เข้าสู่ระบบแชร์
28.เคาท์ดาวน์ nc25+++
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-18 17:41:37
บทที่เกี่ยวข้อง
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 29.ของขวัญปีใหม่
แสงอาทิตย์ของเช้าวันใหม่และเป็นแสงแรกของปีส่องผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามายังห้องนอนกว้าง ทิวาลืมตาสู้แสงทีละนิด ร่างกายรู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้น พยายามขยับตัวจะลุกนั่งแต่ช่วงล่างก็เจ็บปวดจนเกินจะทนเขาจึงได้แต่นอนนิ่งนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อคืน ชายหนุ่มจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ไม่ทั้งหมด รู้แต่ว่าตัวเองกับบอสนัวเนียกันตั้งแต่ในสระว่ายน้ำ จากนั้นก็ขึ้นมาทำเรื่องอย่างว่าที่ริมสระ ใบหน้าชายหนุ่มร้อนขึ้นทันทีครั้งแรกของเขากับเมคินแทนที่จะเป็นในห้องนอนเพราะเป็นสถานที่ส่วนตัวแต่กลับกลายเป็นริมสระว่ายน้ำ จากนั้นก็ถูกอุ้มเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ บอสให้เขานอนพัก เพียงไม่นานเขาก็ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง เมคินมอบบทรักบทใหม่ให้อีกหลายต่อหลายครั้ง ภาพจำสุดท้ายเท่าที่พอนึกออกคือบอสกำลังเช็ดตัวให้ด้วยผ้าชุบน้ำอุ่น จากนั้นเขาก็หลับลึกจนถึงเช้าสมองตื่นตัวแล้ว หากแต่ร่างกายยังไม่อาจขยับเขยื้อน ใครจะคิดว่าครั้งแรกมันจะเจ็บถึงเพียงนี้ ถ้าถามว่าย้อนกลับไปเมื่อวานจะยอมให้เมคินทำแบบนี้กับตัวเองอีกไหม เลขาอย่างเขาก็ตอบได้ทันทีเลยว่าเขายอม เพราะมันมีความสุขที่ได้ทำอะไรแบบนั้นกับคนที่ตัวเองรัก ยิ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 30.แค่อยากเห็นหน้า
หลังหยุดยาวปีใหม่ทุกคนก็กลับมาทำงานเหมือนเดิม รวมทั้งทิวาและเมคิน แม้สถานะจะเปลี่ยนไปแต่ในเวลางานพวกเขาก็เป็นบอสกับเลขาอย่างเดิมเรื่องขโมยที่เข้าห้องเมคินก็ยังจับไม่ได้ ป้ายประกาศหน้าที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ของบริษัท ซึ่งเป็นรูปของคนร้ายที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นทำให้หลายคงยังคงคิดว่าเป็นทิวาอยู่ดี แม้ชายหนุ่มจะพ้นข้อกล่าวหาเพราะมีหลักฐานให้กับทางตำรวจแล้ว แต่ภาพจากกล้องมันก็ยังทำให้หลายไม่เชื่อสายตาหลายคู่เต็มไปด้วยคำถามมากมายมองมาจน ทิวารู้สึกอึดอัดแต่ก็ไม่ได้ชี้แจงอะไร เพราะเรื่องทุกอย่างมันจบตั้งแต่บนโรงพักในวันนั้นแล้วแต่ตราบใดที่ตำรวจยังจับคนร้ายไม่ได้ทิวาก็ยังถูกมองด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจอยู่ดีเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานทำให้ทิวาหลุดออกจากความคิดตัวเอง เขารีบยกหูทันที“เข้ามาหาผมหน่อย”“ครับบอส”พอวางสายทิวาก็ถือแฟ้มของฝ่ายบุคคลเข้าไปในห้องเจ้านายตามคำสั่งทันที“แฟ้มที่ต้องเช็นตอนบ่ายครับ” เลขาหนุ่มวางลงบนโต๊ะอย่างเคย“ที่เรียกเข้ามาไม่ได้ให้เอาแฟ้มเข้ามาสักหน่อย”“บอสมีอะไรจะใช้ผมเหรอครับ”“เปล่า แค่อยากเห็นหน้า” เขาทำเสียงสองเหมือนเวลาที่อยู่คอนโด“บอสครับ นี่มันที่ทำงาน”“แต่มันใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 31.ทำตามสัญญา nc25++
ทิวากลับมายังโต๊ะทำงานของตัวเองพร้อมกับได้รับข่าวดีจากฉัตรภพว่าตอนนี้ตำรวจจับคนร้ายที่เข้าห้องทำงานจองเมคินได้แล้ว ส่วนโน้ตบุ๊กที่ขโมยไปคงไม่ได้คืนเพราะถูกขายไปตั้งแต่วันแรกที่ถูกขโมย“โล่งอกไปที” สีหน้าของเขาดีขึ้นจากเมื่อเช้าขึ้นมาทันที“เดี๋ยวพี่คงต้องไปโรงพัก”“ครับ ผมต้องไปด้วยไหม”“ไม่ต้องหรอก เลิกงานแล้วก็กลับได้เลยพี่จะไปส่งบอสเอง”“ครับพี่ภพ”เขานั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความสบายใจ ถ้ายังจับคนร้ายไม่ได้เขาก็คงนั่งทำงานท่ามกลางเสียงนินทาไปอีกนาน“บอสมาแล้วพี่ไปก่อนนะ”ทิวาเงยหน้าขึ้นมาก็สบเข้ากับสายตาคมปลาบของบอส ฝ่ายนั้นพยักหน้าให้เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับฉัตรภพติ๊งทิวาก้มลงมองสมาร์ทโฟนในมือแล้วยิ้มKin : พี่ไปกับภพ ไปโรงพักแล้วจะไปกินข้าวกับเพื่อนต่อTiwa : กลับดึกไหมครับKin : เที่ยงคืน รอพี่นะTiwa : ครับอ่านแล้วก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว เพียงแค่เขาบอกว่าให้รอไม่ว่าดึกแค่ไหนเลขาอย่างเขาก็ยินดีรอเพราะเมคินไปกับฉัตรภพเย็นนี้เขาถึงต้องขับรถของเจ้านายกลับคนเดียวชายหนุ่มแวะที่ห้างใกล้บ้าน ทานอาหารที่ฟู๊ดคอร์ดจากนั้นไปก็เดินดูของไปเรื่อย เพราะกลับไปก็ต้องอยู่คนเดียว เดินเล่นไปสั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 32.ไม่เห็นต้องอาย
ผ่านไปหลายชั่วโมงกว่าพายุแห่งตัณหาจะสงบ ไม่รู้เมคินไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ส่วนอีกคนนั้นหมดแรงจนลุกไม่ขึ้น เขาจัดการพาทิวาเข้าไปอาบน้ำ สวมเสื้อให้และพาไปนอนที่ห้องเดิมของชายหนุ่ม ก่อนตัวเองจะรีบอาบน้ำและตามไปนอนกอดกันอยู่บนเตียงนอนห้าฟุต เหตุเพราะเตียงเดิมในห้องนอนใหญ่เต็มไปด้วยคราบน้ำรักจนไม่อาจนอนต่อได้เมคินรู้สึกตัวตื่นก่อน เขารีบอาบน้ำแต่งลงไปรับอาหารที่สั่งไว้ พอกลับขึ้นห้องมาเลขาคู่ใจก็ยังนอนอยู่ที่เดิมก็“ทิว ไหวไหม ตื่นมากินอะไรสักหน่อยนะ”แม้จะไม่อยากปลุกคนที่นอนหลับอย่างมีความสุขแต่เพราะทิวาเคยเป็นโรคกระเพาะมาก่อนเขาจึงต้องให้ชายหนุ่มลุกมาทานอะไรสักนิดก็ยังดี“พี่คิน กี่โมงแล้วครับ” ทิวาขยับตัวอย่างยากลำบาก เขาปวดร้าวไปทั้งตัว“เกือบสิบโมงแล้วนะ กินข้าวต้มสักนิดแล้วค่อยนอน”“ขอยาแก้ปวดด้วยได้ไหม”“ได้สิ แต่กินข้าวก่อนนะ” เมคินประคองให้เขานั่ง แล้วเลื่อนเก้าอี้มาใกล้ เป่าข้าวต้มก่อนยื่นมาให้“ผมกินเองได้นะครับ”“แรงพูดยังจะไม่มี” เมคินทำเสียงดุก่อน ทำให้อีกคนอ้าปากอย่างเสียไม่ได้“อร่อย พี่คินกินหรือยังครับ”“พี่กินแล้ว ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆ”“ผมว่ามันอร่อยกว่าทุกครั้ง สงสัยเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 33.ยอมแค่คนเดียว nc25++
เสียงจากทีวีกระตุ้นอารมณ์ของคนทั้งสองให้แตกกระเจิงยิ่งขึ้น เมคินเริ่มจูบแผ่วเบาตั้งแต่เปลือกตา เรื่อยลงมายังสองแก้ม ปลายคาง ก่อนซุกไซ้ไปยังซอกคอขาว ออกแรงดูดเบาๆ มือใหญ่จับศีรษะทุยให้ขยับเข้าใกล้ จากนั้นปรับมุมเล็กน้อยก่อนจะส่งลิ้นร้อนแทรกเข้าไปตามไรฟัน ความชำนาญของบอสหนุ่มชักนำจนอีกคนส่งลิ้นหยอกล้อ โรมรัน จนแทบขาดอากาศเขายอมให้คนน้องหอบอากาศเข้าอีกครั้งในจังหวะที่ผละออกเพื่อดึงเสื้อยืดออกทางศีรษะ ร่างขาวเด่นชัดยิ่งขึ้นเมื่อโดนแสงจากทีวีตกกระทบปากร้อนประกบจูบอีกครั้งพร้อมกับมือใหญ่ที่สอดเข้าใต้กางเกงยืดแล้วดึงออก ใช้แขนเกี่ยวเอวให้ทิวายกตัวขึ้น ทุกอย่างเกินขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเต็มใจ“รู้ไหม ทิวเป็นคนที่ร่างกายสวยมาก” เมคินรู้สึกว่าร่างกายของทิวานั้นช่างสวยงามไปทุกส่วน“แต่ผมไม่มีกล้ามเหมือนพี่”“แต่พี่ก็ชอบแบบนี้ ชอบทุกอย่างที่เป็นทิว”บอสหนุ่มยืนยันคำพูดด้วยการพรมจูบไปตามลาดไหล่ ซอกคอ ก่อนจะลากลิ้นร้อนวนป้านนมสีสวย ร่างของเลขาแอ่นโค้ง ส่งเม็ดทับทิมที่แข็งเป็นไตให้เขาได้ดูดกินตามใจปรารถนา“พี่คิน อื้ม..”ทิวาแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ เมื่อลิ้นสากร้อนตวัดรัวบนยอดข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 34.กำลังใจ
วันนี้ทิวามีเรียนภาษาจีนตอนบ่าย แต่กว่าเขาจะฝืนตัวเองออกจากเตียงนอนได้ก็เกือบจะเที่ยง ส่วนคนที่ทำให้เขามีสภาพย่ำแย่ขนาดนี้นั้นไม่รู้ว่าหายไปไหนเมื่อเช้าเมคินปลุกให้เขาดื่มนมอุ่นๆ หนึ่งแก้วจากนั้นเจ้าตัวก็หายออกไปจากห้องนอน ทิวาเดาว่าบอสของเขาคงจะทำงานอยู่ที่ห้องนอนเล็ก แต่พอเปิดประตูเข้าไปดูก็ไม่เห็นแม้แต่เงาชายหนุ่มรีบโทรหาเพราะอยากให้เมคินขับรถไปส่งที่สถาบันสอนภาษาจีน เพราะถ้าให้นั่งรถไฟฟ้าหรือเรียกแท็กซี่ไปเหมือนทุกครั้งก็กลัวว่าตัวเองจะเดินไปไม่ถึงชั้น 5 เพราะเรี่ยวแรงของเขาโดนคนเอาแต่ใจสูบไปจนหมด“พี่คิน อยู่ไหนครับ” เขารีบถามเมื่อปลายสายกดรับ“อยู่ข้างล่าง กำลังจะขึ้นไปแล้ว”วางสายไปไม่นานเมคินก็กลับมาถึงห้อง ในมือเต็มไปด้วยข้าวของพะรุงพะรัง“พี่คินซื้ออะไรมาเยอะแยะ”“ข้าวเที่ยงไง แล้วนี่ก็ซุปไก่ พี่ให้ป้าน้อมตุ๋นให้นายโดยเฉพาะเลยนะ”“ให้ผมเหรอครับ”“อือ ใช่สิ”“ไม่เห็นต้องลำบากเลย”“เอาน่าไหนๆ ป้าน้อมก็ทำให้แล้วนายลองกินดูนะ รับรองกินแล้วกลับมามีแรงอย่างเดิมแน่”“แค่นอนพักก็มีแรงแล้วครับ คราวหลังพี่คินไม่ต้องลำบากแบบนี้นะครับ”“ไม่ลำบากเลย”“ขอบคุณนะครับ” ทิวาไม่อยากเถียงเพรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 35.แค่นี้ก็หลงจะแย่
เหลือเวลาอีกไม่กี่วันทิวาก็จะต้องไปถ่ายโฆษณา ระหว่างนี้เมลดาเลยให้ชายหนุ่มเตรียมร่างกายให้พร้อม ทั้งไปขัดผิว นวดตัว รวมถึงเข้าคอร์สดูแลผิวพรรณเป็นพิเศษ สิ่งหนึ่งที่เน้นย้ำมาตลอดก็คือทิวาต้องดื่มน้ำและทานผลไม้มากๆ และห้ามนอนดึกอย่างเด็ดขาดเรื่องนี้ทิวาไม่มีปัญหาอะไรแต่คนที่เดือดร้อนก็คงเป็นเมคินเพราะทิวขอร้องให้เขางดเว้นกิจกรรมบนเตียงไปก่อนอย่างน้อยก็หนึ่งสัปดาห์สำหรับคนอื่นคงไม่มีปัญหาแต่เมคินนั้นอาการหนักมาก เพราะนอกจากจะงดเว้นแล้วทิวายังขอแยกมานอนคนเดียว แต่ก่อนนอนเมคินก็มักจะมาคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง กว่าจะยอมกลับห้องตัวเองก็ต้องไล่แล้วไล่อีก“ถ้าพี่รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้พี่คงไม่ยอมตั้งแต่แรก”“ผมก็ไม่รู้ครับ”ทิวาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขา และที่ต้องแยกห้องนอนก็เพราะกลัวใจตัวเอง เมคินเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ แค่ได้อยู่ใกล้ได้กลิ่นกายหอมๆ เขาก็เคลิบเคลิ้ม จึงต้องยอมแยกกันนอนอย่างนี้“พรุ่งนี้ต้องไปสปาอีกหรือเปล่า”“ไม่ต้องไปแล้วครับ”“ดีแล้ว ทิวของพี่ผิวดีอยู่แล้วไม่เห็นต้องเปลืองตัวให้คนอื่นเลย ทั้งขัดทั้งถู”“พวกเขาก็แต่พนักงานทำตามหน้าที่”“ก็รู้ แต่มันก็อดหวงไม่ได้ แล้วดูสิ พอได้พักผ่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 36.วาเลนไทน์แรก
เช้าวันนี้ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ ตื่นเช้าทำอาหาร รอบอสออกมาทาน จากนั้นก็แต่งตัวออกไปทำงานพร้อมกัน ทิวาลืมไปสนิทว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์จนกระทั่งมาถึงที่ทำงานบนโต๊ะของทิวาตอนนี้มีดอกไม้ช่อใหญ่กับช็อกโกแลตวางอยู่ เขาหันรีบไปมองหน้าบอสดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่“ไม่ยักรู้ว่าเลขาของผมฮ็อตขนาดนี้” เมคินมองเขาตาแทบถลนออกมา ทิวาเสียวสันหลังวูบ ไม่เคยเห็นสีหน้าและแววตาของบอสแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง แล้วเขาต้องทำตัวยังไง ใครกันนะช่างกล้าเอาของพวกนี้มาวางบนโต๊ะเขา“บอสคะ บนโต๊ะคุณเลขาน่ะช่อเล็กนิดเดียวถ้าเทียบกับอีกช่อในห้องของบอส” คุณวีณาที่มาทำงานแต่เช้ารีบบอกทิวาเลยมองหน้าบอสด้วยแววตาแบบเดียวกันที่ถูกมองเมื่อครู่“บอสของผมก็ฮ็อตนะครับ” พูดจบเข้าก็นั่งลงตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่สนใจผู้ชายตัวโตที่กำลังเดินเข้าห้องไป“ใครเอามาให้เหรอครับ” ทิวาถามวีณาเมื่ออีกคนปิดประตูห้องทำงานไปแล้ว“น้องนิวฝ่ายการตลาดกับน้องวิฝ่ายบัญชีค่ะ” วีณารีบตอบ“ผมหมายถึงของบอสน่ะครับ”“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะมีคนเอาส่งอีกที พี่อยากให้ทิวาเห็นจัง มันใหญ่มากสวยมาสีแดงสด น่าจะแพงเอาเรื่อง”“คนที่ให้ดอกไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 60.ท่ามกลางหมู่ดาว nc25+++ (ตอนจบ)
“พี่คิน เราจะเป็นไข้เลือดออกกันไหมครับ เราไม่มียากันยุง”“เดี๋ยวพี่โทรไปขอทางรีสอร์ตให้ อย่าเพิ่งออกไปนะเดี๋ยวโดนยุงกัดตัวลายขึ้นมาผิวสวยจะเสียหมด”รอไม่นานพนักงานของรีสอร์ตก็เอายากันยุงกับไฟแช็กมาให้ เมคินรับมาพร้อมกับมอบเงินให้เล็กน้อยค่าเสียเวลาเขาเดินออกไปจุดยากันยุงไว้หลายจุดเพราะกลัวว่ายุงจะมากัดผิวสวยๆ ของคุณเลขา“รอสักพักค่อยออกไปนะครับ พี่ขอล้างมือก่อน”“ครับ” เสียงทิวาขานรับขณะที่กำลังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงพอเมคินเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งสองก็หอบหมอนและผ้าห่มเดินออกไปบริเวณสระว่ายน้ำซึ่งมีเตียงอาบแดดอยู่ด้านริม“พี่คินว่าเราจะเห็นดาวตกไหม”“ก็น่าจะเห็นอยู่นะ” เมคินไม่ได้สนใจฝนดาวตก แต่เพราะอีกคนอยากเห็นก็เลยต้องออกมานอนตากน้ำค้างอย่างนี้ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาวก็จริง แต่ทุกดวงยังคงประดับอยู่บนท้องฟ้า“ทิวครับ ง่วงหรือเปล่า”“นิดหน่อยครับ”“ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ”“ยังไหวครับพี่ แต่ถ้าผมเผลอหลับพี่คินอย่าทิ้งผมไว้ตรงนี้คนเดียวนะ”“ใครจะทิ้งได้ลงล่ะครับ” เมคินหันมาบอกคนรักที่อยู่เตียงใกล้ๆ กันตาคู่สวยของเลขาคู่ใจยังคงจ้องไปบนท้องฟ้า ส่วนส
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 59.ผมขอเลขาคืนนะครับ
ตลอดสองเดือนที่คุณจางหยวนเข้ามาในชีวิตของทิวา เมคินต้องใช้ความอดทนอย่างมาก เพราะรู้สึกเห็นใจที่เขากับลูกเพิ่งจะได้เจอกัน แต่พอเวลาผ่านไปเขาเองก็เริ่มทนความรู้สึกนี้ไม่ได้ และตอนนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าห้องทำงานของคุณจางหยวน“สวัสดีครับคุณเมคิน ไม่คิดเลยว่าบริษัทผมจะมีโอกาสต้อนรับคุณ”“สวัสดีครับคุณจาง ผมมาหาทิวาครับ”“อ้อ มาหาลูกชายผมนั้นเอง เดี๋ยวผมเรียกให้นะ”“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปหาเองได้ ผมแค่แวะมาทักทายและจะมาบอกว่าต่อนี้ไปผมจะไม่ให้ทิวามาทำงานกับคุณอีกแล้ว”“ทำไมละครับ เขาเป็นลูกผมอีกหน่อยเข้าต้องมาทำงานแทนผม”“แต่มันยังไม่ถึงเวลาครับ คุณยังแข็งแรงอยู่เลยแล้วอีกอย่างคุณก็รู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”“ใช่ผมรู้และก็ไม่ได้กีดกันสักหน่อย”“ไม่ได้กีดกันครับ แต่ช่วงนี้คุณแทบจะไม่ปล่อยให้เข้าไปทำงานกันผมเลย ผมแค่มาทวงเลขาคืน”“ตายจริง ผมคงลืมไปว่าเขาเป็นเลขาของคุณด้วย คิดแต่ว่าเป็นคนรักกัน”“ทิวเป็นทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ”“ผมชอบที่คุณพูดตรงๆ กับผมนะ เอาล่ะ ตอนนี้ทิวาก็เรียนรู้งานมากแล้ว ที่ผมยอมให้เขากลับไปก็เพราะว่างานที่นี่มันค่อนข้างลงตัวแล้ว เขาแค่อาจต้องเข้ามาประชุมบ้างก็เท่านั้น
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 58.เผชิญหน้า
หลังจากที่ผลตรวจดีเอ็นเอคุณจางหยวนก็ดีใจมาก เขาอยากให้ครอบครัวได้อยู่กันพร้อมหน้า ครอบครัวที่คิดว่าเสียไปแล้วเมื่อยี่สิยกว่าปีก่อน แล้ววันนี้ได้มาเจอกันอีกครั้งอย่างพร้อมหน้า พ่อ แม่ ชายวันห้าสิบกว่าก็ออกอาการดีใจเหมือนกับเด็กๆ ที่ได้ของเล่นเลยทีเดียวเขาพูดจาหว่านล้อมจนคุณลักษิกายอมขึ้นมากรุงเทพ แม้เธอจะยังจำเรื่องในอดีตได้แต่ก็ยอมเดินทางมาเพราะอยากจะเจอกับทิวาอีกครั้งครั้ง ตอนนี้นอกจากรูปถ่ายใบนั้นแล้วคุณจางหยวนยังมีรูปที่ทั้งสองคนถ่ายด้วยกันที่โรงเรียน ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับเธอ และยังมีรูปถ่ายอีกหลายรูปที่ลูกชายและลูกสาวบุญธรรมส่งมาให้ทางอีเมล ลักษิกาเลยเริ่มเปิดใจยอมรับเขาทีละนิด เพราะทุกรูปที่เขามีนั้นดูเหมือนว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักกันจริงๆวันนี้ทิวาเลยนัดทั้งสองคนให้มาที่บ้านของเมคิน เพราะทุกคนที่นี่ก็คือครอบครัวของเขา“พอครับ แม่ครบ นี่คุณจางหยวนกับคุณลักษิกาครับ” เขาเรียกคุณเมฆาและคุณจีรญาว่าพ่อและแม่อย่างเต็มปากในขณะที่เรียกพ่อแม่แท้ๆ ว่าคุณ ทำให้เมฆารู้ในทันทีว่าทิวายังไม่เปิดใจยอมรับทั้งสองมากนัก“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณจางหยวนคุณลักษิกา” เมฆากล่าวทักทาย“ยินดีท
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 57.ยอมรับแค่ผล
เมคินเลขาคู่ใจกลับมาทำงานกันตามปกติ ส่วนคุณจางหยวนนั้นยังขออยู่ที่เชียงใหม่ต่อ ทิวาโล่งใจที่เขาไม่กลับมาด้วยเพราะตัวเองยังคงสับสนกับทุกเรื่อง“บอสครับบ่ายนี้มีประชุมกับฝ่ายวางแผนกลยุทธ์นะครับ แล้วตอนเย็นก็ต้องมีงานเลี้ยงรุ่นนะครับ” ทิวาเดินถือกาแฟมาให้กับเจ้านายพร้อมบอกตารางการทำงานของบ่ายวันนี้อย่างเคย“ลืมไปสนิทเลย ทิวเปลี่ยนใจไปกับพี่ไหม” เมคินรั้งให้คนรักมานั่งบนตัก กดจมูกไปยังแก้มเนียนชายหนุ่มมักจะฉวยโอกาสอย่างนี้ทุกครั้งที่ทิวาเอากาแฟเข้ามาให้“ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่ไปด้วยพี่จะได้สนุกเต็มที่”“ไม่กลัวพี่ไปเจอคนอื่นเหรอ”“คนเขารู้กันทั้งเมืองว่าพี่มีเจ้าของแล้ว ผมอยากจะรู้จังว่าใครมันจะกล้าเข้ามาหาพี่”“ไม่แน่นะทิว คนเราบางทีก็อยากท้าทาย”“ก็จริงนะครับ แต่ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดังหรอก”“แสดงว่าเชื่อใจพี่”“แน่นอนครับ ผมเชื่อว่าพี่จะไม่มีคนอื่น เพราะฉะนั้นพี่อย่าทำลายความเชื่อใจของผม”“ใครจะทำอย่างนั้น”“ผมต้องออกไปแล้วหายเข้ามานานเดี๋ยวคุณวีณาสงสัย”“คนรักกันจะอยู่ด้วยกันนานหน่อยไม่น่ามีปัญหานะ ทิวย้ายเข้ามานั่งทำงานในห้องดีไหม”“อย่าเลยครับ ผมกลัวพี่เห็นหน้าผมทั้งกลางวันกลางคืนแล้ว
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 56.ความจริงที่ไม่อาจเลี่ยง
ทิวากลับมายังคอนโดด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เขาไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่ได้ยินมาจากปากของชายคนที่มาอ้างตัวว่าเป็นพ่อ แต่พอเห็นรูปถ่ายที่ชายคนนั้นเอามาให้ดูแล้วก็เริ่มไม่มั่นใจ ผู้หญิงในรูปถ่ายหน้าตาเหมือนเขาราวกับเป็นฝาแฝดถ้าเขาใสวิกผมยาวก็คงแทบจะกลายเป็นคนเดียวกัน“อย่าเพิ่งคิดมาเลยทิว รอผล DNA ก่อนดีกว่า”“มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมเป็นลูกเขาจริงๆ”“ถ้าให้ตอบในมุมมองของพี่นะ มันก็ดีที่เรารู้ว่าพ่อเราเป็นใคร และเท่าที่ฟังคุณจางหยวนก็ไม่ได้ทิ้งทิวไป แต่มันเรื่องราวหลายอย่างเกิดขึ้น คนที่จะให้คำตอบได้ก็คือแม่ของทิว ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านก็คงจะเห็นทิวผ่านตามสื่อบ้างแล้ว”“พี่หมายความว่าแม่ผมอาจตายไปแล้วใช่ไหมครับ” เสียงของทิวาสั่นเครือ แม้ที่ผ่านมาจะอยู่มาได้โดยไม่มีพ่อและแม่ แต่พอมาได้ยินเรื่องราววันนี้ก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอยากเจอผู้ให้กำเนิด อยากรู้ว่าท่านอยู่สุขสบายดีไหม“พี่ขอโทษ” พอพูดออกไปแล้วก็รู้สึกผิด เขาไม่น่าไปตั้งข้อสงสัยแบบนั้นเลยจริงๆ“ถ้าแม่ยังอยู่ก็คงเห็นผม ขนาดแม่ครูที่ไม่ค่อยมีเวลาดูทีวียังเคยเห็นเลย”“จริงสิ เราลองถามแม่ครูดูไหมบางทีอาจมีเบาะแส”“อย่าเลยครับพี่คิน เอาเรื่องคุ
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 55.ชายแปลกหน้าจากปักกิ่ง
ในแต่ละวันเมคินและทิวาก็ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ทุกอย่างกำลังเป็นได้ด้วยดี ทั้งเรื่องงานและเรื่องของความรัก ยิ่งได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งสองก็ยิ่งรักและเข้าใจกันมากขึ้นชีวิตที่กำลังลงตัวของทิวากำลังจะเปลี่ยนไปเมื่ออยู่ๆ ชายชาวจีนคนหนึ่งก็บอกว่าอยากเจอเขา โดยชายคนนั้นติดต่อผ่านทางบริษัทโฆษณาของเมลดาทิวาไม่เคยมีคนรู้จักอยู่ที่นั่น และก็ไม่รู้ว่าชายคนนั้นอยากเจอตนเองด้วยเรื่องอะไร แต่เพราะอีกฝ่ายยินดีที่จะบินมาที่เมืองไทย ชายหนุ่มก็เลยตอบตกลงที่จะให้เขาเข้ามาพบวันนี้ชายคนนั้นเดินทางมาจากปักกิ่งเพื่อขอพอกับทิวา โดยนัดกันที่ห้องอาหารของโรงแรมแห่งหนึ่งเมคินและทิวามาถึงโรงแรมตรงเวลานัดพอดี แต่เขาคนนั้นนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“สวัสดีครับ คุณทิวา ผมชื่อจางหยวน” เขากล่าวทักทายด้วยภาษาไทยที่ชัดแจ๋ว“สวัสดีครับผมทิวา คุณคงรู้อยู่แล้วและนี่เมคินคนรักของผมครับ” ทิวาแนะนำตัวเองและคนรักให้กับชายแปลกหน้าด้วยสถานะที่ทั้งสองไม่เคยปิดบัง“ครับ เชิญนั่งก่อน ผมสั่งอาหารแล้ว เราทานไปด้วยคุยไปด้วยก็ได้”“ผมว่าคุยรีบคุยธุระของคุณดีกว่าครับ เราสองคนยังไม่หิว”“ผมอยากคุยกับคุณตามลำพังมากกว่า”“เสียใจครับ ผมคงให้คุ
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 54.อยู่เฉยๆ ก็พอ nc25+++
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย แต่เมคินและทิวาก็สามารถจับมือกันก้าวผ่านมาได้ เรื่องความสัมพันธ์ของตัวเขาและเลขายังมีคนพูดถึงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาก้าวก่ายทิวาเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้นเพราะที่บริษัทให้ทิวาถ่ายโฆษณาสินค้าอีกหลายตัว แต่เขาก็ยังคงทำตัวปกติ มีสินค้าหลายประเภทติดต่อเข้ามาให้เขาเป็นพรีเซนเตอร์ แต่ทิวาก็ปฏิเสธไปทั้งหมด เพราะคิดว่าไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัดและไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันที่บ้านโอภาสธนรัตน์เพราะเป็นวันเกิดของเมคิน คุณจีรญาจึงจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ให้กับลูกชายนอกจากคนในครอบครัวแล้ว ฉัตรภพและองศาก็มาร่วมงานด้วย เมคินสั่งทุกคนไม่ให้นำของขวัญมา ถ้าหากใครจะอยากจะมอบของขวัญให้ชายหนุ่มขอเป็นเงินสดเพราะตั้งใจว่าจะนำเงินเหล่านั้นไปบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอันเป็นบ้านอีกหลังของทิวาเลขาคู่ใจของเขาเจ้าของวันเกิดดูจะมีความสุขมากกว่าใครเพราะรอบตัวรายล้อมไปด้วยคนรัก ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกอยู่บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านจนกระทั่งถึงเวลาที่ทุกคนรอ ทิวาถือเค้กออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ทุกคนร่วมกันร้องเพลงอย่างพร้อมเพรียงพอเสียงเพลง Happy
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 53.ไม่ง่ายอย่างที่คิด
คุณราเมศและลูกสาวออกมาขอโทษเมคินสำหรับเรื่องที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิด พร้อมกับยอมรับว่าที่ทำไปเพราะหวังอยากให้ทั้งสองกลับมาคบกันอีกครั้ง ส่วนเรื่องลูกในท้องของรมิดานั้น หญิงสาวไม่ยอมบอกว่าเป็นลูกของใครแม้เจ้าตัวจะออกมายอมรับและขอโทษแล้ว แต่คนส่วนใหญ่กลับมองว่าสิ่งที่สองพ่อลูกพูดออกไปนั้นเพราะถูกทางเมคินกดดันให้พูดกระแสตีกลับมาที่เมคินอีกครั้ง เพราะทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนไปกดดันให้เธอออกมาขอโทษ เรื่องราวเลยไปกันใหญ่ บางคนถึงขั้นบอกจะแบนสินค้าทุกชนิดจากบริษัทเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ หุ้นของบริษัทดิ่งลงจนบอร์ดบริหารยื่นคำขาดให้เมคินจัดการเรื่องนี้ให้จบภายในสัปดาห์นี้ ถ้าไม่อย่างนั้นอาจจะต้องมีการเปลี่ยนตำแหน่งรองประธานบริษัทหลังเลิกงานวันนี้เมคินและทิวาเลยมาที่บ้านใหญ่เพื่อปรึกษากับทุกคนเรื่องข่าวที่เกิดขึ้นสีหน้าของทุกคนในห้องทำงานในบ้านโอภาสธนรัตน์ดูเคร่งเครียดกว่าทุกครั้งคุณเมฆาดูวิตกกังวลมากกว่าคนอื่นเพราะบริษัทนี้เขาเป็นคนเริ่มก่อตั้งจึงไม่อยากให้ตำแหน่งรองประธานตกไม่อยู่ในมือคนอื่น อีกอย่างที่ผ่านมาเมคินก็ทำงานได้เป็นอย่างดี“คนเราก็แปลกเรื่องจริงกลับไม่เชื่อกัน” คุณจีรญาเห็นใจลูกชา
ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง 52.ใจเย็นเกินไปไหม
การกลับมาทำงานหลังการหยุดยาวช่างเป็นอะไรที่โหดร้ายที่สุด ทิวาไม่เคยรู้สึกขี้เกียจอย่างนี้มาก่อนเลยสักครั้ง“พี่คิน ลางานต่อเลยได้ไหม”“เอาสิ พี่ลาด้วย”“ไม่คิดจะห้ามเลยเหรอครับ”“จะห้ามทำไมล่ะ ว่าแต่เป็นอะไรพี่ไม่เคยเห็นทิวเป็นแบบนี้มาก่อน”“ไม่รู้สิครับ ความรู้สึกมันไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่ มันเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง”“นี่เชื่อเรื่องโชคลางด้วยเหรอ”“เชื่อสิครับ”“คงไม่มีอะไรหรอก ถ้ามีปัญหาเรื่องงานเราก็ช่วยกันแก้ได้เหมือนทุกครั้ง”“นั่นสิครับ มีพี่อยู่ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา”แม้ปากจะบอกไปอย่างนั้นแต่ทิวาก็ยังไม่ค่อยสบายใจตลอดช่วงเช้างานทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา ทิวาเลยรู้สึกดีขึ้น บางทีเขาอาจจะคิดไปเองก็ได้แล้วมันก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ แต่เรื่องมันไม่ได้เกิดขึ้นกับเลขาอย่างเขาเพราะมันเกิดขึ้นกับบอสภาพข่าวในโซเชียลที่กำลังเป็นกระแสอยู่ตอนนี้คือข่าวว่าลูกสาวคนเดียวของคุณราเมศเข้าโรงพยาบาลกะทันหันโดยมีอาการตกเลือด แต่หมอช่วยไว้ได้ทัน เด็กในท้องเลยไม่ได้รับอันตรายทางนั้นยังให้สัมภาษณ์ว่า เธอตั้งครรภ์กับนักธุรกิจรายหนึ่ง แต่ถูกปฏิเสธ แถมยังบังคับให้เธอไปเอาเด็กออก พอเธอไม่ทำตามก็เลยให้แอบ
