เมื่อก่อนเธออาจจะรักเขาหมดใจ เข้าขั้นคลั่งไคล้เลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้ เธอรักตัวเองมากกว่า ทว่าเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าอีกส่วนของหัวใจก็ยังคงไม่ลืมเขา แต่ถ้าให้กลับไปคืนดี ไปอยู่ในสถานะเดิม ในตอนนี้...เธอคงไม่ไป
“มุก...” เหมือนมีความหวัง แต่ก็ราวกับสิ้นหวัง เพราะพ่อกวีคงไม่ยอมง่าย ๆ
“มุกอยากกลับบ้านแล้วค่ะ” ไข่มุกดึงมือกลับมา เธอขยับนั่งตัวตรงมองไปข้างหน้า
เธอยังรักเขา แต่เธอรักตัวเองมากกว่า แต่คนที่รักเธอมากกว่าที่เธอรักตัวเองคือคุณพ่อคุณแม่ ดังนั้น ถ้าเขาคิดจะขอโอกาสจากเธอ เขาก็ควรเริ่มที่การขอโอกาสจากคุณพ่อคุณแม่ของเธอ
“ได้ครับ พี่จะทำตามที่น้องมุกบอกทุกอย่าง พรุ่งนี้พี่จะเข้าไปคุยกับคุณพ่อของน้องมุกเอง”
“ดีค่ะ” ไข่มุกยิ้มอ่อนบาง
“แต่มีเรื่องหนึ่งที่พี่อยากขอน้องมุก เรื่องนี้คงไม่จำเป็นต้องขออนุญาตคุณพ่อของน้องมุกก่อนมั้งครับ”
“
“ผมคงตัดสินใจแทนคุณพ่อไม่ได้ว่า ควรอนุญาตหรือไม่ควรอนุญาต แต่ผมสามารถบอกได้ว่า ถ้าผมได้รับโอกาสจากคุณพ่ออีกครั้ง ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ผมจะไม่ทำให้น้องมุกเสียใจอีกเด็ดขาด จะดูแลทะนุถนอมน้องให้ดี ให้สมกับที่คุณพ่อมอบโอกาสให้” พ่อกวีฟังไปก็พรวนดินไปเรื่อย ๆ “แล้วถามเจ้าตัวเขาหรือยัง เขาว่ายังไง” “น้องมุกบอกผมว่า ถ้าคุณพ่ออนุญาตให้ผมจีบเธอได้ เธอก็จะยอมให้โอกาสผมสักครั้งครับ” “อือ…” คำว่าอือสั้น ๆ ของพ่อกวี ทำให้คนที่ทำใจดีสู้เสือเข้ามาขอจีบลูกเสือถึงในบ้านใจเต้นแรง เขาอยากคิดข้างตัวเองว่าท่านอนุญาตแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ใจสักเท่าไร “คุณพ่ออนุญาตให้ผมจีบน้องมุกได้แล้วใช่ไหมครับ” พ่อกวีถอนหายใจเฮือกใหญ่ ท่านกำเสียมในมือไว้แน่น เงยหน้าขึ้นมองอดีตลูกเขย “ก็เจ้าตัวเขาอนุญาตแล้วนี่ พ่อจะไปว่าอะไรได้ แต่บอกไว้ก่อนเลยน
พ่อกวีวางเสียมในมือลง ท่านยกมือขึ้นวางบนศีรษะเล็กของลูกสาว ถอนหายใจแรง ก่อนจะระบายยิ้มอบอุ่นอ่อนโยน รักสุดหัวใจ ห่วงใยสุดชีวิต แต่เพราะพ่อไม่สามารถอยู่กับลูกได้ตลอดไป และไม่อาจปกป้องลูกได้ตลอดเวลา พ่อกวีจึงไม่ตัดสินใจแทนลูก ท่านเปิดโอกาสให้ลูกเลือกทางเดินชีวิตด้วยตนเอง ระหว่างลูกสาวของท่านกับภากร เป็นการเริ่มต้นที่ไม่ดีนัก ต่างคนต่างมีข้อผิดพลาด มีข้อที่ต้องตำหนิติเตียน ทว่าเมื่อคนสองคนได้พูดคุยตกลงกันแล้ว แม้จะยังไม่ได้รับปากกันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะให้โอกาสกัน แต่เท่าที่ดู เท่าที่สังเกต ไข่มุกยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ให้ภากร พ่อกวีตัดสินใจให้โอกาสอดีตลูกเขยในตอนที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่ อย่างน้อยหากการกลับไปสานสัมพันธ์กันต่อในครั้งนี้ ไม่เป็นไปด้วยดี ท่านก็ยังสามารถยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือลูกได้ และอีกอย่าง บ้านก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ ถ้าเกิดภากรทำนิสัยไม่ดีกับลูกของท่านอีก ท่านจะตามทวงคืนทันที และจะไม่หยิ
“ก็ทำตัวดี ๆ เดี๋ยวน้องมุกเขาก็เห็นใจเองแหละ” “ที่ผมยังทำดีไม่พออีกหรือครับพี่” “ก็ดีแหละ แต่ช่วงที่ผ่านมา บังเอิญว่าเลวเยอะไปหน่อยไง” “พี่ดา !” ภากรงอแงกับพี่สาว ไม่ช่วยแล้วยังว่า ยังซ้ำเติมไม่หยุดหย่อน “น้องมุกเขาไม่มีใครหรอก แกเทียวรับ เทียวส่ง ตามเฝ้าอยู่อย่างนี้ สักวันน้องก็เห็นใจเองแหละ อดทนนะไอ้น้องชาย” ระหว่างพี่น้องนั่งคุยกันอยู่ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายจากโต๊ะมุมหนึ่งของร้าน ทั้งสองหันไปมองจึงเห็นว่า ลูกค้าโต๊ะนั้นลุกขึ้นยืน และกำลังชี้หน้าต่อว่าพนักงานเสิร์ฟซึ่งก็คือไข่มุก ภากรลุกขึ้นและพุ่งตัวไปยังโต๊ะนั้นทันที พี่ดารีบลุกตามไปติด ๆ ภากรรีบกันคนตัวเล็กมากอดไว้ข้างกาย แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “น้องมุกเกิดอะไรขึ้น” “มุกทำหม้อต้มยำหลุดมือค่ะ มันร้อน มุกขอโทษนะคะ” ไข่มุกหันไปขอโทษลูกค้าอีกครั้ง
16 ผูกพันห่วงใย “ทายาหรือยังครับ” ภากรถามทันที ที่ไข่มุกรับสายวิดีโอคอลจากเขา พอเห็นน้องสวมชุดนอนอยู่บนเตียง ภาพความนวลเนียนตรงนั้น ที่เขาจำได้ติดตาก็ผุดขึ้นมา แต่เขาก็รีบตัดมันออกจากความคิดไปก่อน เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดก็คือรอยแดงจากน้ำร้อนลวกบนตัวน้อง “ทาแล้วค่ะ” “ยังแสบอยู่หรือเปล่า” “ค่ะ แต่ทายา กินยาแล้ว พรุ่งนี้ก็น่าจะดีขึ้น” “ไม่ต้องไปทำงานที่ร้านพี่ดาอีกแล้วนะ” ไข่มุกหน้าเศร้า พยักหน้า “ไม่ไปแล้วค่ะ มุกนี่ซุ่มซ่ามจริง ๆ เลยนะคะ นอกจากจะทำให้ตัวเองเจ็บตัวแล้ว ยังทำให้พี่ดาถูกลูกค้าต่อว่าด้วย” “มันเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอก แล้วลูกค้าเขาก็เข้าใจ เขาไม่ได้ต่อว่าอะไรพี่ดาหรอกน่า อย่าไปคิดมาก ดูแลตัวเองให้ดี”
“ถ้าเป็นห่วงพี่ คราวหลังก็มาด้วยสิ มาให้พี่กอดนอน พี่จะได้อุ่น” ภากรที่พูดทีเล่นทีจริงแต่ถ้าได้จริงๆก็ดี ไข่มุกทำปากยื่นใส่โทรศัพท์ คนอย่างเขาน่ะหรือจะนอนอย่างเดียว มองตาก็รู้แล้วว่าเขาคิดจะทำมิดีมิร้ายเธอแน่นอน “เพิ่งตามจีบกันไม่กี่เดือน กล้าชวนไปนอนด้วยแล้วเหรอคะ มุกจะฟ้องคุณพ่อ” พอน้องบอกว่าจะฟ้องคุณพ่อ ภากรก็ยิ้มแหย “พี่พูดเล่นน่า นอนได้แล้วนะครับ แล้วก็อย่าลืมกอดหมอนพี่ด้วย เพราะพี่ก็จะกอดหมอนน้องมุกนอนเหมือนกัน” ภากรว่าพลางยื่นมือไปหยิบหมอนข้างใบโตที่มีรูปไข่มุกเต็มตัวพิมพ์อยู่บนหมอน ไหน ๆ ก็สั่งทำหมอนพิมพ์หน้าตัวเองให้น้องแล้ว เขาก็เลยถือโอกาสสั่งทำหมอนข้างพิมพ์รูปน้องแบบเต็มตัวมาด้วย เอาไว้กอดแก้หนาว กอดให้อุ่นใจ “พี่กร ! เรื่องอะไรมาเอารูปมุกไปสกรีนบนหมอนข้างแบบนั้นคะ” “ก็พี่อยากนอนกอดมุก ไม่ได้กอดตัวจริง กอดหมอนข้างก
ภากรสูดลมหายใจ แล้วระบายออกยืดยาว สะกดกลั้นอารมณ์เปลี่ยวที่กำลังลุกโชน เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น จูบหมอนข้างหนัก ๆ ไปสองที “มุกจ๋า…เมื่อไรจะใจอ่อนสักที พี่จะขาดใจตายอยู่แล้วนะ” ภากรรำพึงรำพันกับหมอนข้าง คร่ำครวญโหยหวน พยายามสะกดจิตสะกดใจให้อยู่กับร่องกับรอย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำในสิ่งที่น้องห้ามไม่ได้ คนห่างเมียได้แต่นึกขอโทษของโพยน้องในใจ น้องมุก…พี่ขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ ภากรไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งสัปดาห์ ระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน ต้องอยู่ห่างจากน้อง เขามีโอกาสได้โทรหาน้องเฉพาะช่วงหลังเลิกงาน เพราะงานมีปัญหา เขาจึงยุ่งทั้งวัน แล้วกว่าจะเลิกงานก็ดึกเต็มที บางครั้งเขาไม่ได้โทรหาเธอ เพราะเกรงว่าน้องจะนอนแล้ว กลัวว่าจะรบกวนเธอ แต่ทุกครั้งที่เขาเลิกงานดึกและไม่ได้โทรหาเธอ น้องมุกจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง มันทำให้คนที่ไปทำงานไกล ยิ้มได้และมีกำลังใจ มีแรงสู้กับงาน ยิ่งพอน้องบอกว่าตรงที่โดนน้ำร
ตอนเย็นจึงเป็นช่วงเวลาของเธอกับคุณแฟน…ใช่แล้วล่ะ เธอตกลงเป็นแฟนกับพี่กรแล้ว ขยับสถานะขึ้นมาอีกขั้น และดูเหมือนว่าพี่กรอยากจะเป็นมากกว่าแฟนแล้ว เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมกลับไปใช้ชีวิตกับเขาเหมือนเดิม เธอจึงขอเวลาเขาอีกนิด “ครับผม คุณมุกอยากกินอยากได้อะไร อยากไปไหน เชิญบัญชามาได้เลยครับ” คนที่มารอรับน้องที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่บ่ายสามบอกน้ำเสียงแข็งขัน “เอ…วันนี้กินอะไรดีน้า !” ไข่มุกเอียงคอเล็กน้อย ใช้นิ้วชี้เคาะข้างแก้ม ทำท่าครุ่นคิดจริงจัง ราวกับว่านี่คือปฏิบัติการที่สำคัญขั้นสุดยอด ภากรขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เพราะเธอยังไม่บอกว่าอยากกินอะไร เขาจึงขับรถไปเรื่อย ๆ “คิดออกหรือยังครับ” “ยังเลยค่ะ แล้วพี่กรล่ะคะ อยากกินอะไร” “อะไรก็ได้ครับ น้องมุกกินอะไร พี่ก็กินได้หมด” “งั้นถ้ามุกบอกว่า มุกอยากกินซีฟู้ดริมทะเลที่มีชายหาดสวย ๆ ล่ะคะ”
ไข่มุกหันไปมองคนขับรถของเธอ “พี่กรจอดทำไมคะ” “อยากอยู่กับมุกนาน ๆ ถ้าพากลับบ้านตอนนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องห่างกันแล้ว” “บ้านอยู่ติดกัน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากัน ไม่ได้ห่างกันสักหน่อย” ภากรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วขยับตัวเล็กน้อยหันไปหาน้อง โน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วย “กวนนะเรา” ภากรว่าพลางจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ ความมืดที่โอบล้อมรอบกายทำให้ทั้งคู่มองเห็นกันเพียงเลือนราง ทว่าไออุ่นจากมือใหญ่ที่เกาะกุมมือนุ่มไว้ ทำให้ไข่มุกอบอุ่นไปทั้งใจ “กวนแล้วรักไหมคะ” ไข่มุกขยับตัวหันไปหาคนที่ขยับเข้ามาใกล้เธอ “รักครับ” คำบอกรักตรง ๆ สั้น ๆ ทำให้คนฟังยิ้มหวาน “พี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดน้องมุกเลย” “แค่พี่กรตามใจมุก พามุกมากินของอร่อย ๆ ไกลถึงนี่ก็ถือว่าเป็นข
ไข่มุกจิกกำบ่ากว้างไว้แน่น เธอแยกแย้มตัวเองออกจนสุดเพื่อรองรับเขา เมื่อส่วนหัวสอดใส่เข้ามาในร่องรักอุ่นอ้าว ไข่มุกห่อปากครางเสียว เธอมองสบตาคู่คมที่ชะโงกอยู่เหนือกายเธอ ไข่มุกรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่โตที่ขับเคลื่อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ “พี่กรขา…” ไข่มุกบิดสายร่างกายใต้ร่างสูง เสียวซ่านทรมานต้องการให้เขาเติมเต็มเธอสุดทางเสียที “เข้ามาทั้งหมดเลยสิคะ มุกอยากได้พี่กร” พอน้องบอกอยากได้เขา ภากรก็ตอบสนองความต้องการของน้องทันที เขาเกร็งสะโพกแล้วขยับบั้นเอวสอดใส่ลำกายแกร่งสลักลึกแน่นกลางร่องรักสุดทาง “อ๊าย !” ไข่มุกหวีดร้องเสียงหลง กรีดเล็บไปบนบ่ากว้างและแผ่นหนังแน่นตึงของสามีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ซ่านเสียว ภากรขบกรามแน่นด้วยความเสียวไม่น้อยไปกว่าเมีย เธอคับแน่น อุ่นอ้าว ทั้งนุ่มลื่น และยังตอดรัดเขาหนุบหนับไปทั้งลำกาย เมื่อต่างคนต่างต้องการกันและกัน เมื่อ
“พี่กรอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” ไข่มุกบอกพลางถอยหลังหนีคนที่จ้องเธอเขม็ง หลังจากที่เขาปิดล็อกประตูห้องนอนแน่นหนาแล้ว “ดีครับ” ภากรบอกพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เขาสามารถทำตัวเองให้เปลือยล่อนจ้อนได้ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตาสองที ไข่มุกกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ หญิงสาวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “พะ…พี่กรอาบก่อนเลยนะคะ มุกจะรออาบทีหลัง” เห็นความแข็งขึงพร้อมพรักของเขาแล้วเธอก็ใจสั่น นอกจะทั้งใหญ่ทั้งยาวแล้ว มันยังตั้งตรงและผงกหัวหงึก ๆ สู้สายตาเธอด้วย ภากรส่ายหน้า เขาเดินเข้าหาน้องด้วยความมุ่งมั่น ไข่มุกถอยหลังหนีไปได้สามก้าวก็ถูกคนเปลือยรวบตัวไปกอดได้เต็มวงแขน “อาบพร้อมกัน จะได้เสร็จพร้อมกัน” ภากรบอกพลางลงมือปลดเปลื้องชุดให้น้อง ครู่เดียวไข่มุกก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกับเขา ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอกกว้าง ภากรพาน้องเข้าไปในห้องน้ำ วางเธอลงใต้ฝักบัว แล้วเ
คนที่เป็นต้นเหตุพาน้องไปกินข้าวไกลจนต้องกลับบ้านดึกยิ้มรับ นาทีนี้ใครจะว่าอะไรเขาไม่สน ขอแค่ได้น้องกลับไปอยู่ด้วยกัน เขายอมทุกอย่าง “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนแต่เช้า” พ่อวัตออกรับหน้าแทนลูกชาย เพราะกลัวว่าลูกจะลงไปชักดิ้นชักงอ ถ้าฝ่ายนี้ไม่พอใจและไม่ยกลูกสาวให้ “ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น สมัยหนุ่ม ๆ พวกเราก็ใจร้อนแบบนี้เหมือนกันแหละ” พ่อวัตพยักหน้ารับยิ้ม ๆ โล่งใจไปเปลาะหนึ่งที่พ่อกวีเข้าใจลูกชายของท่าน ผู้หลักผู้ใหญ่พูดคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ น้องมุกจึงลงมานั่งลงข้างแม่บุษรา เพราะเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน แม้ลูกชายกับลูกสาวของทั้งสองบ้านจะเลิกรากันไป แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านก็ยังพูดคุยกันตามปกติ ในระยะหลัง ๆ ที่ภากรกับไข่มุกกลับมาพูดคุยกัน อีกทั้งภากรยังคอยรับส่งน้องไปมหาวิทยาลัย รวมถึงทั้งสองคนยังเทียวไปเทียวมาบ้านของอีกฝ่ายเป็นประจำ พ่อกับแ
“พี่กร…” ไข่มุกเรียกเสียงขาดห้วง ความใหญ่โตและร้อนผ่าวที่บดขยี้กลางกลีบเนื้อกำลังจะทำให้เธอแตกซ่าน สองกายกอดรัดกันแนบแน่น ต่างคนต่างขยับบดเบียดเข้าหากัน เร่าร้อน หวามไหว เสียดเสียว ซาบซ่าน ในตอนที่พุ่งทะยานไปถึงปลายทางซ่านเสียว ต่างคนต่างผวากอดกันเต็มอ้อมแขน แล้วปลดปล่อยสายน้ำแห่งความสุขสมออกมารินรดกันและกัน ไข่มุกนั่งอิงแอบอยู่บนตักแกร่ง เธอเงยหน้ารับจูบหวามหวานครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับคนจูบไม่รู้จักอิ่มจักพอ “พี่กรขา เรากลับบ้านกันเถอะ” ไข่มุกกลัวว่าถ้าดึกมากไป พ่อกับแม่จะเป็นห่วง แม้เธอจะโทรบอกพวกท่านแล้วว่าพี่กรพามากินข้าว และจะกลับถึงบ้านดึกสักหน่อย แต่เธอก็ไม่อยากให้ดึกมากไป ภากรหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ ตัดใจจากเรือนกายหอมกรุ่น อุ้มน้องลงจากตัก วางเธอลงบนเบาะข้างกันตามเดิม เขาเช็ดทำความสะอาดและจัดการชุดของเธอให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยที่สุด แล้วจึงหันมาจัดการตัวเอง
จริง ๆ แล้ว ไข่มุกก็แค่อยากจะจูบขอบคุณเขาอย่างอ่อนหวานอ่อนโยน อยากทำอะไรที่มันหวานละมุนละไม แต่คนขาดของมานานกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ไข่มุกนั่งคร่อมตักคนตัวโต หัวเข่าสองข้างกดอยู่ข้างสะโพกแกร่ง และเพราะเธอยังสวมชุดนักศึกษาอยู่ กระโปรงทรงสอบสั้นเหนือเข่าจึงร่นขึ้นไปกองอยู่แถว ๆ บั้นท้ายอวบอัด เนื้อตัวด้านหน้าและอกอวบอิ่มทาบทับบนเรือนกายกำยำ ภากรจูบอย่างเรียกร้อง จูบอย่างโหยหา ดูดดื่มกับปากหวาน ๆ ที่เขาไม่ได้ลิ้มรสมานานหลายเดือน และพอได้จูบก็หยุดไม่ได้ ยิ่งเรือนกายเย้ายวนแนบสนิทกันขนาดนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลูบไล้ไปตามนิวเนื้อเนียนนุ่ม แต่พอเขาลูบตรงต้นขาขาวและกำลังจะวกไปหาต้นขาด้านใน คนที่คร่อมทับเขาอยู่ก็รีบจับข้อมือเขาไว้แน่น ไข่มุกถอนจูบ และหอบหายใจแรง เธอจ้องตาเขาในระยะประชิด “พี่กร…ไม่ได้นะคะ” “มุกจ๋า…พี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว ถ้ายังไม่เคยได้กิน ยังไม่รู้รส พี่ก
ไข่มุกหันไปมองคนขับรถของเธอ “พี่กรจอดทำไมคะ” “อยากอยู่กับมุกนาน ๆ ถ้าพากลับบ้านตอนนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องห่างกันแล้ว” “บ้านอยู่ติดกัน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากัน ไม่ได้ห่างกันสักหน่อย” ภากรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วขยับตัวเล็กน้อยหันไปหาน้อง โน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วย “กวนนะเรา” ภากรว่าพลางจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ ความมืดที่โอบล้อมรอบกายทำให้ทั้งคู่มองเห็นกันเพียงเลือนราง ทว่าไออุ่นจากมือใหญ่ที่เกาะกุมมือนุ่มไว้ ทำให้ไข่มุกอบอุ่นไปทั้งใจ “กวนแล้วรักไหมคะ” ไข่มุกขยับตัวหันไปหาคนที่ขยับเข้ามาใกล้เธอ “รักครับ” คำบอกรักตรง ๆ สั้น ๆ ทำให้คนฟังยิ้มหวาน “พี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดน้องมุกเลย” “แค่พี่กรตามใจมุก พามุกมากินของอร่อย ๆ ไกลถึงนี่ก็ถือว่าเป็นข
ตอนเย็นจึงเป็นช่วงเวลาของเธอกับคุณแฟน…ใช่แล้วล่ะ เธอตกลงเป็นแฟนกับพี่กรแล้ว ขยับสถานะขึ้นมาอีกขั้น และดูเหมือนว่าพี่กรอยากจะเป็นมากกว่าแฟนแล้ว เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมกลับไปใช้ชีวิตกับเขาเหมือนเดิม เธอจึงขอเวลาเขาอีกนิด “ครับผม คุณมุกอยากกินอยากได้อะไร อยากไปไหน เชิญบัญชามาได้เลยครับ” คนที่มารอรับน้องที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่บ่ายสามบอกน้ำเสียงแข็งขัน “เอ…วันนี้กินอะไรดีน้า !” ไข่มุกเอียงคอเล็กน้อย ใช้นิ้วชี้เคาะข้างแก้ม ทำท่าครุ่นคิดจริงจัง ราวกับว่านี่คือปฏิบัติการที่สำคัญขั้นสุดยอด ภากรขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เพราะเธอยังไม่บอกว่าอยากกินอะไร เขาจึงขับรถไปเรื่อย ๆ “คิดออกหรือยังครับ” “ยังเลยค่ะ แล้วพี่กรล่ะคะ อยากกินอะไร” “อะไรก็ได้ครับ น้องมุกกินอะไร พี่ก็กินได้หมด” “งั้นถ้ามุกบอกว่า มุกอยากกินซีฟู้ดริมทะเลที่มีชายหาดสวย ๆ ล่ะคะ”
ภากรสูดลมหายใจ แล้วระบายออกยืดยาว สะกดกลั้นอารมณ์เปลี่ยวที่กำลังลุกโชน เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น จูบหมอนข้างหนัก ๆ ไปสองที “มุกจ๋า…เมื่อไรจะใจอ่อนสักที พี่จะขาดใจตายอยู่แล้วนะ” ภากรรำพึงรำพันกับหมอนข้าง คร่ำครวญโหยหวน พยายามสะกดจิตสะกดใจให้อยู่กับร่องกับรอย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำในสิ่งที่น้องห้ามไม่ได้ คนห่างเมียได้แต่นึกขอโทษของโพยน้องในใจ น้องมุก…พี่ขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ ภากรไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งสัปดาห์ ระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน ต้องอยู่ห่างจากน้อง เขามีโอกาสได้โทรหาน้องเฉพาะช่วงหลังเลิกงาน เพราะงานมีปัญหา เขาจึงยุ่งทั้งวัน แล้วกว่าจะเลิกงานก็ดึกเต็มที บางครั้งเขาไม่ได้โทรหาเธอ เพราะเกรงว่าน้องจะนอนแล้ว กลัวว่าจะรบกวนเธอ แต่ทุกครั้งที่เขาเลิกงานดึกและไม่ได้โทรหาเธอ น้องมุกจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง มันทำให้คนที่ไปทำงานไกล ยิ้มได้และมีกำลังใจ มีแรงสู้กับงาน ยิ่งพอน้องบอกว่าตรงที่โดนน้ำร
“ถ้าเป็นห่วงพี่ คราวหลังก็มาด้วยสิ มาให้พี่กอดนอน พี่จะได้อุ่น” ภากรที่พูดทีเล่นทีจริงแต่ถ้าได้จริงๆก็ดี ไข่มุกทำปากยื่นใส่โทรศัพท์ คนอย่างเขาน่ะหรือจะนอนอย่างเดียว มองตาก็รู้แล้วว่าเขาคิดจะทำมิดีมิร้ายเธอแน่นอน “เพิ่งตามจีบกันไม่กี่เดือน กล้าชวนไปนอนด้วยแล้วเหรอคะ มุกจะฟ้องคุณพ่อ” พอน้องบอกว่าจะฟ้องคุณพ่อ ภากรก็ยิ้มแหย “พี่พูดเล่นน่า นอนได้แล้วนะครับ แล้วก็อย่าลืมกอดหมอนพี่ด้วย เพราะพี่ก็จะกอดหมอนน้องมุกนอนเหมือนกัน” ภากรว่าพลางยื่นมือไปหยิบหมอนข้างใบโตที่มีรูปไข่มุกเต็มตัวพิมพ์อยู่บนหมอน ไหน ๆ ก็สั่งทำหมอนพิมพ์หน้าตัวเองให้น้องแล้ว เขาก็เลยถือโอกาสสั่งทำหมอนข้างพิมพ์รูปน้องแบบเต็มตัวมาด้วย เอาไว้กอดแก้หนาว กอดให้อุ่นใจ “พี่กร ! เรื่องอะไรมาเอารูปมุกไปสกรีนบนหมอนข้างแบบนั้นคะ” “ก็พี่อยากนอนกอดมุก ไม่ได้กอดตัวจริง กอดหมอนข้างก