งานศพของบิดามารดาของเหลียวเคอฮว่าน ถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติแขกเหรื่อมาร่วมงานมากมาย ฉุนจิ้งหานเองก็มา แสดงความเสียใจ แต่ไม่ลืมขอตัวพากันไปคุยเรื่องงาน โดยที่มีตันเจียงแอบติดตามฉุนจิ้งหานตั้งแต่ออกจากจวน เพื่อฟังว่าทั้งสองคนพูดคุยเรื่องอันใดกันบ้าง พอได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็รีบกลับไปที่จวนของฉุนจิ้ง
ก๊อก ๆ ๆ “นายท่านนอนหรือยังขอรับ นายท่านขอรับ”แอ๊ดดดด “พ่อบ้านเหลียวหยุดเคาะเสียที เจ้าเสียงดังเพียงนี้ข้าจะนอนได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นอีกเจ้าตรวจรอบ ๆ จวน พบสิ่งใดผิดปกติมางั้นหรือ”“นายท่านพวกเขา ๆ สามคน สวมหมวกเขียวให้นายท่านแล้วขอรับ”“เจ้าหมายถึงใครที่สวมหมวกเขียวให้ข้า พูดให้มันกระจ่างกว่านี้ไ
หวงนักหวงหนาถึงกับลงมือตบตีข้าน่ะ”“เมื่อก่อนก็ส่วนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ข้ายังไม่ได้อนุญาต เพราะฉะนั้นสิ่งที่เจ้าทำมันคือเรื่องที่ไม่สมควร” แม้สิ่งที่บุตรชายพูดมาล้วนถูกต้อง แต่เพราะเขายังกินไม่เบื่อจึงรู้สึกหวงเป็นธรรมดา“แล้วอย่างไร!! ในเมื่อข้าอยากได้พวกนาง ทำไมต้องรอให้ท่านพ่อเบื่อก่อน แล้วค่อยส่ง
“ข้าไม่อนุญาต! พวกนางเป็นคนของบุคคลลึกลับ ที่ต้องการทำให้ข้ากับเจ้าผิดใจกันก็เท่านั้น พวกนางไม่มีสิทธิ์ฝังที่นั่น”“แต่พวกนางเป็นเมียของข้า ข้าจะฝังพวกนางในสุสานตระกูล เรื่องอื่นท่านจะทำอะไรก็แล้วแต่ท่าน ส่วนศพของพวกนางสองคนข้าจะจัดการเอง”“นี่เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้างั้นรึ ล่ากวนนำตัวคุณชายใหญ่ไปพักที่
คำสั่งของลู่ชิงที่ทุกคนได้ยินทำให้รู้ว่า สตรีวัยสิบสี่หนาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกตนยามนี้นางเติบโตขึ้นมาก เติบโตจากเหตุการณ์ที่จำฝังใจ ฉะนั้นการแก้แค้นและเอาคืนคนที่ทำร้ายตระกูลสวี คนเหล่านั้นต้องคิดให้หนักว่าตนเอง สามารถรับมือกับสวีลู่ชิงผู้นี้ได้หรือไม่“ชิงเอ๋อร์วางแผนทำลายความเชื่อใจ ของคนในครอบครั
“แต่ข้าคิดไปอีกอย่างนะ อนุคนใหม่เพิ่งจะพ้นวัยปักปิ่นการแต่งเข้าจวนในฐานะอนุ คงเพราะถูกครอบครัวบังคับ เด็กสาวที่ไหนจะชอบคนแก่อายุคราวพ่อกันบ้างล่ะ ถ้าข้าเป็นอนุสองคนนี้ก็ต้องเลือกคุณชายใหญ่ ที่หนุ่มแน่นมีเรี่ยวแรงมากกว่าอยู่แล้ว”“นี่ข้ามีเรื่องมาใหม่จะเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับการตายของบิดามารดาใต้เท้าเหล
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”เหลียวเคอฮวานก้าวออกไปถวายรายงาน ที่ตนเป็นผู้รับชอบต่อจากชินอ๋องทันที “ทูลฝ่าบาทอีกสามเดือนจะถึงเทศกาลล่าสัตว์แล้ว ครั้งนี้มีแขกจากต่างแคว้นต้องการเข้าร่วมงานด้วย และต้องการมาถวายพระพรรวมถึงเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“เจิ้นจำได้ว่าใกล้เทศกาลล่าสัตว์ประจำปีของ
ชินอ๋องรอฮ่องเต้ตรัสคำนี้อยู่แล้ว ก่อนก้าวออกไปด้านหน้าพร้อมยื่นหลักฐานในมือไปข้างหน้า “กระหม่อมมีฎีกาพร้อมหลักฐานถวายต่อฝ่าบาท โปรดทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองเถิดพ่ะย่ะค่ะ ว่าคนที่เป็นขุนนางเช่นนี้ควรอยู่ในราชสำนักต่อ หรือควรลงโทษให้เป็นเยี่ยงอย่างพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ไม่คิดว่าวันนี้ชินอ๋องจะมีฎีกามามอบใ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า