บทที่ 841

เมื่อได้ยินเสียงอะไรเบาๆ ขนตาของเสิ่นหยินอู้ก็ขยับ แสงที่สาดส่องทิ่มแทงเข้ามาที่ดวงตาของเธอแทบจะทำให้เธอไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้

ต้องใช้เวลาสักพักในการปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่ส่องเข้ามา จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นมา

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นเหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล

เมื่อเห็นพวกเขา เสิ่นหยินอู้คิดว่าเธอดูผิด แต่เธอก็ยังสะดุ้งตกใจจนลุกขึ้นมานั่งทันที

ทันทีที่เธอลุกขึ้นนั่ง เด็กน้อยทั้งสองจึงเห็นว่าเธอตื่นแล้วและเข้ามาทักทายเธอทันที

"หม่ามี๊! ตื่นแล้วหรอคะ!"

เสียงของเหมิงเหมิงดังมากจนทำให้ฉินเย่ที่ยังคงหลับอยู่ตื่นขึ้นมาด้วย

เมื่อเห็นฉินเย่ลืมตาขึ้นมา เหมิงเหมิงก็เรียกเขาด้วยความปลื้มปิติ

“ลุงเย่มู่!”

เธอเดินเข้าไปข้างหน้าด้วยความดีใจและจับชายเสื้อของเขา: "ลุงเย่มู่ ลุงกับหม่ามี๊นอนด้วยกันแล้ว ต่อจากนี้จะมาเป็นพ่อของเหมิงเหมิงแล้วใช่ไหมคะ?"

แม้ว่าสาวน้อยจะยังเด็ก แต่เธอก็แก่แดดในระดับหนึ่ง เธอไม่เคยเห็นหม่ามี๊กับโม่ไป๋นอนด้วยกันมาก่อนเลย

ไม่ต้องพูดถึงการนอนด้วยกันเลย มันไม่มีแม้แต่การกระทำที่ใกล้ชิดใดๆ

แม้ว่าพวกเขาจะเด็กอยู่ แต่เรื่องบางเรื่อง แค่เห