หลังจากนั้นเขาก็หยิบปืนพกสีดำออกมาจากเอวก่อนจะตรวจดู และพูดด้วยท่าทางเย็นชาว่า “เอาล่ะ หลังจากที่ชาร์ลีมาถึง พ่อจะยิงมันที่หัว! พ่อจะล้างแค้นให้ลูกทันที!”***แคลร์ไม่รู้อะไรเลยเธอรอแม่ของเธอที่ทางเข้าวิลล่าริมแม่น้ำ และในเวลาเดียวกันนี้เธอก็เห็นเอเลนวิ่งเหยาะ ๆ ออกมาหาเธอเอเลนรีบเปิดประตูเล็ก ๆ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “แคลร์! เข้ามาสิ!"แคลร์ยังโบกมือให้แม่ของเธอหลังจากนั้นแคลร์ก็อดไม่ได้ที่จะถามแม่ของเธอว่า “แม่คะ ทำไมหนูไม่ได้ยินเรื่องเพื่อนของแม่ที่อยู่วิลล่าริมแม่น้ำนี่มาก่อนเลยล่ะ?”วิลล่าริมแม่น้ำตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ และเป็นหนึ่งในชุมชนระดับไฮเอนด์ในโอลรัสฮิลล์ ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนร่ำรวยและมีอำนาจมาก และเห็นได้ชัดว่า พวกเขาอยู่เหนือกลุ่มเพื่อนธรรมดาของเอเลนเอเลนยิ้มกว้างก่อนที่เธอจะพูดว่า “พอดีเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของแม่น่ะ เขาเพิ่งซื้อวิลล่าที่นี่ และเขากำลังคิดที่จะรีโนเวทวิลล่าพอดี เขาบอกว่า เขามีงบประมาณแปดสิบล้านบาทสำหรับการปรับปรุงวิลล่า! นี่ลูกไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เหรอไง?”แคลร์ยิ้มก่อนที่เธอจะพูดว่า “แน่นอนว่าการปรับปรุงบ้านที่มีงบมากกว่าสิบล้าน
เอเลนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอไม่เพียงแต่ผลักลูกสาวของเธอตกลงไปในหลุมพรางเท่านั้น แต่เธอยังผลักตัวเองให้ลงไปด้วยเช่นกันเอเลนหวังเพียงว่า แคลร์จะสามารถปรับความเข้าใจผิดทั้งหมดที่เธอมีกับเจสันได้ และเธอก็หวังว่าแคลร์จะมีความประทับใจที่ดีต่อเจสันได้เช่นกันหากทุกอย่างดำเนินไปตามแผน ในที่สุดแคลร์ก็จะหย่ากับขยะที่ไร้ประโยชน์อย่างชาร์ลี และจากนั้นเธอก็จะแต่งงานกับเจสันแทนแคลร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญ และหงุดหงิดที่แม่ของเธอผลักเธอเข้าไปในวิลล่าเธอรู้ว่าแม่ของเธอเป็นคนบ้าวัตถุนิยมที่ไม่มีศีลธรรมเอาซะเลย แต่เธอคิดว่า เอเลนน่าจะมีขีดจำกัดมากกว่านี้อย่างไรก็ตาม เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า แม่ของเธอจะรวมหัวกับคนอื่นเพื่อหลอกลวงเธอ นี่ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังจริง ๆ !ในเวลาเดียวกันนี้ แคลร์หันกลับเพราะเธออยากจะออกจากวิลล่าทันที โดยไม่คาดคิด เจสันก็ปิดประตูก่อนที่จะล็อกมันตามหลังแคลร์จ้องไปที่เจสันด้วยสีหน้าเย็นชาขณะที่เธอพูดว่า “เจสัน แกรนท์ ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้!”“แคลร์ ไหน ๆ คุณก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมคุณต้องรีบออกไปด้วยล่ะ? คุณนั่งลงก่อน เราจะได้คุยกัน ดีไหม?”เจสันยืนอยู่ตรงหน้าแคลร์ในขณะที่เข
เจสันใฝ่ฝันที่จะได้ร่างกายของแคลร์มาโดยตลอดเพราะแคลร์ได้ชื่อว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในโอลรัสฮิลล์ ยิ่งไปกว่านั้นเธอสมควรได้รับตำแหน่งนี้จริง ๆ เธอเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดตอนนี้ผู้หญิงที่เกือบสมบูรณ์แบบคนนี้จะกลายเป็นของเขาในไม่ช้า นั่นทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก!เอเลนซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ แคลร์มองไปที่เจสันด้วยท่าทางไม่เชื่อเจสันบอกว่าเขาต้องการขอโทษแคลร์ก่อนที่จะสารภาพรักกับเธอไม่ใช่เหรอ?เกิดอะไรขึ้นตอนนี้?เอเลนรีบก้าวไปข้างหน้าก่อนที่เธอจะหยุดเขาแล้วพูดว่า “เจสัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เธอไม่ได้บอกน้าแบบนี้นี่!”"หุบปาก!" การแสดงออกบนใบหน้าของเจสันเปลี่ยนไปก่อนที่เขาจะเตะเอเลนล้มลงกับพื้นทันที หลังจากนั้นเขาก็เยาะเย้ยก่อนที่จะพูดว่า “คุณคิดว่า ฉันขอให้คุณโทรหาลูกสาวของคุณมาที่นี่ เพื่อสารภาพความรู้สึกกับเธอจริง ๆ เหรอ? มาเป็นลูกเขยของคุณเนี่ยนะ? คุณต้องฝันกลางวันไปแล้วแน่ ๆ !”หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “คุณคิดว่าคนหัวสูงและบ้าวัตถุนิยมอย่างคุณ มีค่าพอที่จะเป็นแม่ยายของฉันได้งั้นเหรอ? ให้ฉันบอกอะไรหน่อยแล้วกันนะ ฉันแค่อยากได้แคลร์ แล้วก็พอดีว่า ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหร
แคลร์รู้สึกหวาดกลัวกับการแสดงออกที่เลวร้ายบนใบหน้าของเจสันในตอนนี้เอเลนก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกันเอเลนรู้สึกเหมือนอยากจะตบตัวเองจริง ๆเธอบ้าวัตถุนิยมขนาดนี้ได้อย่างไร? ทำไมเธอต้องยืนกรานที่จะจับคู่เจสันกับลูกสาวของเธอ?ดีนัก เธอทำให้ลูกสาวของเธอ และตัวเธอเองตกอยู่ในปัญหา...หลังจากนั้นเอเลนก็มองไปที่แคลร์ก่อนที่เธอจะพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “แคลร์ แม่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แม่ขอโทษจริง ๆ ที่ลากลูกเข้ามาในเรื่องนี้…”แคลร์ถอนหายใจขณะที่เธอร้องไห้ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรเลยเจสันจ้องไปที่เอเลนก่อนที่เขาจะกัดฟัน และพูดว่า “ฉันไม่อยากทำแบบนี้กับคุณเลยจริง ๆ เดิมทีฉันต้องการให้หมอรักษาสามีของคุณเพื่อให้แคลร์รู้สึกขอบคุณฉัน ฉันก็คิดว่าในที่สุด เธอก็จะยอมคบกับฉัน ถ้าเธอรู้สึกขอบคุณฉันที่ช่วยพ่อของเธอ….”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เจสันก็ด่าออกมาดัง ๆ ว่า “ใครจะไปรู้ว่า ไอ้ขยะชาร์ลีจะมาขวางทางฉันซะได้ ไม่งั้นวันนั้นแคลร์คงเป็นผู้หญิงของฉันไปแล้ว! ที่คุณทำได้ก็คือ โทษตัวเองซะเถอะที่มีลูกเขยแบบนี้”เอเลนนั่งลง และกรีดร้องออกมาดัง ๆ “ฉันรู้แล้วว่าชาร์ลีคือตัวปัญหา! ฉันไม่คิดเลยจริง
"ว่าไง ชาร์ลี แกไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะเป็นคนที่โทรหาแกใช่ไหมล่ะ?”“เจสัน แกรนท์?” ชาร์ลีถามด้วยท่าทางเย็นชา “ทำไมโทรศัพท์ของแคลร์ถึงอยู่กับแก?”เจสันหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “เพราะตอนนี้เมียของแกอยู่ในมือฉันแล้ว! ตอนนี้ฉันพร้อมที่จะถอดเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดแล้ว เพราะฉันอยากจะสนุกกับร่างกายของเธอไงล่ะ!”หลังจากนั้นเจสันก็พูดอีกครั้งว่า “โอ้ ฉันได้ยินมาว่า แคลร์ยังบริสุทธิ์อยู่ใช่ไหมล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า! ชาร์ลี แกนี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ ! แกแต่งงานกับแคลร์มานานกว่าสามปีแล้ว ยังไม่ได้นอนกับเธออีกเหรอ? ไม่ห่วงนะ วันนี้ฉันจะทำลายความบริสุทธิ์ของเธอให้แกเอง! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ชาร์ลีโกรธมากในตอนนี้ เขาตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจสัน! ฉันเตือนแกนะ ถ้าแกกล้าทำร้ายภรรยาของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”“ไอ้เวรเอ๊ย!” เจสันกล่าวด้วยท่าทางเย็นชา “แกมีเวลายี่สิบนาที มาที่วิลล่าริมแม่น้ำ ถ้าแกมาไม่ทัน ฉันก็คงรับประกันให้ไม่ได้ว่าเมียของแกจะยังบริสุทธิ์อยู่รึเปล่านะ! เธออาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ในเวลานี้แคลร์ตะโกนออกมาดัง ๆ “ชาร์ลี! คุณอย่ามาที่นี่นะ! พวกเขามีปืน!”เจสันตบแคลร์ไปที่ใบหน้าแล้ว
เอเลนตกใจมากกับแผนร้ายของพ่อลูกคู่นี้!เธอตะโกนออกมา “พวกแกทั้งสองมันเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์! ฉันจะฆ่าพวกแก!”จัสตินตบหน้าเอเลน ขณะที่เขาตะโกนว่า “นังบ้า! ทำตัวให้น่ารักหน่อยสิ!”หลังจากนั้นเขาก็จับผมของเอเลนและลากเธอไปที่ห้องนอนด้านในเอเลนยังคงต่อต้าน และแคลร์ต้องการช่วยเธอ แต่เจสันไม่ให้โอกาสเธอทำเช่นนั้น เขาจับแขนเธอไว้แน่น และเธอก็ไม่สามารถขยับได้เลยจัสตินไม่คิดว่าเอเลนจะมีนิสัย และอารมณ์รุนแรงขนาดนี้! ดังนั้นเขาจึงตะโกนใส่เธออย่างโกรธเกรี้ยว "นังนี่! เธอไม่เชื่อเหรอว่าฉันจะยิงเธอทิ้ง?”ในตอนนี้จู่ ๆ เจสันก็พูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ชาร์ลีอาจจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ถ้าพ่อไม่เสร็จตามเวลาที่เขามาถึง ผมกลัวว่าผมจะจัดการกับเขาด้วยตัวเองไม่ได้”จัสตินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเตะเอเลนไปข้าง ๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า “เอาล่ะ งั้นฉันจะฆ่าลูกเขยของเธอก่อนที่ฉันจะจัดการกับเธอก็แล้วกัน!”เอเลนตัวสั่นด้วยความตกใจสุด ตอนนี้ชาร์ลีเป็นความหวังเดียวของเธอ โอกาสเดียวที่ลูกสาวของเธอ และตัวเธอเองจะมีชีวิตรอดก็คือ ถ้าชาร์ลีมีความสามารถพอที่จะพาพวกเธอออกจากวิลล่าหลังนี้ ถ้าชาร์ลีไม่มีความสามารถเช่นนั้นก
ชาร์ลีเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ? เขารู้จักดอน อัลเบิร์ตไม่ใช่เหรอ? เขาโยนเจสันออกไปนอกหน้าต่างไม่ใช่เหรอ?ตอนนี้เขากำลังจะเอาชีวิตชาร์ลี!หลังจากก้าวเข้ามาในบ้าน ชาร์ลีมองไปที่แคลร์ด้วยสีหน้าขอโทษ “แคลร์ ผมขอโทษที่มาช้านะ”แคลร์ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกประหลาดใจ มีความสุข กังวล หรือว่ากลัว เมื่อเห็นชาร์ลีเข้ามาในวิลล่าเพื่อช่วยเธอและแคลร์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปลอดภัยเมื่อเห็นชาร์ลียืนอยู่ตรงหน้าเธอทันใดนั้นแคลร์ก็ร้องว่า “สามี… สามี…”เอเลนที่ถูกเตะลงกับพื้น ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกตัวขณะที่เธอคลานไปจับต้นขาของชาร์ลีขณะที่เธอพูดว่า “ชาร์ลี ลูกเขยที่รัก ฉันดีใจที่แกมาช่วยแม่ตอนนี้! ถ้าแกมาช้ากว่านี้ฉันคงตายไปแล้ว!”เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอชี้นิ้วไปที่จัสติน และลูกชายของเขาก่อนที่เธอจะร้องว่า “นายรู้ไหมว่าเจสันคนนี้โกหกฉัน เขาบอกฉันว่าเขาอยากจะสารภาพรักกับแคลร์ และเขาก็ขอให้ฉันหลอกล่อให้แคลร์มาที่วิลล่านี่ แต่เขากลับต้องการใช้ประโยชน์จากแคลร์เท่านั้น และเขาก็มีความคิดอุบาทว์ ๆ กับฉันอีกด้วย! เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย บอกฉันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตถ้าเขาทำอะไรกับฉันจริง ๆ ?”ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่าง
“ไอ้เวรเอ๊ย!”เมื่อจัสตินเห็นว่าชาร์ลีไม่ได้จริงจังกับเขา เขาก็เยาะเย้ยก่อนที่เขาจะพูดว่า “แกนี่มันอวดดีจริง ๆ ! ก็ดี! ในเมื่อแกทำตัวแข็งกร้าวแบบนี้ วันนี้ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความเจ็บปวด! ฉันจะทำลายความเป็นลูกผู้ชายของแกซะ!”ในตอนนี้เจสันรีบพูดขึ้นว่า “พ่อครับ อย่าเพิ่งรีบทำแบบนั้นเลย! เพราะผมอยากถ่ายรูปตอนที่มันมีอะไรกับแม่ยายของมัน! เราทุบมือกับขาของมันดีกว่าไหม? แล้วเราค่อยจัดการกับมันทีหลัง!”“ก็ดี!” จัสตินแสยะยิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “งั้นเราทุบมือกับขาของมันก่อน แล้วเราค่อยไลฟ์สดหน้ามัน!”เอเลนและแคลร์หน้าซีดทันทีเพราะทั้งคู่ต่างตกใจมาก จัสตินชี้ปากกระบอกปืนไปที่ต้นขาของชาร์ลีในเวลานี้เขามองไปที่ชาร์ลีก่อนที่เขาจะหัวเราะเยาะ “นี่คือราคาที่แกต้องจ่ายสำหรับการยั่วโมโหลูกชายของฉัน!”หลังจากนั้นเขาก็พร้อมที่จะเหนี่ยวไกในเวลานี้ชาร์ลีได้ปลดปล่อยพลังงานทางจิตวิญญาณบางส่วนออกจากมือของเขาอย่างเงียบ ๆ ทำให้เอเลนและแคลร์สลบไปเมื่อจัสตินเห็นว่า ผู้หญิงสองคนนั้นสลบไปแล้วเขาก็ตกใจ และโพล่งออกมาว่า “เกิดอะไรขึ้น? พวกมันเป็นลมไปเหรอ?”“ก็ไม่แน่นะ” เจสันตอบว่า “ช่างน่าผิดหวัง! ผมอยากให้
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล