ขายครั้งที่ 22 - นิ้วนางข้างซ้าย NC-20

“ลืมตาได้แล้วครับ”

เสียงกระซิบเบา ๆ บอกให้อลิษาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น เธอใช้เวลาปรับโฟกัสหลายวินาทีกว่าจะมองเห็นชัด ภาพที่เห็นคือคุณหมออินทัชคนเดิม ต่างกันที่คนตัวสูงไม่ได้ยืนเหมือนในตอนแรก เขาคุกเข่าลงบนพื้นตรงหน้าเธอ ในมือมีแหวนวงเล็กที่ล้อมไปด้วยเพชรเม็ดงามส่องประกายระยิบระยับล้อแสงไฟ

“อะ อะไรคะเนี่ย”

คนถามหัวใจเต้นแรง เธอมึนงง สับสน ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ หมออินทัชก็มานั่งคุกเข่าแล้วยื่นแหวนให้เธอแบบนี้

หมายความว่ายังไง

“เราเป็นสามีภรรยากันมาซักพักแล้วนะครับ ทั้งทางนิตินัย และพฤตินัย แต่ผมกลับรู้สึกว่าเราขาดอะไรบางอย่างไป”

อินทัชจับมือนุ่มมากุม นิ้วหัวแม่มือนวดคลึงบริเวณนิ้วนางข้างซ้ายที่ว่างเปล่าเบา ๆ

“มันว่างเกินไป ลิษาไม่รู้สึกเหรอครับ”

“ตะ แต่ว่า.. ลิษา”

อลิษากลายเป็นคนติดอ่าง เธอเอาแต่ขยับปากอ้า ๆ หุบ ๆ เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็พูดไม่ออก

คุณหมอ.. ทำแบบนี้ไม่กลัวลิษาหัวใจวายเหรอคะ

“ลิษาครับ เรามาแต่งงานกันจริง ๆ ดีไหมครับ”

“อะ อะไรนะคะ”

“ผมคิดมาซักพักแล้วครับ ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบที่คนอื่นคิดว่าคุณยังโสดแล้วตามจีบคุณแบบนั้น”

“คุณหมอหมายถึง คุณไตรภพ?”

“ผมไม่สนใจจะจำชื่อเขาหรอกคร