“…” “ผมอนุญาตให้คุณทำสปา นวดตัว แช่น้ำร้อน พักผ่อนได้ตามสบาย” “…” “ดีไหมครับ?” “…” ทว่าก็ยังคงไม่มีการตอบรับ หญิงสาวไม่แม้แต่จะกระดุกกระดิกตัว หรือกระทั่งตั้งคำถามด้วยความข้องใจก็ไม่มี ภูริรำคาญตัวเองเหลือเกินที่ต้องตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้ ยิ่
“เรื่องคืนนั้นผมเป็นคนผิด” “…” “ผมต้องเป็นฝ่ายขอโทษคุณ” “…” “ขอโทษที่ทำให้คุณต้องรู้สึกไม่ดี ขอโทษที่คุมอารมณ์ไม่ได้” เสียงมั่นคงเอ่ยทั้งสายตายังคงจ้องมองร่างผอมบางในชุดนอนตัวเล็กจิ๋ว หากแต่ผิวพรรณขาวผ่อง เรือนร่างแสนเย้ายวนไม่ได้ทำให้กามาร
“ไม่เคยทำแบบที่เขาพูดกัน ไม่เคยทำแบบที่ประชดคุณ” “…” “ถึงจะไม่ได้มีเงินเหมือนเมื่อก่อน แต่ริษาก็อยู่ได้ ไม่เคยคิดที่จะทำ”“…”“เว้นก็แต่เรื่องที่เราตกลงกัน เรื่องนั้นเพราะเจ้าของเงินคือคุณ ริษาถึงกล้าที่จะเสนอ…”แม้อยากบอกความรู้สึกไปตามตรงว่าเพราะเขาเป็นคนที่เธอเคยรัก ทว่าคำ
EPISODE 31ไทม์แมชชีน วันต่อมา ตลอดวันที่ผ่านมาริษาสนุกอยู่กับการทำอารมณ์ส่วนตัวให้สดชื่นผ่อนคลายจากโปรแกรมการทำสปาแบบเต็มวัน กายเหนื่อยล้าอ่อนเพลียจากการทำงานต่อเนื่องติดกันเป็นเวลานานเริ่มเกิดความกระปรี้กระเปร่า ผิวหน้าผิวกายสดชื่นมีชีวิตชีวาแบบที่ไม่ได้รู้สึกมานาน รวมถึงสภาพจิตใ
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับความมีน้ำใจโดยไม่สามารถมองสบตาขณะเดียวกันเจ้าของเสื้อก็พลันจินตนาการถึงเรื่องราวที่ผ่านมาได้นมนาน ริษาในอดีตนั้นชอบที่จะใส่เสื้อของเขาเป็นชุดนอนเสมอ ด้วยเหตุผลเพียงเพราะมันสบายตัว แค่คิดว่าจะได้เห็นภาพที่ว่าอีกครั้งภาพความทรงจำต่าง ๆ ก็ฉายวนซ้ำกลับมาในห้วงคำนึงของประธานหนุ่มโด
“ทำอะไรคะ? ที่ริษาแทบจะประเคนทุกอย่างให้คุณนี่ยังไม่พออีกเหรอ?” ดาราสาวทำตาโต เธอปรนนิบัติเขาขนาดนี้ยังไม่เรียกว่าทำงานอีกหรืออย่างไร “ถ้ามากกว่านี้ก็ต้องป้อนให้ถึงปากทุกคำแล้วไหมคะ?” ทว่าสิ่งที่เอ่ยโดยไม่ตั้งใจก็ราวกับจะเข้าทางคนฟังพอดิบพอดี ภูริยังคงทอดสายตามอง ทั้งยิ้มร้ายก็ยังปรากฏบน
“ผมไม่มีอะไรให้กอด เพราะฉะนั้นคุณต้องนอนเป็นหมอนให้ผมกอด” “ริษาไปหาหมอนมาให้คุณก็ได้ค่ะ” กายแบบบางพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่แน่นอนกำลังทั้งหมดที่เธอมีไม่สามารถสู้แรงแขนเพียงข้างเดียวของอีกฝ่าย แม้รู้สึกดีที่เขากอด แต่ริษาที่ยังคงมีความเป็นกุลสตรีก็อดไม่ได้ที่จะถามย้ำไปซ้ำมา “จะกอดริษาทำไมคะ?”
EPISODE 32แรงโน้มถ่วงเดิม เสียงภาพยนตร์ในจอยังคงดังต่อไป กระทั่งเวลาก็ยังคงเดินหน้าต่อทุกวินาที หากแต่เสียงสนทนาของคนสองคนนาทีนี้กลับเงียบหายราวกับตกอยู่ในห้วงเวลาต้องมนตร์ ผ้าห่มผืนหนาถูกสะบัดปกคลุมเรือนร่างของทั้งชายหญิงที่ประจันหน้าเข้าหากันในระยะไม่ปลอดภัย คนซึ่งมักใจกล้าเส
ทุกคนอวยพรวันเกิดเสร็จสิ้นแล้ว เว้นก็เพียงคนเดียวที่กำลังย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเด็ก ๆ ใช้ฝ่ามือบอบบางกันลมเพื่อไม่ให้เทียนดับ ริษาไม่ทันได้หันสนใจคนอื่น ทว่าก็ยังไม่มีการตอบรับจากเจ้าของวันเกิดจนเธอต้องเหลียวสายตามอง พบว่าภูริกำลังจดจ้องมาที่เธอ ริษาเขินอายต่อสายตาเปี่ยมด้วยความรู้สึกของเขา
“คุณพ่อต้องชอบคุณแม่มากแน่ ๆ เดินตามหาแต่คุณแม่ทู้กวัน…” พรืด! ภูริสำลักน้ำดื่ม… หลังจากแต่งงานกันอย่างรวดเร็วในขวบปีแรกที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาไม่ปฏิเสธว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่คลั่งรักเมียมาก คลั่งรักชนิดที่คนรอบตัวสามารถสัมผัสได้ แต่ไม่คิดว่าลูกสาวจะเอาเรื่
SPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจร
“ยังดีเท่าเมื่อก่อนไหมคะ…” ริษาตั้งคำถามทั้งใบหน้าชื้นเหงื่อ เรียวขาขาวเนียนเกี่ยวสะโพกแกร่งเข้าหาตัว ถึงภูริก็ตอกอัดเอ็นแข็งจัดแรง ๆ ตอบสนองต่อคำถามที่ว่า นาทีนี้ต่างฝ่ายต่างก็บดบี้ขยี้โหนกใส่กันด้วยความกระสันเหลือจะบรรยาย ประธานหนุ่มแสดงสีหน้าซ่านเสียวขีดสุดเมื่อคนเป็นเมียเครื่องติดแล้
SPECIAL 2 บนห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของภูริในวันวาน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้อยู่อาศัยที่นี่เป็นหลัก ทว่าบางครั้งบางทีก็มักจะพาลูกพาเมียแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมพี่ชายอยู่บ่อย ๆ ดวงตาคมทอดสายตามองร่างระหงเพรียวบางของภรรยากำลังค้นหาเสื้อผ้าที่ใช้ส
“คุณด้าคะ คุณแม่บอกแล้วไงว่าห้ามโก้งโค้งแบบนี้” เสียงของริษายังคงดัง ร่างบางเดินไปย่อกายนั่งสอนมารยาทสตรีให้ลูกอีกคน และในขณะที่เจ้าของดวงตาคมปลาบเป็นประกายยังคงทอดสายตามองทั้งเมียทั้งลูกผู้เป็นที่รัก เสียงแซวก็ดังขึ้นที่ข้างตัว “อะไรจะหลงเมียขนาดนั้นคะ ตานี่เยิ้มเป็นน้ำเชื่อ
SPECIAL 1 หลายปีต่อมา เสียงเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน สวนดอกไม้หน้าบ้านร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ซึ่งเจ้าของบ้านเป็นคนปลูกไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว ภวิศย่อกายอุ้มเด็กคนหนึ่งขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนที่เด็กหญิงอีกคนจะถูกอุ้มโดยผู้เป็นพ่ออย่างภูริ จีจี้ และ ด
EPISODE 57รุ้งกินน้ำภูริซึ่งนิ่งสงบจนอีกคนสามารถจับสังเกตได้รีบเบนสายตามองไปทางอื่น ทว่าริษาก็ขยับตัวมองตาม นัยน์ตากลมฉายให้ได้เห็นถึงความข้องใจ“ทำไมริษารู้สึกแปลก ๆ คะ?”“แปลกยังไงครับ?” เขาถามกลับ ทว่าก็ยังไม่ยอมสบตา“หรือว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเสียหายของริษาด้วยเหรอคะ?” ดาราสาวทำตาโต ยกมือขึ้นทา
“เมื่อเช้าใครบอกพี่ว่าจัดกันก่อนออกมา?” ริษายิ่งหน้าแดงไปกันใหญ่ ภูริชอบเอานิสัยบนเตียงของเธอมาล้อเลียนอยู่เรื่อย “ริษาไม่ได้พูดสักหน่อย” “เธอพูดทุกวัน ขอให้พี่ทำก่อนไปทำงาน” “นี่!” ริษาแหวเสียงดัง หากมารดาเธอมาได้ยินเข้าจะทำอย่างไร! “ถ้าพี่ยังพูดอีก คืนนี้ไม่ต้อง