เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 484
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 485
อิจิโร่ตกใจสุดขีดเมื่อได้ยินคำพูดของผู้ช่วย!พ่อของเขาตายแล้ว? เขาเสียชีวิตหลังจากกินยาวิเศษที่เขาส่งให้?นี่… เป็นไปได้อย่างไรกัน?เป็นไปได้ไหมที่ยาวิเศษเป็นยาพิษ?ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อิจิโร่ก็โกรธและตกใจมากจริง ๆ เขาหวังว่าเขาจะเผชิญหน้ากับชาร์ลีได้ด้วยตัวเอง!ชาร์ลีกล้าโกงครอบครัวเขาด้วยเงินแสนล้าน และวางยาพิษให้พ่อของเขาตาย? เขาไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ?อย่างไรก็ตาม อิจิโร่รู้ว่าเขาไม่มีทางเอาชนะชาร์ลีได้ แล้วการเผชิญหน้ากับเขาจะมีประโยชน์อะไร? พ่อของเขาตายไปแล้ว และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะฟื้นคืนชีพ อิจิโร่รู้ด้วยว่า คงเป็นไปไม่ได้ที่ชาร์ลีจะคืนเงินจำนวนหนึ่งแสนล้านบาทให้เขา...ในเวลานี้ ผู้ช่วยของอิจิโร่ก็รีบพูดว่า “คุณโคบายาชิ คุณควรหาที่ซ่อนในโอลรัสฮิลล์! อย่าให้ใครเห็นหน้าของคุณในตอนนี้ ผมเดาว่าคงมีสมาชิกแก๊งและนักฆ่าชาวญี่ปุ่นหลายคนที่จะไปตามล่าคุณที่โอลรัสฮิลล์และฆ่าคุณในวันพรุ่งนี้!”อิจิโร่อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก และรู้สึกกังวลมากขึ้นหลังจากฟังคำพูดของผู้ช่วยของเขานี่มันแย่มาก น้องชายของเขาเสนอรางวัลเงินสดมูลค่าห้าพันล้านเยนให้กับค่าหัวของเขาเองในเวล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 486
ในเวลานี้ อิจิโร่ก็พูดอย่างโกรธเคือง “พ่อของผมเสียชีวิตกะทันหันหลังจากกินยา คุณกล้าที่จะบอกว่าไม่ใช่เพราะยาจริง ๆ เหรอ?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะพูดว่า “นายเป็นคนขโมยยาไปเองไม่ใช่เหรอ? นายยังจำกระบวนการทั้งหมดของเรื่องนี้ได้ไหมล่ะ? ฟังให้ดีนะ นายเป็นคนขโมยยาตั้งแต่แรก! นายเข้าใจไหม? ฉันไม่ได้ให้ยากับนาย”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็พูดอีกครั้งว่า “นายเป็นคนขโมยยาพิษทั้งหมดด้วยตัวเอง และเป็นคนที่ให้คนไปส่งยาให้พ่อนาย หลังจากนั้น พ่อของนายก็เสียชีวิตหลังจากรับยาพิษที่นายส่งให้เขา ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำของนายเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน? ฉันเป็นคนขอให้นายขโมยยาพิษจากดร.ซิมมอนส์งั้นเหรอ?”อิจิโร่พูดไม่ออกเลยในเวลานี้ชาร์ลีพูดถูก ตั้งแต่แรกเริ่มเขาเป็นคนส่งคนไปขโมยยาจากแอนโธนี อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดจริง ๆ ว่ายาวิเศษที่เขาขโมยมาไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษรูปแบบหนึ่งแทน!แม้ว่าแอนโธนีและชาร์ลีจะร่วมมือกันเพื่อจัดการเขา แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะฟ้อง หรือตอบโต้กลับได้เลย แท้จริงแล้วเขาเป็นทั้งโจรทั้งขโมย ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากความรับผิดชอบและการกระทำของเขาเองดังนั้นอิจิโร่จึงมั่นใจว่า ไม่มีใค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 487
อิจิโร่ไม่รู้ว่าชาร์ลีกำลังวางแผนอะไรตอนที่เขาพาเขาเข้ามา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชาร์ลีกำลังวางแผนที่จะขายเขาให้น้องชายของเขาชาร์ลีไม่ได้เห็นใจอิจิโร่เลยสักนิด ตรงกันข้าม ชาร์ลีเกลียดอิจิโร่จากส่วนลึกของใจโชคดีที่เขาเฝ้าระวัง ไม่อย่างนั้นสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายมากหากยาวิเศษของแอนโธนีถูกอิจิโร่ขโมยไปแม้ว่าชาร์ลีจะไม่แน่ใจว่า คนญี่ปุ่นจะวิเคราะห์ใบสั่งยาของเขาเองได้หรือไม่ แต่เขาคิดว่ามันจะสร้างความโกลาหลอย่างแน่นอนหากพวกเขาสามารถหาใบสั่งยาของเขาได้สำเร็จดังนั้นในความเห็นของชาร์ลี คนญี่ปุ่นควรถูกลงโทษสำหรับการกระทำของตัวเอง!ไม่ว่าจะเป็นชายชุดดำหกคน มาซาโอะในโตเกียว หรืออิจิโร่ที่กำลังจะตาย ทุกคนก็ควรต้องโทษตัวเองสำหรับความตายเท่านั้น!ไอแซคขับรถพาชาร์ลีกลับบ้านก่อนรุ่งสางคราวนี้ไอแซคเข้าใจจุดแข็งของชาร์ลีใหม่เอี่ยมเดิมทีเขาคิดว่า ชาร์ลีเป็นเพียงนายน้อยติดดินที่อาศัยอยู่นอกตระกูลเวด ตอนนี้เขาพบแล้วว่า การสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตระกูลเวดอย่างไรก็ตาม ไอแซคไม่เคยคาดคิดว่า นายน้อยผู้ติดดินจะมีพละกำลังและพลังที่เหลือเชื่อเช่นนี้!ไม่เพียงแต่คนที่ร่ำรวย และ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 488
ชาร์ลีพยักหน้าสถานการณ์ของเคนเน็ธชัดเจนมากสำหรับเขา เขาได้ทำลายประสาทของเคนเน็ธโดยตรง กล่าวอีกนัยหนึ่ง เคนเน็ธจะไม่สามารถฟื้นความเป็นชายได้อีกในช่วงชีวิตนี้ แอนโธนีไม่ได้ให้ยาวิเศษแก่เขา แต่แม้ว่าแอนโธนีจะให้ยาแก่เขา มันก็จะไร้ประโยชน์หากเคนเน็ธยืนกรานที่จะกินยาอะไรโดยไม่ตั้งใจเพื่อพยายามฟื้นฟูความเป็นชาย ยานี้ก็จะไปสะสมในเส้นประสาทต่อไปเท่านั้น ซึ่งจะนำไปสู่เนื้อตายในเนื้อเยื่อในที่สุดดูเหมือนว่าตระกูลวีเวอร์กำลังประสบปัญหาอย่างหนักในครั้งนี้ เคนเน็ธไม่เพียงแต่เป็นคนที่รับมือได้ยากเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนชั่วร้ายอีกด้วย เขาจะไม่มีวันยอมแพ้จนกว่าเขาจะทำลายตระกูลวีเวอร์ให้สิ้นในเวลานี้ ไอแซคกล่าวว่า “นายน้อยรองของตระกูลเวบบ์ถูกคุมขังอยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวชคาสเซอร์พีค ว่ากันว่าเกิดโรคที่ประหลาดมาก เขาต้องกินอึทุก ๆ ชั่วโมง ถ้าไม่กิน เขาจะรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย พ่อและพี่ชายของเขาบินมาที่โอลรัสฮิลล์ในชั่วข้ามคืน พวกเขาพาผู้เชี่ยวชาญทางด้านจิตเวช และการแพทย์มาด้วย แต่ดูเหมือนว่าจะไร้ประโยชน์ทั้งนั้น ตอนนี้พวกเขาช่วยชีวิตเคียนได้ด้วยแค่ให้อึกับเขาทุก ๆ ชั่วโมง”ขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 489
แคลร์ตื่นนอนเวลาประมาณเจ็ดโมงเช้าทันทีที่ชาร์ลีได้ยินการเคลื่อนไหวบางอย่าง เขาก็รีบแสร้งทำเป็นหลับในขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อนหลังจากตื่นขึ้น แคลร์ยืดตัวขณะลุกจากเตียงอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอมองไปที่ชาร์ลีซึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้นในเวลานี้ แคลร์รู้สึกกังวลเล็กน้อยนับตั้งแต่ชาร์ลีแต่งงานกับเธอ และกลายเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสัน เขาก็นอนอยู่บนพื้นมานานกว่าสามปีแล้วเมื่อพวกเขาแต่งงานกันครั้งแรก แคลร์ไม่ได้สนใจชาร์ลีมากนัก และเธอก็ไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อเขาอย่างไรก็ตามหลังจากใช้เวลาร่วมกับเขามานานหลายปี แคลร์ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปลอดภัยเป็นพิเศษเมื่อได้อยู่เคียงข้างชาร์ลีบางครั้งแคลร์ถึงกับกลัวว่าจู่ ๆ ชาร์ลีจะจากเธอไปในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้มีอะไรเกิดขึ้นมากมายที่บ้าน และทำให้แคลร์มั่นใจยิ่งขึ้นว่าที่จริงแล้ว ชาร์ลีเป็นคนเดียวที่เธอสามารถพึ่งพาได้มากที่สุดในโลกนี้ นอกจากชาร์ลีแล้ว ญาติสนิทของเธอทุกคนช่างไม่น่าเชื่อถือเลยแน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องพูดถึงคุณย่าและญาติคนอื่น ๆ ของเธอด้วยซ้ำ พวกเขาไม่ได้ถือว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสำหรับแม่ของเธอเอง แคลร์ก็พูดไม่ออกเช
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 490
เมื่อเวลาเจ็ดโมงครึ่ง ชาร์ลีแกล้งทำเป็นว่าเขาเพิ่งตื่น อาบน้ำเสร็จก็ออกไปซื้อของก่อนกลับบ้านแคลร์รีบไปที่ทำงานหลังจากทานอาหารเช้า หลังจากนั้นเอเลนวางจานลงก่อนที่เธอจะลากสามีของเธอ จาค็อบ ออกไปดูคฤหาสน์ธอมป์สัน เฟิร์ส เธอเริ่มที่จะหมดความอดทนแล้วเนื่องจากการปรับปรุงที่คฤหาสน์ใช้เวลานานมากกว่าจะเสร็จจาค็อบไม่อยากไปสุด ๆ และพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ “คฤหาสน์มีหลายชั้น รวมกันได้มากกว่าหนึ่งพันตารางเมตร งานปรับปรุง และตกแต่งคฤหาสน์ต้องลำบากมากจริง ๆ อาจต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งปีในการปรับปรุงซ่อมแซม กังวลไปก็ไร้ประโยชน์น่า”เอเลนตอบอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่สน! ฉันอยู่ในบ้านเก่า ๆ นี้มานานพอแล้ว ถ้าการปรับปรุงไม่แล้วเสร็จในเดือนหน้า ฉันขอนอนในบ้านที่ยังไม่เสร็จดีกว่าอยู่ที่นานออกไปอีกหนึ่งนาที!”หลังจากนั้น เอเลนก็เร่งเร้าจาค็อบทันที “เลิกพล่ามได้แล้ว! ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขับรถพาฉันไปดูวิลล่า เร็วเข้าสิ! ไม่อย่างนั้นฉันจะกำจัดของเก่าที่คุณเอาเข้ามาในบ้านทั้งหมด!”จาค็อบไม่ได้ต้องการอะไรมากในชีวิตของเขา และสิ่งเดียวที่เขาสนใจจริง ๆ คือของเก่า แม้ว่าเขาจะถูกหลอกลวงอยู่เสมอ และแม้ว่าเขาจะใช้เงินเป็
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 491
ในเวลาเดียวกันนี้ เจฟฟรีย์และเลียมได้ถูกเจ้าหน้าที่ของคลินิกซีรีนเวิลด์หยุดพวกเขาไว้“ขอโทษนะครับ คุณนัดไว้หรือเปล่าครับ?”ชายคนนั้นถามขณะมองเจฟฟรีย์อย่างระมัดระวังเขาไม่เคยเห็นเจฟฟรีย์มาก่อน และยิ่งช่วงนี้มีคนมายุ่งวุ่นวายมากมายที่คลินิกซีรีนเวิลด์เพื่อตามหาแอนโธนีในช่วงสองวันที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่จึงไม่กล้าที่จะให้ใครเข้ามาง่าย ๆเจฟฟรีย์รีบตอบกลับว่า “สวัสดีน้องชาย ฉันชื่อเจฟฟรีย์ คุณชายของตระกูลวีเวอร์ ช่วยแจ้งให้หมออัจฉริยะดร.ซิมมอนส์ว่า ฉันยอมรับว่าฉันทำให้เขาไม่พอใจในงานมหกรรมการแพทย์แผนจีนเมื่อวันก่อน เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อขอโทษดร.ซิมมอนส์ และฉันหวังว่าเขาจะสามารถให้โอกาสฉันได้ขอโทษเขาด้วยตัวเอง”ชายหนุ่มตอบอย่างเย็นชาว่า “ดร.ซิมมอนส์บอกจะไม่เจอใครที่ไม่ได้นัดไว้ครับ! ดังนั้นช่วยกรุณาออกไปด้วยครับ!”“อย่างน้อยนายก็ควรพูดจาสุภาพกับฉันหน่อยนะ ยังไงฉันก็เป็นคุณชายของตระกูลวีเวอร์อยู่ดี ให้ฉันบอก…”“ขออภัย แต่พวกเราที่คลินิกซีรีนเวิลด์ ไม่มีใครรู้จักตระกูลวีเวอร์ ฉะนั้นกรุณาออกไปด้วยครับ ไม่อย่างนั้นผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องแจ้งตำรวจ!”ชายหนุ่มไม่ต้องการท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 492
หลังจากที่เขาพูดจบ แอนโธนีก็หันหลังกลับขณะที่เขาพร้อมที่จะไล่พวกนั้นออกไปเจฟฟรีย์ตื่นตระหนกและเริ่มอ้อนวอน “ผมเสียใจจริง ๆ กับสิ่งที่ผมทำลงไปนะครับ ดร. ซิมมอนส์ ผมรู้ว่ามันเป็นความผิดพลาดของผม มันเป็นความผิดของผม คุณจะตีหรือด่าผมก็ได้ ผมไม่มีปัญหาเลย ตอนนี้ตระกูลวีเวอร์ประสบวิกฤตครั้งใหญ่ คุณทนเห็นตระกูลวีเวอร์ถูกทำลายไปได้อย่างนั้นจริง ๆ เหรอครับ?”แอนโธนีตอบอย่างเย็นชาว่า “ขออภัยด้วยนะ แต่ฉันไม่ได้สนิทกับคุณเลย แล้วตระกูลของคุณก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน กรุณาออกไปเถอะ”ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของแอนโธนี เจฟฟรีย์ก็รีบคว้ากล่องผ้าจากเลียมก่อนจะมอบมันให้แอนโธนี และกล่าวด้วยความเคารพว่า “ดร. ซิมมอนส์ นี่เป็นเพียงสัญลักษณ์แทนน้ำใจของผม มันเป็นหยกเหอเถียนมูลค่ากว่าห้าสิบล้านบาท! ช่วยรับไว้ด้วยเถอะนะครับ!”แอนโธนีไม่ได้มองสิ่งที่เรียกว่าหยกเหอเถียน ก่อนจะพูดไปว่า “ไม่ต้องมาบอกหรอกว่ามันมีค่าห้าสิบล้าน ฉันจะไม่รับไว้ ถึงแม้ว่ามันจะมีค่าห้าร้อยล้าน หรือห้าพันล้านก็ตาม! เอามันกลับไปเถอะ แล้วก็ออกไปได้แล้ว! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”ในเวลานี้ เลียมที่นิ่งเงียบอยู่ตลอดเวลา ถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
