ประเทศไทย... ตลอดเวลาตั้งแต่เก็บของออกมาจากโรงแรม ขึ้นเครื่องยันมาถึงประเทศไทยฉันไม่คุยอะไรกับคุณป๋าเลยสักคำ เป็นคุณป๋าที่ถามอะไรต่างๆ กับฉัน แต่ฉันก็เป็นฝ่ายเลือกที่จะเงียบจนกระทั่งลงจากเครื่อง “จะเงียบไปถึงไหนวะ ห๊ะ!!” เหมือนคุณป๋าจะหมดความอดทน เมื่อลงจากเครื่องก็กระชากแขนฉันเต็มแรงก่อนจะตะคอกถ
Talk ภาคิณ (คุณป๋า)ฝุ่นเธอประครองไอ้นั่นขึ้น ผมที่ยังโมโหอยู่ก็สติหลุดอีกครั้ง ไม่ชอบให้ยุ่งกับใครนอกจากผม เธอไม่เข้าใจเลยหรือไงวะ !! ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงฝุ่นมาก่อนจะผลักไอ้นั่นให้ล้มฟุบลงไปกองที่พื้น “พี่ไนท์” เป็นมายที่รีบวิ่งไปประครองมัน “หึ!! ดีจริงๆ มีแต่ผู้หญิงปกป้อง” เพี๊ยะ!! ผมรู้
ฉันผลักคุณป๋าออก แล้วตบหน้าไปเต็มแรง วันนี้คุณป๋าเจอฉันตบไปกี่ครั้งแล้วยังไม่จำอีกงั้นหรอ หรือชอบความเจ็บปวด “เธอตบฉันในฐานะอะไร...?” คุณป๋าถาม มองฉันแววตาเศร้า “.....” ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังหมายถึงอะไร “ฉันจูบเธอในฐานะที่เธอเป็นเมียฉัน” คุณป๋าจะเอื้อมมือมาจับมือของฉันแต่ฉันรีบดึงมื
เมื่อมองดูเวลาฉันก็ต้องรีบขอตัวกลับก่อน เพราะว่ามันเลยเวลาเข้าบริษัทมานานแล้ว คุยเพลินไปหน่อย ณ บริษัท... “คุณฝุ่นคะ ท่านประธานรออยู่ที่รถค่ะ วันนี้มีคุยงาน” พอเข้ามาในบริษัท เลขาของคุณป๋าก็รีบตรงมาบอกฉันทันที “มีคุยงานแล้วทำไมฝุ่นต้องไปด้วยหรอคะ น่าจะให้เลขาที่มีประสบการณ์ไปนะ” “ท่านประธานค
“เป็นอะไร ?” คุณป๋าถามเสียงเรียบ คิ้วหนาขมวดเป็นปม “หรือว่าเธอกำลังหึงฉันอยู่...” ฉันนะหรอกำลังหึงคุณป๋าอยู่ ไม่มีทาง ฉันก็แค่หงุดหงิดเท่านั้น “ไม่ค่ะ!! ฝุ่นไม่ได้หึง ทำไมต้องหึงด้วยคะคุณป๋าเป็นผู้มีพระคุณของฝุ่นนะ อีกอย่างถ้าคุณป๋าจะมีใครฝุ่นก็ยินดีด้วยค่ะ” “พูดซะยาวเหยียดขนาดนี้บอกไม่หึง ?”
เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมงข่าวลือที่คุณป๋าจูบกับฉันในลิฟต์ก็แพร่สะพัดไปทั่วบริษัทจนไปถึงหูของอาเพทายที่ทำงานอยู่อีกตึก อาเพทายมาหาฉันและเรียกให้ฉันเข้าไปในห้องทำงานของคุณป๋าทันที “มึงคิดอะไรอยู่” อาเพทายถามคุณป๋าโดยมีฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ คุณป๋าเงียบไม่ตอบคำถามของอาเพทายแต่กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉัน
คุณป๋ามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ที่มองเห็นตึกที่ตั้งอยู่ลายล้อมบริษัท “เธอออกไปเถอะ ส่วนเรื่องวันนี้ฉันจะจัดการเอง” “จัดการยังไงคะ” ฉันมีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่หรอ เพราะมันก็เกี่ยวกับฉันโดยตรง แต่เมื่อถูกถามคุณป๋าก็เงียบไม่ตอบอะไร ฉันยืนรอคำตอบอยู่สั
คุณป๋าเปลี่ยนเป็นกำชับกอดแน่น และเป็นฉันที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในวงแขนแกร่งของคุณป๋าโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร “ฉันอาจจะเป็นผู้ชายที่ดูเห็นแก่ตัว แต่ตอนนี้ฉันอยากบอกกับทุกคนว่าเธอไม่ใช่ลูกเลี้ยงของฉัน เธอเป็นมากกว่านั้น...” คุณป๋ามองหน้าฉันสีหน้าจริงจัง “ไม่ได้นะคะ...อีกอย่างฝุ่นไม่ได้เป็นมากกว่านั้น” ฉั
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ