LOGINShare
ไปตายเอาดาบหน้า 2
Last Updated:
2024-11-01 03:32:02พักใหญ่ หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเพลียจนเผลองีบหลับโดยไม่รู้ตัว เธอมีอาการพะอืดพะอมเหมือนจะเมาเรือที่ยังโคลงเคลงไปตามกระแสน้ำเชี่ยวกราก เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นสนั่น หน้าเรือฝ่าตัดเกลียวคลื่นออกไปยังจุดหมาย ครั้นเมื่อแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่มืดมัวหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา จะอย่างไรก็ตาม...เธอยังคงคิดถึงครอบครัว
น้ำตาของสาวน้อยไหลอาบแก้มช้า ๆ หากพ่อกับแม่เข้าใจเธอขึ้นมาสักนิด หากทั้งสองมอบช่วงเวลาให้เธอบ้างมันคงไม่ลงเอยอย่างนี้ ต่อให้ต้องร้องไห้จนน้ำตากลายเป็นสายเลือดก็ทำได้เพียงคิดถึง...ห้ามกลับไปเด็ดขาด
เปรี้ยง!!! ครืน ๆ !
เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นกระตุ้นความกลัวของมณีรัตน์จนเธอเผลอกรีดร้องลั่น ก่อนจะต้องยกมือปิดปาก...เธอส่งเสียงดังออกไปไม่ได้ จากนี้อาจจะใช้เวลาอีกหลายชั่วโมง ไม่ก็รุ่งเช้า เธอต้องทนอุดอู้อยู่ในนี้ไปก่อน หากแต่วินาทีนั้นเสียงฝีเท้านับสิบและเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังขึ้น
“ขึ้นลวด...ขึ้นลวดหนาม เราโดนโจมตี” เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทั่วฟากฟ้า แสงสีแดงหมุนคว้างสะท้อนไปทั่วบริเวณ มณีรัตน์ลนลานมองซ้ายขวา เก็บคองอเข่าให้เล็กลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เฮ้ย เตรียมตัวรับมือ เตรียมอาวุธ โจรสลัด!!!” เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินทำเอาขนทั่วทั้งสรรพางค์กายของเธอลุกชัน โจรสลัด ไม่ใช่ว่ามันจะมีแค่เพียงในหนังหรือเรื่องเล่าหรอกหรือ?
เธอรู้สึกกลัวจับใจ บอกตัวเองว่าต้องรีบหนี เธอไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของบุคคลเหล่านั้นเลยสักนิดเดียว และจะไม่กลับออกไปทางเดิม
มณีรัตน์วิ่งเข้าไปในส่วนซอกหลืบที่ลึกที่สุด นี่เธอต้องถูกรับน้องการเป็นคนใหม่ด้วยการวิ่งหนีโจรสลัดอย่างนั้นหรือ?
“แย่...แย่ที่สุด จะทำไงดีนะเรา?”
ระหว่างที่เท้าสับระรัว คำถามมากมายผุดพรายขึ้นมาในหัว แต่ไม่มีคำตอบ ครู่เดียวก่อนเธอจะตัดสินใจเลี้ยว ร่างเล็กก็ถูกกระชากจนลอยหวือก่อนเหวี่ยงเธออัดติดกับตู้คอนเทนเนอร์ มันรุนแรงจนเธอแทบจะหมดสติไปเลยด้วยซ้ำ สายตาที่เริ่มมืดมัวชั่วขณะมองเห็นร่างใหญ่ที่สวมชุดรัดกุมแน่นหนา หมวกชนิดปิดหน้าทำให้เธอมองเห็นเพียงแววตาดุดันที่สะท้อนวาวโรจน์กับแสงจันทร์ประหนึ่งสัตว์ร้าย...ในมือของมันมีปืน!
“ห้องเก็บเสียงอยู่ที่ไหน?” มันตะโกนถาม ในขณะที่ความวุ่นวานก่อเกิด ไม่รู้ใครเป็นใคร เกิดการต่อสู้กันเป็นพัลวันเบื้องหลังชายผู้นี้ ทั้งคนถูกต่อยดี และฟาดฟันกันด้วยอาวุธนานาชนิด “บอกว่าให้บอก...”
ทันทีที่เขาเงื้อมือสูง อารามตกใจของมณีรัตน์ทำให้เธอลืมตัวเผลอกรีดร้องออกมา “ว้ายยย...อย่าทำฉัน ฉันไม่รู้”
ชายตรงหน้าหยุดกึก กระชากหมวกของเธอออกจนเผยให้เห็นเส้นผมยาวสลายที่ถูกรวบแบบลวก ๆ มันทิ้งตัวลงมาปรกร่างเล็กของเธอ มือที่ถือปืนอยู่นั้นจึงลดลงไป
“ผู้หญิงเหรอวะ!”
หากมีข้อดีอยู่บ้างคือมันไม่ทำร้ายผู้หญิง...ซึ่งไม่ได้แปลว่าหลังจากนี้เธอจะไม่ถูกจับไปทำอะไรอีก
“ฉะ...ฉันไม่รู้จริง ๆ ฉันไม่รู้ว่าที่นายต้องการมันอยู่ตรงไหน ฉัน ฉะ...ฉันติดเรือมา”
“อย่ามาโกหก พาฉันไปไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอทิ้งตรงนี้เพราะไร้ประโยชน์”
Related chapters
คลื่นรักทะเลเดือด ไปตายเอาดาบหน้า 3
“ไม่ ๆ อย่าทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปเถอะนะ” เธอยื่นกระเป๋าของเธอให้ “อะ นี่เงิน...เอาไป ในนี้มีเงินอยู่หลายแสน ฉันหนีจากบ้านมา จะ...จะเอาอะไรบอกฉันนะ ฉันจะหามาให้ แต่ ยะ อย่าฆ่าฉัน พ่อฉันจะให้เงินนาย...เท่าที่ต้องการ”อีกฝ่ายเอียงหน้า มือหนึ่งกดบีบลำคอของเธอแล้วตรึงเอาไว้ ทั้งเจ็บ ทั้งหายใจไม่ออก แต่เวลานี้เข่าของหญิงสาวอ่อนเกินกว่าจะหนี ดูจากที่เขาเงื้อมีดใส่เธอแบบไม่ลังเลแล้ว ถ้าวิ่งก็กลายเป็นผีเฝ้าทะเลอยู่นี่ที่แหละ“เท่าที่ต้องการงั้นเหรอ” เขาหรี่ตาถาม เสียงกดต่ำจนน่ากลัว“ใช่ จะเอาเท่าไหร่ก็บอกได้เลย ฉะ ฉันจะบอกพ่อให้”โจรตรงหน้ากระชากกระเป๋าของเธอจนขาดด้วยมือเดียว เงินสองปึกที่มัดเรียบร้อยร่วงหล่น มันหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ แสยะยิ้มร้ายกาจ แล้วหยิบขึ้นมา“อืม...รวยจริงนี่”“งั้นแค่นี้พอนะ ปล่อยฉันไปได้แล้ว...”“หืม บอกเองนี่ว่าพ่อจะให้อีกเท่าที่ต้องการ”มณีรัตน์เพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดเสียแล้ว “ไม่ ไม่...แค่นั้นก็พอแล้วนี่ พวกแกก็เป็นแค่โจรจะเอาอะไรนักหนา”เสียงหัวเราะดังขึ้น “ก็เพราะเป็นโจรไง ถึงต้องการมากกว่านี้”มือที่บีบคอของหญิงสาวเอาไว้ปล่อยออก ร่างเล็กร่วงทรุดลงกับพื้นไอโขลกเหมือนจะขา
Last Updated : 2024-11-01คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 1
“นี่คนนะ ทำกันเบา ๆ บ้างก็ได้” มณีรัตน์แหวใส่โจรสลัดหนุ่มทันทีที่เธอถูกโยนลงบนเรือเล็ก และเธอเพิ่งสังเกตว่ามีอีกหลายลำที่ประกบติดกับเรือขนส่งสินค้านี้อยู่ มันเป็นรูปแบบการปล้นที่รวดเร็วฉับไว อีกทั้งยังมีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ด้วย ทั้งจีพีเอส และโซน่า แสดงว่าโจรสลัดกลุ่มนี้ไม่ใช่โจรกระจอก“ปกติล้มลงแต่บนกองเงินกองทองงั้นสินะ ถึงได้ไม่เคยเจ็บตัวอะไรกับเขาเลย”โจรสลัดหนุ่มไม่ยี่หระ เขาติดเครื่องเรือแล้วขับออกไปทันทีโดยไม่สนใจว่าร่างกายของมณีรัตน์นั้นจะถูกแรงเหวี่ยงสะบัดไปซ้ายทีขวาทีจนมึนหัวไปหมดเรือเล็กแล่นแหวกเกลียวคลื่นเข้าไปในทะเลลึก นั่นเป็นช่วงเวลาที่หญิงสาวไม่รู้ทิศรู้ทางอีกแล้ว เธอไม่มีวันรู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน...หรือจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่เส้นขอบฟ้าในวันต่อไปหรือไม่ มันเป็นความสิ้นหวังที่สุดในชีวิต“ไม่ต้องพาฉันไปไหนทั้งนั้น พาฉันขึ้นฝั่ง แล้วจะโทรบอกพ่อให้เอาเงินมาให้”“เฮอะ...” โจรหนุ่มแค่นหัวเราะ ก่อนจะปลดส่วนที่ปิดหน้าของหมวกหนาใบนั้นออกแล้วกระชากมันโยนลงไปกับพื้น แววตาของเขาแข็งกร้าว หากแต่ใบหน้าที่ดุดันนั้นกลับมีเสน่ห์เสียจนมณีรัตน์รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาในอกจนหัวใจเต้นตุบ
Last Updated : 2024-11-01คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 2
รู้ตัวอีกครั้งหญิงสาวก็ไร้ทางหนีโดยถาวรมณีรัตน์หวาดกลัวจนน้ำตาไหล และเข้าใจถ่องแท้ การร้องไห้มิอาจมอบความปลอดภัยให้เธอเลยแม้แต่น้อย ทว่าน้ำตายังคงรินไหลอาบแก้ม ความสิ้นหวังปรากฏบนใบหน้าอันสะสวย หากแต่ความหวังที่แสนผิดแปลกกลับปรากฏอยู่บนแววตาที่ทอประกายอยู่บนใบหน้าที่ชวนพิศวงของเขาน่ากลัว...แปลกประหลาด แต่กลับมีเสน่ห์เย้ายวนวูบหนึ่งในท่าทีขัดเขิน...ร่างกายของมณีรัตน์รู้สึกร้อนวูบวาบตามไปด้วย เหมือนสะเก็ดไฟในอกกำลังถูกจุดติดขึ้นมาขณะที่มือแกร่งค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดแช่มช้า แสงสลัวฉายให้เห็นแผงอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและเส้นขนดกดำที่ยาวตามแนวแผงอกและไล่ลงไปตามกล้ามหน้าท้อง แผ่นหลังใหญ่ ไหล่กว้างเหมือนกับคนที่ออกกำลังกายดูแลตัวเองเป็นอย่างดีหวาดกลัว หวาดหวั่น พรั่นพรึง...แต่มิอาจละสายตาเหตุใดกัน มณีรัตน์กลับรู้สึกวูบไหว อ่อนระทวยกับมวลกล้ามเนื้อที่เห็นตรงหน้า ทั้งที่มันมีแต่ความรู้สึกป่าเถื่อนแผ่กระจายออกมา แล้วชายผู้นั้นก็กระชากเสื้อของเธอออกอย่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน กระดุมทุกเม็ดหลุดกระจาย เผยให้เห็นชั้นในเก็บอกของเธอ เขาปลดมันออกทันที ความเย็นปะทะผิวกายจนยอดถันหดเกร็
Last Updated : 2025-01-18คลื่นรักทะเลเดือด มรสุมครั้งใหญ่ 3
“ฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาให้ต้องเกลือกกลั้วกับขยะพวกนี้...” เจ้าสัวกดเสียงต่ำ “แล้วดูแกสิ เนื้อตัวกระดำกระด่างหมดราคา ผมเฝ้ายุ่งเหยิง สารรูปดูจะไม่เป็นคนแล้ว...นี่แกลงไปเกลือกกลัวกับพวกนี้จนลืมไปแล้วหรือไง ว่าแกทิ้งเรื่องอะไรเอาไว้ให้ฉัน”มณีรัตน์ตัวสั่น แต่รวบรวมความกล้าเอาไว้อย่างถึงที่สุด “หนูทิ้งอดีตมาไง อดีตที่พ่อสร้างหนูขึ้นมาเหมือนหุ่นยนต์ของพ่อ อดีตที่หนูไม่เคยได้มีความคิดหรืออิสระของตัวเองเลย”“เพราะฉันต้องการหาสิ่งดี ๆ ให้แกไงล่ะ” เจ้าสัวยังคงตั้งมั่นใจความคิดของตน “กลับขึ้นไปบนฝั่งกับฉันไม่อย่างนั้นฉันจะซื้อเกาะนี้แล้วเผาให้ราบ แกรู้ใช่ไหม ว่าเงินที่ฉันมี ซื้อชีวิตไอ้คนชั้นต่ำบนเกาะนี้มาฆ่าเล่นได้ไม่ยากเลย พวกมันมีค่าน้อยกว่าเศษเล็บของฉันเสียอีก”สิงหราพยายามเอาตัวบังร่างเล็กของมณีรัตน์ไว้ เมื่อคนที่เดินตามมาข้างหลังเจ้าสัวนั้นมีปืนครบมือ แต่ทว่ามณีรัตน์กลับไม่ยอมอีกแล้ว ครั้งนี้เธอจะต่อต้านวิถีชีวิตของเธอ ขนบธรรมเน
Last Updated : 2025-01-18คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 3
เขาขยับใบหน้าเข้าหาเธอ...มณีรัตน์เอียงใบหน้า หลับตารับ ก่อนริมฝีปากของทั้งคู่จะจุมพิตกันท่ามกลางความไม่สมเหตุสมผล รสจูบที่เร่าร้อนเริ่มต้นขึ้น มือที่สอดใส่เข้ามาในตัวของเธอขยับกระตุ้นไม่หยุดหย่อน และในช่วงเวลาเดียวกัน มณีรัตน์ก็ปล่อยให้เรียวลิ้นของเขาซอกซอนเข้ามากวาดต้อนเอาความหวานหยดจากตัวเธอเข้าไปอย่างเต็มที่ โรมรันกันอย่างไม่หยุดหย่อนกระทั่งสัมผัสได้เลยว่าตัวของเธอนั้นแทบจะหลอมละลายไปหมดแล้วในเวลานี้นิ้วมือของเขาถูกหยาดน้ำผึ้งอาบเยิ้มจนเกิดเสียงแจ๊ะ ๆ ตอนที่เขากระแทกฝ่ามือเข้ามาในโพรงสวาทนั้น กระทั่งเขาหยุดทุกการกระทำแล้วล่าถอยชายหนุ่มจ้องมองเธอไม่วางตาระหว่างที่เริ่มยกมือขึ้นมาลิ้มรสน้ำหวานที่เธอเป็นคนปลดปล่อยออกมาด้วยการตวัดลิ้นที่แสนพลิ้วไหวสลับดูดดุนดื่มกินระหว่างซอกนิ้วทีละนิ้วจนทันทีที่มณีรัตน์ได้เห็นลีลาเร่าร้อนในการใช้ลิ้นของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวก็ถูกปล่อยออกมาทันทีเฮือก!!!ขาอ้ากว้างขึ้นกว่าเดิมราวร้องขอโจรสลัดห
Last Updated : 2025-01-19คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 4
สองขาเกร็งสั่น ปลายนิ้วจิกเกร็งงองุ้ม ชายหนุ่มจึงเริ่มจับขาของเธอนั้นขึ้นพาดบ่า แม้เวลานี้เขาจะมองเห็นว่าผู้ถูกกระทำปลดปล่อยทั้งกายและใจส่งเสียงครางออกมาจนน้ำตารื้นไหล หากแต่ในหัวของโจรสลัดหนุ่มก็ไม่เคยมีความต้องการจะทะนุถนอมเธอ หรือว่าทำทุกอย่างให้อ่อนโยนลงไปเลยแม้แต่น้อยเสียงกระแทกดังขึ้นเรื่อย ๆ ถี่รัว สั่นเกร็ง...ร่างกายกำยำเริ่มเปียกปอนไปด้วยเหงื่อกาฬเม็ดโตที่ผุดขึ้นมา ใบหน้าเข้มขรึมเริ่มกัดฟัน เสียงลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เขายังคงจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าอันสะสวยของเธอพร้อมกับผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง เต้าถันเต่งตึงขยับไหวขึ้นลงตามแรงกระแทก และมือของเธอที่ยิ่งเสียวซ่านเท่าไหร่ก็ยิ่งกำแน่น“ซี้ดดด...อา โคตรเสียวเลยว่ะ ฮ่า ๆ” เสียงเข้มคำราม จับขาของเธอแยกกว้างแล้วกดที่หัวเข่าลง ทำให้เวลานี้เนื้อตัวของเธอแผ่ออก เผยให้เห็นส่วนที่ถูกกระทำค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจากการกระทบกระแทกไม่หยุดยั้ง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปสะกิดที่เม็ดเสียวส่วนยอดขณะที่สะโพกยังคงตอกย้ำอารมณ์ที่แสนบ้าคลั่งราวกลับคลื่นลมทะ
Last Updated : 2025-01-20คลื่นรักทะเลเดือด ราชสีห์เดียวดายผู้ฟันฝ่าเกลียวคลื่น 1
เสียงเกลียวคลื่นยามเช้าซัดเข้าฝั่งเรียกสติของมณีรัตน์ให้ลืมตาขึ้นมาจากภวังค์หลับใหล มันเอื่อยเฉื่อยแต่กลับรู้สึกสบายใจ เธอมองดูตัวเองในตอนนี้ มีผ้าห่มผืนใหญ่คุลมกายอยู่ ตอนไหนกัน เมื่อคืนเธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ คงจะหหลับไปทั้งความรู้สึกแบบนั้น ความรู้สึกที่ในร่างกายของเธอถูกสอดสวมความหวามหวิวมากมายอัดแน่นเข้ามา และความรู้สึกประหลาดยามได้เห็นสายตานั้นของเขา“นายหัวจะฆ่าเธอไหมครับ” เสียงหนึ่งที่ไม่คุ้นเคยเอ่ยถามขึ้น “เธอ” ที่ว่า หมายถึงมณีรัตน์หรือเปล่า ในสถานที่แห่งนี้มีคนที่จะถูกเอ่ยถึงด้วยสรรพนามว่าเธอกี่คนกันมณีรัตน์ลุกขึ้นนั่งอย่างเบาที่สุด เงี่ยหูฟังอย่างเงียบเชียบเพื่อแอบฟังคนพวกนั้นที่คุยกันอยู่ข้างนอก“ผมไม่ฆ่าเธอหรอก เธอเป็นลูกสาวผู้รากมากดี ฉันอาจจะเรียกค่าไถ่เธอเพื่อเอาเงินมาแบ่งปันทุกคนก็พอแล้ว หลังจากนั้นก็จะปล่อยเธอกลับไป”“เมื่อคืนเราก็ได้ของลักลอบขนส่งมาเยอะแล้วนะครับนายหัว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ เราไม่ใช่พวกโจรแบบนั้นนี่ นายหั
Last Updated : 2025-01-21คลื่นรักทะเลเดือด ราชสีห์เดียวดายผู้ฟันฝ่าเกลียวคลื่น 2
“ไปเถอะ...ฉันจะพาเธอไปส่งที่ฝั่ง แต่ไม่ได้เงินกลับไปหรอกนะ นั่นคงเป็นค่าไถ่ตัวเธอเอง ฉันแบ่งให้ลูกเรือทุกคนหมดแล้ว เธอจะไม่ได้เงินกลับไปแม้แต่บาทเดียว โทรหาพ่อให้มารับหลังจากที่ฉันออกจากฝั่งแล้วเท่านั้นล่ะ”มือของหญิงสาวกำแน่นบนหน้าตัก “ฉันโกหก...ฉันกลับไปไม่ได้หรอก”“หืม?”“ช่วยเอาฉัน...ไปปล่อยที่ไหนก็ได้ กลางทะเลก็ได้ ทิ้งฉันไว้ที่นั่นแล้วก็กลับมาซะ”“เธออยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ”มณีรัตน์เงยหน้ามอง “ฉันหนีงานแต่งมา พ่อของฉันคงไม่อยากให้ฉันกลับไปหรอก ฉันทำให้งานแต่งพัง ทำพ่อเสียวหน้า ธุรกิจของพ่อเองก็พังไปหมด ให้ฉันกลับไปเหรอ ให้ฉันโดนฉลามกินดีกว่า”“นี่คิดว่าความตายมันง่ายนักเหรอ”“ก็ยังดีกว่ากลับไป...”“ถ้างั้นเธออยากจะลองมีชีวิตที่ทรมานดูก่อ
Last Updated : 2025-01-22
Latest chapter
คลื่นรักทะเลเดือด ราชสีห์เดียวดายผู้ฟันฝ่าเกลียวคลื่น 2
“ไปเถอะ...ฉันจะพาเธอไปส่งที่ฝั่ง แต่ไม่ได้เงินกลับไปหรอกนะ นั่นคงเป็นค่าไถ่ตัวเธอเอง ฉันแบ่งให้ลูกเรือทุกคนหมดแล้ว เธอจะไม่ได้เงินกลับไปแม้แต่บาทเดียว โทรหาพ่อให้มารับหลังจากที่ฉันออกจากฝั่งแล้วเท่านั้นล่ะ”มือของหญิงสาวกำแน่นบนหน้าตัก “ฉันโกหก...ฉันกลับไปไม่ได้หรอก”“หืม?”“ช่วยเอาฉัน...ไปปล่อยที่ไหนก็ได้ กลางทะเลก็ได้ ทิ้งฉันไว้ที่นั่นแล้วก็กลับมาซะ”“เธออยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ”มณีรัตน์เงยหน้ามอง “ฉันหนีงานแต่งมา พ่อของฉันคงไม่อยากให้ฉันกลับไปหรอก ฉันทำให้งานแต่งพัง ทำพ่อเสียวหน้า ธุรกิจของพ่อเองก็พังไปหมด ให้ฉันกลับไปเหรอ ให้ฉันโดนฉลามกินดีกว่า”“นี่คิดว่าความตายมันง่ายนักเหรอ”“ก็ยังดีกว่ากลับไป...”“ถ้างั้นเธออยากจะลองมีชีวิตที่ทรมานดูก่อ
คลื่นรักทะเลเดือด ราชสีห์เดียวดายผู้ฟันฝ่าเกลียวคลื่น 1
เสียงเกลียวคลื่นยามเช้าซัดเข้าฝั่งเรียกสติของมณีรัตน์ให้ลืมตาขึ้นมาจากภวังค์หลับใหล มันเอื่อยเฉื่อยแต่กลับรู้สึกสบายใจ เธอมองดูตัวเองในตอนนี้ มีผ้าห่มผืนใหญ่คุลมกายอยู่ ตอนไหนกัน เมื่อคืนเธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ คงจะหหลับไปทั้งความรู้สึกแบบนั้น ความรู้สึกที่ในร่างกายของเธอถูกสอดสวมความหวามหวิวมากมายอัดแน่นเข้ามา และความรู้สึกประหลาดยามได้เห็นสายตานั้นของเขา“นายหัวจะฆ่าเธอไหมครับ” เสียงหนึ่งที่ไม่คุ้นเคยเอ่ยถามขึ้น “เธอ” ที่ว่า หมายถึงมณีรัตน์หรือเปล่า ในสถานที่แห่งนี้มีคนที่จะถูกเอ่ยถึงด้วยสรรพนามว่าเธอกี่คนกันมณีรัตน์ลุกขึ้นนั่งอย่างเบาที่สุด เงี่ยหูฟังอย่างเงียบเชียบเพื่อแอบฟังคนพวกนั้นที่คุยกันอยู่ข้างนอก“ผมไม่ฆ่าเธอหรอก เธอเป็นลูกสาวผู้รากมากดี ฉันอาจจะเรียกค่าไถ่เธอเพื่อเอาเงินมาแบ่งปันทุกคนก็พอแล้ว หลังจากนั้นก็จะปล่อยเธอกลับไป”“เมื่อคืนเราก็ได้ของลักลอบขนส่งมาเยอะแล้วนะครับนายหัว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ เราไม่ใช่พวกโจรแบบนั้นนี่ นายหั
คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 4
สองขาเกร็งสั่น ปลายนิ้วจิกเกร็งงองุ้ม ชายหนุ่มจึงเริ่มจับขาของเธอนั้นขึ้นพาดบ่า แม้เวลานี้เขาจะมองเห็นว่าผู้ถูกกระทำปลดปล่อยทั้งกายและใจส่งเสียงครางออกมาจนน้ำตารื้นไหล หากแต่ในหัวของโจรสลัดหนุ่มก็ไม่เคยมีความต้องการจะทะนุถนอมเธอ หรือว่าทำทุกอย่างให้อ่อนโยนลงไปเลยแม้แต่น้อยเสียงกระแทกดังขึ้นเรื่อย ๆ ถี่รัว สั่นเกร็ง...ร่างกายกำยำเริ่มเปียกปอนไปด้วยเหงื่อกาฬเม็ดโตที่ผุดขึ้นมา ใบหน้าเข้มขรึมเริ่มกัดฟัน เสียงลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เขายังคงจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าอันสะสวยของเธอพร้อมกับผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง เต้าถันเต่งตึงขยับไหวขึ้นลงตามแรงกระแทก และมือของเธอที่ยิ่งเสียวซ่านเท่าไหร่ก็ยิ่งกำแน่น“ซี้ดดด...อา โคตรเสียวเลยว่ะ ฮ่า ๆ” เสียงเข้มคำราม จับขาของเธอแยกกว้างแล้วกดที่หัวเข่าลง ทำให้เวลานี้เนื้อตัวของเธอแผ่ออก เผยให้เห็นส่วนที่ถูกกระทำค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจากการกระทบกระแทกไม่หยุดยั้ง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปสะกิดที่เม็ดเสียวส่วนยอดขณะที่สะโพกยังคงตอกย้ำอารมณ์ที่แสนบ้าคลั่งราวกลับคลื่นลมทะ
คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 3
เขาขยับใบหน้าเข้าหาเธอ...มณีรัตน์เอียงใบหน้า หลับตารับ ก่อนริมฝีปากของทั้งคู่จะจุมพิตกันท่ามกลางความไม่สมเหตุสมผล รสจูบที่เร่าร้อนเริ่มต้นขึ้น มือที่สอดใส่เข้ามาในตัวของเธอขยับกระตุ้นไม่หยุดหย่อน และในช่วงเวลาเดียวกัน มณีรัตน์ก็ปล่อยให้เรียวลิ้นของเขาซอกซอนเข้ามากวาดต้อนเอาความหวานหยดจากตัวเธอเข้าไปอย่างเต็มที่ โรมรันกันอย่างไม่หยุดหย่อนกระทั่งสัมผัสได้เลยว่าตัวของเธอนั้นแทบจะหลอมละลายไปหมดแล้วในเวลานี้นิ้วมือของเขาถูกหยาดน้ำผึ้งอาบเยิ้มจนเกิดเสียงแจ๊ะ ๆ ตอนที่เขากระแทกฝ่ามือเข้ามาในโพรงสวาทนั้น กระทั่งเขาหยุดทุกการกระทำแล้วล่าถอยชายหนุ่มจ้องมองเธอไม่วางตาระหว่างที่เริ่มยกมือขึ้นมาลิ้มรสน้ำหวานที่เธอเป็นคนปลดปล่อยออกมาด้วยการตวัดลิ้นที่แสนพลิ้วไหวสลับดูดดุนดื่มกินระหว่างซอกนิ้วทีละนิ้วจนทันทีที่มณีรัตน์ได้เห็นลีลาเร่าร้อนในการใช้ลิ้นของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวก็ถูกปล่อยออกมาทันทีเฮือก!!!ขาอ้ากว้างขึ้นกว่าเดิมราวร้องขอโจรสลัดห
คลื่นรักทะเลเดือด มรสุมครั้งใหญ่ 3
“ฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาให้ต้องเกลือกกลั้วกับขยะพวกนี้...” เจ้าสัวกดเสียงต่ำ “แล้วดูแกสิ เนื้อตัวกระดำกระด่างหมดราคา ผมเฝ้ายุ่งเหยิง สารรูปดูจะไม่เป็นคนแล้ว...นี่แกลงไปเกลือกกลัวกับพวกนี้จนลืมไปแล้วหรือไง ว่าแกทิ้งเรื่องอะไรเอาไว้ให้ฉัน”มณีรัตน์ตัวสั่น แต่รวบรวมความกล้าเอาไว้อย่างถึงที่สุด “หนูทิ้งอดีตมาไง อดีตที่พ่อสร้างหนูขึ้นมาเหมือนหุ่นยนต์ของพ่อ อดีตที่หนูไม่เคยได้มีความคิดหรืออิสระของตัวเองเลย”“เพราะฉันต้องการหาสิ่งดี ๆ ให้แกไงล่ะ” เจ้าสัวยังคงตั้งมั่นใจความคิดของตน “กลับขึ้นไปบนฝั่งกับฉันไม่อย่างนั้นฉันจะซื้อเกาะนี้แล้วเผาให้ราบ แกรู้ใช่ไหม ว่าเงินที่ฉันมี ซื้อชีวิตไอ้คนชั้นต่ำบนเกาะนี้มาฆ่าเล่นได้ไม่ยากเลย พวกมันมีค่าน้อยกว่าเศษเล็บของฉันเสียอีก”สิงหราพยายามเอาตัวบังร่างเล็กของมณีรัตน์ไว้ เมื่อคนที่เดินตามมาข้างหลังเจ้าสัวนั้นมีปืนครบมือ แต่ทว่ามณีรัตน์กลับไม่ยอมอีกแล้ว ครั้งนี้เธอจะต่อต้านวิถีชีวิตของเธอ ขนบธรรมเน
คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 2
รู้ตัวอีกครั้งหญิงสาวก็ไร้ทางหนีโดยถาวรมณีรัตน์หวาดกลัวจนน้ำตาไหล และเข้าใจถ่องแท้ การร้องไห้มิอาจมอบความปลอดภัยให้เธอเลยแม้แต่น้อย ทว่าน้ำตายังคงรินไหลอาบแก้ม ความสิ้นหวังปรากฏบนใบหน้าอันสะสวย หากแต่ความหวังที่แสนผิดแปลกกลับปรากฏอยู่บนแววตาที่ทอประกายอยู่บนใบหน้าที่ชวนพิศวงของเขาน่ากลัว...แปลกประหลาด แต่กลับมีเสน่ห์เย้ายวนวูบหนึ่งในท่าทีขัดเขิน...ร่างกายของมณีรัตน์รู้สึกร้อนวูบวาบตามไปด้วย เหมือนสะเก็ดไฟในอกกำลังถูกจุดติดขึ้นมาขณะที่มือแกร่งค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดแช่มช้า แสงสลัวฉายให้เห็นแผงอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและเส้นขนดกดำที่ยาวตามแนวแผงอกและไล่ลงไปตามกล้ามหน้าท้อง แผ่นหลังใหญ่ ไหล่กว้างเหมือนกับคนที่ออกกำลังกายดูแลตัวเองเป็นอย่างดีหวาดกลัว หวาดหวั่น พรั่นพรึง...แต่มิอาจละสายตาเหตุใดกัน มณีรัตน์กลับรู้สึกวูบไหว อ่อนระทวยกับมวลกล้ามเนื้อที่เห็นตรงหน้า ทั้งที่มันมีแต่ความรู้สึกป่าเถื่อนแผ่กระจายออกมา แล้วชายผู้นั้นก็กระชากเสื้อของเธอออกอย่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน กระดุมทุกเม็ดหลุดกระจาย เผยให้เห็นชั้นในเก็บอกของเธอ เขาปลดมันออกทันที ความเย็นปะทะผิวกายจนยอดถันหดเกร็
คลื่นรักทะเลเดือด ปีศาจแห่งท้องทะเล 1
“นี่คนนะ ทำกันเบา ๆ บ้างก็ได้” มณีรัตน์แหวใส่โจรสลัดหนุ่มทันทีที่เธอถูกโยนลงบนเรือเล็ก และเธอเพิ่งสังเกตว่ามีอีกหลายลำที่ประกบติดกับเรือขนส่งสินค้านี้อยู่ มันเป็นรูปแบบการปล้นที่รวดเร็วฉับไว อีกทั้งยังมีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ด้วย ทั้งจีพีเอส และโซน่า แสดงว่าโจรสลัดกลุ่มนี้ไม่ใช่โจรกระจอก“ปกติล้มลงแต่บนกองเงินกองทองงั้นสินะ ถึงได้ไม่เคยเจ็บตัวอะไรกับเขาเลย”โจรสลัดหนุ่มไม่ยี่หระ เขาติดเครื่องเรือแล้วขับออกไปทันทีโดยไม่สนใจว่าร่างกายของมณีรัตน์นั้นจะถูกแรงเหวี่ยงสะบัดไปซ้ายทีขวาทีจนมึนหัวไปหมดเรือเล็กแล่นแหวกเกลียวคลื่นเข้าไปในทะเลลึก นั่นเป็นช่วงเวลาที่หญิงสาวไม่รู้ทิศรู้ทางอีกแล้ว เธอไม่มีวันรู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน...หรือจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่เส้นขอบฟ้าในวันต่อไปหรือไม่ มันเป็นความสิ้นหวังที่สุดในชีวิต“ไม่ต้องพาฉันไปไหนทั้งนั้น พาฉันขึ้นฝั่ง แล้วจะโทรบอกพ่อให้เอาเงินมาให้”“เฮอะ...” โจรหนุ่มแค่นหัวเราะ ก่อนจะปลดส่วนที่ปิดหน้าของหมวกหนาใบนั้นออกแล้วกระชากมันโยนลงไปกับพื้น แววตาของเขาแข็งกร้าว หากแต่ใบหน้าที่ดุดันนั้นกลับมีเสน่ห์เสียจนมณีรัตน์รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาในอกจนหัวใจเต้นตุบ
คลื่นรักทะเลเดือด ไปตายเอาดาบหน้า 3
“ไม่ ๆ อย่าทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปเถอะนะ” เธอยื่นกระเป๋าของเธอให้ “อะ นี่เงิน...เอาไป ในนี้มีเงินอยู่หลายแสน ฉันหนีจากบ้านมา จะ...จะเอาอะไรบอกฉันนะ ฉันจะหามาให้ แต่ ยะ อย่าฆ่าฉัน พ่อฉันจะให้เงินนาย...เท่าที่ต้องการ”อีกฝ่ายเอียงหน้า มือหนึ่งกดบีบลำคอของเธอแล้วตรึงเอาไว้ ทั้งเจ็บ ทั้งหายใจไม่ออก แต่เวลานี้เข่าของหญิงสาวอ่อนเกินกว่าจะหนี ดูจากที่เขาเงื้อมีดใส่เธอแบบไม่ลังเลแล้ว ถ้าวิ่งก็กลายเป็นผีเฝ้าทะเลอยู่นี่ที่แหละ“เท่าที่ต้องการงั้นเหรอ” เขาหรี่ตาถาม เสียงกดต่ำจนน่ากลัว“ใช่ จะเอาเท่าไหร่ก็บอกได้เลย ฉะ ฉันจะบอกพ่อให้”โจรตรงหน้ากระชากกระเป๋าของเธอจนขาดด้วยมือเดียว เงินสองปึกที่มัดเรียบร้อยร่วงหล่น มันหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ แสยะยิ้มร้ายกาจ แล้วหยิบขึ้นมา“อืม...รวยจริงนี่”“งั้นแค่นี้พอนะ ปล่อยฉันไปได้แล้ว...”“หืม บอกเองนี่ว่าพ่อจะให้อีกเท่าที่ต้องการ”มณีรัตน์เพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดเสียแล้ว “ไม่ ไม่...แค่นั้นก็พอแล้วนี่ พวกแกก็เป็นแค่โจรจะเอาอะไรนักหนา”เสียงหัวเราะดังขึ้น “ก็เพราะเป็นโจรไง ถึงต้องการมากกว่านี้”มือที่บีบคอของหญิงสาวเอาไว้ปล่อยออก ร่างเล็กร่วงทรุดลงกับพื้นไอโขลกเหมือนจะขา
คลื่นรักทะเลเดือด ไปตายเอาดาบหน้า 2
พักใหญ่ หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเพลียจนเผลองีบหลับโดยไม่รู้ตัว เธอมีอาการพะอืดพะอมเหมือนจะเมาเรือที่ยังโคลงเคลงไปตามกระแสน้ำเชี่ยวกราก เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นสนั่น หน้าเรือฝ่าตัดเกลียวคลื่นออกไปยังจุดหมาย ครั้นเมื่อแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่มืดมัวหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา จะอย่างไรก็ตาม...เธอยังคงคิดถึงครอบครัวน้ำตาของสาวน้อยไหลอาบแก้มช้า ๆ หากพ่อกับแม่เข้าใจเธอขึ้นมาสักนิด หากทั้งสองมอบช่วงเวลาให้เธอบ้างมันคงไม่ลงเอยอย่างนี้ ต่อให้ต้องร้องไห้จนน้ำตากลายเป็นสายเลือดก็ทำได้เพียงคิดถึง...ห้ามกลับไปเด็ดขาดเปรี้ยง!!! ครืน ๆ !เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นกระตุ้นความกลัวของมณีรัตน์จนเธอเผลอกรีดร้องลั่น ก่อนจะต้องยกมือปิดปาก...เธอส่งเสียงดังออกไปไม่ได้ จากนี้อาจจะใช้เวลาอีกหลายชั่วโมง ไม่ก็รุ่งเช้า เธอต้องทนอุดอู้อยู่ในนี้ไปก่อน หากแต่วินาทีนั้นเสียงฝีเท้านับสิบและเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังขึ้น“ขึ้นลวด...ขึ้นลวดหนาม เราโดนโจมตี” เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทั่วฟากฟ้า แสงสีแดงหมุนคว้างสะท้อนไปทั่วบริเวณ มณีรัตน์ลนลานมองซ้ายขวา เก็บคองอเข่าให้เล็กลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้“เฮ้ย เตรียมตัวรับมือ เตรียมอาวุธ โจรสลั
