LOGINShare
บทที่ 293
Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 294
เจสันเดินผ่านฝูงชน ก่อนจะเดินไปหาการ์ดและพูดว่า “พี่ชาย ผมเป็นรองผู้จัดการทั่วไปของศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอสรัสฮิลล์ ตระกูลของผมเป็นเจ้าของศูนย์การประชุมและศูนย์นิทรรศการนี้ คุณช่วยให้ผมก้าวเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อชื่นชมรถสองคันนี้ในระยะที่ใกล้ขึ้นได้ไหมครับ?”“ไม่ได้ครับ!” การ์ดคนหนึ่งที่เพิ่งเกษียณจากกองทัพตอบอย่างหนักแน่น “เจ้านายของเราได้กำชับพวกเราว่า อย่าให้ใครเข้าใกล้รถได้ เฉพาะเจ้าของรถเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้รถได้ครับ!”ในตอนนี้ เจสันโกรธและหงุดหงิดมากเวรเอ๊ย! เขาไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสรถเลยนี่เป็นเรื่องน่าอายอย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้นห้องโถงจัดแสดงสินค้านี้เป็นของตระกูลเขา!ถ้าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสรถทั้งสองคันจริง ๆ นั่นก็หมายความว่า เขาเหมือนกับชาร์ลีทุกประการน่ะสิ?ไม่! เจสันไม่สามารถเสียหน้าให้กับชาร์ลีได้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากและตอนนี้ เจสันกำลังพยายามระงับความหงุดหงิดนี้อยู่ ก่อนที่เขาจะพูดกับการ์ดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “พี่ครับ ผมเป็นคนชอบรถเหมือนกันและเป็นเจ้าของห้องโถงจัดแสดงสินค้านี้ แค่ให้ผมก้าวเข้าไปดูรถอย่างใกล้ชิดสักครู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 295
ในเวลานี้ผู้จัดการในชุดสูทรีบเดินเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงเอะอะวุ่นวายมีกลุ่มบอดี้การ์ดที่แข็งแรงและบึกบึนเดินตามหลังเขามาอย่างใกล้ชิด“เกิดอะไรขึ้นครับ? ใครเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายนี้?”เมื่อเจสันเห็นผู้จัดการก็ถามออกไปอย่างหยิ่งผยองว่า “คุณเป็นคนรับผิดชอบงานนี้เองเหรอ?”“ใช่ครับ” ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนที่จะพูดต่อว่า “ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายบริหารของการจัดแสดงรถยนต์นี้ ผมชื่อ ลุค มาร์แชลครับ คุณคือ?”เจสันตะคอกออกไป ก่อนจะพูดว่า “ผมคือ เจสัน แกรนท์ เจ้าของศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัสฮิลล์นี้ไงล่ะ!”ลุคพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตอบไปว่า “คุณแกรนท์นี่เอง เกิดอะไรขึ้นครับ?”เจสันพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “ลูกน้องของคุณไร้ความสามารถจริง ๆ ! ผมต้องการขึ้นไปที่แท่นนั้นเพื่อที่จะได้เข้าไปดูรถยนต์อย่างใกล้ชิด แต่เขากลับปฏิเสธ คุณว่านี่มันหมายความว่ายังไง? นี่คุณกำลังดูถูกผมอย่างนั้นเหรอ?”ลุคยิ้มก่อนจะตอบกลับไปว่า “ขอโทษครับ คุณแกรนท์ แต่รถสองคันนี้ลูกค้าซื้อไปแล้ว เรารอเพียงลูกค้ามารับรถเท่านั้น เนื่องจากรถสองคันนี้หายากและมีราคาแพง เราจึงไม่สามารถอนุญาตให้ใครสัมผัสรถได้หาก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 296
คุณควินตัน "คุณแกรนท์จากศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัสฮิลล์ เขายืนกรานที่จะจับ Aston Martin ONE-77 ตอนนี้มีการทะเลาะกันเกิดขึ้น ตอนนี้ผมควรทำอย่างไรดีครับ?”เกรแฮมตกใจมากและเขาก็โพล่งออกมาในทันทีว่า “ฉันซื้อรถคันนั้นให้คุณเวด! ฉันไม่สนใจหรอกว่าใครจะอยากจับรถ นอกจากคุณเวดแล้ว ห้ามใครแตะต้องรถเด็ดขาด! ถ้าใครพยายามจะแตะต้องรถ ฉันอยากให้การ์ดหักมือมันทันที!”ลุครีบตอบไปว่า “คุณควินตัน ศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัสฮิลล์นี้เป็นของตระกูลแกรนท์ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอครับ ถ้าเราทำแบบนั้น?”“แล้วยังไง?! ใครสนใจตระกูลแกรนท์!” เกรแฮมตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างแรงและพูดต่อไปว่า “ตระกูลแกรนท์ไม่มีความสำคัญอะไรสำหรับฉัน! ตอนนี้ฉันกำลังสั่งนาย ถ้าไอ้เด็กที่มีนามสกุลแกรนท์นั่น กล้าที่จะวางนิ้วบนรถที่ฉันซื้อ ฉันอยากให้นายออกไปจากโอลรัสฮิลล์ทันที นายควรสวดภาวนาด้วยว่าอย่าให้ฉันได้เจอนายอีก!”เมื่อวานนี้เกรแฮมเพิ่งได้รับยาวิเศษสองเม็ดจากชาร์ลีและตื่นเต้นมาก จนไม่สามารถหลับได้เลยตลอดทั้งคืน ตอนนี้มีใครบางคนพยายามจะสัมผัสรถที่เขาซื้อให้คุณเวดจริง ๆ เหรอ?ตระกูลแกรนท์ไม่สามารถเทียบกับตร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 297
เจสันตกใจมาก แต่ในเวลานี้เขาก็อารมณ์เสียและโกรธมากเช่นกันเขาถูกทุบตีในศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าที่เขาเป็นเจ้าของ และเขายังต้องคุกเข่าขอโทษคนที่ทุบตีเขาด้วยซ้ำ ที่สำคัญที่สุดคือเขาถูกทุบตีและถูกทำให้อับอายต่อหน้าแคลร์ นี่เป็นความอัปยศอดสูครั้งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต!อย่างไรก็ตาม เจสันรู้ดีว่าเขาไม่สามารถยั่วยุตระกูลควินตันได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ด่าชาร์ลีในใจเขารู้สึกว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงเพราะชาร์ลีเป็นคนท้าให้เขาจับรถ ทำให้เขาต้องถูกทุบตีและอับอายต่อหน้าแคลร์ เขาต้องแก้แค้นชาร์ลีอย่างแน่นอน! เขาต้องทำให้ชาร์ลีชดใช้ในสิ่งที่ทำวันนี้!ในเวลานี้ลุครีบสั่งการ์ดว่า “โอเค หยุดทุบตีเขาได้แล้ว”การ์ดหยุดทุบตีเขาทันที การ์ดที่ทำงานในศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าได้ถูกทุบตีอย่างรุนแรงและพวกเขาทั้งหมดนอนกองอยู่บนพื้นชาร์ลีจ้องไปที่เจสันซึ่งนั่งอยู่บนพื้น เขายิ้มก่อนที่เขาพูดว่า “คุณแกรนท์ ดูเหมือนว่าคุณไม่มีทางจับรถสองคันนี้ได้เลยจริง ๆ นะครับ!”ตอนนี้เจสันเกลียดชาร์ลีแทบตาย ในเวลานี้เขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถยั่วยุชาร์ลีต่อได้ เจสันจ้องมองไปที่ชาร์ลีขณะที่เขาส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 298
เจสันหัวเราะดังขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี “ชาร์ลี แกเสพติดการโกหกอยู่หรือเปล่า? แกรู้ที่อยู่หรือสถานะของตัวเองบ้างไหม? แกคิดว่าแกมีคุณสมบัติที่จะนั่งรถคันนี้จริง ๆ เหรอ?”เจสสิก้ายังพูดต่ออย่างเหยียดหยามว่า “แคลร์ ฉันรู้สึกผิดหวังจริง ๆ ที่เธอได้แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ที่ชอบโอ้อวดแบบนี้”ในเวลานี้แคลร์รู้สึกหมดหนทางและทำได้เพียงจ้องมองไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าผิดหวังทำไมผู้ชายคนนี้ถึงไม่คิดอะไรจริงจังบ้างนะ? แม้ในสถานการณ์แบบนี้ เขายังไม่เข้าใจว่าผลของการกระทำจะส่งผลต่อเขาอย่างไร?ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะอธิบายตัวเอง ดังนั้นเขาจึงหยิบกุญแจอัจฉริยะสองอันออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก่อนที่จะโบกมือให้ลุคซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบงานแสดงรถยนต์นี้ หลังจากนั้นเขาก็ถามเบา ๆ ว่า “คุณเคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อนไหมครับ?”ลุคตกใจเมื่อเห็นกุญอัจฉริยะในมือของชาร์ลีหลังจากนั้นจู่ ๆ เขาก็นึกถึงสิ่งที่เกรแฮมบอกเขาทางโทรศัพท์ได้โอ้พระเจ้า!ชายหนุ่มคนนี้คือคุณเวด?!ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นพวกเขาต่างเรียกผู้นี้ว่า ชาร์ลี เวด!ดังนั้นลุคจึงรีบก้มหัวลงพร้อมกับพูดอย่างนอบน้อมว่า “สวัสดีครับคุณเวด! ผมขอโทษที่ผมไม่ได
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 299
ทุกคนในที่นี้ต่างตกใจเมื่อชาร์ลีสามารถปลดล็อก Aston Martin ONE-77 ด้วยกุญแจอัจฉริยะนี้ได้พวกเขาได้ แต่ร้องอุทานในใจ: Aston Martin ONE-77 เป็นของชาร์ลี!เจสันก็ตกตะลึงเช่นกันในเวลานี้ เกิดอะไรขึ้น?!ชาร์ลีไม่ใช่แค่ลูกเขยที่ยากจนเหรอ?เขาจะซื้อรถราคาแพงขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?!เจสสิก้าก็อึ้งเช่นกัน “นี่… มันไม่น่าเชื่อ ผู้ชายคนนี้จะมีเงินซื้อ Aston Martin ONE-77 ได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นคนยากจนและไร้ประโยชน์เท่านั้น?”จากนั้นชาร์ลีก็พาแคลร์ไปที่ที่นั่งผู้โดยสารก่อนจะยิ้มและพูดว่า “ภรรยาที่รัก ทำไมคุณไม่ขึ้นรถล่ะ ผมจะพาคุณไปขับรถเล่นสักรอบ!”แคลร์มองไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าสับสน ขณะที่เธอถามไปว่า “ชาร์ลี รถคันนี้เป็นของคุณจริง ๆ เหรอคะ?”ชาร์ลีพยักหน้า “แน่นอน กุญแจอยู่ในมือของผมแล้วนี่ไง ทำไมผมต้องโกหกคุณด้วยล่ะ?”หลังจากพูดเช่นนั้น ชาร์ลีก็กระซิบที่ข้างหูของเธออย่างรวดเร็วว่า “ที่รักครับ ผมพูดตามตรงเลยนะ เกรแฮมให้ผมยืมรถคันนี้สักพักเพื่อให้ผมได้มีประสบการณ์ในการขับรถแบบนี้ ผมจงใจแกล้งทำเป็นว่ารถคันนี้เป็นของผม เพราะก่อนหน้านี้เจสันยั่วโมโหผมก่อน! อย่าบอกเรื่องผมต่อหน้าเขาล่ะ!”ถ้าพูด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 300
ในเวลานี้เจสสิก้าก็ยังถูกทำร้ายด้วยจนผมของเธอกระเซอะกระเซิงและปากของเธอก็เบิน เจสันอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากทุบตีพวกเขาลุคก็สั่งให้การ์ดโยนพวกเขาออกจากห้องโถงจัดแสดงสินค้าเจสันนอนอยู่บนพื้นคอนกรีตในขณะที่เขาตะโกนอย่างโกรธ ๆ ออกมาว่า “เวรเอ๊ย! ไอ้คุณเวดนี่มันเป็นใครกันแน่!”เจสสิก้าตอบกลับไปอย่างโกรธ ๆ ว่า “เขาเป็นแค่ลูกเขยของตระกูลวิลสันค่ะ ฉันคิดว่าเขาเป็นแค่คนขับรถ เขาจะมีสถานะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง?!”ปากของเจสันคายเลือดออกมา เขาตะโกนออกมาว่า “ไอ้เศษขยะไร้ประโยชน์นั่น! ฉันจะไม่มีวันปล่อยมันไปง่าย ๆ แน่”เขากัดฟันและพูดต่อว่า “แล้วแคลร์! เธอจะไม่มีวันหนีจากฉันไปได้!”ดังนั้น Aston Martin ONE-77 จึงถูกขับออกจากห้องโถงจัดแสดงสินค้าเช่นนั้นรถสปอร์ตสุดหรูได้กระตุ้นความสนใจและความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนมากมายบนท้องถนนแคลร์ยังรู้สึกว่ามันเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นและแปลกใหม่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้นั่ง Aston Martinท้ายที่สุดแล้วมันเป็นซูเปอร์คาร์อันดับต้น ๆ ของโลกและคนหนุ่มสาวทุกคนก็อยากมีโอกาสสัมผัสมันอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิตอย่างไรก็ตา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 301
หลังจากที่ชาร์ลีส่งข้อความไป ไม่นานชาร์ลีก็ได้รับข้อความตอบกลับมาคนแรกที่ตอบกลับคือจัสมิน “คุณเวด ไม่ต้องกังวลนะคะ! พรุ่งนี้ ฉันจะไปแสดงความยินดีกับภรรยาของคุณอย่างแน่นอนค่ะ!”หลังจากนั้นเกรแฮมก็ตอบมาว่า: “ขอบคุณสำหรับคำเชิญครับ คุณเวด ผมจะไปร่วมพิธีเปิดพรุ่งนี้อย่างแน่นอน!”ซีคตอบมาว่า: “คุณเวด พรุ่งนี้ผมจะพาลูกชายและหลานชายไปด้วย เพื่อแสดงความยินดีกับภรรยาของคุณ! หลังจากนั้นผมอยากให้เด็ดไม่เอาไหนสองคนนี้ได้ขอโทษคุณด้วยครับ… ”ในความเป็นจริง ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับคำเชิญของชาร์ลี เพราะพวกเขารู้สึกว่าเป็นโอกาสที่ดีที่พวกเขาจะได้ใกล้ชิดกับชาร์ลีมากยิ่งขึ้นตอนแรกแคลร์มีรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับพิธีเปิดในวันพรุ่งนี้ เธอไม่เคยคาดคิดว่าสามีของเธอจะเตรียมพิธีเปิดอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนี้ให้กับเธอ!หลังจากกลับถึงบ้าน แคลร์ก็รีบล้างเนื้อล้างตัวเพื่อที่เธอจะได้พักผ่อนเร็วขึ้นและเตรียมพร้อมสำหรับพิธีเปิดสตูดิโอของเธอในเช้าวันพรุ่งนี้ในคืนนั้นชาร์ลีก็รีบเข้านอนเร็วเช่นเดียวกัน และในคืนนั้นเองเขาก็กำลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่เขาจะทำให้ภรรยาของเขาได้เป็นที่พูดถึงมากที่สุดในโอลรัสฮิลล์ในวันพร
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
