คนแปลกหน้าที่ชื่อณคุณ

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะแสงที่สอดส่องเข้ามาในห้องมันแยงตา ความรู้สึกแรกหลังจากตื่นนอนเลยก็คือปวดหัว ปวดหัวเหมือนมีคนเอาอะไรมาฟาดหัวที่หัวอย่างนั้นแหละ ปวดอย่างที่สองปวดเนื้อปวดตัวเหมือนจะเป็นไข้ และอย่างที่สามเจ็บช่วงล่าง

"ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว แม่งเอ้ย!"

ฉันสบถคำหยาบคายก่อนจะลืมตามองรอบๆ ห้องก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตัวเองเมามาก แล้วก็มีคนแปลกหน้าพาลากมาที่คอนโด เวอร์จิ้นของฉันได้เสียให้กับคนแปลกหน้าเมื่อคืน พอนึกขึ้นได้ก็หันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ

"เหี้ย!" พอฉันหันไปก็เห็นคนที่ตื่นนอนอยู่ก่อนแล้วนอนเท้าแขนจ้องมองฉันอยู่

"เหี้ยอะไร" เขาเลิกคิ้วถาม

"เปล่า ไม่มีอะไร"

คนแปลกหน้าที่ฉันเสียเวอร์จิ้นให้เมื่อคืนนี้ก็คือณคุณ ไอ้คนหน้าหล่อที่สาวๆ ทั้งมหาวิทยาลัยอยากถวายตัวเป็นเมีย ซึ่งฉันก็เคยคิดแบบนั้นด้วย ย้ำว่าเคยคิด!

"เรื่องเมื่อคืนครั้งแรกเธอนี่"

"ใช่ แต่นายไม่ต้องรับผิดชอบหรอก ถือว่าอารมณ์พาไปก็แล้วกันนะ" ฉันตอบอย่างปัดๆ ก่อนจะกระชับผ้าห่มคลุมตัวเองให้แน่นกว่าเดิม เพราะไม่ไว้วางใจในตัวของเขาแล้ว เกิดมีอารมณ์แล้วสานต่ออีกขึ้นมาล่ะ

"ตามใจเธอก็แล้วกัน" เขาไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ไอ้ท่าทางนิ่งๆ ของเขาทำให้ฉันอยากจะตะกุยหนังหน้าหล่อนี้ให้เสียโฉมไปเลยซะจริงๆ

"ฉันขออะไรหน่อยสิ"

"ว่ามา" เขาหันมามองอย่างสงสัย

"เรื่องของเราสองคนจะเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้เรื่องของเราเด็ดขาด ถ้าเจอกันที่มหาวิทยาลัยห้ามทัก ห้ามมองด้วย นายตกลงไหม" ฉันบอกปัดแบบผ่านๆ เพราะไม่อยากให้มันเป็นกลายเรื่องใหญ่โต ยิ่งณคุณฮอตในหมู่สาวๆ ทั้งมหาวิทยาลัยอีกด้วย เดี๋ยวโดนตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆ เหล่านั้นน่ะ

"ไม่รับปาก"

"อ้าว นายพูดแบบนี้หมายความว่าไง" ฉันหันไปมองณคุณตาเขียว

"ก็เมื่อเช้าเพื่อนเธอโทรมารบกวนเวลานอนของฉัน ฉันเลยรับสายแล้วบอกว่าเธออยู่กับฉันแค่นั้น"

"ไอ้บ้าเอ้ย แล้วเพิ่งมาบอกฉันตอนนี้เนี่ยนะ" ฉันหยิบหมอนฟาดเขาไปสองครั้งอย่างโมโห มันน่าโมโหไหมล่ะแบบนี้ มารับโทรศัพท์ของคนอื่นได้ยังไงกัน

"เออน่า ไม่เป็นไรหรอก"

"ไม่เป็นไรอย่างกับผีน่ะสิ!"

"แล้วตอนนี้เธอจะนั่งอ่อยฉันอีกนานไหม ฉันก็ผู้ชายคนหนึ่งที่มีอารมณ์ทางเพศนะ" เขาพูดพร้อมจ้องมองบริเวณหน้าอกของฉันที่ผ้าห่มร่นลงอย่างหมิ่นเหม่จนเกือบเห็นทั้งเต้า

"หันไปเลยนะ ไอ้บ้า!"

"ยังจะมาอายอะไรอีก เมื่อคืนก็เห็นทุกซอกทุกมุมไปแล้ว"

"นายไม่อาย แต่ฉันอาย ชัดนะ"

"เออๆ อายก็อาย เธอไปอาบน้ำไป เดี๋ยวฉันจะสั่งข้าวไว้ให้"

"ขอบใจ"

อย่างน้อยเขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันอดตายอยู่ในห้องของเขา ฉันพยายามพาร่างตัวเองเข้ามาอาบน้ำ พอเห็นตัวเองผ่านกระจกเท่านั้นแหละ ไอ้บ้าณคุณฝากรอยไว้เต็มตัวฉันเลย

ฉันใช้เวลาอาบน้ำนานพอสมควร ออกจากห้องน้ำมาก็เจอเสื้อผ้าที่ถูกพับอย่างเรียบร้อยไว้วางอยู่บนเตียง โดยมีชุดชั้นชุดใหม่วางอยู่ข้างๆ กัน หมอนี่รู้ไซซ์หน้าอกของฉันได้ไง ฉันแต่งตัวด้วยชุดที่เขาเตรียมให้มันคือเสื้อยืดของเขาเองและกางเกงขาสั้น คงเป็นตัวที่เอวเล็กที่สุดมาให้ ซื้อชุดชั้นให้ใหม่แต่ไม่ยอมซื้อชุดใหม่ให้ฉันเนี่ยนะ เหลือเชื่อเลย

"นี่นายรู้ไซซ์ชุดชั้นในฉันได้ไง" ฉันเดินออกจากห้องนอนก็เจอเขาที่คงจะอาบน้ำเสร็จแล้วเพราะผมของเขาเปียกอยู่ บนบ่าก็มีผ้าเช็ดตัวพาดอยู่ด้วย

"แค่จับก็รู้แล้ว เลิกถามมากแล้วมากินข้าว" เขาพูดตัดบทก่อนจะนั่งกินข้าว ฉันเลยนั่งลงตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"นายไปตายอดตายอยากที่ไหนมาถึงได้ทำรอยไว้บนตัวฉันเยอะแยะขนาดนี้"

"ไม่รู้ มันเป็นเพราะฤทธิ์ยาเถอะ"

"ฤทธิ์ยาเหรอ ฉันเหอะคิดว่าเพราะนิสัยของนายซะอีก"

"หึ รู้จักฉันดีเหรอ ถึงคิดว่าเป็นนิสัยของฉัน"

"ไม่รู้ เดา"

"เดามั่วนะ ฉันไม่เคยนอนกับผู้หญิง เธอคนแรก" ฉันเงยหน้ามองเขาจนคอแทบเคล็ด ครั้งแรก? เขาเนี่ยนะ น่าเชื่อตายแหละ หล่อขนาดนี้สาวๆ ก็พร้อมจะพลีกายให้

 

"ไม่เชื่อล่ะสิ"

 

"อือ ก็ไม่เชื่อ"

 

"เธอเคยได้ยินเรื่องผู้หญิงเกี่ยวกับฉันไหมล่ะ"

 

"ก็ไม่"

 

"ก็ใช่ไง ฉันไม่เคยยุ่งกับผู้หญิง"

 

"แต่นายยุ่งกับฉันไปแล้ว" ฉันบอกก่อนจะตักข้าวเข้าปากอย่างโมโหแล้วพร้อมกับมองหน้านิ่งๆ ของณคุณ

 

"เออ ก็เพราะฤทธิ์ยา"

 

"หึ แล้วทำไมนายไม่ลากผู้หญิงคนอื่นล่ะ"

 

"ไม่มีใครสวยถูกใจ" ค่ะพ่อหล่อเลือกได้

 

"แต่นายก็ลากฉันกลับมา"

 

"เพราะเธอสวยไง"

 

เขามองหน้าฉันนิ่งๆ ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก แค่เขาชมว่าสวยแค่นี้ หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นรัว เหมือนมีคนมานั่งตีกลองอยู่ข้างใน

 

"ฉันรู้ตัวอยู่แล้วหรอกว่าฉันสวย"

 

"หึ รีบกิน จะไปส่ง"

 

"ฉันกลับเองได้"

 

"สภาพแบบนี้ลงไปข้างล่าง รปภ. ก็ไม่ให้ออกจากคอนโดแล้ว"

 

"ก็เพราะนายนั่นแหละณคุณ" หลังจากที่เราสองคนทำสงครามประสาทกันเสร็จสิ้นก็กินข้าวอิ่มพอดี ฉันเลยอาสาล้างจานให้เพื่อทำให้ตัวเองมีประโยชน์อยู่บ้าง

 

ตอนนี้ณคุณกำลังเลี้ยวรถเข้าคอนโดฉัน ซึ่งคอนโดเราของเราสองคนไม่ไกลกันเท่าไหร่เลย ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีก็ถึงแล้ว ถ้าหากรถไม่ติดนะ

 

"ขอบใจที่มาส่ง แต่ฉันหวังว่าจะไม่เจอนายอีกนะ"

 

"ใครอยากจะไปเจอเธอ"

 

"เออ ก็ขอให้มันจริงอย่างที่ปากพูด"

 

ฉันลงจากรถโดยปิดประตูรถอย่างดังโดยไม่สนใจว่าประตูรถของณคุณจะพังหรือชำรุดหรือเปล่า หึ! คนอย่างเขาต่อให้รถพังก็มีคันใหม่อย่างสบายๆ ก็แน่สิ! พ่อของเขาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกรถหรูนี่

 

พอถึงห้องฉันก็นอนแผ่หลาบนเตียงนอนอย่างเมื่อยล้า ช่วงล่างยังคงมีระบมอยู่บ้าง ดีหน่อยที่ณคุณแวะร้านขายยาซื้อยาแก้ปวดกับยาแก้อักเสบไว้ให้

 

พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ฉันยังพอมีเวลาพักผ่อนอีกหนึ่งวัน แต่มันก็ไม่สามารถทำให้รอยบนตัวฉันจางลงภายใน 2-3 วันนี้หรอก ส่วนรถก็ทิ้งไว้ที่ผับไว้ก่อน ขี้เกียจไปเอา วันไปเรียนค่อยให้แจงมารับไปก็แล้วกัน

Rrrr Rrrr

"ว่าไงจีจี้" ฉันรับสายก่อนจะพูดไป

(แหม เป็นไงจ๊ะ ได้กินณคุณแล้วอ่ะ แซ่บป่ะ)

"มึงถามอะไรเนี่ย" แซ่บไหมก็อือ แซ่บดี :)

(มึงอย่ามาเฉไฉ ตอบกูมาค่ะ)

"ก็อือ"

(แซ่บก็บอกว่าแซ่บค่ะ ไม่ต้องมาอือ)

"เออ ทั้งแซ่บ ทั้งใหญ่ ทั้งลีลาเด็ด พอใจมึงยัง" ฉันตอบกลับไปอย่างเหลืออด ซึ่งฉันก็ตอบไปตามความจริงนั่นแหละ แซ่บ! ใหญ่! เด็ด! อื้อหือ...

(จริงดิ กูล่ะอยากเป็นมึงจริงๆ เลยอีซินด์ เลิกกับแฟนเก่าปุ๊บ ได้ณคุณเป็นผัวเลย)

"ผัวบ้าอะไรมึงล่ะ ไม่ใช่เว้ย! แค่กๆ" ฉันรีบเถียงจนทำให้สำลักน้ำลายตัวเอง

(แหม เสียเวอร์จิ้นให้เขาซะขนาดนั้นไม่เรียกผัวได้ไง)

"ไร้สาระ กูวางล่ะ" ฉันกดตัดสายจีจี้ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ หมอนแล้วนอนมองเพดานห้องนิ่งๆ

ณคุณเป็นผู้ชายที่ Hot มากในมหาวิทยาลัย ทั้งหน้าตาหล่อเหลามาดนิ่งออกแนวขรึมๆ เหมือนพ่อ หุ่นดีแถมมีซิกแพค เฮ้อ! นี่มันตรงสเปกของฉันชัดๆ

Rrrr Rrrr

"อะไรอีกอีจี้ ถ้าจะโทรมาแซวกูเรื่องณคุณหยุดค่ะ กูก็บอกไปแล้วไงว่าแซ่บ ใหญ่และลีลาเด็ด!" ฉันกดรับสายก่อนจะพูดออกไปโดยที่ไม่ได้ดูชื่อของคนที่โทรเข้ามาคงคิดว่าเป็นจีจี้ที่โทรมากวนอีกครั้ง

(เพิ่งรู้นะว่าฉันแซ่บ ใหญ่และลีลาเด็ดด้วย) น้ำเสียงนี้มันเสียงณคุณชัดๆ

"ฉันแค่รำคาญเพื่อนเลยตอบปัดๆ ไปเท่านั้น" ฉันรีบปฏิเสธออกไปอย่างร้อนรนเพราะเดี๋ยวจะหาว่าฉันชอบในเซ็กส์ของเขาอีก ก็เออ... ยอมรับนิดหน่อยก็ได้ว่าชอบ

(เหรอ)

"อือ แล้วนายมีเบอร์ฉันได้ไง"

(ฉันก็ไปถามมาจากเพื่อนเธอน่ะสิ เธอลืมชุดทิ้งไว้ที่ห้องฉัน)

"นายเอาทิ้งไปเลย ฉันไม่ใส่แล้ว"

(ไว้วันจันทร์ฉันจะเอาไปคืนให้ที่คณะ)

"หยุดความคิดของนายเดี๋ยวนี้เลยนะ ก็บอกว่าเอาทิ้งไปเลยไง"

(ไม่มีทาง)

"ณคุณ ไอ้บ้านี่ กล้าดียังไงมากดตัดสายฉัน"

ฉันโยนโทรศัพท์ไปอีกฟากของเตียงอย่างโมโห สะบัดผ้าห่มให้คลุมตัวเองก่อนจะนอนหลับเพราะง่วง ร่างกายอ่อนเพลียจากการเที่ยวและการทำกิจกรรมกับณคุณทั้งคืน