152. หนี

ทอมก็จำเป็นต้องรีบออกไปก่อนที่เธอจะแผลงฤทธิ์ไปมากกว่านี้ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของเจ้านายของเขา ดังนั้นเขาจำเป็นต้องทนกับอารมณ์ร้ายๆของเธอ แต่ก็อย่างว่าแหละ ขนาดเจ้านายเขายังโดนเลยแล้วเขาจะไปเหลืออะไรล่ะ หลบได้เป็นหลบแล้วล่ะ

“ฉันไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย....ฉันขอโทษ...” อลิเซียพูดออกไปแล้วมองหน้าจอที่ยังคงมีข่าวอยู่ และมันก็มีคนเสียชีวิตเกือบสี่คนเลย เธอไม่คิดว่ามัซซิโม่จะกล้าทำแบบนี้

“เราต้องหาทางบอกลูก้าก่อนที่คนของมัซซิโม่จะหาโรงงานอื่นๆเจอ...เราจะให้มีคนมาตายเพราะเราอีกไม่ได้...” อลิเซียพูดออกไปแบบคิดได้ เพราะอย่างน้อยเธอก็ช่วยคนบริสุทธิ์ไม่ให้มาตายเพียงเพราะความงี่เง่าของมัซซิโม่

อลิเซียก็พยายามคิดหาทางว่าเธอจะหนีออกไปจากที่นี่ได้ยังไงในเมื่อลูกน้องของมัซซิโม่เฝ้าเธอไว้แบบนี้

เจ็ดชั่วโมงต่อมา ซิซิลี ประเทศอิตาลี

ด้านลูก้าหลังนั่งเครื่องบินมายาวนานกว่าสิบสี่ชั่วโมงก็เดินทางมาถึงซิซิลี แล้วเขาก็ไปดูโรงงานของเขาที่มอดไหม้จนไม่เหลืออะไรเลยก็รู้สึกโกรธมาก เพราะที่นี่เป็นโรงงานแห่งแรกที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่มันกลับถูกทำลายไปจนไม่เหลืออะไรเลย

และนักข่าวก็มารุมสัมภาษณ์ลูก้า