“ริษากับบี้เป็นพี่เป็นน้องกัน แต่เรามีเหตุผลที่บอกข้อเท็จจริงกับสื่อไม่ได้ค่ะ”“แปลกดีนะครับ” ท่าทางของประธานหนุ่มยังคงบ่งชัดว่าไม่เชื่อชั่วเสี้ยววินาทีริษาอยากจะแจกแจงข้อเท็จจริงที่ว่าให้เขารับรู้ หากอีกใจก็ยังยึดมั่นถือมั่นในตนเอง การที่เขาตัดสินเธอจากเนื้อหาข่าว หลงลืมนิสัยโดยเนื้อแท้ทั้งที่เคยส
“ผมชอบผู้หญิงที่เอาอกเอาใจเก่ง ๆ ไม่ใช่นั่งแข็งเป็นหินไม่รู้งานเอาใจไม่เป็น”ยิ่งได้ฟังคำตอบของเขา ความขุ่นข้องใจก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี…เป็นครั้งแรกที่ริษาไม่เอ่ยปากโต้เถียง เธอรู้อยู่แก่ใจว่าอย่างไรก็ต้องทำตามบัญชา ทว่าที่อดประชดถามไม่ได้คงเพราะหมั่นไส้เหลือเกินตากลมโตเมินมองไปอีกทาง ความรู้ส
EPISODE 12เผด็จการ 1 วันต่อมา “ให้ริษาใส่ชุดนี้เหรอคะ?” สายตาประหลาดใจเลื่อนมองชุดราตรีออกงานซึ่งวางพาดอยู่ที่พนักโซฟาตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ ริษาไม่คิดว่าภูริจะกลับมาพร้อมออกคำสั่งกะทันหันเช่นนี้ “แต่งตัวให้เรียบร้อย ผมมีเวลาให้คุณหนึ่งชั่วโมง” “หนึ่
“เตรียมรถแล้วครับคุณภู”“อืม”เสียงฝีเท้าของทั้งเจ้านายและลูกน้องพากันเดินออกไปแล้ว ส่วนริษาก็ไม่มีเวลาให้คิดเรื่องอื่นเช่นกัน แม้รองเท้าที่เขาเตรียมไว้ กระทั่งชุดซึ่งสวมใส่อยู่บนร่างกายจะช่างพอเหมาะพอดีชนิดไม่จำเป็นต้องวัดไซซ์เลยก็ตามหนึ่งชั่วโมงต่อมาขณะนี้เป็นเวลาค่ำ เวิ้งเวหาสีครามถูกย้อมด้วยหม
“ต้องขอบคุณคุณภูที่ช่วยดันให้ญาดาได้เป็นนางเอกในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของคุณภัทรด้วยนะคะ ตอนรู้ข่าวนี่ญาดากรี๊ดลั่นบ้านเลยนะคะ ดีใจม้ากมาก!”“ยินดีครับ”“ไว้ไปทานข้าวกันนะคะ รอบนี้ญาดาเลี้ยงเองค่ะ”“ผมจะให้เลขาแจ้งวันอีกทีนะครับ”“ได้เลยค่ะ”แม้ไม่ได้ตั้งใจจะฟังบทสนทนาของคนอื่น แต่เพราะบังเอิญยืนร่วมวงอ
“มือคุณริษานุ่มจังเลยนะครับ”“…” ริษายิ้มรับ หากไม่รู้จะตอบกลับว่าอย่างไร แต่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนเพศตรงข้ามหว่านเสน่ห์ใส่จึงไม่ถึงกับวางตัวไม่ถูกสายตาของคู่สนทนาสลับมองระหว่างใบหน้าหมดจดกับฝ่ามือบอบบาง ก่อนจะเผยยิ้มกว้างบ่งบอกถึงอุปนิสัยสนุกสนานเป็นกันเอง“ขอโทษที่ทำให้รู้สึกอึดอัดครับ เล็บคุณ
EPISODE 13เผด็จการ 2ริษาเดินถึงตัวภูริในตอนที่ญาดาผละเดินห่างออกไปพอดี เมื่อเห็นว่าสามารถสนทนาแบบเป็นส่วนตัวเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตำหนิคนออกคำสั่ง“คุณมีอะไรคะ? ทำแบบนี้มันเสียมารยาทไม่รู้รึไง?”“ไม่มี” ภูริทำหน้าตายปฏิเสธ ท่าทางของเขาทำให้ดาราสาวขมวดคิ้วงุนงง“ถ้าไม่มีแล้วคุณเรียกริษามาทำไม?”ดวงตาค
บนรถคันนี้คงมีแค่ตั่งที่อยู่ในอารมณ์ปกติ ทว่าคนเดียวที่เป็นปกติกลับมีเหงื่อเย็นผุดซึมที่กรอบหน้า มือซึ่งกำรอบพวงมาลัยชื้นเปียก ลูกน้องคนสนิทของนักธุรกิจหนุ่มได้แต่ภาวนาให้ท้องถนนเข้าสู่เส้นทางที่มีการจราจรเบาบางลงสักที สาบานว่าเขาจะเหยียบคันเร่งให้มิดเพื่อไปถึงจุดหมายปลายทางให้เร็วที่สุดเลยทีเดียวใ
ทุกคนอวยพรวันเกิดเสร็จสิ้นแล้ว เว้นก็เพียงคนเดียวที่กำลังย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเด็ก ๆ ใช้ฝ่ามือบอบบางกันลมเพื่อไม่ให้เทียนดับ ริษาไม่ทันได้หันสนใจคนอื่น ทว่าก็ยังไม่มีการตอบรับจากเจ้าของวันเกิดจนเธอต้องเหลียวสายตามอง พบว่าภูริกำลังจดจ้องมาที่เธอ ริษาเขินอายต่อสายตาเปี่ยมด้วยความรู้สึกของเขา
“คุณพ่อต้องชอบคุณแม่มากแน่ ๆ เดินตามหาแต่คุณแม่ทู้กวัน…” พรืด! ภูริสำลักน้ำดื่ม… หลังจากแต่งงานกันอย่างรวดเร็วในขวบปีแรกที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาไม่ปฏิเสธว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่คลั่งรักเมียมาก คลั่งรักชนิดที่คนรอบตัวสามารถสัมผัสได้ แต่ไม่คิดว่าลูกสาวจะเอาเรื่
SPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจร
“ยังดีเท่าเมื่อก่อนไหมคะ…” ริษาตั้งคำถามทั้งใบหน้าชื้นเหงื่อ เรียวขาขาวเนียนเกี่ยวสะโพกแกร่งเข้าหาตัว ถึงภูริก็ตอกอัดเอ็นแข็งจัดแรง ๆ ตอบสนองต่อคำถามที่ว่า นาทีนี้ต่างฝ่ายต่างก็บดบี้ขยี้โหนกใส่กันด้วยความกระสันเหลือจะบรรยาย ประธานหนุ่มแสดงสีหน้าซ่านเสียวขีดสุดเมื่อคนเป็นเมียเครื่องติดแล้
SPECIAL 2 บนห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของภูริในวันวาน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้อยู่อาศัยที่นี่เป็นหลัก ทว่าบางครั้งบางทีก็มักจะพาลูกพาเมียแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมพี่ชายอยู่บ่อย ๆ ดวงตาคมทอดสายตามองร่างระหงเพรียวบางของภรรยากำลังค้นหาเสื้อผ้าที่ใช้ส
“คุณด้าคะ คุณแม่บอกแล้วไงว่าห้ามโก้งโค้งแบบนี้” เสียงของริษายังคงดัง ร่างบางเดินไปย่อกายนั่งสอนมารยาทสตรีให้ลูกอีกคน และในขณะที่เจ้าของดวงตาคมปลาบเป็นประกายยังคงทอดสายตามองทั้งเมียทั้งลูกผู้เป็นที่รัก เสียงแซวก็ดังขึ้นที่ข้างตัว “อะไรจะหลงเมียขนาดนั้นคะ ตานี่เยิ้มเป็นน้ำเชื่อ
SPECIAL 1 หลายปีต่อมา เสียงเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน สวนดอกไม้หน้าบ้านร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ซึ่งเจ้าของบ้านเป็นคนปลูกไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว ภวิศย่อกายอุ้มเด็กคนหนึ่งขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนที่เด็กหญิงอีกคนจะถูกอุ้มโดยผู้เป็นพ่ออย่างภูริ จีจี้ และ ด
EPISODE 57รุ้งกินน้ำภูริซึ่งนิ่งสงบจนอีกคนสามารถจับสังเกตได้รีบเบนสายตามองไปทางอื่น ทว่าริษาก็ขยับตัวมองตาม นัยน์ตากลมฉายให้ได้เห็นถึงความข้องใจ“ทำไมริษารู้สึกแปลก ๆ คะ?”“แปลกยังไงครับ?” เขาถามกลับ ทว่าก็ยังไม่ยอมสบตา“หรือว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเสียหายของริษาด้วยเหรอคะ?” ดาราสาวทำตาโต ยกมือขึ้นทา
“เมื่อเช้าใครบอกพี่ว่าจัดกันก่อนออกมา?” ริษายิ่งหน้าแดงไปกันใหญ่ ภูริชอบเอานิสัยบนเตียงของเธอมาล้อเลียนอยู่เรื่อย “ริษาไม่ได้พูดสักหน่อย” “เธอพูดทุกวัน ขอให้พี่ทำก่อนไปทำงาน” “นี่!” ริษาแหวเสียงดัง หากมารดาเธอมาได้ยินเข้าจะทำอย่างไร! “ถ้าพี่ยังพูดอีก คืนนี้ไม่ต้อง