Talk ภาคิณ (คุณป๋า)ฝุ่นเธอประครองไอ้นั่นขึ้น ผมที่ยังโมโหอยู่ก็สติหลุดอีกครั้ง ไม่ชอบให้ยุ่งกับใครนอกจากผม เธอไม่เข้าใจเลยหรือไงวะ !! ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงฝุ่นมาก่อนจะผลักไอ้นั่นให้ล้มฟุบลงไปกองที่พื้น “พี่ไนท์” เป็นมายที่รีบวิ่งไปประครองมัน “หึ!! ดีจริงๆ มีแต่ผู้หญิงปกป้อง” เพี๊ยะ!! ผมรู้
ฉันผลักคุณป๋าออก แล้วตบหน้าไปเต็มแรง วันนี้คุณป๋าเจอฉันตบไปกี่ครั้งแล้วยังไม่จำอีกงั้นหรอ หรือชอบความเจ็บปวด “เธอตบฉันในฐานะอะไร...?” คุณป๋าถาม มองฉันแววตาเศร้า “.....” ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังหมายถึงอะไร “ฉันจูบเธอในฐานะที่เธอเป็นเมียฉัน” คุณป๋าจะเอื้อมมือมาจับมือของฉันแต่ฉันรีบดึงมื
เมื่อมองดูเวลาฉันก็ต้องรีบขอตัวกลับก่อน เพราะว่ามันเลยเวลาเข้าบริษัทมานานแล้ว คุยเพลินไปหน่อย ณ บริษัท... “คุณฝุ่นคะ ท่านประธานรออยู่ที่รถค่ะ วันนี้มีคุยงาน” พอเข้ามาในบริษัท เลขาของคุณป๋าก็รีบตรงมาบอกฉันทันที “มีคุยงานแล้วทำไมฝุ่นต้องไปด้วยหรอคะ น่าจะให้เลขาที่มีประสบการณ์ไปนะ” “ท่านประธานค
“เป็นอะไร ?” คุณป๋าถามเสียงเรียบ คิ้วหนาขมวดเป็นปม “หรือว่าเธอกำลังหึงฉันอยู่...” ฉันนะหรอกำลังหึงคุณป๋าอยู่ ไม่มีทาง ฉันก็แค่หงุดหงิดเท่านั้น “ไม่ค่ะ!! ฝุ่นไม่ได้หึง ทำไมต้องหึงด้วยคะคุณป๋าเป็นผู้มีพระคุณของฝุ่นนะ อีกอย่างถ้าคุณป๋าจะมีใครฝุ่นก็ยินดีด้วยค่ะ” “พูดซะยาวเหยียดขนาดนี้บอกไม่หึง ?”
เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมงข่าวลือที่คุณป๋าจูบกับฉันในลิฟต์ก็แพร่สะพัดไปทั่วบริษัทจนไปถึงหูของอาเพทายที่ทำงานอยู่อีกตึก อาเพทายมาหาฉันและเรียกให้ฉันเข้าไปในห้องทำงานของคุณป๋าทันที “มึงคิดอะไรอยู่” อาเพทายถามคุณป๋าโดยมีฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ คุณป๋าเงียบไม่ตอบคำถามของอาเพทายแต่กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉัน
คุณป๋ามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ที่มองเห็นตึกที่ตั้งอยู่ลายล้อมบริษัท “เธอออกไปเถอะ ส่วนเรื่องวันนี้ฉันจะจัดการเอง” “จัดการยังไงคะ” ฉันมีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่หรอ เพราะมันก็เกี่ยวกับฉันโดยตรง แต่เมื่อถูกถามคุณป๋าก็เงียบไม่ตอบอะไร ฉันยืนรอคำตอบอยู่สั
คุณป๋าเปลี่ยนเป็นกำชับกอดแน่น และเป็นฉันที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในวงแขนแกร่งของคุณป๋าโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร “ฉันอาจจะเป็นผู้ชายที่ดูเห็นแก่ตัว แต่ตอนนี้ฉันอยากบอกกับทุกคนว่าเธอไม่ใช่ลูกเลี้ยงของฉัน เธอเป็นมากกว่านั้น...” คุณป๋ามองหน้าฉันสีหน้าจริงจัง “ไม่ได้นะคะ...อีกอย่างฝุ่นไม่ได้เป็นมากกว่านั้น” ฉั
“คิด” คุณป๋าตอบแบบตรงไปตรงมา “คิดแบบนั้นแค่กับเธอ” “ลุกขึ้นไปนะ ฝุ่นหนัก!!” ฉันใช้มือดันคุณป๋าออกจากตัว ก่อนที่ร่างหนาของคุณป๋าจะค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วเปลี่ยนเป็นยืนจ้องฉันแทน “รอฉันอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วจะไปส่ง” พูดจบคุณป๋าก็เดินไป ไม่ได้เดินธรรมดาแต่ยังถอนเสื้อออกพร้อมๆ กับเดินไปด้วย เห็นแบบนั้นฉั
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ