เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 54
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 55
ตอนนี้คลินตันเป็นบ้าไปแล้วเขาไม่ต้องการให้ชาร์ลีไอ้ขี้แพ้มาทำให้เขาอับอายต่อหน้าเพื่อน ๆเขากัดริมฝีปากและคว้าประทัดจากดักลาสแล้วโยนมันเข้าไปในรถของเขาจากนั้นในขณะที่เขาหยิบไฟแช็กขึ้นมาและจับปลายประทัด เขาก็ตะโกนว่า “ดูนี่ พวกนายทุกคน! ฉันไม่ใช่คนขี้แพ้! ฉันไม่ต้องการความเห็นอกเห็นใจจากชาร์ลี!”จากนั้นเขาก็จุดไฟ!ทันใดนั้นประทัดก็ถูกจุดขึ้นและระเบิดเป็นรอยร้าวในรถ!ในตอนแรกเปลวไฟกำลังลุกไหม้ภายในรถ แต่ไม่นานรถก็เต็มไปด้วยควันสีขาวหนาทึบ เสียงประทัดที่ระเบิดอย่างต่อเนื่องทำให้หัวใจของคลินตันเลือดออกด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ทำให้คนที่กำลังดูอยู่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากหลายคนหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อบันทึกภาพเหตุการณ์ประหลาด พวกเขาวางแผนที่จะโพสต์วิดีโอเหล่านี้ทางออนไลน์เพื่อแบ่งปันกับชาวเน็ตประทัดไฟยาว 3 เมตรระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและในไม่ช้าเบาะนั่งของ BMW 540 ก็ถูกระเบิด ที่นั่งที่เต็มไปด้วยฟองน้ำไวไฟจำนวนมาก ในไม่ช้าฟองน้ำเหล่านี้ก็ลุกเป็นไฟด้วยความกระตุ้นของประกายไฟจากประทัดไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นประทัดที่จุดในรถ นอกจากนี้ยังเต็มไปด้วยควันสีขาวและมองไม่เห็นว่าติดไฟ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 56
แขกหลายคนมอบของขวัญให้กับดักลาส ชาร์ลีเดินไปหาดักลาสและพูดว่า “ยินดีด้วยนะเพื่อน นี่เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเราเพื่อแสดงความยินดีกับพิธีเปิดของนาย”แคลร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ดักลาสขอแสดงความยินดีด้วยนะ ในการเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ของนาย ขอให้ธุรกิจของนายเจริญรุ่งเรืองในอีกหลายปีข้างหน้าเลยนะ!”"ขอบคุณมากเลย!" ดักลาสกล่าวอย่างรีบร้อน จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปที่หูของชาร์ลีและกระซิบพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างซุกซน “เฮ้ ฉันว่านายและแคลร์คนสวยของพวกเราดูสนิทกันกว่าคำร่ำลือที่ออกมาซะอีก! แล้วพวกนายจะวางแผนที่จะมีลูกเมื่อไหร่ล่ะ?”แคลร์เขินอายเมื่อได้ยินเสียงกระซิบ ชาร์ลีตอบว่า “พอเถอะน่า ถ้าท้องเมื่อไหร่นายจะเป็นคนแรกที่รู้เลย แล้วฉันก็คาดหวังของขวัญจากนายด้วยนะ!”"แน่นอน!" ดักลาสหัวเราะและพยักหน้า “ฉันจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับหลานฉันอยู่แล้ว!”ในขณะเดียวกันนี้ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่แต่งหน้าจัดจ้านเข้ามาหาดักลาสและถามว่า “ดักลาสพวกเขาเป็นใครคะ?”“นี่คือเพื่อนสมัยเรียนของฉัน ชาร์ลี! นี่คือแคลร์คนสวยในชั้นเรียนของเราและเป็นภรรยาของชาร์ลีด้วย”หลังจากแนะนำพวกเขา ดักร์ลาสแนะนำผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาว่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 57
ชาร์ลี แคลร์ และลอรีนนั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน คลินตันเข้าร่วมนั่งกับพวกเขาและนั่งข้างลอรีนเขาถามลอรีนด้วยรอยยิ้มกว้างทันทีที่เขานั่งลง “ลอรีน ฉันได้ยินมาว่าเธอมาที่โอลรัสฮิลล์เพื่อทำงานให้กับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป จริงเหรอ?”ลอรีนพยักหน้า “ใช่ ฉันเพิ่งเริ่มทำงานน่ะ”คลินตันยิ้มกว้างขึ้น “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ! พ่อของฉันเป็นรองผู้จัดการทั่วไปในเอ็มแกรนด์กรุ๊ป! ฉันจะขอให้เขาดูแลเธอในที่ทำงานนะ”หลายคนอุทานด้วยความประหลาดใจ “ว้าว คลินตัน พ่อของนายเป็นรองผู้จัดการทั่วไปของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ?”"ใช่แล้ว!" คลินตันพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ “เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเมื่อปีที่แล้วน่ะ”มีคนรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่ประจบ "เงินเดือนประจำปีของรองผู้จัดการทั่วไปต้องหลายสิบล้านบาทเลยใช่ไหม? โห เจ๋งมาก! ไม่น่าแปลกใจที่ครอบครัวของนายร่ำรวยมาก!”คลินตันหัวเราะและพูดว่า “นั่นเป็นเพียงแค่เงินเดือน พ่อของฉันมีอำนาจค่อนข้างมากและมีรายได้อื่น ๆ อีกหลายอย่างน่ะ พวกนายคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโครงการโรงแรมสุดหรูจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปใช่ไหม? ถ้าโครงการเสร็จเมื่อไหร่ พ่อของฉันจะสร้างรายได้อย่างน้อยร้อยสองร้อยล้านเลยล่ะ”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 58
ดักลาสไม่มีความตั้งใจที่จะทำแบบนี้ แต่ลิลี่มีอำนาจในการต่อรองการตัดสินใจของเขาและเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมเธออย่างไรก็ตามผู้เข้าร่วมประชุมไม่แปลกใจเลย เมื่อเธอประกาศว่าของขวัญแต่ละชิ้นมีมูลค่าเท่าไหร่ เพราะพวกเขาสามารถตัดสินได้ว่าเพื่อนเก่าร่วมชั้นของพวกเขาเจ๋งพอหรือไม่หลังจากเรียนจบ ท้ายที่สุดแล้วการเปรียบเทียบและความอิจฉานั้นก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์จากนั้นลิลี่ก็เริ่มประกาศ“ขอบคุณ แจ็ค บราวน์ สำหรับเงินหนึ่งหมื่นบาทค่ะ!”“ขอบคุณ เบลล่า วอลช์ สำหรับทองคำแท่งทั้งสองคู่!”“ขอบคุณ โอลา ริเวอร์ส สำหรับแจกันสวย ๆ !”“ขอบคุณ คลินตัน ทัคเกอร์ สำหรับหนึ่งแสนบาทของคุณ!”ของขวัญสองสามชิ้นแรกไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสิ่งของส่วนใหญ่มีมูลค่าประมาณหนึ่งหมื่นบาท ทันใดนั้นเมื่อพูดถึงคลินตัน ของขวัญที่เป็นเงินสดหนึ่งแสนบาทของเขาก็ส่งคลื่นช็อกไปทั่วร้านอาหารทันทีหนึ่งแสนบาทเป็นจำนวนเงินที่มากสำหรับพิธีเปิด!หลายคนมองไปที่คลินตันด้วยความประหลาดใจและยกย่องในความมีน้ำใจของเขาคลินตันวางมาดด้วยความสุภาพบนใบหน้าของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นสัญลักษณ์ของความชื่นชมในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของเขาได้อย่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 59
เมื่อทุกคนได้ยินว่าพ่อของลิลี่เป็นผู้ประเมินค่าโบราณวัตถุทางวัฒนธรรม พวกเขาก็จ้องชาร์ลีอย่างดูถูกและสมเพชในทันทีพวกเขาทั้งหมดมีความคิดเดียวกัน ชาร์ลีซวยแล้ว!ช่วงเวลาการแสดงของเขาถูกขัดจังหวะด้วยการปรากฏตัวของผู้เชี่ยวชาญ! มันเหมือนกับการตบหน้าเขาเองเลยนะนั่น!คงจะเป็นเรื่องน่าอับอายมากถ้าลอว์สัน เลวิสพ่อของลิลี่ลงมาชั้นล่าง!แคลร์รู้สึกอับอาย เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ชาร์ลีและกระซิบว่า “หลายคนกำลังจ้องดูคุณอยู่นะคะ จะดีกว่าไหมถ้าคุณไม่ดื้อรั้น เพราะนี่มันจะน่าอายมากเลยนะคะ!”ระหว่างทางมาที่นี่ชาร์ลีบอกเธอเกี่ยวกับภาพวาดที่เขาซื้อ แต่เขาบอกว่ามันไม่ต้องเสียเงินมากมาย อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเปลี่ยนทัศนคติและอ้างว่าราคาแพงมาก ปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเขาทำให้แคลร์สงสัยและงงเล็กน้อยโดยคิดว่าชาร์ลีอาจโกหกเพื่อชื่อเสียงของเขาเองตรงกันข้ามชาร์ลีไม่แยแส เขาโพล่งว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็ปล่อยให้ผู้เชี่ยวชาญจัดการแล้วกัน”จากนั้นเขากล่าวเสริมว่า “โอ้ ใช่แล้ว ทุกคนอย่าลืมสิ่งที่คลินตันพูดด้วย โอเคไหม? เขาดื้อมากจนอยากจะพนันกับฉันอีกครั้ง คราวนี้เขาจะไปกินโต๊ะน่ะ”คลินตันกัดฟันด้วยค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 60
“ใช่ค่ะ” ลิลี่ตอบ “พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ!”ในขณะที่เธอกำลังพูดแบบนี้ในใจของเธอก็กำลังคิดว่า 'ชาร์ลี คุณและดักลาสเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่คุณปัญญาอ่อนที่จะมอบของเน่า ๆ ไร้ค่าให้เขา ปล่อยให้พ่อของฉันเปิดเผยความจริงและทำให้คุณอับอายต่อหน้าทุกคนแล้วกันนะ!'อย่างไรก็ตามเหนือความคาดหมายของทุกคน ลอว์สันกล่าวพร้อมกับถอนหายใจอย่างขอบคุณ "จริง ๆ แล้วดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยนะ! เป็นเพื่อนที่ดีแค่ไหนกันถึงให้ของขวัญล้ำค่าแบบนี้ได้?”ทุกคนตกตะลึงกับคำพูดดังกล่าว!เขาหมายถึงอะไรโดยคำว่า 'ล้ำค่า'? เขาบอกว่าภาพวาดเหลือง ๆ นี่มีราคาแพงอย่างนั้นเหรอ?หัวของคลินตันเต็มไปด้วยความโกรธ เขาคิดอย่างโมโหและโกรธแค้นว่า 'ไอ้สารเลว! ฉันไปซื้อภาพวาดปลอม ๆ นี่ที่แอนทีคสตรีทแล้วฉี่ใส่ให้มันดูเก่าและเป็นสีเหลืองก็ได้วะ มันจะยังดูเป็นของจริงมากกว่าของไอ้เวรนี่อีก! ’ลอว์สันกระแอมในลำคอและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “นี่คือผลงานแท้ ๆ ของราเชล ไรช์ช จิตรกรจากยุคทองของดัตช์ แม้ว่าปัจจุบันเธอจะไม่โด่งดังเท่าไหร่ แต่เธอก็เป็นจิตรกรที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งที่เคยมีอยู่ในโลกและ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 61
ในตอนนี้เองคลินตันก็รู้สึกอยากตายไปซะตรงนั้นเลย!บัดซบ!นี่มันเกิดอะไรขึ้น!นี่เขาจะหยุดพักสักนิดเลยไม่ได้ใช่ไหม?เขาโดนชาร์ลีไอ้ขี้แพ้ทำให้อับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างไร?เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าภาพวาดจะกลายเป็นของจริงและมีมูลค่าถึงสองล้านบาท!เขาพูดออกไปแล้ว แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี? เขาต้องกินโต๊ะจริง ๆ ใช่ไหม?นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!เขาสามารถซื้อรถคันใหม่ได้หลังจากที่รถของเขาพินาศในเพลิงไหม้ แต่เขาจะกินโต๊ะได้อย่างไร?เขาจะตายจริง ๆ ถ้าเขาทำแบบนั้น!ฝูงชนล้อเขาว่า “เฮ้ คลินตัน นายพูดเองนะว่าจะกินโต๊ะถ้านายแพ้ คราวนี้นายอยากจะผิดสัญญาอีกไหม?”"ถูกตัอง! ทุกคนยังคงรอการแสดงประหลาดของนายอยู่นะเพื่อน!”มีคนตบลงบนโต๊ะอย่างแรง “เฮ้ ช่วยเริ่มการแสดงของนายสักทีสิ!”ใบหน้าของคลินตันทั้งเขียวทั้งแดงอย่างน่าเกลียด เขาโพล่งอย่างอับอาย “พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน พวกนายจำเป็นต้องซ้ำเติมฉันตอนที่ฉันล้มลงจริง ๆ เหรอ?”“เรา?” ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “นายเป็นคนเริ่มเองนะ แล้วพวกเขาก็แค่เรียกร้องให้นายทำตามสัญญา ทำไมนายถึงดูขมขื่นขนาดนั้นล่ะ?”คลินตันคอตก เขารู้ดีว่าคราวนี้เขาไม่สามารถรอดไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 62
ที่สำคัญกว่านั้นเขาต้องหาวิธีสร้างชื่อเสียงของตัวเองในหมู่อดีตเพื่อนร่วมวิทยาลัยอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นเขาจะอวดต่อหน้าเพื่อน ๆ ในอนาคตได้อย่างไรหลังจากถูกชาร์ลีทำให้อับอายถึงสองครั้งแบบนั้น?ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับวิธีการกู้คืนศักดิ์ศรีของเขา ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นที่ประตูทางเข้าของร้านอาหารอย่างกะทันหันเช่นกันเสียงดังดึงดูดความสนใจของทุกคนและพวกเขามองไปที่ประตูกลุ่มวัยรุ่นที่มีลักษณะมุ่งร้ายบุกเข้าไปในร้านอาหาร พวกเขามีรอยสักทั่วแขนขาและลำตัว พวกนั้นต่างถือไม้เบสบอล ท่อแป๊บ และอื่น ๆ ในมือ พวกเขาดูเหมือนไม่ได้มาที่นี่เพื่อทานอาหารเลยทุกคนต่างตกตะลึงอย่างมากเมื่อเห็นภาพที่น่ากลัว โดยเฉพาะดักลาสและลิลี่ ดวงตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความหวาดกลัวชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าเห็นได้ชัดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาก้าวไปข้างหน้าสแกนห้องโถงจากนั้นชี้ไปที่ดักลาสด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “บอสทำไมคุณไม่มาทักทายก่อนพิธีเปิดล่ะ? คุณมองไม่เห็นพวกเราเหรอ?”เหมือนเลือดไหลออกจากใบหน้าของลิลี่ เธอยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "พวกนาย… พวกนายต้องการอะไรจากเรา?”ก่อนการเปิดตัวลิลี่ได้ยินว่ามีนักเลงแอบซุ่มอยู่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
