LOGINShare
น่าเอ็นดูนัก
Last Updated:
2025-02-12 12:20:0028
น่าเอ็นดูนัก
เสียงภายนอกเงียบไปชั่วขณะ หลินซีข่มใจกำมือจนแน่นรอฟังว่าหญิงสาวตรงหน้าจะตอบอย่างไร ใบหน้าจิ้มลิ้มของนางเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดหลังฟังเขาพูดจบ
แม้นางจะปฏิเสธก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่ไม่รู้ว่านางเองก็ไม่ได้มองเขาเป็นบุรุษผู้หนึ่ง ดีไม่ดีอาจมองเขาเป็นสตรีด้วยกันเสียด้วยซ้ำ แต่หากมิตรภาพต้องจบลงไปด้วยคงไม่ดีนัก คิดแล้วก็ไม่น่าบ้าบิ่นพูดออกไปเลย
ครู่เดียวหญิงสาวก็คลี่ยิ้มสดใสออกมา
“ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอย่างไร ขอบคุณความรู้สึกที่เจ้ามีให้แก่ข้า แต่สำหรับข้า เจ้าเป็นเพียงสหายที่ดีที่สุดเท่านั้นหลินซี เช่นเดียวกับพี่จืออวิ๋น” นางไม่อาจปล่อยให้เขามีความหวังใด ๆ ได้ ไม่เช่นนั้นเท่ากับเป็นการทำร้ายสหายรักถึงสองคน
เจ้าของใบหน้างดงามหล่อเหลาราวอิสตรีถอนหายใจหนัก ๆ อย่างโล่งอกก่อนจะยิ้มออกมา เขาเองก็ใช่คนวอแว หากนางไม่ชอบก็ย
Related chapters
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ข้าไม่ได้แกล้งท่าน
29ข้าไม่ได้แกล้งท่านทุกความรู้สึกเริ่มชัดเจนเขาเองก็จำต้องทำให้ชัดเจนเช่นกัน มู่หลินเฟิงจัดการเขียนจดหมายถึงสืออีหรานหวังจะสอบถาม พูดคุยเรื่องความรู้สึกของกันให้มากกว่านี้อย่างไรเสียนางก็เคยช่วยชีวิตเขาไว้ จะทำให้นางเจ็บปวดเพราะตนเองนานกว่านี้ไม่ได้ สืออีหรานเป็นสตรีเรียบร้อยเชื่อฟังคงไม่ยากเท่าใดนัก นั่นคือสิ่งที่นางแสดงให้มู่หลินเฟิงเห็นมาตลอด ไม่นานจดหมายก็ถูกส่งออกไปโดยจี้ชิงฟ้าเพิ่งเริ่มสว่างปิ่นโตไม้จากสกุลโจวก็มาส่งเสียแล้ว ทั้งที่เขาไม่ได้ขอร้อง หรือเอ่ยปากใด ๆ ทว่านางกลับทำมาส่งสองวันติดโดยไม่ได้บอกให้เขารับรู้แม้สักนิดก่อนนี้เขาเองทำใจร้ายกับนางไม่น้อย นอกจากไม่เชื่อฟังนาง ยังพูดจาใจร้ายกับนาง เขาทำผิดกับนางมากจริง ๆ“จะไปไหนแต่เช้าหรือเฟิงเอ๋อร์” ผู้เป็นมารดาถามขึ้น หลังเห็นบุตรชายเดินเข้ามาหาในห้องท่
Last Updated : 2025-02-13กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย พี่ไปครู่เดียวแล้วจะกลับมา
30พี่ไปครู่เดียวแล้วจะกลับมากว่าจานในครัวจะถูกล้างถึงครึ่งก็ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม กระทั่งข้าวขายจนหมดจานยังล้างไม่เสร็จ มือไม้บัณฑิตไหนเลยจะเคยจับต้องงานเช่นนี้ ท่าทางเขาเก้งก้างจนทนดูแทบไม่ได้แต่โจวเจียวเจียวก็ยังยืนดู กลั้นหัวเราะไม่ให้บุรุษที่นั่งล้างจานอยู่รับรู้ว่ากำลังถูกหัวเราะเยาะทั้งที่เขาจะเลิกล้างแล้วกลับไปก็ได้แต่ก็ไม่ทำ นางยืนมองอยู่นานจนมู่หลินเฟิงรู้สึกตัวแล้วหันมองทางเข้าห้องครัว หญิงสาวผู้หนึ่งยืนกอดอกใช้ไหล่พิงกรอบทางเข้า ใบหน้าเปื้อนยิ้ม นางคงมีความรู้สุขมากที่เห็นเขาลำบากเช่นนี้ แต่เอาเถิดถือว่าให้นางได้เอาคืน“มีความสุขดีหรือไม่”“ขอเพียงท่านทุกข์ ข้าย่อมสุขเป็นแน่” นางลอยหน้าพูดอย่างไม่กลัวฟ้ากลัวดิน ท่าทางยโสถือดีช่างน่าหมั่นไส้ยิ่งนักแต่ขณะเดียวกันก็น่าเอ็นดูไปด้วย
Last Updated : 2025-02-13กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ความรู้สึกชัดเจน
31ความรู้สึกชัดเจนหญิงสาวในอาภรณ์สีอ่อนบางราวปีกผีเสื้อ นางส่งรอยยิ้มอ่อนหวานมาให้ทันทีที่เขาปรากฏกายหน้าร้านค้าสกุลโจว แม้จะสงสัยแต่ก็ยังส่งยิ้มตอบกลับไป“อีหรานเจ้ามาได้อย่างไร” หญิงสาวกวาดตามองด้านหลังแต่ก็ไม่พบเงาผู้ใด นางจึงยอบกายเอ่ยทักเขาเสียงหวาน“ท่านพี่มู่ เดิมทีอีหรานตั้งใจมารอท่านที่เหลาอาหาร แต่พบจี้ชิงเดินมาทางนี้คิดว่าท่านพี่มู่คงอยู่ที่นี่ จึงได้ถือวิสาสะตามมา ท่านพี่มู่คงไม่คิดว่าอีหรานวุ่นวายใช่หรือไม่” ในเมื่อนางกล่าวออกมาอย่างรู้สึกผิดเช่นนี้ เขาจะกล่าวโทษนางได้อย่างไรกัน ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธพลางก้าวเท้าเดินไปด้านหน้า“เช่นนั้นเราไปกันเถอะ” เขาไม่ควรอยู่ที่นี่นาน หากว่านางออกมาคงไม่แคล้วเข้าใจผิดไปใหญ่ สืออีหรานพยักหน้ารับหมุนตัวหมายจะเดินไปเคียงข้าง เคราะห์ดีกระมังนางเหลือบเห็นโจวเจียวเจีย
Last Updated : 2025-02-14กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ผู้ใดเป็นคนผิด
32ผู้ใดเป็นคนผิดมู่หลินเฟิงมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที มารดาเขาเพิ่งดีขึ้นแท้ ๆ เหตุใดจึงถูกพิษได้ ร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปนั่งข้างเตียงมารดากุมมือนางเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง จากนั้นจึงหันไปกล่าวกับท่านหมอ“ท่านหมอรักษาได้หรือไม่”“เรียนคุณชายตามตรง หากไม่ทราบว่าเป็นพิษใดก็ยากจะแก้”“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีเล่าเจ้าคะท่านหมอ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน พลางมองใบหน้าซีดเซียวบนเตียงของอี้ฮูหยินด้วยความเป็นห่วง นางหันไปหาป้าจางแล้วถามเสียงเคร่งเครียด“เช่นนั้นวันนี้ท่านป้ากินสิ่งใดไปบ้าง ป้าจางท่านรู้หรือไม่” ป้าจางครุ่นคิดแล้วจึงเดินหายไปก่อนจะกลับมาพร้อมอาหารที่อี้ฮูหยินกิน“นี่เจ้าค่ะ วันนี้ฮูหยินกินเพียงข้าวต้มกับผัดผักบุ้งเท่านั้น” หญิงสาวครุ่นค
Last Updated : 2025-02-15กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ผิดก็ยอมรับเสีย
33ผิดก็ยอมรับเสียสาวใช้นางนั้นเร่งฝีเท้าไปในครัวยกเอาถาดอาหารออกมาด้วยความร้อนรน กลัวว่าจะถูกผู้ใดจับได้ว่าแท้จริงนางเป็นคนเปลี่ยนอาหารของอี้ฮูหยิน จากอาหารที่โจวเจียวเจียวทำเป็นของที่สืออีหรานให้มาเดิมทีนางคิดว่าสืออีหรานเพียงอยากเอาใจว่าที่แม่สามีเท่านั้นผู้ใดจะคิดว่ายามนี้กลายเป็นการเอาชีวิตกันเสียแล้ว หากคุณชายรู้ไม่รู้ว่านางจะถูกลงโทษอย่างไรบ้างถาดไม้ในมือนางสั่นระริก นางถือเข้ามาที่โถงของเรือนข้าง โจวเจียวเจียวเดินเข้าไปถือถาดอาหารไว้ในมือ ใช้ตะเกียบเขี่ยดูไม่เท่าใดก็วางลงแล้วกล่าวเสียงดัง“นี่ไม่ใช่อาหารที่ข้าทำ ข้าวต้มผักกาดขาวของข้าเคี่ยวจนข้าวแตกเมล็ดผักแทบจะเละเป็นเต้าหู้ นี่ยังเป็นชิ้นติดกันอยู่เลย ผัดผักบุ้งเองก็ไม่ต่างกัน อาหารทุกอย่างที่ข้าทำล้วนใช้ไฟแรงและผัดเป็นเวลานาน” นางพูดด้วยรอยยิ้ม เ
Last Updated : 2025-02-16กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ข้าไม่ได้อยากรู้
34ข้าไม่ได้อยากรู้บรรยากาศตกสู่ความเงียบงันอีกครา หญิงสาวดึงมือตนเองออกจากการเกาะกุม หันไปกล่าวกับเขาเสียงเข้ม“ในเมื่อเรื่องนี้กระจ่างแล้วข้าขอตัว พี่จืออวิ๋น หลินซีเราไปกันเถอะ” หญิงสาวยอบกายท่าทางจริงจังจนเขาไม่กล้าขัด ก่อนจะหันไปคล้องแขนซ้ายขวาเข้ากับแขนของหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีข้างกายแล้วจากไป“คุณหนูสือ นี่หมายความว่าอย่างไร” มู่หลินเฟิงเอ่ยเสียงลอดไรฟันอย่างข่มอารมณ์ ความรู้สึกปั่นป่วนในยามนี้ต่อให้มีสติหรือใจเย็นมากเพียงใดก็คงต้องฝืนอย่างสุดกำลัง เขาเองก็เช่นกันตลอดเวลาหลายปีมานี้เขาดีกับนางทุกอย่าง เริ่มต้นก็เพราะเหตุการณ์เมื่อเจ็ดปีก่อน...คืนหนึ่งในเทศกาลลอยโคมของเมืองเทียนเผิง มู่หลินเฟิงและโจวจี้หยวนเที่ยวเล่นอยู่ใกล้แม่น้ำ แต่จนแล้วจนรอดโจวจี้หยวนก็หาผู้เป็นน้องสาวไม่เจอทั้งที่บอกให้ยืนอยู่ใ
Last Updated : 2025-02-17กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ข้าจะเหลือสิ่งใด
35ข้าจะเหลือสิ่งใดเจ้าของร่างเพรียวสูงเดินเข้ามาด้วยท่าทางสงบนิ่ง เขาทำใจไว้แล้วว่าอย่างไรต้องโดนนางเอาคืนไม่น้อยเป็นแน่ หากเป็นเมื่อก่อนนางอาจหายโกรธในเร็ววันแต่ยามนี้เขาไม่กล้าหวัง“เจียวเจียว”“คุณชายมู่มีสิ่งใดให้เจียวเจียวรับใช้หรือเจ้าคะ” หญิงสาววางผักในมือลงตะกร้าไม้ไผ่สาน มองบุรุษที่เพิ่งนั่งลงบนม้าหินตัวข้าง ๆ หากเป็นเจียวเจียวคนก่อนคงไม่รีรอจะพูดคุยกับเขาแต่นั่นนางไม่ใช่ซ้ำยังไม่รู้จะพูดคุยสิ่งใดกับเขา น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาจึงติดไปทางหงุดหงิด มู่หลินเฟิงได้ฟังพลันสะอื้นในใจ ทว่าก็ยังทำใจดีเข้าสู้“เหตุใดไม่เรียกท่านพี่มู่เหมือนเดิมเล่า” เขาจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่นางเรียกเขาว่าท่านพี่มู่คือยามใด ไม่รู้นางโกรธเคืองเพียงใดแม้แต่ท่านพี่ก็ไม่เอ่ยเรียกเช่นเดิม
Last Updated : 2025-02-18กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย คนแซ่มู่นั่นมีใจให้เจ้า
36คนแซ่มู่นั่นมีใจให้เจ้าในโถงรับแขกเล็กของเรือนข้าง โจวเจียวเจียวนั่งลูบตั๋วเงินไปมา นี่ก็ใกล้ถึงช่วงนั้นของนิยายแล้วไม่รู้ว่าเงินที่รวบรวมพร้อมหลินซีและหว่านจืออวิ๋นเพียงพอหรือไม่เสียงเคาะประตูเรียกให้นางหลุดออกจากภวังค์ หันไปพบกับบุรุษที่งดงามจนนางนึกอิจฉาอยู่หลายครั้ง ร่างสูงสง่าใช้ไหล่ซ้ายพิงประตูใช้มือขวาเคาะประตู โปรยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์มาให้หญิงสาวยิ้มพลางส่ายหน้าด้วยความขบขัน“มาเมื่อใดเหตุใดไม่ให้เสียง”“ที่เคาะประตูเมื่อครู่ไม่ได้ให้เสียงหรืออย่างไรนายหญิง” ว่าจบก็เดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ไม้ขัดเงาตรงข้ามนาง ทั้งที่เป็นทหารแต่ท่าทีกลับเหมือนคุณชายเจ้าสำราญเสียอย่างนั้น“ไม่พูดมากแล้ว มาถึงนี้มีเรื่องใดใช่หรือไม่ ว่ามาเถอะ”“คนของท่านพ่
Last Updated : 2025-02-19
Latest chapter
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ตอนพิเศษ ฤกษ์ดี [จบ]
ฤกษ์ดีงานวิวาห์สองงานถูกจัดขึ้นพร้อมกัน เป็นเหตุให้เรื่องนี้ร่ำลือไปทั่วเมืองเทียนเผิง สองตระกูลขุนนางสำคัญวิวาห์บุตรสาวจากตระกูลคหบดีชื่อดัง งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่โรงเตี้ยมมีชื่อแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของตระกูลโจวอีกเช่นกันทั้งสองไม่ได้คิดจะแต่งวันเดียวกัน แต่ฤกษ์ดีวันนี้กลับมีเพียงห้าปีครั้ง หลินซีเองก็ไม่อยากรอ มู่หลินเฟิงก็ไม่อยากรอ ยิ่งมีบุตรปีนี้จะเกื้อหนุนครอบครัวเป็นอย่างมาก อีกทั้งสตรีทั้งสองยังกลัวจะไม่ได้ไปร่วมดื่มอวยพรให้อีกฝ่ายเมื่อเลือกไม่ได้จึงตกลงแต่งพร้อมกัน มู่หลินเฟิงและหลินซียังคงปะทะฝีปากกันบ่อย ๆ แต่ทุกครั้งก็ถูกว่าที่ภรรยาตำหนิจนหน้าบูดกันไปทุกทีหากงานจัดในบ้าน เจ้าสาวย่อมไม่มีหน้าที่มาต้อนรับ แต่งานวิวาห์นี้กลับจัดในโรงเตี้ยมใหญ่โต เจ้าสาวทั้งสองจึงสวมผ้าคลุมหน้าพูดคุยกับผู้มาร่วมยินดีด้วยได้ กระทั่งมีชายสูงศักดิ์ผู้หนึ่งเดินเข้ามาคารวะสุรากับโจวเจียวเจียว“
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ตอนพิเศษ อารมณ์ดี
ตอนพิเศษอารมณ์ดีหลังถูกสตรีในใจปฏิเสธชัดเจน หลินซีรู้สึกว่าตนเองต้องเสียใจมากเป็นแน่ ทว่าเรื่องราวไม่เป็นเช่นนั้น เขารู้สึกราวยกภูเขาออกจากอกเสียมากกว่า ร่างสูงโปร่งที่มีใบหน้างดงามราวอิสตรีเดินเอื่อยไปเรื่อย ๆ บนถนนเส้นหลักของตลาดฝั่งประจิมแม้จะมีใบหน้างดงามจนหาที่เปรียบได้ยากและเป็นที่ชื่นชอบของสตรีมากมาย แต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าก่อกวนเพราะตระกูลนักรบเช่นเขาไหนเลยจะรู้จักรักหยกถนอมบุปผาได้เฉิงเชียงที่เดินอยู่ด้านหลังขยับขึ้นมากระซิบชายหนุ่มแผ่วเบา“คุณชายนั่นแม่นางจืออวิ๋นขอรับ” หว่านจืออวิ๋นเป็นสตรีที่งดงามราวเทพธิดาไม่ต่างสืออีหราน ต่างกันเพียงนางไม่ใช่บุตรสาวตระกูลขุนนาง หากแต่เป็นบุตรสาวพ่อค้ายามนี้ไร้ซึ่งเงาของสืออีหราน นางจึงเป็นที่เลื่องลือมากยิ่งขึ้น มีบรรดาบุตรชายขุนนางหลายคนมาทำความรู้จัก บางคนต้อ
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย พิมดาว
47พิมดาวจวนตระกูลมู่เงียบเชียบราวกับจวนร้างแต่ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมาทำให้รู้ว่าแท้จริงที่นี่มิได้ร้างผู้คน สตรีวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเตียงสีหน้าเศร้าหมองไม่น้อย นางชี้หน้าผู้เป็นสามีต่อว่าเขาแต่ตนเองกับร่ำ ๆ จะร้องไห้บุตรชายนางไปทำงานต่างเมืองสองเดือนแล้ว แม้มีจดหมายแต่ราวกับไม่มี จดหมายนั้นหาใช่บุตรชายนางเขียน หากบุตรชายนางยังอยู่ดีเหตุใดจึงไม่เขียนจดหมายมาเอง“ท่านโกหกข้า ลูกข้าอยู่ที่ใด ฮือ...” อี้ฮูหยินกล่าวไปร่ำไห้ไป จดหมายสองฉบับที่ส่งมา ลายมือแทบไม่ต่างจากบุตรชายแต่นางที่เฝ้ามองบุตรชายเติบใหญ่ มีหรือไม่สามารถจำได้ลายมือบนจดหมายถูกปลอมแปลงขึ้น แล้วเหตุใดต้องปลอมหากไม่ใช่เพราะบุตรชายนาง...“ฮูหยินเจ้าใจเย็น ๆ เสียก่อน เฟิงเอ๋อร์ยังอยู่ดี”“อยู่ดีหร
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ขอเพียงท่านฟื้น
46ขอเพียงท่านฟื้นปลายวสันต์ลมโชยพัดผ่านกิ่งไม้ใบไม้เสียดสีกันฟังราวกับกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเขียวขจีให้ความสดชื่นไม่น้อย เพียงแต่ที่นี่คือเรือนข้างในคฤหาสน์หลังใหญ่สกุลโจว ร่างสูงโปร่งบนเตียงก็ยังคงหลับตาอยู่เช่นเดิมหญิงสาวใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมดำสนิทที่ถูกลมพัดของมู่หลินเฟิงออกจากใบหน้า“สองเดือนแล้วที่ท่านปล่อยให้ข้าพูดคุยเพียงลำพัง ยังไม่ทันได้หมั้นหมายก็ทิ้งให้ข้ากังวลเช้าเย็นเช่นนี้ คิดว่าข้ายังจะอยากแต่งกับท่านอีกหรือคุณชายมู่” บ่นไปก็เช็ดตัวเขาไป นางทำจนเคยชินไปเสียแล้ว ช่วงนี้อากาศเริ่มร้อนนางจึงเช็ดเนื้อเช็ดตัวของเขาทั้งเช้าและเย็นเดิมทีนางคิดว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาภายในหนึ่งเดือน เพราะก่อนนี้เขาตอบสนองนางด้วยการขยับนิ้ว แต่ก็เพียงแค่ครั้งเดียว ดูเหมือนอี้ฮูหยินเองก็เริ่มสงสัยแล้วเหมือนกันว่าบุตรชายไม่ได
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ข้ายังรออยู่
45ข้ายังรออยู่ตระกูลสือที่รุ่งเรืองในอดีต ยามนี้จบสิ้นแล้วทั้งตระกูล ประตูใหญ่จวนสือที่เคยรุ่งโรจน์บรรดาขุนนางน้อยใหญ่ตบเท้าเข้ามาทำความรู้จัก บัดนี้มีเพียงเศษใบไม้ปลิดปลิว เวิ้งว้างวังเวง ประตูปิดสนิทถูกแปะทับด้วยกระดาษสีแดงแผ่นยาวในตลาดมีประกาศความผิดติดไว้ให้ผู้คนรับรู้ ตระกูลสือกำเริบเสิบสาน ไม่เกรงกลัวกฎหมาย สตรีสกุลสือไร้คุณธรรมบงการลอบทำร้ายผู้อื่น ต้องโทษทั้งตระกูล ยึดทรัพย์ยึดจวน ริบคืนบรรดาศักดิ์ทั้งหมดสือจินเฉิงถูกโบยห้าสิบครั้ง เนรเทศไปชายแดน สืออีหรานถูกโบยสามสิบครั้งถูกกรีดใบหน้าด้านขวาว่าไร้คุณธรรม เกรงว่าชั่วชีวิตนี้นางคงไม่อาจผูกสมัครรักผู้ใดได้อีก ส่วนมารดาของนางถูกโบยยี่สิบครั้งฐานเป็นมารดาที่สั่งสอนบุตรสาวไร้คุณธรรมเมื่อได้ยินเรื่องนี้โจวเจียวเจียวไม่ได้มีท่าทางยินดียินร้ายใดต่อเรื่องที่ได้ย
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ท่านต้องฟื้น
44ท่านต้องฟื้นจวนแม่ทัพหลินมู่หลินเฟิงถูกพากลับมายังจวนตระกูลหลิน เพราะอยู่ใกล้ที่สุด อีกทั้งหมอของตระกูลหลินเชี่ยวชาญชำนาญบาดแผลเช่นนี้มากกว่า ร่างโชกเลือดถูกยกเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง สาวใช้สองสามคนช่วยท่านหมออยู่ภายใน ผ่านไปเกือบสองเค่อจึงยกเอาอ่างไม้ออกมา เปลี่ยนเป็นน้ำร้อนแล้วเข้าไปอีกโจวเจียวเจียวเดินวนไปวนมา ร้อนใจนักไม่รู้คนโง่ผู้นั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง มีดปักคาไว้ไม่รู้ถูกส่วนสำคัญบ้างหรือไม่เหตุใดคน ๆ นั้นจึงโง่เช่นนี้ การช่วยคนต้องช่วยโดยไม่ให้ตนเองเป็นอันตรายไปด้วย นี่อันใดกันทำตนเองบาดเจ็บคาบเกี่ยวชีวิต คิดแล้วยิ่งขุ่นเคืองเป็นถึงจอหงวนสิ้นคิดนักหญิงสาวทำได้เพียงต่อว่าเขาในใจ นางต่อว่าเขาจนลืมไปกระมังว่าตนเองก็ตายเพราะช่วยผู้อื่น“ท่านหมอ เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ” ร่างเล็กปรี่เข้าไปถาม
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย มีสิ่งใดจะสั่งเสีย
43มีสิ่งใดจะสั่งเสียทัศนวิสัยเบื้องหน้าช่างพร่าเลือนหลังฟื้นคืนสติโจวเจียวเจียวพยายามหรี่ตาลงเล็กน้อยมองลอดรูเล็กบนผนัง กลิ่นอับบนผนังบ่งบอกว่าที่นี่เก่ามากเพียงใด ด้านในไม่มีเงาผู้คนเช่นนั้นคนชุดดำคงอยู่ด้านนอก“นางฟื้นหรือยัง” เสียงทุ้มแว่วมาจากหลังประตู โจวเจียวเจียวแสร้งเอนกายลงนอนบนพื้นไม้ผุพังทำเหมือนตนเองยังไม่ฟื้นคืนสติ ครู่หนึ่งจึงได้ยินเสียงเปิดประตู ไม่รู้ว่าที่แท้คนเหล่านี้ต้องการสิ่งใดจากนางแต่คนเหล่านี้เป็นคนของสืออีหรานแน่นอน เพราะบนโลกนี้คนที่เกลียดนางมีเพียงสตรีแซ่สือ อีกทั้งก่อนหน้านางยังมาพูดจาข่มโอ้อวดว่าตนกำลังจะได้แต่งกับมู่หลินเฟิง ทว่าผ่านไปเพียงคืนเดียวก็หล่นจากความฝันเสียแล้ว“นางยังไม่ฟื้น”“ฟื้นไม่ฟื้นก็ช่าง รีบจัดการเสีย ยามนี
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย ถูกจับตัวไป
42ถูกจับตัวไปกระดาษใบแรกถูกเปิดอ่าน ในกระดาษมีเพียงประโยคเดียวเหมือนจดหมายตอบกลับอย่างไรอย่างนั้น อ่านจบแผ่นแรกก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทั้งที่ไม่ใช่ข้อความหวานซึ้งใดแท้ ๆ‘ข้าไม่คิดถึงท่าน’‘ข้าไม่คิดถึงท่าน’‘ข้าไม่คิดถึงท่าน’‘ข้าไม่คิดถึงท่าน’ จดหมายสี่ฉบับแรกเนื้อความเหมือนกัน ข้อความสั้น ๆ ไม่ลงชื่อแต่กลับเรียกรอยยิ้มของผู้อ่านได้เป็นอย่างดีหากนางไม่คิดถึงจริง ๆ จะอุตส่าห์เขียนจดหมายตอบกลับเขาทุกฉบับหรือ แม้นางจะบอกว่าไม่คิดถึงแต่ยามที่เขียนข้อความนี้ลงไป นางย่อมต้องนึกถึงคำถามเป็นแน่แต่จดหมายฉบับสุดท้ายกลับต่างออกไป ตัวหนังสือเล็กแต่เป็นระเบียบ สะอาดตา ไม่น่าเชื่อว่าเจียวเจียวที่เกลียดการเขียนอักษรจะเขียนได้ดีเช่นนี้ ตัวอักษรตรงหน้าไม
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย เช่นนั้นท่านก็กลับไป
41เช่นนั้นท่านก็กลับไปหน้าคฤหาสน์สกุลโจวร่างสูงสง่ายืนตระหง่านอยู่หน้าประตูใหญ่ หลังเฉากงกงประกาศพระราชโองการวันต่อมามู่หลินเฟิงจึงมาถึงจวนตั้งแต่เช้า เขาต้องการพูดคุยโจวเจียวเจียวเรื่องการสมรสนี้สิ่งที่ทำให้เขาเร่งซ่อมแซมบ้านเรือนจนเสร็จรวดเร็ว คือข่าวสารจากองค์ชายรอง ในจดหมายกล่าวเพียงประโยคเดียวก็ทำเขาร้อนรนนั่งไม่ติดเก้าอี้เสียแล้ว‘ข่าวว่าช่วงนี้ตระกูลหลินเตรียมขบวนสินสอด’ตระกูลหลินมีบุตรชายเพียงคนเดียวนั่นคือหลินซี ฉะนั้นการหมั้นหมายนี้ย่อมเป็นของหลินซี เพียงแต่ไม่รู้ว่าเจ้าสาวผู้นั้นเป็นใคร มู่หลินเฟิงคิดถึงภาพที่นางและหลินซีไล่ตีกันจึงคิดว่าอย่างไรก็คงเป็นเจียวเจียว จึงเร่งจัดการงานให้เสร็จแล้วรีบกลับมายังเมืองหลวงทว่าทุกสิ่งก็ยังเหนือความหมายของเขาอยู่ดี แม้จะดีใจที่ได้ประทานสมรสกั
