“รักไม่ลง ?” คุณป๋าทวนคำพูดของฉันอีกครั้ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ “เธอทำให้ฉันหงุดหงิดอีกแล้วนะเมเบล!!” ฉันยิ้มให้คุณป๋าแล้วพูด “ที่เขาว่าคนแก่ชอบหงุดหงิดง่ายสงสัยคงจะเป็นเรื่องจริงสินะคะ” “ถึงฉันจะแก่ แต่ก็ทำให้เธอ....” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะมองร่างกายของฉันอย่างมีเลศนัย ถึงไม่พูดต่อฉั
เมื่อถูกอย่างมันกำลังจะเลยเถิดไปไกล ฉันรีบตั้งสติแล้วผลักตัวคุณป๋าออกเต็มแรง ทำให้ร่างของคุณป๋าหล่นตุบ! ลงไปอยู่ตรงพื้น “นี่เธอ!!” คุณป๋าชี้หน้าฉันอย่างหาเรื่อง “คิดว่าหนูต้องยอมทุกครั้งเลยหรอคะ” ฉันตั้งคำถามอย่างเหลืออด กริ่ง! เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์ของพี
กรุงเทพ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่.... ฉันไม่ได้กลับมาพร้อมคุณป๋า เพราะคุณป๋าต้องเข้าไปที่บริษัท มาถึงฉันก็ขึ้นห้องเพื่อจะไปพักผ่อน เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง แต่นอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ ฉันเอาแต่พลิกตัวไปมา ในหัวมันเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ เอาแต่คิดถึงการกระทำของคุณป๋าอยู่ได้ จนต้องลุกขึ้นนั่งพร้อมกับถอนหายใจ
2 วันก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิดภาคเรียน ฉันเอวาและฟาร์นนัดกันมาดื่มที่คลับ ฉลองก่อนเปิดเทอมน่ะ เอวานางย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกันกับฉันและฟาร์มแล้วนะ ฉันเป็นคนพูดขอพ่อนางให้เอง เรามาดื่มกันที่คลับของคุณป๋า แน่นอนว่าฉันไม่อยากจะมา และไม่มีความรู้สึกอย่างจะมาดื่มที่นี่เลย แต่ถูกคุณป๋าบังคับให้มา ฉันแท
ฉันพาเอวาเดินกลับมาที่โต๊ะ ส่วนคุณป๋าหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้เพราะฉันไม่ได้สนใจอะไรมากนัก “เมเบล นี่ฮาน่ากับอาหิรัญ...” ท่าทางของเอวาเหมือนอยากจะรู้ แต่ก็ไม่ค่อยกล้าถามสักเท่าไหร่ “ก็เป็นแบบที่แกเห็นนั่นแหละ” ฉันตอบ พลางยกเหล้าขึ้นดื่ม ฉันหันไปมองฟาร์นที่กำลังยืนนัวเนียกับผู้หญิงที่โต๊ะ “อย่าพาผู้
ฉันปล่อยให้คุณป๋ากอดอยู่อย่างนั้นแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก นิ้วของฉันปัดเลื่อนหน้าจอไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทำให้คุณป๋าที่กำลังตั้งใจดูเอกสารตรงหน้าอยู่ละสายตาหันมามองแล้วใช้ปลายคางเกยมาบนไหล่ของฉัน “คุยกับใคร” คุณป๋าเอ่ยถามเสียงแข็ง “ไม่ได้คุยกับใครค่
คุณป๋าพาฉันมาที่ร้านอาหารสุดหรู ที่ขึ้นชื่อว่าราคานั้นแพงหูฉีก แต่ถึงราคาจะแพงยังไงก็คงไม่มีผลกระทบอะไรกับคุณป๋าหรอก “แค่มากินข้าว ไม่เห็นห้องให้ลูกน้องตามมาเฝ้ามากมายขนาดนี้เลยนี่คะ” ฉันท้วงขึ้นในขณะที่กำลังรออาหารมาเสริฟ เพราะนี่มันห้องอาหารแบบส่วนตัว ด้านในจะมองเห็นคนด้านนอกชัดเจน แต่คนด้านนอ
Talk เมเบล “คอนโดน้องเมเบลอยู่ตรงนี้นี่เอง” พี่เบสพูดขึ้นหลังจากที่มาส่งฉันที่หน้าคอนโด “ทำไมหรอคะ ?” ฉันถามกลับอย่างแปลกใจ “คอนโดพี่อยู่ไม่ไกลจากนี้เท่าไหร่ บังเอิญจังเลยนะครับ ^_^” “...ค่ะ” ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย “ขอบคุณนะคะที่เป็นธุระเรื่องรถให้” “เดี๋ยวสิครับ” พอฉันเปิดประตูรถ ก็ถู
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ