บทที่ 121 ขอบคุณ ขอโทษ

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอเปิดประตูรถ ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นรถ ก็มีเสียงเย็นเยือกน่าดึงดูดเรียกเธอด้วยน้ำเสียงเฉยเมย "เธอกำลังจะไปไหน?"

“อ๊ะ!” ชาร์ล็อตร้องตกใจจนทำกุญแจตกลงพื้น

เธอหมุนตัวไปรอบ ๆ เธอสั่นเกินกว่าจะก้มลงไปหยิบกุญแจ ตามที่คาดไว้ เธอได้เผชิญหน้ากับความเย็นเยือกที่เย็นยิ่งกว่าภูเขาน้ำแข็งของชายผู้นี้ แต่มันก็สง่างามยิ่งกว่าภูมิประเทศที่สวยงามทั้งหมดบนโลกใบนี้…

“แซคคารี!” ชาร์ล็อตร้องเรียกชื่อของเขาด้วยความตื่นตระหนก “นายมายืนอยู่ข้างหลังฉันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย? นี่… นายสะกดรอยตามฉันงั้นเหรอ?”

ดวงตาของแซคคารีเย็นชา เธอไม่เห็นร่องรอยของอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเขาเลยแม้แต่น้อย น้ำเสียงของเขาไม่แยแสในขณะที่เขาพูด “บางครั้ง การมีคนสะกดรอยตามอาจเป็นสิ่งที่ดี แล้วมันก็อาจมีประโยชน์ เมื่อพูดถึงการป้องกันการต่อสู้แบบแก๊ง”

ชาร์ล็อตเข้าสู่ความงุนงง

จากนั้น เธอก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเหล่าแฟน ๆ ของทิฟฟานี่ถึงได้ถอยหนีแทนที่จะโจมตีเธอ ราวกับว่ามีบางอย่างทำให้พวกเขาหวาดกลัว เป็นเพราะแซคคารีปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอนี่เอง

มีคนไม่มากนักที่รู้จักแซคคารี แต่คนขี้ขลาดจะหวาดกลัวเมื่อได้เ