ตอนที่ 4 บังเอิญผ่านมา

 

เมื่อกลับขึ้นมาบนห้องกานต์สิชาก็อาบและเปลี่ยนเป็นชุดนอน จากนั้นก็เปิดตู้เย็นเพื่อจะหาน้ำดื่มเมื่อเห็นทิรามิสุที่อยู่ในตู้เย็นก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองยังไม่ได้เอาขนมให้กันตภูมิและตอนนี้ซอฟต์คุกกี้ก็ยังอยู่ในรถ

กานต์สิชาคิดว่าจะตามเอาไปให้เขาที่ห้องพักเพราะมันไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ถึงแม้รู้ว่าพรุ่งนี้เช้าก็จะได้เจอกับเขาแต่ก็ไม่รู้ว่าที่ไซต์งานของชายหนุ่มจะมีตู้เย็นไว้เก็บทิรามิสุหรือเปล่าแต่ถ้าเอาไปให้เขาคืนนี้เขาก็จะได้แช่ตู้เย็นไว้

เธอรีบเปลี่ยนมาสวมกางเกงยีนกับกล้ามสีขาวและทับด้วยเชิ้ตตัวบางก่อนจะหยิบทิรามิสุในตู้เย็นเดินตรงไปที่รถ

หญิงสาวรู้ว่าห้องพักของกันภูมิอยู่ที่ไหนเพราะวันแรกที่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่เธอกลับมารดาและพี่สาวของเขาก็มาส่งและช่วยจัดของ

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่มแล้วรถบนถนนไม่ค่อยมีมากเท่าไหร่หญิงสาวขับไปตาม GPS เพราะไม่คุ้นเส้นทางเท่าไหร่ ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องพักของเขา ตอนนี้บริเวณที่จอดรถมีรถจอดอยู่ไม่มากเธอขับรถไปจอดข้างๆ กับรถของกันตภูมิก่อนจะเดินขึ้นไปห้องพักของคนรักซึ่งอยู่บริเวณชั้นสามห้องริมสุด

กานต์สิชาถือทิรามิสุกับซอฟต์คุกกี้และตรงไปยังห้องพักของคนรัก เธอเคาะประตูและยืนรอไม่นาน เมื่อประตูห้องเปิดหญิงสาวยิ้มกว้างแต่ก็ต้องรีบหุบยิ้มเพราะคนที่มาเปิดไม่ใช่กันตภูมิอย่างที่คิดไว้

“คุณมาหาใครคะ” คนที่เปิดออกมาถามขึ้นทำให้กานต์สิชาทำหน้าไม่ถูก

“ฉันน่าจะเคาะห้องผิดค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ”

“ใครมาเหรอส้ม”

เสียงผู้ชายที่ตะโกนมาจากในห้องทำให้กานต์สิชารู้ว่าตนเองไม่ได้เคาะห้องผิด

ชายหนุ่มนุ่งผ้าเช็ดตัวและกำลังเช็ดผมมาด้วยจึงไม่เห็นว่าตอนนี้หน้าประตูนั้นมีใครยืนอยู่ จนกระทั่งเดินมาใกล้ๆ เขาก็ต้องชะงักเพราะไม่คิดว่าจะเจอกับกานต์สิชาที่นี่

“ครีมมาได้ยังไง”

“พี่ภูมิรู้จักผู้หญิงคนนี้เหรอคะ”

“ครับ”

“ทำไมเธอถึงมาหาพี่ภูมิดึกแบบนี้” ผู้หญิงที่อยู่ในห้องหันไปถามกันตภูมิและมองหน้ากานต์สิชาสลับไปมา

“ครีมเป็นคนรู้จักของพี่ภูมิค่ะ บังเอิญผ่านมาแถวนี้ก็เลยแวะเอาขนมมาให้”

“ขอบคุณนะคะ ฉันชื่อส้มเป็นเมียพี่ภูมิค่ะ”

คำพูดของผู้หญิงที่ชื่อส้มทำให้กานต์สิชาหันมามองหน้าเธออีกครั้ง และเพิ่งสังเกตว่าหญิงสาวที่เธอคุยด้วยนั้นน่าจะกำลังตั้งครรภ์อยู่

“เมียพี่ภูมิเหรอคะ แต่งงานกันตอนไหนคะครีมไม่เห็นรู้เรื่องเลยพี่ภูมิก็น่าจะบอกกันบ้างนะคะ”

“เรายังไม่ได้แต่งงานกันหรอกค่ะ พอดีช่วงนี้พี่ภูมิเขายุ่งมาก”

“ถ้าแต่งกันตอนไหนอย่าลืมบอกนะคะครีมจะทำเค้กแต่งงานให้ฟรีเลยค่ะ แต่คืนนี้ขอตัวกลับก่อนนะคะและก็ขอโทษด้วยที่มารบกวนดึกเลยพอดีว่าที่นี่เป็นทางผ่านค่ะ”

“ครีมเดี๋ยวพี่โทรหานะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภูมิพักผ่อนกับครอบครัวเถอะนะคะ คุณส้มคะฉันไปก่อนนะยินดีกับคุณด้วยที่กำลังจะมีครอบครัวที่อบอุ่น”

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับขนมจากนั้นก็ยิ้มให้กับกานต์สิชาก่อนจะปิดประตูในขณะที่เธอก็หันหลังเดินออกมาจากบริเวณหน้าห้อง

กานต์สิชาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดและพยายามเดินอย่างเร็วที่สุดเมื่อรถก็รีบเปิดประตูเข้าไปนั่งน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

คำพูดที่ได้ยินจากปากของผู้หญิงคนนั้นมันทำให้เธอรู้สึกว่าโลกจะถล่มลงมา ไม่คิดเลยว่าคนที่จะไว้ใจจะหักหลังกันแบบนี้ เขาไม่ใช่เพียงแค่มีผู้หญิงแต่เขามีภรรยาเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วซึ่งเธอไม่เคยระแคะระคายเรื่องนี้มาก่อนเลย เขาทำเหมือนตัวเองไม่มีใครบางครั้งเขาก็วิดีโอคอลหาเธอในเวลาดึกมันเลยทำให้เธอเชื่อเขาหมดใจ

ระยะเวลาปีกว่าที่คบกันเธอไม่เคยมาหาเขาที่ห้องพักเลย เพราะกันตภูมิจะเป็นฝ่ายเข้าไปหาเธอที่กรุงเทพตลอด ที่เขาพูดบ่อยๆ ว่าไม่อยากให้เธอขับรถมาหาเขาที่นี่นั่นคงไม่ใช่เพราะเป็นห่วงอย่างที่พูดแต่น่าจะเป็นเพราะเขากลัวว่าเธอจะมาเจอครอบครัวของเขาที่นี่มากกว่า

ความรู้สึกของกานต์สิชากำลังจมดิ่งเธอเคยเจอมารดาและพี่สาวของเขาแต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้เลย หญิงสาวคิดว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้กันตภูมิน่าจะบอกให้ครอบครัวรู้ แต่ทำไมครอบครัวของเขาถึงไม่บอกกับเธอว่าชายหนุ่มมีคนอื่นไปแล้ว เธอให้เด็กเธอฝากขนมเด็กที่ร้านไปให้มารดาและพี่สาวของเขาอยู่บ่อยๆ บางครั้งตนเองก็แวะเอาไปให้ด้วยตัวเอง

แต่ทั้งสองคนก็ต้อนรับเธออย่างดีไม่มีการพูดถึงเรื่องนี้เลย เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพวกเขาถึงทำแบบนั้น ทำไมพวกเขาถึงใจร้ายกับเธอแบบนี้ ถ้าหากบอกว่ากันตภูมิมีผู้หญิงคนอื่นเธอจะไม่ยุ่งกับเขาเลย

กานต์สิชาไม่รู้ว่าระหว่างตัวเองกับผู้หญิงที่ชื่อส้มใครกันแน่ที่เป็นมือที่สาม ความรักจะหากไม่มีแค่หนึ่งเดียวมันก็คงต้องจบ ต่อให้รักมากแค่ไหนก็ต้องถอยเพราะไม่อยากทำลายครอบครัวของใคร แม้ไม่รู้ว่าเขาจะคบกับเธอหรือผู้หญิงคนนั้นก่อนแต่เรื่องแบบนี้มันไม่ได้อยู่แล้วมันอยู่ที่ลำดับว่าใครมาก่อนหรือมาหลัง มันอยู่ที่ว่าตอนนี้ผู้ชายคนนั้นเขาเลือกอยู่กับใครมากกว่าและเธอก็รู้แล้วตนเองไม่ใช่คนที่ถูกเลือกเพราะถ้าหากเขาเลือกเธอเขาก็คงจะตามและมาอธิบายเหตุผลให้เธอฟัง

หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หลังพวงมาลัยเพราะยังไม่สามารถขับรถออกจากบริเวณนี้ได้ เธอพยายามรวบรวมสติของตนเองให้ได้มากที่สุดแต่มันก็ยากเหลือเกินเพราะเธอรักเขามากเนื่องจากเขาเป็นรักแรกและก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามันจะจบลงแบบนี้

 กานต์สิชาไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องดีใจหรือเสียใจที่มาเจอเหตุการณ์วันนี้ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอเห็นแล้วว่าระยะทางมันคืออุปสรรคอย่างหนึ่งของความรัก ถ้าจะมองในแง่บวกเธอก็โชคดีที่มีสถานะเป็นแค่คนเคยรัก ดีแค่ไหนแล้วที่เธอยังไม่ตกลงนอนกับเขาเพราะถ้าไม่อย่างนั้นจากสถานะคนเคยรักมันก็อาจจะเป็นสถานะเมียน้อยก็ได้

หญิงสาวร้องไห้อยู่นานก่อนจะตั้งสติอีกครั้งและขับรถกลับมายังโรงแรม