บทที่ 169 แค่วินาทีเดียว

จูบนั้นอาจกินเวลาประมาณหนึ่งนาที แต่แซคคารีกำลังจูบเธอด้วยความรักที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม

ริมฝีปากที่ร้อนราวกับถูกเผาของเธอถูกจูบอย่างแรง จนดูเหมือนว่าเธอกำลังทาลิปสติกอยู่ เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมหวานของเลือดในปาก

“ฉันไม่เข้าใจ แซคคารี นายลงโทษฉันอีกแล้วเหรอ? ครั้งนี้ฉันทำอะไรผิด?” ชาร์ล็อตเงยหน้าขึ้นอย่างดึงดัน ดวงตาที่ชัดเจนของเธอมีทั้งความโศกเศร้าและต่อต้านปะปนกัน

“ลงโทษ?” แซคคารียิ้มอย่างลึกลับ “ถ้าเธอเข้าใจว่าเป็นการลงโทษก็ใช่ ถ้าเข้าใจว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่”

'อะไรเนี่ย?'

ดวงตาของชาร์ล็อตขุ่นมัวด้วยความสับสน

“ตอนนี้เซนิออสเจ็บมาก เขาต้องการการปลอบโยนจากเธอ” แซคคารีกล่าว และทำท่าทางสบาย ๆ อยู่ข้างหลังเขา

“แต่อย่าลืมว่าเธอเป็นใคร เธอเป็นอาหญิงของเขา จากนี้ไป ความรักที่เธอมีต่อเซนิออสจะจำกัดอยู่ที่ความรักของอาที่มีต่อหลานชายเท่านั้น มันจะไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น!”

'โอเค ฉันเคยเห็นเขาเป็นน้องชาย แต่ตอนนี้ฉันได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้วสินะ เซนิออสไม่ใช่น้องชายของฉันอีกแล้ว เขาเป็นหลานชายของฉัน!'

แซคคารีกลับไปที่รถของเขา

เซนิออสนั่งหลังพิงรถอยู่บนพื้น นัยน์ตาสีฟ้าใสราวกับคริสต