Library

Home / โรแมนติก / คนโปรดของหมออัยเน่ / พ่อใหม่

พ่อใหม่

Author: Senseimi

Last Updated: 2025-04-01 14:38:15

5 เดือนต่อมา

“แม่คะ โปรดเตรียมนมไว้ให้ในตู้แช่นะคะ มีอะไรขาดเหลือโทรมาหาโปรดได้เลยนะคะ”

“จ้ะ ลูกก็รีบไปเถอะภามเขารอเรานานแล้วนะ ไปเรียนวันแรกก็จะสายเลยหรือไง”

“ก็หนูกังวลหนิคะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ”

จุ๊บ

“แม่จะรีบกลับนะลูก”

เธอหอมแก้มลูกชายก่อนจะถือกระเป๋าเดินออกจากบ้าน ซึ่งวันนี้คนโปรดเธอสวมชุดนักศึกษากระโปรงพีชคลุมเข่าอีกครั้งหลังไม่ได้สวมมาเกือบจะสองปี ส่วนหมออัยเน่เขาก็จะแวะมาหาลูกชายเขาอยู่บ้าง อาทิตย์ละ 2 วันวันละไม่กี่ชั่วโมงในเวลาที่ไม่มีใครอยู่บ้านแล้ว แม้ว่าเขาจะอยากมาหาลูกให้เยอะกว่านี้แต่ว่าเธอก็ไม่ยอมให้เขาได้เจอ เพราะเธอรู้สึกว่าเขาใกล้ชิดกับลูกมากเกินไปลูกอาจจะรักเขามากกว่าเธอก็เป็นไปได้ พอทั้งคู่ขับรถจนมาถึงหน้ามหาลัยภามก็จอดรถมาส่งเธอถึงหน้าคณะ

“ค่ารถค่ะพี่ภาม”

“นักศึกษานั่งฟรีครับ”

ภามดันมือเธอเพื่อปฏิเสธไม่รับเงิน เธอจึงรีบส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่ได้

“แหม่ ๆ อย่าแซวคนโปรดแบบนี้สิคะ รับไปเถอะค่ะถือว่าคนโปรดขอนะนะ”

“ถ้าจะให้พี่รับเงินตอนเลิกเรียนน้องคนโปรดต้องให้พี่มารับที่มหาลัยโอเคไหมครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้พี่ปลื้มจะแวะมารับอยู่แล้ว พี่ภามจะได้

Continue to read this book for free

Scan code to download App

Locked Chapter

Previous Chapter Next Chapter

คนโปรดของหมออัยเน่ สัมผัสกับความรัก (ตอนจบ)
ยิ่งเขาห้าม น้ำตาเธอก็ไหลออกมาจนเขาโผล่เข้าไปกอดเธอ เพื่อปลอบใจพลางคิดว่าเขาทำอะไรผิดร้ายแรงต่อเธอหรือเปล่าพอคิดแบบนั้นเขาเองก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา เธอปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “หนูอยากมั่นใจในตัวพี่หมอกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ หนูแค่อยากลองสัมผัสกับความรักที่ค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ไม่ใช่การเริ่มต้นความที่รวบรัดเหมือนเมื่อก่อน” “แน่นอนค่ะ ขอแค่คนคนนั้นเป็นพี่ พี่ก็จะให้หนูได้สัมผัสความรักเต็มที่ไปเลยค่ะ” เขาลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะจับมือเธอสอดเข้าไปข้างในเสื้อเพื่อให้เธอได้สัมผัสกับหน้าท้องแกร่งของตัวเอง จนเธอต้องชักมือออกจากเสื้อของเขาก่อนจะถลึงตาใส่เขาก่อนจะกลั้นขำ “พี่หมอ!” “จะว่าไปพี่มีความลับอีกอย่างที่ยังไม่ได้บอกหนูเลยนะ คือพี่..ชอบรสชาติบนเตียงของหนูทุกครั้งพี่แทบจะคลั่งอยู่แล้วนะคะ รู้ไหมว่าที่พี่ไม่ยอมกลับบ้านพี่ต้องพยายามที่จะข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเองเพื่อแกล้งทำเป็นไม่สนใจหนู พอเอาเข้าจริงมันไม่ง่ายเลยนะคะ” เขาโน้มใบหน้าเขามาใกล้ ๆ ต้นคอก่อนจะลากสันจมูกโด่งมาที่ติ่งหูลมหายใจที่ร้อนผ่าวและน้ำเสียงกระเส่าของเขามันก็ยิ่งทำให้เธอขน
คนโปรดของหมออัยเน่ จดทะเบียนกับพี่อีกครั้งนะครับ
สันจมูกโด่งถูไถกับปลายจมูกของเธออย่างหยอกเย้าเขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเซ่าทำเอาเธอขนลุกซู่รู้สึกหัวใจวาบหวิวตื่นเต้นขึ้นมาจนเขาจับได้ นิ้วเรียวยามจึงสอดนิ้วเข้าไปในเสื้อคลุมสัมผัสกับผิวเนียนลูบไลไปทั่วแผ่นหลังของเธอ จนเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากลมหายใจของทั้งคู่ก็เริ่มติดขัดหายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อย ๆ “น้องโปรดให้โอกาสพี่ได้ไหมครับ พี่รักหนูนะ” เธอรู้สึกเขินจนเลือกที่จะไม่ตอบเอาแต่กับเอาแต่ก้มหน้าจนเขาเชยคางเธอขึ้นมาก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันแววตาที่ดูอ่อนโยนของเธอทำให้เขาฉีกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางซึ่งการขบเม้มของเขาเต็มไปด้วยความรุนแรงและความปรารถนา ริมฝีปากของเขาขบริมฝีปากของเธออย่างแนบแน่นขณะที่ลิ้นสากสัมผัสกับลิ้นของเธออย่างโหยหาทั้งคู่ค่อย ๆ เพิ่มระดับความร้อนแรงมากขึ้น ทันใดนั้นเสียงเรียกลูกชายก็ดังขึ้นขัดจังหวะทั้งคู่ อาจ้า..จ้ะ “ทะเล/ทะเล” ทั้งคู่ผละออกจากกันก่อนที่เขาจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำลายข้างริมฝีปากบาง จนเธอก้มหน้าด้วยความเขินอายและไม่กล้าสบตากับเขา เขาจึงจับมือเธอเดินไปหาลูกชายและแม่ของเขา “หนูโปรดเปลี่ยนใจยังทันนะลูก ผู้ชายไม่ได
คนโปรดของหมออัยเน่ พี่รักหนูจริง ๆ นะครับ
“มองน้องขนาดนี้ ระวังตาจะบอดนะอัยเน่” เขาหลุดหัวเราะก่อนจะส่งยิ้มและตอบผู้เป็นแม่โดยที่ตายังคงจ้องมองไปที่เธอ ที่วันนี้สวมชุดทูพีช สีน้ำตาลเข้มโดยที่เสื้อคลุมซีทูสีขาวบาง ๆ คลุมไว้อีกชั้นแต่นั่นมันก็ทำให้เขาคลั่งเธอจะตายอยู่แล้ว “สวยขนาดนี้ก็ต้องมองสิครับแม่” “จ้ะ ตอนมีไม่เห็นค่า แม่นี่สมน้ำหน้าลูกจริง ๆ นะอัยเน่” “แม่..” กรี๊ดดด “อร้ายยย…ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” “เสียงใครคะเหมือนจะขอความช่วยเหลือเลยค่ะ” พวกเขาที่ได้ยินต่างก็ชะเง้อมองไปทางต้นเสียงว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งเสียงโว้ยวายกรีดร้องที่ห้องพักหลังหนึ่งก็ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก “พวกลูกเดินไปดูหน่อย เพื่อลูก ๆ จะช่วยอะไรพวกเขาได้ เดี๋ยวแม่ดูทะเลให้เอง” “งั้นแม่พาทะเลเข้าไปในบ้านพักก่อนนะครับ” แม่พยักหน้าและอุ้มหลานเข้าไปในบ้านพัก ทั้งสองคนก็มองหน้ากันก่อนที่เธอจะเดินจับมือเขาเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น “เราไปดูกันเถอะค่ะ” เขาที่เห็นว่าเธอเดินจับมือใจก็เต้นถี่รัว ๆ ก่อนจะเดินไปทางต้นเสียง ซึ่งพอเขาเห็นภาพว่ามีผู้ใหญ่หลายคนยืนล้อมวงรอบตัวเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 4 ขวบนอนแน่นิ่ง หน้าเริ่มถอดสีดูซีดเซียว
คนโปรดของหมออัยเน่ รางวัล
“เสียงอะไร..ดึกดื่นขนาดนี้แล้วใครทำอะไรอยู่อีกนะ” เธอที่นอนไม่หลับเพราะได้ยินเสียงด้านนอกเหมือนมีใครทำอะไรอยู่บางอย่าง ด้วยความหงุดหงิดและอยากรู้เธอจึงแอบไปเปิดม่านส่องหน้าต่างมองดูซึ่งภาพที่เห็นคือเขากำลังว่ายน้ำอยู่ที่สระ เธอจึงพึมพำออกมาก “เกิดคึกอะไรของพี่เนี่ย! มันจะห้าทุ่มแล้วยังไปว่ายน้ำตากหมอกอีก” หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับไปนอนที่เตียงนอนก่อนจะถอนหายใจพลิกตัวไปมาเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะป่วย จนสุดท้ายเธอก็อดไม่ได้จึงเดินไปหาเขาที่สระว่ายน้ำ ตึก ตึก “พี่อัยเน่!” “อ้าว..หนูยังไม่นอนอีกเหรอคะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนแกล้งทำเป็นเพิ่งเห็นเธอ ซึ่งเธอก็ยืดกอดอกทำหน้าหงุดหงิดใส่เขา “รีบขึ้นมาได้แล้วค่ะ พี่จะมาว่ายน้ำอะไรตอนนี้คะ” “พี่แค่เหนื่อย ๆ น่ะอยากผ่อนคลาย ขอว่ายต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอคะหรือว่าพี่เสียงดังจนไปรบกวนหนู” “แต่พี่ว่ายมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกขึ้นมาได้แล้วค่ะ” เขาว่ายน้ำมาฝั่งเธอก่อนจะใช้คางเกยขอบสระ และยิ้มแป้นทำตาละห้อย ส่วนเธอก็เปลี่ยนท่ามาเป็นยืนเท้าสะเอว “จะขึ้นหรือไม่ขึ้นคะ!” “ขึ้นครับ พี่ขอผ้าขนหนูหน่อยได้ไหมครับ”
คนโปรดของหมออัยเน่ งอน
พอเขาพูดจบเขาก็ประคองใบหน้าก่อนจูบเธอปากเธออย่างคนโหยหารสชาติจูบที่แสนหอมหวาน เธอที่ยังหงุดหงิดและย้อนคิดถึงอดีตอยู่ก็ไม่ทันตั้งตัวเมื่อถูกลิ้นสากซุกซนสำรวจโพรงปาก รสชาติที่น่าหลงใหลนี้แม้เธอเองจะรู้สึกดีไม่ต่างจากเขาแต่เธอก็พยายามข่มความต้องการของตัวเองและคิดว่าสถานที่มันไม่เหมาะสมและเขาก็ไม่ควรทำอะไรในที่แบบนี้เธอจึงออกแรงผลักอกแกร่งของเขาอย่างแรง จนเขายอมถอนจูบและมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกเสียดายแต่ก็ไม่อยากบังคับเธอไปมากกว่านี้ “อย่าทำแบบนี้ค่ะ คนโปรดไม่ชอบ!” “ทำไมรสชาติจูบของพี่มันสู้ไอ้อาจารย์นั่นไม่ได้เลยเหรอ” “พี่อัยเน่พอเถอะค่ะ คนโปรดจะไปหาลูกแล้วเรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกันนะคะ” “คนโปรด!” เขาจับมือเธอไว้ ก่อนที่เธอจะสะบัดมือและเดินกลับไปที่โต๊ะ ซึ่งเขาขยี้ผมตัวเองก่อนจะถอนหายใจด้วยความท้อใจและเดินตามเธอไปติด ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งตรงข้ามกัน แม่สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีเท่าไรจึงถามเข้าด้วยน้ำเสียงที่เข้ม “ตาอัยเน่ไปตามน้องถึงไหนทำไมนานจัง อาหารมาเสิร์ฟจนจะเย็นหมดแล้ว รีบมานั่งทานข้าวกันเถอะ” เขาเหลือบมองเธอก่อนจะตอบแม่กลับไป ซึ่งแม่เขามองดูสีหน้าของทั้งคู่
คนโปรดของหมออัยเน่ คนแรกที่มีสิทธ์
(มารหัวใจกูจริง ๆ นะมึง) หลังจากที่เขาวางสายวิทย์ไปแล้วนั้นเขาก็เหมือนคิดอะไรได้ จึงหยิบมือถือตัวเองมาขึ้นมาถ่ายรูปแม่ลูก ก่อนจะเซลฟี่ตัวเองพร้อมคนโปรดและทะเล เข้าโน้มตัวเข้าไปนอนใกล้ ๆ เธอ ก่อนที่ใบหน้าของทั้งสองคนจะแนบชิดกันมาก ๆ เขาฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอจากนั้นก็เอาใบหน้าเข้าไปแนบชิดแก้มเนียน ก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้และขยับมานอนอีกฝั่งโดยให้ทะเลเป็นคนนอนกลาง แต่มือหนาก็โอบกอดเอื้อมมาจับมือของเธอก่อนจะเผลอหลับไป คนโปรด เธอลืมตาขึ้นมามองเขาขณะที่กำลังหลับอยู่ ซึ่งทุกการกระทำของเขาเธอรู้สึกตัวตั้งแต่ที่เขาห่มผ้าให้เธอแล้ว แม้ว่าภายในใจเธอจะรู้สึกมีความสุขที่เขาดูแลเธอและลูกอย่างที่เธอเคยใฝ่ฝัน แต่ตั้งแต่วันที่ลูกของเธอได้ลืมตาดูโลกความคิดของเธอมันก็ได้เปลี่ยนแปลงไป “ไม่นะ ไม่ พี่หมอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวหนูกับลูกทั้งนั้น” “เอาลูกมาหนูมา เอามา!” “คนโปรด คนโปรด” หืออ เธอสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายก็รีบมองไปรอบ ๆ เพื่อที่จะหาลูกชายของเธอก่อนจะจับแขนเขาเขย่า “ทะเลอยู่ไหนคะพี่อัยเน่” “แม่เพิ่งพาทะเลออกไปรับลมเมื่อกี้ครับ หนูฝันร้ายเหรอ” เธอยังคงหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เหง
คนโปรดของหมออัยเน่ มารหัวใจ
“สวัสดีค่ะแม่” พอเธอยื่นทะเลให้แม่เขาอุ้มเธอก็ยักคิ้วให้เขาก่อนจะอมยิ้มด้วยความดีใจที่ง้อแม่ได้สำเร็จแต่ก็ยังรู้สึกเขินเธออยู่ดี เขาที่กำลังจะเดินมาหาเธอก็ต้องชะงักฝีเท้า “หนูคนโปรดมานั่งกับแม่ก่อนลูก ตาอัยเน่ไปเอาน้ำให้น้องสิ” “ครับ” “เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ พี่อัยเน่ไม่ต้องก็ได้ค่ะ” เธอที่ห้ามไม่ทันน้ำก็มาเสิร์ฟถึงโต๊ะพอดี จากนั้นเขาก็หันหน้าไปทางแม่ “มาแล้วครับ แม่ครับผมจะบอกแม่อีกเรื่องคือผมตั้งใจไว้ว่าหลังจากที่เราไปไหวพ่อเสร็จเราไปเที่ยวทะเลด้วยกันอีก 2 วันนะครับ แม่ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าก่อนดีกว่าครับ” “หือ..แล้วทำไมไม่บอกแม่ล่ะ อย่างนี้แม่จะมีเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่เหรอ” “หรือว่าแม่จะให้พวกเราไปกันแค่สามคนดี” แม่ที่ตั้งหลักไม่ทันก็กำลังคิดว่าวิธี เธอก็รีบพูดอ้อนท่านเพราะถ้าขืนไปสามคนเธอคงทำตัวไม่ถูกแน่ ๆ “แม่คะ..ไปกับพวกเถอะค่ะ ถ้าไม่มีของใช้จริง ๆ เราค่อยให้พี่หมอพาแวะไปซื้อที่ห้างแถวโน้นก็ได้ค่ะ จริงไหมคะ” “ครับ ๆ แม่ไปเก็บเสื้อผ้าเพิ่มอีกหน่อยแล้วกันนะครับ” “ก็ได้จ้ะ งั้นรอแม่แป๊บหนึ่งนะ” หลังจากนั้นแม่ก็ยื่นทะเลให้เธอท่านก็รีบขึ้นไปเก็บของบนบ้าน เขาที่ยังคงตา
คนโปรดของหมออัยเน่ ตัวช่วย
พอเขาได้ยินแม่ของเธอพูดแบบนั้นเขาก็นิ่งไปก่อนจะยิ้มกว้างทำอะไรไม่ถูกแต่ก็รีบเดินตามแม่ของเธอเข้าบ้านไป “จะพาน้องไปเที่ยวแถวไหนเหรอ” “แถวสัตหีบครับ พอดีผมจองบ้านพักตากอากาศไว้แล้ว แม่ไม่ต้องเป็นห่วงน้องกับทะเลนะครับ ผมสัญญาว่าจะช่วยดูแลเป็นอย่างดี” “อืม โปรดน่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ อีกหน่อยคงลงมาแล้ว เดี๋ยวน้าขอตัวไปทำกับข้าวก่อนนะ” “แม่ครับ..ผมอยากจะขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่ผมทำตัวไม่ดีกับน้องคนโปรด ทั้งยังทำให้คุณแม่กับครอบครัวทุกคนเสียใจ ผมผิดเองครับ ผมอยากจะขอขมาคุณแม่จริง ๆ ครับ แต่คุณแม่ช่วยให้โอกาสให้ผมทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีกับทั้งสองคนได้ไหมครับ” “น้า..ยอมรับนะว่าน้าโกรธและเสียใจในสิ่งที่หมอทำลูกสาวน้า แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างพวกเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้อีกรวมไปถึงความรู้สึกของครอบครัวน้าด้วย” แม่ของคนโปรดท่านหันกลับมามองเขาอีกครั้งก่อนจะอมยิ้มและตบที่บ่าเขาเบา ๆ “ผม..” “หมอก็พิสูจน์ให้พวกเราเห็นด้วยกระทำของตัวหมอส่วนครอบครัวน้าจะให้อภัยหรือไม่ก็ให้เวลาเป็นตัวตัดสินแล้วกัน..ที่สำคัญที่สุดน้าแค่อยากเห็นลูกสาวน้ามีความสุขไม่ใช่ต้องม
คนโปรดของหมออัยเน่ ลูกเขยคนใหม่
“แต่พี่ไม่ยอมแพ้หรอกสักวันพี่จะเอาครอบครัวพี่กลับมาอยู่ข้าง ๆ ให้ได้” แม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บและเสียใจที่วันนั้นเขาไม่เห็นคุณค่าใด ๆ ของเธอเลยแต่เขาก็ขอแค่เพียงเธอให้โอกาส แม้ว่ามันจะน้อยเพียงใดก็ตามเขาก็จะทำมัน “พี่อัยเน่..” เธอเอื้อมมือมาจับแขนเขา เขาก็ยิ้มให้เธอก่อนจะพูดตัดบท “พี่กลับบ้านก่อนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ขอมารับอีกนะ” “เอ่อ..” “นะ..ถือว่าพี่ขอ อย่าปฎิเสธเลย” คนโปรดพยายามปฎิเสธเขาก็รีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เขาจะลูบหัวทะเลสลับกับลูบหัวเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็เดินไปบอกลาพ่อกับแม่คนโปรด หลังจากลูกหลับแล้วคนโปรดก็เดินมาทานข้าวกับทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา ซึ่งปลาบปลื้มที่พอเห็นว่าเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็อดที่จะแซวน้องสาวตัวเองไม่ได้ “ลูกเขยคนใหม่แม่คงไม่พ้นพ่อทะเลแน่ ๆ ” “ปลื้ม! กินข้าว” แม่ที่เห็นว่าลูกชายตัวดีเอาแต่แซะน้องไม่เลิกก็ดุเขาอีกครั้งก่อนจะตักกับข้าวให้ลูกชาย “เฮ้อออ..ครับ” “โปรดฉลาดและโตพอที่จะเลือกชีวิตของตัวเองแล้ว พ่อเชื่อใจเราโปรดนะ เอ้!..แขนไปโดนอะไรมาลูก” ขณะที่พ่อเธอกำลังตักกับข้าวให้เธอท่านก็สังเกตเห็นว่าฝ่ามือของเธอมีแผล ทำให้เธอลืมเอามือหลบส

Explore and read good novels for free

Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.

Read books for free on the app

SCAN CODE TO READ ON APP

Share

พ่อใหม่

Related chapters

คนโปรดของหมออัยเน่ เรียกคะแนนสงสาร

คนโปรดของหมออัยเน่ เปล่าประโยชน์สิ้นดี

คนโปรดของหมออัยเน่ ปิดเป็นความลับ

คนโปรดของหมออัยเน่ ไอ้นั่นมันเป็นใคร

คนโปรดของหมออัยเน่ แค่ผัวเก่า

คนโปรดของหมออัยเน่ ศักดิ์ศรีเมีย

คนโปรดของหมออัยเน่ ลูกเขยคนใหม่

คนโปรดของหมออัยเน่ ตัวช่วย

Latest chapter

คนโปรดของหมออัยเน่ สัมผัสกับความรัก (ตอนจบ)

คนโปรดของหมออัยเน่ จดทะเบียนกับพี่อีกครั้งนะครับ

คนโปรดของหมออัยเน่ พี่รักหนูจริง ๆ นะครับ

คนโปรดของหมออัยเน่ รางวัล

คนโปรดของหมออัยเน่ งอน

คนโปรดของหมออัยเน่ คนแรกที่มีสิทธ์

คนโปรดของหมออัยเน่ มารหัวใจ

คนโปรดของหมออัยเน่ ตัวช่วย

คนโปรดของหมออัยเน่ ลูกเขยคนใหม่