บทที่ 536

ในเวลาเดียวกันนี้จัสมินถามขึ้นมาว่า “คุณปู่คะ ให้พวกเรานำของขวัญไปด้วยไหมคะ?”

นายท่านมัวร์ตอบว่า “มีคนให้หยกชิ้นหนึ่งกับปู่เมื่อสองสามปีก่อน มันส่งผลทำให้จิตใจสงบและให้ความสงบแก่เจ้าของ ปู่อยากให้หลานมอบมันให้โดนัลด์ และบอกเขาว่ามันเป็นของลูกชายของเขา แม้ว่ามันอาจจะมีผลเพียงเล็กน้อย แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย”

จัสมินพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ได้ค่ะคุณปู่ รับทราบค่ะ"

ทันใดนั้น นายท่านมัวร์ลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดว่า “จัสมิน มากับปู่หน่อย”

“ได้ค่ะคุณปู่” จัสมินลุกขึ้นยืนโดยไม่ลังเล และรีบตามคุณปู่เข้าไปในห้องทำงานของเขา

เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน นายท่านมัวร์นั่งลงบนเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีแล้วถามจัสมินว่า “จัสมิน ปู่อยากถามหลานว่า ช่วงนี้หลานมีความคืบหน้าอะไรกับคุณเวดบ้างไหม?”

จัสมินหน้าแดงทันทีที่ได้ยินคำพูดของปู่ของเธอ “คุณปู่ หนู… หนู… เอ่อ…”

นายท่านมัวร์ยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาที่กระวนกระวายใจของจัสมิน “หลานของปู่ ทำไมหลานถึงเขินอายได้ขนาดนี้? บอกมาเถอะว่าไปถึงไหนกันแล้ว!”

จัสมินเขินอายมากขณะที่เธอตอบว่า “คุณปู่คะ พูดตามตรง คุณเวดช่วงนี้งานยุ่งมาก แทบไม่มีโอกาสได้เจอกันเลยค่ะ…”

นายท่านมัวร์รู้สึก