เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 23 กะทันหัน
บทที่เกี่ยวข้อง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 24 ความท้าทายที่เป็นไปไม่ได้
“ไม่ว่านายจะทำอะไรกับฉัน ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิต ฉันจะตามรังควานนายเหมือนที่ฉันทำวันนี้ ครั้งนี้ฉันได้จูบนายแล้ว ครั้งต่อไป ฉันจะทำอีกจนกว่านายจะสัญญากับฉัน”แววตาของแซคคารีเย็นชามากขึ้นและมากขึ้น เขามองเหมือนกับว่าเขากำลังจะฉีกชาร์ล็อตออกเป็นชิ้น ๆ ตอนไหนก็ได้หัวใจของชาร์ล็อตรู้สึกเหมือนมันกำลังกระโจนออกจากอกเธอ แต่เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะมองเขาอย่างเฉยเมยติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กนาฬิกามือสองสไตล์ยุโรปบนผนังกำลังส่งเสียงติ๊ก ๆ อย่างเป็นจังหวะมันเป็นเพียงเสียงเดียวในล็อบบี้ทุกคนดูเหมือนจะกลายเป็นรูปปั้นไปในขณะที่จองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างตาค้าง เธอเสียเปรียบ แต่เธอยังคงคุยกับคุณคอนเนอร์ด้วยความอวดดีอย่างที่สุดเธอบ้าไปแล้วรึไง?อย่างไรก็ตาม แม้แต่คนบ้าก็คงไม่กล้าที่จะพูดกับคุณคอนเนอร์แบบนั้น!หลายนาทีและวินาทีผ่านไปเขาทั้งสองอยู่ในภาวะหยุดชะงักอยู่แบบนั้น บรรยากาศในล็อบบี้ช่างน่าอึดอัดมันเป็นเวลาอยู่สิบวินาที แต่น่าประหลาดใจที่ว่า แซคคารีคลายมือใหญ่ของเขาที่บีบหน้าเล็ก ๆ ขอชาร์ล็อตอย่างช้า ๆ “ก็ได้ ฉันจะให้โอกาสเธอเป็นครั้งสุดท้าย”ชาร์ล็อตดีใจสุดขีด “บอกมาว่าฉันควรทำ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 25 ศาลากลาง
ตอนที่รถหยุด ท้องของชาร์ล็อตรู้สึกปั่นป่วน เธอผลักประตูรถและอาเจียนออกมาอย่างรุนแรง“เธอเป็นคนขับรถคนแรกที่ฉันเคยเจอที่ทำให้ตัวเองป่วยได้”เสียงที่เยือกเย็น และน่าดึงดูดของชายหนุ่มดังมาจากด้านบนชาร์ล็อตเงยหน้าขึ้น เธอไม่รู้ว่าแซคคารีลงจากรถตอนไหน เขาเอนตัวอย่างเกียจคร้านไปที่รถโดยใช้มือกอดอกขณะที่มองดูเธอด้วยสายตาที่สงบและเจ้าเล่ห์ชาร์ล็อตฝืนยิ้ม “แล้วไงล่ะ ฉันชนะ เพราะงั้นถึงเวลาที่นายจะทำตามสัญญาแล้ว”“เธอชนะแล้วงั้นเหรอ?” แซคคารีเย้ยหยันและยืนแขนขวาต่อหน้าชาร์ล็อต “ดูเองซะ”ชาร์ล็อตก้มดู และเวลาที่แสดงบนนาฬิกาหรูของแซคคารีได้ทิ่มแทงตาของเธอเหมือนดั่งเข็มมันเป็นเวลา 12:02!เธอสายไปสองนาทีเธอพยายามทุก ๆ อย่างอย่างสิ้นท่า แต่สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังแพ้“เธอกล้าหาญและได้พยายามอย่างหนักแล้ว ทักษะการขัยรถของเธอค่อนข้างใช้ได้เหมือนกัน น่าเสียดายนะ บางอย่างก็ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง มีบางอย่างที่เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม”แซคคารีที่ดูจริงจังอยู่เสมอเหมือนกับหน้าเป็นอัมพาต ที่จริงแล้วก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าในตอนนั้นมุมปากของเขายกขึ้นอย่างชั่วร้าย แววต
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 26 ผู้ชนะ
ชาร์ล็อตช่วยอะไรไม่ได้นอกจากยิ้ม “งั้น คุณก็ยังไม่เลิกงาน ใช่ไหม?”หญิงคนนั้นมองไปที่คู่รักอย่างขื่นขม “ก็แหงสิ การหย่าของพวกเขาสำคัญกว่าไปไหน ๆ แม้ว่าฉันจะไม่ได้กินอะไรหรือหิวโหยจนจะตายอยู่ที่ทำงาน ฉันก็ยังต้องทำงานล่วงเวลาเพื่อให้พวกเขาได้หย่ากัน”“โอเค เข้าใจแล้ว ขอบคุณค่ะ”ชาร์ล็อตหันไปมองแซคคารี “คุณคอนเนอร์ นายได้ยินแล้วใช่ไหม?”แซคคารีดูเย่อหยิ่ง “เธอกำลังทำให้ฉันเสียเวลานะ”ผู้หญิงคนนี้คงไม่หยุดแน่!เธอแพ้แล้วอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นอะไรคือจุดที่ดึงเขามาที่นี่เพื่อแค่รับฟังพนักงานหญิงคนนี้บ่น?ชาร์ล็อตชูหน้าขึ้น “คุณคอนเนอร์ แน่นอนว่าคนที่ฉลาดแบบนายคงรู้ได้ว่าตัวเองนั้นแพ้ไปแล้วใช่ไหม?”เหมือนกับว่าเขาเพิ่งได้ยินมุกตลกตับใหญ่ แซคคารีได้รวมความสุขและโกรธไว้ในแววตาที่เหมือนราวกับภาพวาด“ตามการเดิมพันที่เราได้ตกลงไว้ ถ้าเธอมาถึงศาลากลางก่อนเที่ยง เธอจะถือว่าเป็นผู้ชนะ ในตอนที่เธอมาถึง มันเป็นเวลา 12:02 แล้ว เธอยังบอกไม่ได้อีกเหรอว่าใครแพ้และใครชนะ?”“แน่นอนว่าฉันไม่เถียงว่ามันเลยเวลา 12:00 ไปแล้ว แต่การเดิมพันของเราไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเวลาเลย” ชาร์ล็อตไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 27 ทะเบียนสมรส
“...”เซอบราวสกีตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด เขาอดไม่ได้ที่จะมองชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ แซคคารี คอนเนอร์เธอต้องเป็นคู่หมั้นของคุณคอนเนอร์ ใช่ไหม?ปกติแล้ว คู่รักที่มายังศาลากังเพื่อที่จะรับทะเบียนสมรสจะเต็มไปด้วยความเบิกบาน ดังนั้น ทำไมท่าทีคุณคอนเนอร์ถึงมืดมัวเป็นตอนกลางคืนกันล่ะ?ก็ได้!คุณคอนเนอร์มีท่าทางเยือกเย็นอยู่เสมอ ราวกับหน้าของเขาเป็นอัมพาต มีสักกี่คนที่ได้เห็นเขายิ้มจริง ๆ?เมื่อคุณเซอบราวสกีเห็นหน้านิ่งของคอนเนอร์ เขาไม่กล้าที่จะพูดอีกและรีบหาใครสักคนเพื่อมาดำเนินการจดทะเบียนให้กับแซคคารี คอนเนอร์และชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ไม่กี่นาทีต่อมา ชาร์ล็อตและแซคคารีได้ถ่ายรูปแต่งงานช่างภาพมองไปที่หน้าของแซคคารีผ่านเลนส์ “คุณครับ ยิ้มหน่อย”แซคคารี คอนเนอร์ช่างไร้อารมณ์ช่างภาพพูดว่า “คนส่วนใหญ่แต่งงานกันแค่ครั้งเดียวในชีวิต รูปแต่งงานนี้จะตามคุณไปตลอดชีวิต คุณไม่อยากเห็นหน้ามัวหมองของตัวเองในตอนที่มองทะเบียนสมรสในอนาคตหรอก เพราะงั้น ก็แค่ยิ้ม โอเค๊?”แซคคารียังคงไร้อารมณ์ช่างภาพรู้สึกช่วยไม่ได้ “โอเค! ตอนนี้พูดชีส...ชี…”ภายใต้แววตาที่เยือกเย็นของแซคคารี ช่าง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 28 รู้สึกแย่
ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงที่ถูกหักหลังและทำให้เจ็บโดยคนที่เธอรักมาที่สุด ลงเรือลำเดียวกับเขาแล้ว เธอมีแรงจูงใจที่จะแต่งงานกับเขา แต่เธอก็ยิ้มอย่างสดใสมาก!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงที่เอาชนะเดิมพันกับเขาถึงสองครั้ง!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งแต่ก็หัวรั้น!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์!โธ่เว้ย!เกิดอะไรขึ้นกับเขา?การแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อตกลง ทำไมเขาถึงหยุดคิดถึงชื่อของเธอไม่ได้ล่ะ?เมื่อชาร์ล็อตขับมาถึงบ้าน เธอขับผ่านวิลล่าติดทะเลของไบรสัน เธอเห็นไบรสันกำลังเดินใกล้ ๆ ทะเลสาปด้านนอกสวนขณะที่จับมือทิฟฟานี่“ไบรซ์ คนที่อยู่ในรถคันนั้นดูเหมือนจะเป็นชาร์ล็อตนะ” ทิฟฟานี่ชี้ไปที่ชาร์ล็อตจากระยะไกลไบรสันหันไปทางชาร์ล็อตชาร์ล็อตไม่หยุดหรือชะลอ เธอขับผ่านไปอย่างง่าย ๆ ช่วงเวลาที่เธอได้เผาข้าวของของไบรสันด้วยมือของเธอเอง เธอและไบรสันก็จบกันอย่างสมบูรณ์แล้ว!จากนี้เป็นต้นไป ไบรสัน ฮาร์เปอร์ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแล้วไบรสัน ฮาร์เปอร์!ชายที่เธอเคยรักด้วยทุกอย่างที่มี เธออยากที่จะใช้ทุกช่วงเวลาที่มีไปกับเขาตลอดชีวิต อย่างไรก็ตาม จากวันนี้เป็นต้นไป
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 29 หนีไม่ได้
วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดยิ้ม “เธอคิดว่าฉันไม่รู้งั้นเหรอ? มันเหมาะมากเพราะว่าเธอแต่งงานกับแซคคารี คอนเนอร์ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นขึ้นไปอีก”“...”ชาร์ล็อตเสียขวัญเธอคาดไม่ถึงว่าวิกเตอร์บ้าบิ่นมากขนาดนี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของแซคคารี“ชาร์ล็อต แม้ว่ามันจะไม่สะดวกเพราะเธอเพิ่งจะคลอดลูก ฉันก็ไม่สน วันนี้ฉันจะให้บอดี้การ์ดบันทึกท่วงท่าทั้งหมดและโพสมันออนไลน์… แน่นอนว่าฉันจะไม่เปิดหน้าตัวเอง ฉันจะให้ใครสักคนเบลอหน้าของฉันออกไป แต่หน้าของเธอจะเธอเปิดออกเต็ม ๆ เธอจะเสียชื่อเสียงในฐานะคนที่สังคมต้องการมากที่สุด เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น แซคคารีจะดูถูกเธอและไล่เธอออกไปอย่างแน่นอน”ชาร์ล็อตมองไปราวกับว่าเธอกำลังมองไปที่ตัวประหลาด“วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ด แกมันบ้าไปแล้ว!”“ถึงฉันจะบ้า มันก็เพราะเธอ เธอที่ไม่ฟังฉัน แถมยังเป็นผู้หญิงดื้อด้านอีก! ฮ่าฮ่า…”“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”ขณะที่วิกเตอร์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขากระโจนเขาใส่ชาร์ล็อตเขาได้แบบส่งคนของเขาตามชาร์ล็อตไปอย่างลับ ๆ เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการเดินทางของชาร์ล็อตเพื่อไปเจอกับแซคคารี เพราะเขากลัวแซคคารี วิกเตอร์จึงไม่ทำอะไรคั้งแต่ครั้ง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 30 สู่อ้อมแขนของฉัน
แซคคารีเดินไม่กี่ก้าวด้วยเท้าที่ใหญ่และขาที่ยาว และในชั่วพริบตา เขาก็มาอยู่ข้างโซฟาแล้ววิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดอ้วนและรูปร่างเหมือนกับไข่ เขายังมีน้ำหนักมากกว่า 180 ปอนด์ ความแข็งแรงของแซคคารีนั้นยอดเยี่่ยมมากซึ่งเขาจับที่เสื้อของวิกเตอร์และยกเขาออกจากชาร์ล็อตก่อนที่จะโยนลงบนพื้น“โอ๊ย…”วิกเตอร์ตกตะลึงด้วยออร่าของแซคคารี เขาถูกโยนลงพื้นหน้าคว่ำ และแม้ว่าเขาจะเจ็บและเลือดออก เขาไม่กล้ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาทำได้แค่อดทนและมองไปที่แซคคารีอย่างหวาดกลัวสองบอร์ดี้การ์ดที่จับมือและขาของชาร์ล็อตไว้ ยืนงงอยู่ตรงนั้น พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ“บอกฉันมาสิว่าผลของการที่ทำให้ฉันไม่พอใจคืออะไร”เสียงของแซคคารีเป็นเหมือนลมที่พัดผ่านจากยอดภูเขาหิมะ ลงมายังวิกเตอร์อย่างเยือกเย็นวิกเตอร์สั่นด้วยความกลัว “คุณคอนเนอร์ ผมสาบานผมจะไม่ทำอีกแล้วในอนาคต ผมสมควรตาย! ผมสมควรตาย! ผมสมควรตาย…”วิกเตอร์คุกเข่าลงพื้นและเริ่มตบหน้าตัวเองไปมาด้วยมือทั้งสองข้าง แต่ละครั้งที่เขาทำ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีแซคคารีมองไปที่เขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง “แล้วแกอยากตายยังไงดีล่ะ?”“อะไรนะ?!”วิกเตอร์ตะโกนขณะที่เขาส
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 31 หยุดเพ้อฝัน
“หยุดเพ้อฝันได้แล้ว” แซคคารีตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ ขณะมองดูหญิงสาวตรงหน้าของเขาอย่างเย็นชา “ฉันก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่มาเป็นภรรยาของฉันนั่นแหละ เธอไม่ได้พิเศษอะไรเลย” ชาร์ล็อตยิ้มเขิน ๆ ขณะที่เธอพูดว่า “ไม่ต้องพูดให้เสียเวลาหรอก ฉันรู้ตัวเองดี” เธอไม่ใช่คนพิเศษเหรอ? ยิ่งสถานะของบุคคลสูงมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งใส่ใจในชื่อเสียงมากขึ้นเท่านั้น เธอเอาชนะแซคคารีในที่สาธารณะถึง 2 ครั้ง ชนะเดิมพันถึง 2 ครั้งเลยนะ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เธอทำให้เขาอับอายขายหน้าในที่สาธารณะถึง 2 ครั้ง ดังนั้น จึงถือว่า นี่เป็นความโชคดีของเธอแล้ว ที่แซคคารีไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเธอเลย และเธอก็ไม่ได้โง่เขลา ที่จะคิดว่าเธอสมควรได้รับตำแหน่งพิเศษในใจเขา แซคคารีไม่ตอบ เขามองดูเธอขึ้นลง ๆ ด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามอย่างชัดเจน แล้วเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป เขาปิดประตูดังปัง ดวงตาสีดำดุจอัญมณีของเขามืดลง ขณะฟังเสียงน้ำในห้องน้ำที่กำลังไหล 'ให้ตายเถอะ!' ชาร์ล็อตไม่มีขาเหรอไง? เธอเดินไม่เป็นเหรอ? ทำไมเขาถึงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกราวกับถูกครอบงำตอนที่เห็นเธอนอนร้องไห้ขดตัวอ
บทล่าสุด
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 300 คำเชิญของแอนนาลิต้า
"บาดแผลทางอารมณ์ของนายท่านรองในวันนี้ค่อนข้างแย่ การดื่มน้ำอุ่นเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการของเขาได้ เขาต้องการความสงบและเงียบ"ชาร์ล็อตดูเหมือนจะคิดได้ในทันที "ฉันไม่คิดว่าเขาจะเจ็บปวดขนาดนั้น เพียงเพราะเขาได้เจอกับแกริสันในวันนี้และทำให้นึกถึงลอร์เรน วันนี้เขาได้เจอกับลอร์เรนแล้วหรือยัง?""ลอร์เรน? ฮ่า!" ลูคัสยิ้มอย่างมีเลศนัย"นายหญิง ถ้าคุณสนุกกับการแต่งเติมความคิดแบบนี้ ทำไมไม่ลองขยายจินตนาการของคุณดูล่ะ?"ชาร์ล็อตเกือบจะสติหลุด"นายกำลังพูดอะไร?"ลูคัสหันกลับมา ส่งยิ้ม และขยิบตาให้เธอ "เอาล่ะ มีหลายคนเคยได้ยินข่าวลือว่านายท่านรองเป็นเกย์จริง ๆ ทำไมคุณไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่แกริสันจะมีความรักที่แท้จริงกับนายท่านรองล่ะ? บางทีบาดแผลของเขาอาจจะถูกรบกวนอย่างมากเพราะเขารู้ว่าแกริสันหลงใหลในตัวคุณแค่ไหน?""นั่น... เป็นไปได้ยังไงกัน!?" ดวงตาของชาร์ล็อตเต็มไปด้วยความตกใจลูคัสยิ้มอย่างลึกลับ "ผมไม่รู้ คุณสามารถถามนายท่านรองได้เสมอ บางทีเขาอาจจะให้คำตอบกับคุณได้... โอ้!"เขาตะโกนขณะที่ชาร์ล็อตตบเข้าที่หัวของเขาเวลาไม่นานนัก ชาร์ล็อตก็กลับมาถึงเขตวิหารศักดิ์
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 299 ชาร์ล็อต เธอนี่มันหมอดูชัด ๆ
ชาร์ล็อตตกตะลึง "ไม่ใช่ว่าฉันจะมีพลังวิเศษนะ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกสี่ปีข้างหน้า?" เธอและแกริสันมีสัญญาสิบปีระหว่างกัน ตอนนี้ก็หกปีแล้ว สัญญาจะครบกำหนดในอีกสี่ปี เธอจะแต่งงานกับเขาอย่างที่เธอพูดไว้หรือเปล่า?" แซคคารีถามด้วยสีหน้าจริงจังมาก"เฮอะ!" ชาร์ล็อตหัวเราะออกมาราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องที่ตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลก"ถ้านายกำลังจะพยายามเล่นตลก ก็ไม่จำเป็นต้องดูจริงจังขนาดนั้นก็ได้ จริง ๆ แล้วนายดูดีมากเลยนะเวลายิ้ม มาเถอะ ยิ้มหน่อย!"แซคคารีดูบูดบึ้งยิ่งกว่าที่เคย รูม่านตาน้ำแข็งของเขาที่จ้องมาที่เธอดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมชาร์ล็อตเข้าใจทันทีว่าแซคคารีไม่ได้พูดเล่น ๆ กับเธอเลย!'พอได้แล้ว! เราแต่งงานกันมาเกือบสามเดือนแล้ว และฉันไม่เคยได้ยินแซคคารีพูดเรื่องตลกมาก่อน ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าก้อนน้ำแข็งที่อยู่ในร่างกายของเขาเริ่มหลอมละลายตอนไหนกัน!'เธอส่ายศีรษะอย่างงุ่มง่าม"ถึงแม้ว่าแกริสันจะโง่เขลาพอที่จะรออยู่ที่สะพานนั้นเป็นเวลาสิบปี ฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเขา ฉันบอกเรื่องนี้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหกปีที่ผ่านมา รวมทั้งวันนี้ด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะฟัง มันเป็นเรื่อ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 298 ความฝันหรือว่าเป็นบ้า
เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่แซคคารีไม่เคยพบหรือติดต่อกับเขาเลย เขาคิดว่าความเย่อหยิ่งและถือตัวของแซคคารีนั้น จะทำให้แซคคารีไม่มีวันที่จะติดต่อกับเขาอีกเว้นแต่เขาจะเป็นคนเริ่มทำเช่นนั้นเอง มันทำให้เขาประหลาดใจที่แซคคารีเป็นคนทำลายกำแพงระหว่างพวกเขาเพราะเห็นแก่ชาร์ล็อต!แซคคารีช่วยพยุงแกริสันออกจากสะพานชาร์ล็อตรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของแกริสันและแซคคารี ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจที่พวกเขารู้จักกัน แต่สิ่งที่น่าแปลกใจนั้นก็คือ ในช่วงห้านาทีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่แซคคารีช่วยพยุงแกริสันลงมาจากสะพานแล้วเดินไปยังรถของเจมส์สัน พวกเขาไม่พูดอะไรกันเลย แท้ที่จริงแล้วพวกเขาไม่แม้แต่จะมองหน้ากันด้วยซ้ำ...ดังนั้นพวกเขาจริงเดินไปด้วยกันด้วยใบหน้าที่เย็นชาในลักษณะที่แปลกประหลาดไปตลอดทาง ราวกับภูเขาน้ำแข็งสองลูกที่มาบรรจบกันที่ด้านหนึ่งชาร์ล็อตที่ยืนอยู่ข้างพวกเขา รู้สึกราวกับว่าเธอเสี่ยงที่จะถูกแช่แข็งตายเพราะพวกเขา ดังนั้น เมื่อพวกเขาลงมาจากสะพานแล้ว เธอจึงไม่เดินไปกับพวกเขาต่อ เธอหันหลังและมุ่งหน้าไปที่รถจองแซคคารีแทน"อ่า! คุณคอนเนอร์ ผมคิดว่าคุณจะไม่มาเจอคุณลาร์สันอีกแล้ว ช่างน่าประหลาดใจเสียนี่กระไร..." เ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 297 ความใจดีของแซคคารี
ชาร์ล็อตหันกลับมาและเห็นแกริสันนั่งคุกเข่าบนสะพานโดยมีมือทั้งสองข้างของเขาพยุงตัวเองไว้กับพื้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดและหน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แขนและขาของเขากำลังสั่น"ดูฉันตอนนี้สิ แค่เจ็บป่วยเล็กน้อยยังทำให้ฉันดูไร้ประโยชน์ขนาดนี้เลย ฉันยังเดินตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าช่วยฉันนะ ฉันลุกขึ้นเองได้"เขาบังคับตัวเองให้ยืนขึ้น แต่เพราะเขาเจ็บป่วยและอ่อนแอมาก เขาจึงไม่สามารถยืนขึ้นได้เลยชาร์ล็อตเม้มริมฝีปากของเธอแกริสันคือความภาคภูมิใจของโรงเรียนมัธยมของพวกเขาในอดีต ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นนักปราชญ์ที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเท่านั้น แต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจและความสุขของคุณครูสอนพละอีกด้วย และเขาเคยทำลายสถิติการวิ่งระยะไกลอีกสองสามรายงานไม่น่าแปลกใจเลยที่เจมส์สันมาขอร้องเธอให้ช่วยพูดกับเขา แกริสัน แชมป์นักวิ่งที่ตอนนี้ป่วยจนแทบจะเดินไม่ได้!"หยุดฝืนตัวเองได้แล้ว มาเถอะ"ชาร์ล็อตเดิยมาอยู่เคียงข้างเขาและยื่นมือออกมาหาเขาแกริสันประหลาดใจกับการแสดงความรู้สึกที่กระทันหันจนน่าสับสนนี้ จากนั้นเขาก็คว้ามือของชาร์ล็อตไว้อย่างรวดเร็ว"ขอบคุณ!"แกริสันที่สุขภาพดีและแข็งแรงในตอนนี้ดูเหมือนชายชรา
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 296 สะพานสายรุ้ง
เนื่องจากเขาไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ จากแซคคารี ลูคัสจึงดึงโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อมูลมี่เขาพบ และยื่นให้แซคคารีดู"ฟังนะครับ แกริสันมอบช่อดอกไม้ให้นายหญิงคอนเนอร์ 237 ช่อ เขียนจดหมายรัก 698 ฉบับ และสารภาพความรักที่เขามีต่อเธอ 1,966 ครั้งในช่วงหนึ่งภาคการศึกษา และอาจจะมากกว่านั้นหากเราพิจารณาถึงช่วงเวลาที่ไม่มีใครรู้หรือช่วงเวลาที่ไม่สามารถติดตามได้"แซคคารียังคงอยู่ในภาวะตึงเครียด ดวงตาของเขามืดลงจนน่ากลัวลูคัสทำได้เพียงพยายามปลอบเขา"แต่ถึงอย่างนั้น นายหญิงคอนเนอร์ก็ยังไม่ไปไหน เธอเคยล้อเล่นกับเขาด้วย... โดยการขอให้เขารอเธออยู่ที่สะพาน นั่นหมายความว่าแกริสันเป็นเพียงของเล่นที่ขาดไม่ได้สำหรับเธอ" "นายพูดอะไร?" ในที่สุดแซคคารีก็พูดขึ้นลูคัสจดจ่ออยู่กับข้อมูลในโทรศัพท์ของเขาอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้สังเกตว่าการจ้องมองของแซคคารีนั้นลดลงกลายเป็นแสงสะท้อนสันทรายที่เยือกเย็น เขายังคงอธิบายต่อไป "เอ่อ พูดตามตรงนะครับ สำหรับนายหญิงคอนเนอร์แล้ว แกริสันเป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเธอที่มีสถานะเดียวกับทิฟฟานี่ มิลเลอร์นายหญิงคอนเนอร์ไม่สนใจเขาเลยจริง ๆ เมื่อเธอเล่นกับเขาเสร็จแล้ว เธอจะ... แอ๊ะ!"
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 295 แซคคารีอยู่ที่นี่
ดังที่กล่าวไว้ ไม่ว่าชาร์ล็อตจะปฏิเสธแกริสันอย่างโหดร้ายสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้และยังคงไล่ตามเธอด้วยความมุ่งมั่นเมื่อหกปีที่แล้ว โรงเรียนของพวกเขาได้จัดทัศนศึกษามาที่ "สะพานสายรุ้ง" แกริสันได้สารภาพและมอบจดมายรักให้กับชาร์ล็อตที่สะพานสายรุ้งแห่งนี้ต่อหน้านักเรียนจำนวนมากเนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น ชาร์ล็อตจึงชี้ไปที่ "สะพานสายรุ้ง" และพูดว่า "เอาล่ะ แกริสัน คุณบอกว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องมาที่สะพานแห่งนี้ทุกวันและรอฉันสองชั่วโมง ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก ถ้าคุณสามารถรักษามันไว้ได้เป็นเวลาสิบปีโดยที่ไม่ล้มเหลว หลังจากผ่านไปสิบปี ฉันจะแต่งงานกับคุณและเป็นภรรยาของคุณ"ชาร์ล็อตเดินจากไปทันทีหลังจากนั้น และเธอก็โยนจดหมายรักที่แกริสันมอบให้เธอลงไปในแม่น้ำด้วยชาร์ล็อตรู้สึกโล่งอกที่แกริสันจะต้องยอมแพ้เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดไป เพียงเพราะว่าเธอไม่เคยคาดหวังตั้งแต่แรก แต่แกริสันโดดเรียนทุกวันและมารอเธอที่สะพานสายรุ้ง โดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ เขาทำแบบนี้มาหกปีแล้ว..."ที่นี่อากาศหนาวและชื้น และเธอค่อนข้างอ่อนแอ แค๊ก... ดังนั้นเธอควรกลับไปเดี๋ยวนี้" เสียงท
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 294 เขาคือพี่ชายของเธอ
ลูคัสตัวสั่นเทาด้วยความกลัวต่อเสียงอันเคร่งขรึมของแซคคารี จากนั้นลูคัสก็สงบสติอารมณ์และยิ้มกว้างให้เขา "เอาล่ะ เอาล่ะ เพื่อความปลอดภัย ได้โปรดจิบน้ำอุ่นในแก้วนี้ไปก่อน นายท่านรอง"น้ำอุ่นหนึ่งแก้วถูกยื่นให้กับแซคคารี แต่เขาปัดมันออกไปอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาดูลุ่มลึกราวกับว่าเขาสามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ในขณะที่เขาคำราม "นายรีบขับรถบ้านี่ไปเดี๋ยวนี้!""ครับ!" ลูคัสตะโกนตอบรับดังลั่น'ดูเถอะ! แม้แต่ชายผู้สูงศักดิ์และมีการศึกษามากที่สุดในรอธเซย์ยังสบถหยาบคาย ทั้งคุณ นายหญิงคอนเนอร์ และคุณแกริสัน ลาร์สัน อย่าทำอะไรโง่ ๆ เลยนะ!""สะพานสายรุ้ง" เป็นสะพานคู่ขนานสองเส้นเหตุผลที่ "สะพานสายรุ้ง" เป็นที่รู้จักในชื่อสะพานสายรุ้งก็เพราะมีหมอกหนาเป็นชั้น ๆ ตลอดเวลาในพื้นกว้างระยะสองเมตรระหว่างสะพานทั้งสองที่สร้างขนานกันเหนือน้ำ เมื่ออากาศไม่ดี คนบนสะพานด้านหนึ่งจะมองไม่เห็นคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพาน เพราะฉะนั้นช่วงที่อากาศแจ่มใสและดวงอาทิตย์ขึ้นสูงเท่านั้นที่คนบนสะพานทั้งสองฝั่งจะมองเห็นกัน ในช่วงเวลานั้น รุ้งกินน้ำจะเกิดขึ้นระหว่างสะพานสองเส้นนี้ และคู่รักที่ยืนอยู่บนสะพานทั้ง
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 293 แกริสัน ลาร์สัน
แซคคารีเลื่อนกระจกลงชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเร่งรีบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "สวัสดี คุณคอนเนอร์...""ฉันเลิกยุ่งกับเธอแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย" แซคคารีพูดตัดบทชายคนนั้นให้สั้นลง ดวงตาที่เยือกเย็นของเขานั้นไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความแน่วแน่นและไม่แยแส"จำสิ่งที่ฉันจะพูดไว้ มิสเตอร์ฟอสเตอร์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในอนาคต อย่ามาหาฉันอีก""เกี่ยวกับเรื่องนั้น..." มิสเตอร์ฟอสเตอร์พูดอย่างเชื่องช้า "ผมไม่ได้มาหาคุณ คุณคอนเนอร์ ผมมาหาคุณซิมม่อนส์ต่างหาก!"ใบหน้าที่ปราณีตของแซคคารีมีความประหลาดใจเล็กน้อยลูคัสหันหน้าจากที่นั่งคนขับเพื่อมองชาร์ล็อตมิสเตอร์ฟอสเตอร์เป็นพ่อบ้านของครอบครัวลาร์สัน ในช่วงเวลาที่แซคคารียังคงอยู่กับลอร์เรน มิสเตอร์ฟอสเตอร์มักจะตามลอร์เรนไปด้วยเสมอ'เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของแซคคารีและมิสเตอร์ฟอสเตอร์จะเป็นเพื่อนกัน?'ชาร์ล็อตมุ่ยปากอย่างกังวลและพูดว่า "คุณต้องการอะไรจากฉัน?""เป็นเพราะคุณลาร์สัน" มิสเตอร์ฟอสเตอร์ถอนหายใจขณะที่จ้องมองใบหน้าอันบอบบางของชาร์ล็อต "คุณซิมมอนส์ คุณควรรู้ว่าคุณลาร์สันเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งเหมือ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 292 ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
เสียงของแซคคารีดังขึ้นที่ข้างหูของชาร์ล็อต เมื่อเธอจ้องมองไปที่ขี้เถ้าในถังโลหะอย่างเลื่อนลอยรอยยิ้มว่างเปล่าเหยียดตรงริมฝีปากของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ไม่ ต่อให้นายไม่ได้เป็นคนเผารูปพวกนี้ให้ฉัน สุดท้ายฉันก็จะเผามันเอง..."บางทีเธออาจจะมีความรู้สึกผิดหรือเหตุผลอื่นที่ตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเธอจึงปกปิดมันไว้และพูดเสริมว่า "ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้โกหกนาย ฉันกำลังพูดจากก้นบึ้งหัวใจของฉันเลย... อ๊ะ!"ช่วงครึ่งหลังประโยคของเธอถูกตัดขาดด้วยเสียงร้องของเธอเอง เมื่อแซคคารีใช้แขนของเขาโอบรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอราวกับเป็นเครื่องหนีบเหล็ก แล้วดึงเธอเข้าไปกอด บีบรัดร่างที่บอบบางและอ่อนนุ่มกับหน้าอกที่แข็งแกร่งเหมือนแผ่นเหล็กของเขาเมื่อลมหายใจที่เยือกเย็นและเย้ายวนของเขาห้อมล้อมเธอไปทั้งตัว สมองของเธอก็ว่างเปล่า"จำไว้นะ ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าพูดถึงข้อตกลงก่อนสมรส ว่าฉันต้องการไล่เธอออกไปจากบ้าน ฉันห้ามไม่ให้เธอพูดอีกถ้าฉันไม่ได้พูดถึงมัน"น้ำเสียงที่เยือกเย็นและมีเสน่ห์ของเขาแว่วเข้ามาในหูของเธอราวกับท่วงทำนองที่มาจากยอดของภูเขาหิมะชาร์ล็อตใช้เวลานา
