“จริงหรือท่านอาเยวี๋ยน! เฉ่าเหมยของข้าออกลูกแล้ว เย้ ๆ ๆ พี่รองพวกเรารีบไปที่สวนกันเถิดเจ้าค่ะ ข้าอยากจะลองชิมแล้วว่ามันจะมีรสชาติเป็นอย่างไร” ลู่ชิงดีใจมากที่สามารถทำให้เฉ่าเหมยออกลูกตามระยะเวลาที่กำหนดได้“ได้สิน้องเล็กพี่รองตามใจเจ้าอยู่แล้ว เช่นนั้นก็ไปที่สวนกันเถิด ตอนนี้ยังเช้าอยู่หากช่วยกันเก
เมื่อมาถึงหน้าร้านอาหารที่ลูกค้าเริ่มทยอยมา เยวี๋ยนจิ้งห้าวอาสาไปนำโต๊ะออกมาเพื่อวางตะกร้าเฉ่าเหมย ส่วนหลี่เหลียงไปหาตาชั่ง การทำงานที่รวดเร็วทำให้หน้าร้านขายผลไม้ เสร็จสิ้นในเวลาไม่ถึงหนึ่งเค่อเท่านั้น และก็เป็นแม่ค้าตัวน้อยที่ทำหน้าที่เรียกลูกค้าอีกครั้ง“อะแฮ่ม ๆ ๆ สวัสดีทุก ๆ ท่านที่เดินผ่านไปมา
และแล้วการขายเฉ่าเหมยวันแรก ก็มีลูกค้าเข้ามาต่อแถวซื้อจำนวนมาก เฉ่าเหมยสามสิบกว่าตะกร้า ไม่เพียงพอกับจำนวนลูกค้าและยังมีลูกค้าที่อยากซื้อแต่เงินมีจำกัด ลู่ชิงจึงแก้ปัญหาด้วยการลงชื่อสั่งจอง โดยจ่ายค่ามัดจำไว้ครึ่งหนึ่ง และในวันพรุ่งนี้ก่อนยามซื่อจะนำเฉ่าเหมยมาวางขายที่เดิม โดยลูกค้าที่ถือใบสั่งจองไว
อุ้ยหรูฮั่นคิดการใหญ่เป็นทอด ๆ“นายท่านต้องการพวกข้าทำเช่นไร ขอท่านสั่งการมาได้เลยขอรับ”“พวกเจ้าสองคนติดตามพวกมันให้ดี ไปสืบมาให้ได้ว่าวิธีการปลูกเฉ่าเหมย ที่พวกมันทำนั้นมีวิธีอะไรบ้าง ใครเป็นคนคิดค้นวิธีการพวกนี้ขึ้นมา จับตัวมาเค้นเอาความลับมาให้ได้ หากพวกเจ้าทำสำเร็จละก็ข้าจะตกรางวัลให้อย่างงาม”
“มีเรื่องอะไรร้ายแรงหรือไม่ก้งเยว่ ถึงกับมีคนคิดติดตามพวกเราเช่นนี้ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าคนทั้งสามกำลังคิดไม่ดีกับพวกเราน่ะ”“อย่าเพิ่งถามให้มากความ รีบไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยก่อน พอกลับถึงเรือนข้าจะเล่าให้ฟัง ยังมีรายละเอียดอื่นอีกที่พวกเจ้าต้องรับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”“ตกลง เจ้าถ่วงเวลาท
“ยินดีกับคุณชายรองและคุณหนู ที่ประสบผลสำเร็จในการปลูกเฉ่าเหมย ทั้งยังได้ลูกค้ามากมายตั้งแต่วางขายวันแรก วันต่อ ๆ ไปข้าว่าจะต้องมีพ่อค้าจากเมืองอื่น หรือลูกค้าที่อยากลองชิมบ้างเดินทางมาที่เมืองหย่งกัง เพื่อหาซื้อลูกเฉ่าเหมยนี้ของพวกท่านแน่นอนขอรับ” เยวี๋ยนจิ้งห้าวแสดงความยินดีกับความสำเร็จของสองพี่น้
เต๋อหลินและสหายทั้งสามออกทางด้านหลังเรือน และแยกกันไปคนละมุม เพื่อต้อนคนที่แอบติดตามมาไม่ให้มีทางหนีไปได้ โหย่วหลินกับโหย่วเจี๋ยที่เข้ามาในเรือนได้แล้ว กำลังจะตามหาห้องที่ทุกคนคุยกัน ก็ต้องตกใจที่มีดาบอันคมกริบ วางพาดอยู่ที่คอของพวกตน คาดว่าหากขยับเขยื้อนแม้เพียงนิด มันอาจจะฝากรอยแผลเอาไว้“พวกข้าจะ
“หึ จับเอาไว้ให้แน่น ๆ ล่ะอย่าให้หลุดมือเด็ดขาด ยาตัวนี้เมื่อกินลงไปมันจะเจ็บปวดไปทุกอณู มันจะกัดกินอวัยวะภายในจนลามออกมาภายนอก ในเวลาไม่ถึงหนึ่งเค่อเท่านั้น ส่วนยาถอนพิษอย่าได้คิดถามถึง เพราะข้าสองคนยังคิดไม่ออก” ต่งซวินไม่ได้พูดเล่นเรื่องยาถอนพิษ โดยมากพวกเขาจะใช้ยาพิษเสียมากกว่า“ปล่อยข้า!! ข้าไม
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า