แต่ถ้าลูกค้าจ่ายไหวไม่น่ามีปัญหา”

ริษาพูดไม่ออก เพราะรู้อยู่แก่ใจว่ามันจะต้องแพงกว่าเธอถึงเลือกใช้บริการอู่ซ่อมรถทั่วไป แต่อีกฝ่ายคงไม่คิดว่าคนซึ่งแต่งตัวดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าจะมีปัญหาทางการเงิน

“ลดบางรายการลงหน่อยได้ไหมคะ?” ดาราสาวพยายามต่อรอง ทว่าอีกฝ่ายก็ปฏิเสธทันควัน

“ถ้าไม่อยากเกิดอุบัติเหตุซ่อมให้เรียบร้อยทั้งหมดจะดีกว่าครับ”

“แต่มันพอขับได้นะคะ ถ้าเอาอันนี้ออกพอได้ไหมคะ?”

“ไม่ได้ครับ”

“หรือตรงนี้?”

“ไม่ได้ครับ”

“แต่ฉันว่าตรงนี้ไม่จำเป็นเท่าไรมั้งคะ ลดรายการนี้ออกอีกหน่อย…”

“ซ่อมทีเดียวจะดีกว่านะครับ จะได้ปลอดภัยทั้งผู้ขับขี่และเพื่อนร่วมทาง” ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำมันของเจ้าของเสียงบ่งบอกถึงความจริงจัง

เหตุผลดังกล่าวทำให้คนฟังไม่สามารถโต้แย้งได้อีก ดวงหน้าสะสวยเคร่งเครียดนานหลายวินาที ก่อนจะคาดแว่นดำเข้าที่สันจมูกตามเดิม จำใจยอมรับค่าใช้จ่ายกะทันหันที่มาโดยไม่ทันตั้งตัว

“แล้วจะเสร็จเมื่อไหร่คะ?”

“ตอนนี้มีของบางรายการที่ต้องสั่งมาเพิ่ม ผมจะโทรเช็กให้สักครู่ ถ้าลูกค้าสะดวกรบกวนไปเซ็นเอกสารทางนู้นหน่อยครับ” จบคำ นายช่างหนุ่มก็เดินนำไปยังทิศทางที่ว่า ขณะที่คนด้านหลังได้แต่ลอบถอนหายใจอย่างสุดเซ็ง

ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา

หากคิดว่าการต้องเสียเงินแสนตั้งแต่หัววันเป็นเรื่องซวยที่สุดแล้ว ริษาคิดว่าเรื่องที่ซวยยิ่งกว่าคือการได้เจอกับข่าวใหม่มาแรงแซงทุกโค้งบนหน้าสื่อโซเชียลทุกแพลตฟอร์ม

เวลานี้เธอได้เป็นกระแสในสื่อบันเทิงสมใจ…

ทว่าไม่ใช่กระแสในทางที่ดี ไม่เฉียดเลยแม้แต่นิดเดียว!

“เจ๊อยากจะบ้า!”

“ริษาก็เหมือนกัน” นางร้ายหน้าสวย กระแทกตัวลงนั่งบนเตียง สองมือยกขึ้นคลึงนวดขมับ รับรู้ได้ถึงอาการปวดตุบ ๆ บริเวณศีรษะ

“เธอโทรหาไอ้บี้รึยัง?” ผู้จัดการส่วนตัวจำต้องเป็นฝ่ายใจเย็นเมื่อเห็นท่าทางหดหู่ของดาราในสังกัด

สายตาหนักใจหลุบมองร่างเพรียวบางซึ่งทอดกายลงนอนดีดดิ้นไปมาราวกับเด็ก ๆ หากใครได้เห็นริษาในสภาพนี้ ภาพลักษณ์ที่ปลุกปั้นสร้างมาตลอดหลายปีคงพังป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี พลันฝ่ามืออรหันต์ก็ตีขาเรียวเสลาดัง ‘เพียะ!’

“ลุกขึ้นมา โทรหาไอ้บี้ก่อนเป็นอย่างแรก”

“ริษาโทรตั้งแต่เมื่อชั่วโมงก่อนแล้ว นางบอกว่ากำลังเข้ามา” เสียงอ่อนกำลังพึมพำตอบกลับอย่างหมดสภาพ

มือบางควานคว้าหาสมาร์ตโฟน พลางก็ต้องปัดปฏิเสธบรรดาสายเรียกเข้าที่กระหน่ำโทรมาตั้งแต่เมื่อชั่วโมงก่อน หลังจากมีเพจบันเทิงเมาท์เรื่องคนวงในวงการ พาดหัวข่าวเรียกกระแสชนิดที่ทำให้คนซึ่งถูกอ้างถึงน้ำตาแทบไหลเป็นสาย แม้ไม่ได้เอ่ยชื่อเต็ม แต่คนทั่วไปก็น่าจะเดาได้อยู่ดี

ข่าวใหม่ที่กำลังเป็นกระแสอยู่ขณะนี้คงไม่มีเรื่องใดจะร้อนระอุได้เท่าเรื่อง นางร้ายบ้านรวยสุ่มเงียบกินพระเอกรุ่นน้อง!

เตรียมแฮชแท็ก ทีมเมียหลวง ให้ดี!

เมาท์ฉ่ำ! นางร้ายบ้านรวยสุ่มเงียบกินนักแสดงหนุ่มรุ่นน้อง ลือแซ่บสนิทเกินพี่เกินน้อง! ออกกองต่างจังหวัดลับสายตาฝ่ายชายย่องขึ้นห้องฝ่ายหญิงกลางดึก! แต่หนุ่มหน้าใสเพิ่งประกาศเปิดตัวแฟนสาวเมื่อไม่นานมานี้เอง!

พาดหัวข่าวว่าแย่แล้ว ที่แย่ยิ่งกว่าคือการคาดเดาของคนในคอมเมนต์ที่พากันเดาสุ่มส่งเดชกับข่าวลือที่ไม่ใช่เรื่องจริง แม้ข่าวจะมีมูลแต่เธอกับดารารุ่นน้องย่องไปกินกันเสียเมื่อไร

จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร ในเมื่อ บี้ นักแสดงรุ่นน้องที่ตกเป็นข่าว หรือที่คนสนิทเรียกนางว่า บีบี้ เป็นสาวสองตัวแม่ที่ต้องแอ๊บแมนสุดตัวเพื่อผลงานการแสดงที่เพิ่งได้นั่งแท่นพระเอกป้ายแดงไปหมาด ๆ ที่คนนอกได้เห็นท่าทางแมนเกินร้อยนั่นเป็นเพียงการละคร จะมากินกับชะนีแบบเธอได้อย่างไร!

ขณะที่ริษากำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดหวิดจะร่ำไห้ในหลายจังหวะ ต้อยติ่งก็ดึงสมาร์ตโฟนออกจากมือ

“พอ ๆ ไม่ต้องอ่านแล้ว”

“ข่าวแบบนั้นมันหลุดไปได้ยังไง…” หญิงสาวซุกหน้าเข้าหาหมอนส่งเสียงโอดครวญด้วยความท้อใจในเรื่องไม่คาดฝันว่าจะต้องเจอในสภาวะที่การงานเธอก็ย่ำแย่อยู่ก่อนแล้ว

ใครเป็นลูกรักพระเจ้าบ้างไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ ริษาน่าจะเป็นลูกชัง

ออด!

ขณะเดียวกันเสียงกริ่งห้องก็ดังขึ้น คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนซึ่งกำลังตกเป็นข่าวร่วม ขณะที่ร่างบางยังคงทอดกายนอนไม่คิดรักษาภาพลักษณ์ ต้อยติ่งก็เป็นคนเดินไปเปิดประตู ก่อนที่อึดใจถัดมาเสียงแขกผู้มาเยือนจะดังขึ้นที่ใกล้ตัว

“เจ๊ต้อย ทำไมพี่ริษาอยู่สภาพนี้ล่ะ?” เจ้าของเสียงเขย่าแขนเรียกคนซึ่งหลับตาสนิทนิ่งคล้ายวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว “พี่ริษา”

“แกก็มีหน้ามาพูด อ่านข่าวรึยัง?” ต้อยติ่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ สลับสายตามองเจ้าของเรื่องฉาวโฉ่ทั้งสองคน “ฉันละอยากจะบ้าตายจริง ๆ ทำอะไรทำไมไม่คิดให้มันดี ๆ”

“โธ่เจ๊ต้อย บี้จะไปรู้ได้ยังไงว่าจะมีคนแอบถ่ายรูปไว้”

“ฉันบอกแกแล้วไงนังบี้ ว่าอย่าเปิดตัว ๆ” ผู้จัดการดาราสาวยังคงโวยเสียงดัง “ถ้าแกไม่เปิดตัวแฟน เราคงเมกกระแสคู่จิ้นได้ แต่ที่เรื่องมันบานปลายเพราะแกดันประกาศว่ามีแฟนไปก่อนหน้านี้ไง”

“ก็ผู้ใหญ่เขาแนะนำให้บี้ทำ ใครจะไปคิดว่าจะโดนมือดีแอบถ่ายเอารูปไปโจมตีแบบนี้?”

“ต้องเป็นคนในกองแน่ ๆ” คนซึ่งเจนวงการมานับสิบปีอย่างต้อยติ่งฟันธงด้วยความมั่นใจ หรี่ตาใช้ความคิดเพียงครู่เดียวก็ดีดนิ้วเสียงดัง “เรื่องที่เพิ่งปิดกล้องไปมีญาดาเป็นนางเอกใช่ไหม?”

พรึ่บ!

แค่ได้ยินชื่อที่ว่า ริษาก็ชันกายขึ้นนั่งทันที สามผู้ร่วมวงสนทนามองหน้ากันก่อนจะผงกศีรษะรัว ๆ ต่างฝ่ายต่างมีความคิดเห็นไปในทางเดียวกัน ริษาไม่เคยมีปัญหากับใคร เว้นก็แต่คนซึ่งถูกอ้างถึงเพียงคนเดียว

“ต้องเป็นญาดาแน่”

“นังนี่มันกัดเธอไม่ปล่อยจริง ๆ”

“แต่เรื่องของริษากับนางก็ผ่านมาได้สองปีแล้วนะเจ๊” ดาราสาวค้านเสียงแผ่ว เธอไม่คิดว่าอดีตคู่ปรับจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นได้ขนาดนี้

“ไม่แปลก แฟนเก่านางชมผู้หญิงอื่นออกสื่อ แถมยังออกตัวว่าติดตามผลงานเธอ จะแค้นเคืองก็ไม่แปลกอะไร” ผู้จัดการสาวสองให้ความเห็น ขณะที่คนเพิ่งเข้าวงการได้ไม่นานอย่างบีบี้มีสีหน้าขนพองสยองเกล้า

“ที่ว่ากันว่าวงการบันเทิงมันน่ากลัวสงสัยจะจริง”

“ยิ่งกว่าจริงอีกค่ะลูกสาว!”

“ขนลุก!”

“แต่คงจะไปแตะนางไม่ได้หรอก ญาดาเป็นแม่พระในสายตาคนอื่น ส่วนพี่ริษาของแกเป็นนางร้ายหน้าเหวี่ยงขี้วีน…” ต้อยติ่งพูดไม่ทันจบประโยค คนถูกพาดพิงก็ตัดบททั้งหัวคิ้วขมวดชิดชน

“ริษาไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย คนพวกนั้นเอาไปพูดกันมั่ว ๆ”

“คนในกองก็แบบนี้แหละ ถ้าไม่ชอบหน้าใครก็พร้อมคว่ำบาตรใส่สีตีไข่ได้เป็นร้อยเรื่อง” เพราะทำงานในวงการมานานต้อยติ่งรู้ดีว่าที่ริษากำลังเผชิญคืออะไร

“แล้วแบบนี้เราจะทำไงดีล่ะเจ๊?”

“อย่างแรกคือต้องรีบแก้ข่าว พรุ่งนี้เธอสองคนตั้งโต๊ะแถลงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่มีอะไรในกอไผ่ เดี๋ยวเจ๊จะโทรนัดนักข่าวเอง”

“คนเขาจะเชื่อเหรอเจ๊?” ริษาไม่แน่ใจนักว่าเหตุการณ์จะลงเอยด้วยดี เธอไม่ใช่ลูกรักของนักข่าวเท่าไรนัก “กลัวก็แต่จะมีคำถามล้วงลึกนี่สิ”

“ตอบเท่าที่ตอบได้ ถ้าตอบไม่ได้ก็เลี่ยงไปก่อน”

“จะดีเหรอเจ๊ต้อยที่เราจะแถลงข่าว?” ถึงบีบี้ก็หวั่นใจพอกัน นาทีนี้สีหน้าของพระเอกหุ่นบึกบึนแทบไม่หลงเหลือความเป็นชายชาตรี

“ก็หรือแกจะเปิดตัวว่า เป็น ล่ะนังบี้?”

“ว้าย! แบบนั้นไม่ได้นะคะคุณแม่!” บีบี้รู้สึกขนลุกขนพองยิ่งกว่าเดิมกับทางเลือกที่ต้อยติ่งเสนอ นึกไม่ออกหากทุกคนรู้ว่าตนไม่ใช่ชายแท้เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร

ถึงริษาเองก็รู้ดีว่าไม่มีทางที่จะโบ้ยความรับผิดชอบให้อีกฝ่ายเพียงคนเดียว อย่างไรก็เป็นความประมาทร่วมกัน อีกทั้งบีบี้ก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทในวงการ หลายครั้งที่ริษามีปัญหาทุกข์ใจดารารุ่นน้องก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ช่วยปลอบโยนด้วยความจริงใจ

“เอาแบบนี้แหละ ให้แฟนบังหน้าของแกช่วยพูดอีกเสียงก็ได้”

“แบบนั้นก็พอได้อยู่” บีบี้เห็นด้วย เสียงสลดเอ่ยต่อทั้งสีหน้าเป็นกังวล “บี้ยังมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล น้องชายก็ป่วยติดเตียง ให้เปิดเผยตัวตนตอนนี้ไม่ได้หรอก”

“ก็ใช่น่ะสิ จากกำลังรุ่งอาจกลายเป็นร่วงได้”

“เจ๊อย่าพูดให้นางกลัวสิ” คนซึ่งนั่งเงียบกอดอกฟังอย่างริษาอดไม่ได้ที่จะปลอบใจ “แกไม่ถึงกับต้องทำแบบนั้นหรอก”

อาจเพราะเธอเองก็รับบทเป็นเดอะแบกของครอบครัวจึงเข้าใจหัวอกอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แม้ไม่แน่ใจนักว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี แต่ก็จำต้องปลุกปลอบขวัญกำลังใจทั้งตนเองและผู้ร่วมชะตากรรม

“มันอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่แบบที่เรากังวล”

“อืม มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้…”

“เฮ้อ!”

ทว่าการระบายลมหายใจพร้อมกันของทั้งสามคนก็ราวกับจะไม่ศรัทธาในคำปลอบประโลมข้างต้น

และก่อนที่จะพากันหดหู่มากไปกว่านี้ หญิงแท้เพียงหนึ่งเดียวก็พยายามเอ่ยด้วยเสียงกลั้วหัวเราะเพื่อดึงไม่ให้บรรยากาศตึงเครียดจนเกินไป

“ก็ถ้ามีแย่ยิ่งกว่านี้ ริษาคงต้องไปสะเดาะเคราะห์ทำบุญล้างซวยแบบจัดเต็ม…” ปลายเสียงขบขันแผ่วเบาจนน่าใจหาย ริษารู้สึกอยากตีปากตัวเองสักทีกับประโยคที่ราวกับจะเป็นลางบอกเหตุไม่ดี

จากนั้นผู้จัดการส่วนตัวและดารารุ่นน้องก็เริ่มจับเข่าสนทนาถึงเรื่องต้นตอของข่าวฉาว แต่เจ้าของห้องอย่างริษาไม่ได้ร่วมวง ขาเรียวเสลาขยับไขว่ห้างยกแขนขึ้นกอดอกทั้งสีหน้าเป็นกังวลยิ่งไปกว่าทุกที

ว่ากันว่าครั้งหนึ่งในอายุขัยของคนเราจะต้องพบเจอกับบททดสอบบางอย่าง และขวบปีที่ผ่านมาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นช่วงมรสุมชีวิตของเธอ

แต่ริษาไม่แน่ใจ…

ไม่แน่ใจว่าลมมรสุมจะอ่อนกำลังลงพร้อมที่จะพัดผ่านไป หรือจะทวีกำลังรุนแรงยิ่งไปกว่าที่เป็น…