ชายผู้เป็นเจ้าของชื่อ ร่างผอมสูง ผิวขาว ก็เข้ามาทันทีโดยไม่ให้ผู้เป็นนายเรียกซ้ำ“จัดการซื้อห้างนี้ทั้งห้าง ! บอกเขาว่าฉันจะซื้อเป็นของขวัญให้เมีย !”เสียงทุ้มกล่าวชัด ดังให้ได้ยินทุกคน และคนที่เขาตั้งใจให้ได้ยินมากที่สุดคือสาวน้อยที่กำมือแน่น ตาเขียวปัด! นี่ถ้าเป็นหนังสือการ์ตูนที่เขาเคยอ่าน หล่อนคงมีควันออกที่หูแน่ ๆ คิดแล้วเขาก็หัวเราะฮึ ๆ อย่างอารมณ์ดีที่ชนะสาวน้อยแสนรั้นได้อีกคราความลำพองใจที่หล่อนชนะเขาเมื่อสักครู่หายวับไปกับตา นอกจากเขาจะเกทับโดยการซื้อให้หล่อนมากกว่าที่ร้องขอ เขายังโมเมว่าหล่อนเป็นเมียเขาได้อย่างหน้าตาเฉยมาเรียเข้าประชิดชายหนุ่ม ลากเขาออกมาจากเลขาฯ “นี่นาย! นายจะบ้าเหรอ ! ฉันไม่ได้เป็นเมียนาย ! และฉันไม่ได้อยากได้ห้าง ! เหอะ !”มาเรียกัดฟันพ่นไฟใส่หน้าคนที่เพิ่งจะประกาศว่าเป็นผัวเธอ“ก็ผมรวย”มาร์คยักคิ้วให้อย่างยียวน คำคำนี้มันแสลงใจสาวน้อยมาเรียยิ่งนัก ใช่สิเขารวย ทำอะไรตามใจได้ทุกอย่าง แม้แต่หล่อนเขายังใช้เงินซื้อมา“ตามใจ !”มาเรียสะบัดหน้าด้วยความโมโห แล้วเดินหนีออกไปอย่างรวดเร็ว มาเรียเดินนำลิ่ว ๆ ออกมาจากห้าง เท้าเล็ก ๆ ซอย
ตึก ตึก ตึก ตึกแฮ่ก แฮ่ก แฮ่กตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆแฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆมาเรียวิ่งผ่าฝูงชนที่เดินขวักไขว่ไปมาในมหานครที่เต็มไปด้วยศูนย์การค้า คลื่นมหาชนเหล่านี้เปรียบเสมือนกำแพงขนาดใหญ่สำหรับซ่อนตัวของหญิงสาวตัวเล็ก ๆ อย่างเธอได้ หล่อนจึงชะลอฝีเท้าลง ระหว่างหอบหายใจจนตัวโยน หล่อนเหลือบซ้ายแลขวาเพื่อมองหาความช่วยเหลือสถานทูตไทย ! เธอต้องหาทางไปสถานทูตไทยให้ได้ เพราะเป็นที่แห่งเดียวที่จะสามารถช่วยเหลือให้กลับประเทศไทยได้ผู้คนมากมายเดินผ่านไปมาโดยไม่สนใจหล่อนแม้แต่น้อย หล่อนจะขอความช่วยเหลือจากใครดี ? แล้วหล่อนจะรู้ได้อย่างไรว่า ผู้คนรอบตัวจะไม่หลอกเธอไปขายให้กับซ่องไหนอีก ? หรือใครบ้างที่เป็นสายลับให้กับมาร์ค หรืออีวาน ? ตั้งแต่มาเรียถูกคนบ้านเดียวกันหลอกมาขายที่ซ่อง หล่อนก็ไม่อยากจะเชื่อใจใครอีกเลยระหว่างที่มาเรียกำลังหันรีหันขวาง ดวงตาดำขลับก็ลุกวาวขึ้นเมื่อแลเห็นรถช็อปเปอร์ตำรวจวิ่งผ่านมา เท้าเล็ก ๆ รีบวิ่งไปที่ริมถนน แขนเรียวเล็กโบกขึ้นโบกลง พร้อมทั้งตะโกนเรียกรถตำรวจคันนั้นอย่างไม่อายสายตาใคร ๆเธอต้องหยุดรถตำรวจค
“เธอมันเด็กไร้เดียงสา จะวิ่งหนี แต่ดันวิ่งโร่ไปติดกับ”“เหอะ ! ถ้านายไม่เล่นสกปรกใช้วิธีบ้า ๆ แบบนี้ ก็อย่าหวังว่าจะจับฉันได้ !”ปากเล็ก ๆ เถียงเขาทันควัน ตาโตดำขลับจ้องชายหนุ่มอย่างไม่สะทกสะท้านปัง !คนที่ถูกด่าว่า “เล่นสกปรก” กระแทกประตูรถปิดดังปัง ! มาเรียรีบกระถดกายหนีร่างยักษ์ที่โถมเข้ามาบนเบาะ แต่ก็ช้ากว่ามือแกร่งที่แข็งราวกับคีมเหล็ก เขาบีบคางเล็ก ๆ ที่คอยแต่เชิดใส่เขา ริมฝีปากที่ขยับด่าเขาเมื่อครู่ยู่เข้าหากันจนไม่สามารถต่อล้อต่อเถียงกับเขาได้อีก !“เธอนี่มัน”เขาเว้นจังหวะการพูด จ้องลึกเข้าไปในดวงตาดำขลับที่แทบจะลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ“โง่แล้วยังอวดเก่ง !”“อื้ออออออออออ อี้ออี๊”มาเรียได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ด่าเขากลับ เขากดมือทั้งสองข้างของหล่อนที่ถูกใส่กุญแจข้อมือไว้กับเบาะ ท่อนขากำยำกางคร่อมเธอไว้ทั้งร่าง “อวดเก่งแล้วยังฤทธิ์เยอะ ! ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ มาเฟียระดับเจ้าพ่ออย่างฉันอย่างว่าแต่ตำรวจเลย แม้แต่คนในสถานทูตฉันก็รู้จัก !”มาเรียรวบรวมแรงฮึดเป็นครั้งสุดท้าย สะบัดหน้าให้หลุดออกจากอุ้งมือแกร่งในขณะที่เขาพร่ำพรรณนาอร้ากกกกกกกกกกกกกกก ! ! !มาร์คร้องลั่นรถ สะบ
มาร์คยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างที่เขามักจะทำเสมอเวลาที่เขารู้สึกว่าเหนือกว่าทุกคนบนโลกนี้!“อย่านะ !”สาวน้อยร้องห้ามเสียงหลง“สายไปแล้วคนสวย !”ซ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบอร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยรูหอยถูกความยาวใหญ่โตของเขาจู่โจมเข้าเต็มพละกำลังทั้งหมดที่มีสาวน้อยถึงกับร้องลั่นรถลีมูซีนอย่างไม่เกรงกลัวว่าคนขับที่อยู่ตอนหน้ารถจะได้ยิน หล่อนหลับตาส่ายหน้าระรัว กัดฟันครวญครางทั้งเจ็บทั้งเสียว เอ็นท่อนใหญ่ร้อนฉ่าแข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้าชั้นดีแทงทะลวงเข้ารูหอยเล็ก ๆ จนมันขยายออกจนถึงขีดสุดแทบจะแหก “อื้อออออออออออออ อ๊าซ์ มาร์คคคคคคคคคคคคคคคคค”มาเรียร่ำร้องราวกับจะขาดใจ รู้สึกแสบ ปวดหนึบ ปนเสียวซี้ด ๆ “ซี้ดดดดดดดดดดดดดดด อ่า”ใบหน้าชายหนุ่มเหยเก คำรามในอก ความคับแคบในกายสาวทำให้ความเสียวพุ่งทะลุเพดานรถที่แล่นไปอย่างไม่ยอมหยุด“อะ อ่า อื้อ อึก อือออออ”สาวน้อยครางเสียงสะอึกสะอื้น แก่นกายร้อนฉ่าขนาดเขื่องมุดเข้าไปจนสุดลำ แล้วเริ่มโยกขยับควง บด ให้ร่างเล็กยิ่งสั่นสะท้าน“อ่า”เขาผ่อนหายใจแรง เลือดในกายเดือดวิ่งพล่านไปทั้งร่าง มือแกร่งประคองใบหน้าคมสวยที่บัดนี้ร้อนผะผ่าว ปากบางครางระ
“คุณมาเรีย ตื่นหรือยังคะ ?”หล่อนส่งเสียงเรียกเป็นครั้งที่สอง เพราะร่างบอบบางพลิกตะแคงเข้าหาผนังห้องอีกด้าน เมื่อไม่มีเสียงขานตอบจึงไม่อาจทราบได้ว่า คนบนเตียงตื่นหรือหลับอยู่ ไหล่เนียนที่โผล่พ้นผ้าห่มมีรอยจูบสีม่วงซ้ำเป็นจ้ำหลายรอยลามขึ้นไปถึงซอกคอ ภาพที่ปรากฏแก่สายตาชวนให้รู้สึกเวทนาสาวน้อยยิ่งนัก เมื่อคืนยังไม่ทันที่หล่อนและขบวนสาวใช้จะตั้งแถวรับนายท่านกลับคฤหาสน์ให้เรียบร้อย รถลีมูซีนของผู้เป็นนายก็ถึงบันไดด้านหน้าตึก ทันทีที่ประตูรถเปิดออกร่างสูงใหญ่กำยำของผู้เป็นใหญ่ในคฤหาสน์แห่งนี้ก็อุ้มร่างบอบบางที่ถูกห่อด้วยเสื้อสูทของเขาขึ้นไปยังชั้นบนอย่างรวดเร็ว แขนขาของผู้ถูกอุ้มห้อยต่องแต่งราวกับไร้ชีวิต เธอได้แต่มองตามแผ่นหลังผู้เป็นนาย เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้เห็นเขาอุ้มผู้หญิงขึ้นห้อง เพราะปกติผู้หญิงทั้งหลายแทบจะฉุดนายของตนเข้าห้องด้วยซ้ำ และไม่เกินข้ามวันผู้หญิงเหล่านั้นก็หายไปจากชีวิตของนาย แต่กับสาวน้อยผู้นี้หลายวันแล้วที่นายยังตามติด และก่อนออกไปทำงานเมื่อเช้าเขายังกำชับหล่อนว่าให้ดูแลมาเรียให้ดี ๆ แล้วเขาจะรีบกลับมา"คุณมาเรียจะรับอะไรรองท้องสักหน่อยไหมคะ นี่ก็ล่วงเข้าเวล
มาเรียหยุดม้าใกล้กับสวนส้ม คนงานในสวนกำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน คนงานบางคนเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวเพียงแวบเดียวก็กลับไปสนใจงานตรงหน้าต่อ บางกลุ่มที่เป็นคนงานผู้หญิงกระซิบกระซาบแล้วจ้องมาที่หล่อนอย่างเปิดเผย คนบนหลังม้าจึงกระตุกบังเหียนเจ้าทอร์ให้เดินลัดเลาะไปตามแนวรั้วลวดหนามห่างออกไปจากกลุ่มคนเหล่านี้ หล่อนต้องทำเสมือนว่า –ขี่ม้าเล่น- เมื่อพ้นจากสายตาคนงาน แต่ก็ยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนเฝ้าประจุดตามแนวรั้วทุกระยะ 500 เมตร เสื้อที่พวกเขาสวมเป็นสีดำทั้งชุด เสื้อกั๊กตัวนอกประดับด้วยอาวุธนานาชนิด ๆ มาเรียถึงกับกลืนน้ำลายแข็ง ๆ ลงคอ - นี่หล่อนกำลังอยู่ในคฤหาสน์เศรษฐี หรือค่ายกักกันนักโทษกันแน่นะ ! - มาเรียสูดหายใจเข้าเต็มปอด ควบม้าสีนิลเยาะย่างอย่างใจเย็น ดวงตาดำขลับมองไปที่แนวรั้วลวดหนามสี่ชั้น ความสูงของมันน่าจะประมาณเมตรครึ่ง ซึ่งสูงเกือบ 2 เท่า ของเครื่องกีดขวางที่หล่อนเคยบังคับม้าให้กระโดดข้ามเมื่อตอนที่หล่อนลงแข่งในสนาม หากหล่อนบังคับให้ม้ากระโดดข้ามรั้วหนามแล้วเกิดพลาดพลั้งขึ้นมา ไม่ใช่หล่อนเท่านั
“มีใครอยู่ไหมคะ ?”มาเรียเดินเข้าไปใกล้กระท่อมไม้หลังเก่าอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ดูจากสภาพภายนอกค่อนข้างจะทรุดโทรมจนเธอไม่ใจว่าจะเป็นที่อยู่ของคนจริง ๆเมื่อไม่มีเสียงตอบใด ๆ มือน้อย ๆ จึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป เพื่อสำรวจว่ากระท่อมหลังนี้เป็นกระท่อมร้างหรือไม่ทันทีที่ประตูเปิดออก เสียงสว่างจากภายนอกสาดส่องให้เห็นข้าวของภายในกระท่อม เสื่อสนามวางระเกะระกะ ในเตาไฟมีหม้อสนามนอนคว่ำอยู่ แสดงว่ากระท่อมนี้มีคนอยู่“มีใครอยู่ไหมคะ ?”มาเรียก้าวเข้าไปสำรวจภายในกระท่อม กลิ่นอายแรกที่ปะทะเข้ากับจมูกคล้ายสารเคมีบางอย่างแคร่ง ! เท้าของมาเรียสะดุดเข้ากับอาหารกระป๋องที่กินหมดแล้วทิ้งกระป๋องเปล่าเกลื่อนกลาดเต็มพื้นห้อง พลันสายตาก็สะดุดกับห่อใส ๆ ที่บรรจุผงสีขาวภายใน วางเรียงซ้อนกันนับพันห่อที่มุมด้านในสุดของห้อง ความอยากรู้มีมากกว่าความกลัว หล่อนเดินตรงไปหามันโดยทันที และเมื่อเข้ามาดูใกล้ ๆ ดวงตาดำขลับถึงกับเบิกกว้าง เพราะสิ่งที่พบตรงหน้าคือเฮโลอีนมากกว่า 100 กิโลกรัม ที่ถูกบรรจุวางเรียงราย ราคาของมันมากกว่า 100 ล้าน ! หัวใจของมาเรียเต้นระรัวจนแทบจะทะ
มาร์คควบม้าฮ่อตะบึงไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ แม้ม้าจะวิ่งฝ่าเข้าป่าทึบ พุ่มไม้กิ่งไม้ขวางทางคอยขีดข่วนตามเนื้อตัวให้รู้สึกแสบจนชา แต่ก็มิอาจขวางเขาให้ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ดวงตาสีฟ้าเข้มกวาดมองไปข้างหน้าเพื่อหาร่องรอยของคนที่เขาหวงแหนสุดหัวใจ หากวันนี้ไอ้พวกไก่อ่อนไม่ไปป่วนที่กาสิโน จนเรื่องถึงตำรวจ เขาก็คงไม่ต้องรีบไปสะสาง แล้วปล่อยให้เธอคาดสายตา มาเรียก็คงจะไม่หนีเขาไปแบบนี้ หากเขารู้สักนิดว่าหล่อนต้องการไปจากเขามากจนยอมเสี่ยงชีวิตขนาดนี้ เขาก็ยอมปล่อยให้เธอเดินจากเขาไปดี ๆ แต่เขาไม่เคยรู้เลย ไม่เคยรู้เลยจริง ๆ เขารู้เพียงแค่ว่าหัวใจของเขาขาดเธอไม่ได้ และ ณ วินาทีนี้ก็เช่นกัน ยิ่งแสงตะวันอ่อนลงเท่าไหร่ ความหวังว่ามาเรียจะเหลือรอดชีวิตยิ่งน้อยลงเท่านั้น เสียงเฮลิคอปเตอร์บินวนเวียนรอบเทือกเขา นับสิบรอบแต่ยังไม่มีเสียงสัญญาณรายงานมายังเขาว่าพบเบาะแสใด ๆ“เมย์เด เมย์เด ได้ยินแล้วตอบด้วย ได้ยินแล้วตอบด้วย !”มาร์คกรอกเสียงลงไปในเครื่องมือสื่อสารบนบ่า“ได้ยินครับนาย !”เกิดเสียงซ่าก่อนที่ปลายสายจะตอบกลับมา“เจออะไรบ้า
ชายหนุ่มซุกใบหน้าลงไปไซ้หว่างอกของหล่อน เกลือกเคล้าใบหน้ากับเต้าอวบ ๆ หัวนมดีดเด้งชูชันไปมา ลิ้นสากร้อนชื้นของเขาไล้ไปทั่วผิวเนื้ออวบหยุ่นเต่งตึง เลียวนสูงแล้ววนลง ในขณะที่มืออีกข้างของเขาเลื่อนลงแล้วสอดแทรกลึกเข้าไปในหว่างขาเรียว นิ้วร้ายของชายหนุ่มค่อย ๆ แหวกเข้ากลีบเนื้อหอยอันฉ่ำชื้น เนียนนิ่มของหล่อน โดยที่ไม่ยอมละปากอุ่นร้อนจัด ดูดดึงยอดอกหล่อนเต็มแรงจ๊วบบบบบบบบบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบบ“อร้างงงงงงงงง”ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วแกร่งแทงเข้ารูฉ่ำ ๆ หล่อนแหงนหน้า ปากเผยอครางออกมาอย่างเสียวซ่านปลายเท้าหล่อนกดเกี่ยวสะโพกกำยำของชายหนุ่มไว้มั่น แล้วแอ่นโหนกเนินเบียดหยัดเข้าหามือร้ายที่ฟอนเฟ้นกลีบเนื้ออ่อนนิ่มของหล่อนจนฉ่ำแฉะจ๊วบบบบบบบบบบ แซ็บ ๆ แซ็บ ๆจ๊วบ ! จ๊วบ ! แผล็บ ๆชายหนุ่มงับริมฝีปากกระตุกดึงดูดหัวนมอย่างกระหายหิว “มะ มาร์คคคคค อื้อออออ ทรมานเหลือเกิน อะ อ่า”ร่างบางเปล่งเสียงครวญครางไม่หยุด ขณะที่หล่อนขยับเบียดสะโพกเสียดสีมือเขาหนักมากขึ้น“เธอจะได้รู้ ว่าความทรมานที่เธอห่างกายฉันมันเป็นอย่างไร !”ส๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบมาร์คแทงแก่นกายกำยำร้อนผ่าวลงร
มาร์คยิ่งโซ่ที่ล่ามเมียรักขาดเป็นสองท่อน ในขณะที่ลิ้นของเขากำลังซอกซอนความหอมหวานจากเรียวลิ้นเล็ก มาเรียกวัดลิ้นจูบตอบชายหนุ่มละเมียดละไมอย่างเต็มตื้น หล่อนได้ยินเสียงปืนดังกึกก้อง แต่เสียงนั้นมิอาจทำให้หล่อนตกใจกลัวเหมือนอย่างเคย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แคร่ง ! แคร่ง ! เมื่อแขนทั้งสองข้างเป็นอิสระ สาวน้อยจึงตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่ง เกาะเกี่ยวเขาไว้ไม่ให้ร่างทรุดลงไปเพราะความอ่อนระทวย จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ! เคร้ง ! ชายหนุ่มจูบหนักหน่วงมากขึ้น ทิ้งปืนลง กดศีรษะหล่อนไว้เพื่อดูดดื่มความซ่านซาบจากหล่อนให้แนบแน่นกลืนกินทุกหยาดหยดลมหายใจ ราวกับว่าเวลาได้หยุดหมุนไปชั่วกาลนาน มาเรียคือครึ่งชีวิตของเขานับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป หัวใจของเขามันเต้นได้เพราะมีหล่อนอ้อมแขนกำยำ และเขาไม่อยากให้หล่อนห่างกายแม้สักวินาทีเดียว จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบ “อืม จ๊วบ อ่า” สาวน้อยครางในลำคออย่างสุขล้น รู
“เอ็มมี่ ! ม่ายยยยยยยย เอ็มมี่ !”มาเรียร้องเรียกเพื่อนรักที่บัดนี้ปราศจากลมหายใจแล้ว น้ำตาหลั่งรินด้วยความเสียใจที่เพื่อนต้องมีจุดจบแบบนี้ อย่างไรเสียเอ็มมี่ก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่หล่อนมีที่นี่“อีวาน ! มึงมันใจเหี้ยมเกินไป ! เอ็มมี่ไม่ใช่ผู้หญิงของแกหรือไง ?”มาร์คเล็งปืนไปที่กลางหน้าผากฆาตกร ในขณะที่ชายหนุ่มผู้นั้นจี้ปืนที่ขมับหญิงสาวที่ถูกตรึงไว้กลางห้อง “ฮ่า ๆ มึงต่างหากที่ใจอ่อนเกินไป ! นังเอ็มมี่มันก็แค่ข้ารับใช้ ถ้าเป็นตัวถ่วง กูก็ยิงทิ้ง ! ฮ่า ๆ”อีวานหัวเราะออกมาราวกับคนบ้ามาร์คกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพื่อนของเขากำลังบ้าเหมือนหมาจนตรอก และคนที่อยู่ในปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวของมันคือคนที่เขารักสุดดวงใจ เขาจะชิงตัวมาเรียออกมาได้อย่างไร เขาจะหยุดไอ้หมาบ้าตนนี้ได้อย่างไร ?“แกลืมกฎข้อแรกของมาเฟียแล้วหรือไง มาร์ค”อีวานจ้องนัยน์ตาสีฟ้าล้ำลึก กฎที่โลกสอนให้เขาตั้งมันขึ้นมา! เขาเว้นจังหวะแล้วพูดต่อ“ห้ามมีรัก เพราะถ้าเมื่อใดที่แกมีรัก เมื่อนั้นแกจะกลายเป็นคนอ่อนแอ แล้วสิ่งใดที่แกรักจะกลายเป็นข้อต่อรองของศัตรู ! ฮ่า ๆ”“และกฎข้อที่สองคือ อย่าไว้ใจคนใกล้ตัว !”“อ
“มาร์คถอดได้คนเดียว”มาเรียกดเสียงต่ำ หัวเราะฮึในลำคออย่างพึงพอใจ มือป้อมป้อม ๆ ออกแรงบีบมากขึ้น ดวงตาคมสวยจ้องตาคนที่กำลังเดือดดาลอย่างไม่เกรงกลัว - เอาสิ ! บีบให้ตายไปเลย พรุ่งนี้มาร์คจะได้ไม่ต้องมาจบชีวิตเพราะคนเลว ๆ อย่างแก อีวาน ! -แคร่ก !มาเรียไอสำลักเอาอากาศที่จวนเจียนจะหมดลม เมื่ออยู่ ๆ มือที่บีบคอหล่อนก็คลายออก“ไอ้มาร์ค มันฉลาด ! แต่มันก็ไม่ฉลาดไปกว่าฉันหรอกนะ วันนี้ฉันไม่ได้เคี้ยวหล่อน แต่พรุ่งนี้ฉันก็ต้องได้ ฮึ ฮึ”มือสองข้างของอีวานบีบเข้ากับแก้มเนียน ให้ใบหน้าสวยเชิดเข้าใกล้เขา จนได้กลิ่นอายสาว“ถึงจะแทงหอยหรือจับนมไม่ได้ แต่ปากของเธอก็น่าดูดไม่เบา ฮึ ฮึ”มืออวบอูมบังคับให้ใบหน้าสวยอยู่นิ่ง ๆ ริมฝีปากหนา ๆ ยื่นเข้าหาอย่าง ตะกละตะกลามมาเรียเม้มริมปากแน่น ! หลับตาสนิท พยายามสะบัดหน้าหนี แต่ก็หลบไม่พ้นมือยักษ์ หล่อนขืนตัวจนสุดแรง ข้อมือที่ถูกล็อกไว้กับโซ่ห้อเลือดจนขึ้นสีแดงหล่อนยอมข้อมือขาด ! หล่อนยอมตาย ! ดีกว่าให้ร่างกายนี้ถูกล่วงล้ำจากชายอื่นที่ไม่ใช่มาร์ค ! ปัง! โป้ง! โป้ง! โป้ง! โป้ง ๆ
อีวานสอดมือเข้าไปหมายจะจับหน้าอกอันอร่ามตา ร่างบางพยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่โซ่ที่ตรึงไว้ทำให้หล่อนไม่สามารถหนีพ้นจากมือโสโครกที่จับลงบนหน้าอกอย่างตะกละตะกลาม“อร้ายยย ไอ้หมูตอน ! เอามือโสโครกของแกออกไปเดี๋ยวนี้นะ ! อ้ายยยยยย”มาเรียได้แค่ตวาด สะอิดสะเอียนมือป้อม ๆ ที่ลูบไล้ไปมาบนเกราะบราเซียร์ “โอ้วววววว ใส่ยกทรงเหล็กเซ็กซี่สะด้วย ฮ่า ๆ มันต้องอย่างนี้สิ! ฉันไม่แปลกใจเลย ทำไมไอ้มาร์คถึงติดใจเธอขนาดนี้ อ้าวววว”แม้ฝ่ามือจะไม่ได้สัมผัสหนั่นเนื้ออวบอัดโดยตรง แต่กลับให้ความรู้สึกซาบซ่านยิ่งกว่า มือป้อมไล้ลงมาเรื่อย ๆ สัมผัสเนื้อเนียนสีทองอร่าม ร่างบางขนลุกเกรียวทั่วทั้งตัว ฝืนกายให้ห่างจากมือที่น่ารังเกียจนั่น“อีวาน ไอ้คนสารเลว !”มาเรียกัดฟันอย่างเหลือทน เสียงแหบพร่าด้วยก้อนสะอื้น น้ำตาไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อเรือนกายของหล่อนกำลังจะถูกสังเวยให้กับไอ้เดียรัจฉานตนนี้ !“ว้าววววววววว”“อย่า ! อย่านะ !”สวบ !มือป้อม ๆ ดึงกางเกงยีนของมาเรียลงไปออกกับพื้น จมูกบี้แบนหายใจฟึดฟัด เลือดในกายเขามันเริ่มร้อนด้วยความกระหายอยากกรี้ดดดดดดดดดดดดร่างบางโยกไหวตามแรงกระชากกางเกงออก
“ปากดีนักนะ นังนี่ ! ถ้าไม่ติดที่ชีวิตของเธอ แลกกับทรัพย์สินทั้งหมดของไอ้มาร์คหน้าโง่นั่น ฉันจะจับแกส่งไปขายที่ซ่อง! ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วไอ้พวกหื่นกามมันก็คงจะทำให้เธอไม่มีแรงมาด่าฉันเลยหล่ะ ฮ่า ๆ”มาเรียได้แค่จ้องมองร่างท้วมที่เต็มไปด้วยไขมันอย่างเคียดแค้น หล่อนตายคนเดียวไม่เป็นไร แต่หล่อนจะกลายเป็นเครื่องมือสังหารผู้ชายที่เธอรักที่สุด ความจริงข้อนี้ทำให้หล่อนเจ็บปวดใจยิ่งกว่าความเจ็บใด ๆ บนโลกนี้“โอะ โอะ อย่ามองฉันแบบนั้น ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่ทำให้รู้ว่าจุดอ่อนไอ้มาร์ค อยู่ตรงไหน ฮ่า ๆ ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เจ้าพ่อสงครามรวยล้นฟ้าอย่างมันจะรักใครจริง ๆ ฮ่า ๆ ขอบใจนะเอ็มมี่ แผนของเธอกำลังจะทำให้ฝันของฉันรวยอย่างไร้คู่แข่ง และกำจัดเซี้ยนตำใจอย่างไอ้มาร์คได้”เอ็มมี่น้อมศีรษะลงนิด ๆ ราวกับน้อมรับคำชื่นชมอย่างภาคภูมิใจ อีวานหัวเราะฮึ ๆ แล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ล้วงซิการ์จากกระเป๋าขึ้นมาสูบ เพื่อรอดูบางสิ่งบางอย่างที่น่าสำราญใจ“เอ็มมี่ ! เธอทำแบบนี้กับฉันทำไม ?”เสียงมาเรียแหบโหย ผิดหวังและเสียใจ ที่เพื่อนสนิทหักหลัง“ฮึ ฮึ ก็เพราะเธอไม่คู่ควรกับม
“ออกไปตั้งแต่ตอนบ่ายแก่ ๆ ยังไม่กลับมาเลยค่ะ”หัวหน้าแม่บ้านรายงานในสิ่งที่เห็น ใบหน้าเรียบเฉยไม่มีความอาทรร้อนใจใด ๆ“ไปไหน ? ไปกับใคร ? ไปได้อย่างไร ? ใครอนุญาต !”ชายหนุ่มตวาดเสียงเกล้าราวกับระเบิดลง ! ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วง มาเรียเป็นผู้หญิงไทยที่เพิ่งจะมาอเมริกาจะมีเพื่อนที่ไหน เย็นมากแล้วหล่อนยังไม่กลับ หรือหล่อนจะหนีเขาไปอีก แต่เราสัญญากันแล้วว่าจะกลับประเทศไทยด้วยกัน หรือเธอไม่เชื่อใจเขา ?ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งงุ่นง่าน และเมื่อไม่มีเสียงตอบใด ๆ ที่ให้ความกระจ่างชัดแก่เขา อารมณ์โกรธผสมผสานกับความห่วง และหวงเมียรัก จึงยิ่งพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด“โธ่เว้ย ! มีกันเป็นร้อยตีนร้อยตา แค่ผู้หญิงคนเดียวหายไป ก็ไม่รู้ไปไหน !”มาร์คตวาดก้องกราดสายตาคมดุมองข้ารับใช้และบอร์ดี้การ์ดที่ต่างก้มหน้าตัวสั่นระริก “อะ เอ่อ นายหญิงมาเรีย สั่งให้รถเอาออก พาเธอไปหาคุณเอ็มมี่ค่ะ”เด็กรับใช้ผู้เรียกรถให้นายหญิงละล่ำละลักตอบอย่างอกสั่นขวัญแขวน“ที่ไหน !”“ไม่ทราบค่ะ”เด็กรับใช้ก้มหน้างุด ตัวสั่นระริกหล่อนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเสียเดี๋ยวนั้น“แล้วใครไปกับมาเรียบ้าง ?”“ไปกับคนขับแค่สองคนค่ะ”คราวนี้
รถลีมูซีนของเจ้าพ่อแห่งสงคราม “มาร์ค” วิ่งห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์แสนหรู วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะต้องเข้าไปบ่อนกาสิโนเพื่อมอบหมายงานให้ลูกน้องดูแลระหว่างที่ตนเดินทางไปประเทศไทยกับมาเรีย เมียสุดที่รักของเขา มาเรียฉีกยิ้มกว้างโบกมือให้รถที่วิ่งออกไปจนลับตา รอยยิ้มนั้นบ่งบอกถึงความดีใจเป็นพิเศษเพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้กลับไปหาพ่อกับแม่แล้ว แต่เมื่อสายตาของมาเรียบังเอิญแลสบเข้ากับสายตาดุ ๆ ของหัวหน้าแม่บ้านกับใบหน้าบึ้ง ๆ สาวน้อยหุบยิ้มแทบไม่ทัน หลังจากที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์ หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะตึง ๆ ใส่หล่อนเสมอ ทั้ง ๆ ที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์เป็นความต้องการของเพื่อนสาวเอง ไม่ใช่ความผิดของเธอสักนิด เวลาเจอหน้ากันทีไร หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะทำเป็นมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินในสิ่งที่นายหญิงของคฤหาสน์แห่งนี้พูดด้วย มาเรียพยายามทำดี และพูดดีด้วยกับหล่อนเสมอ เพื่อให้สถานการณ์มันดีขึ้น แต่ดูเหมือนว่าความโกรธของหัวหน้าแม่บ้านจะยังไม่หายลงสักที แม้ว่าเอ็มมี่จะจากไปแล้วเป็นอาทิตย์แล้วก็ตาม “คุณเอ็มม่าคะ มีอะไรให
“อ้าววววววววว โอ้ววววว เมียจ๋า อื้อ ทีนี้รู้แล้วใช่ไหม ฉันเป็นอะไรกับเธอ อ่า”มาร์คค่อย ๆ บดแก่นกายอันพองโตใส่รูหอยอย่างเนิบนาบ ให้หล่อนซึมซับความเป็นเขาให้มากที่สุด เพื่อที่หล่อนจะได้ไม่ลืมอีกว่าใครคือเจ้าของเธอ“อื้อออออ มาร์ค ผัวขา อะ อ่าซ์”มาเรียครางกระเส่าเมื่อชายหนุ่มดันแก่นกายใหญ่เข้ามาจนสุด แล้วโยกควงหนักหน่วง โพรงหอยของมาเรียเหมือนจะปรับตัวรับเอาความมหึมาของเขาเอาไว้ทั้งหมดได้แล้วส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“อื้อ โอ้วววววว ซี้ดดดดดดดดด แน่นมาก เมียจ๋า เสียวววว เหลือเกิน อ่า”โพรงหอยคับแคบอุ่นซ่านภายในตอดรัดแก่นกายเขาแน่นกว่าปกติ ทำให้มาเฟียหนุ่มกลั้นเสียงไม่ไหวจนต้องส่งเสียงครางออกมาส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“ฉัน รัก เธอ มาเรีย อื้อ อ่า ฉันรักเธอ อูยยยยย”เขากัดฟันพูดข่มความเสียวเอาไว้ ค่อย ๆ ขยับสะโพกดันแก่นกายเสียบเข้า-ออกช้า ๆ แก่นกายอันมหึมาของเขามันลื่นไปด้วยน้ำหวานของเมียรักที่ไหลทะลักออกมามากมายจนอาบดุ้นใหญ่ของเขา“อื้อ มาร์ค อ่า อือออออออออออ”มาเรียเกร็งซ่านแอ่นอกรับฝ่ามือใหญ่ที่เฟ้นฟอนทรวงอกอวบ ๆ หล่