เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 276
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 277
ไม่ว่าจะเป็นเกรแฮมหรือออโรร่ายาวิเศษจากชาร์ลีคือสิ่งที่พวกเขาไม่คิดว่าจะสามารถขอได้ มันเป็นโชคชั้นใหญ่ที่สุดของพวกเขา ด้วยยาวิเศษพวกเขาสามารถชุบชีวิตสมาชิกในตระกูลที่อยู่ครึ่งทางผ่านประตูสวรรค์ได้และมันจะมีความหมายมากสำหรับตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจเช่นพวกเขาอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าชาร์ลีจะใจกว้างถึงขนาดที่จะให้พวกเขาถึงสองเม็ด!ออโรร่าจ้องมองด้วยความงุนงงราวกับว่าคำพูดของชาร์ลีเป็นสายฟ้ารูปแบบหนึ่งที่ทำให้เธอว่างเปล่า เธอมองไปที่ชาร์ลีอย่างจริงจัง ดวงตาของเธอเริ่มขุ่นมัวและน้ำตาที่มีขนาดเท่าเมล็ดถั่วก็กลิ้งลงมาที่แก้มใสสีชมพูนุ่ม ๆ ของเธอ เธอสะอื้น “ปรมาจารย์เวด… คุณ… คุณพูดจริงใช่ไหมคะ?”ชาร์ลีหัวเราะ "ทำไมล่ะ? คุณคิดว่าผมโกหกคุณอยู่เหรอ?”"เปล่าค่ะ! ไม่เลย!” ออโรร่ารีบส่ายหัว น้ำตาไหลทำให้ฉากทั้งหมดดูน่ารักน่าเอ็นดูเธอเช็ดน้ำตาและพูดด้วยเสียงสะอื้น แต่ซาบซึ้ง “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย… ขอบคุณ! ขอบคุณมากนะคะ!"จากนั้นเธอโค้งคำนับด้วยความเคารพ เธอเชื่อว่าถ้าพ่อของเธออยู่ที่นี่เขาก็จะทำเช่นเดียวกันชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ กับปฏิกิริยาของเธอและพูดว่า “คุณควินตันกลับไปบอกพ่อของค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 278
ออโรร่ากลับบ้านมาด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นอย่างรุนแรง เธอรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมากในขณะเดียวกันในคฤหาสน์ควินตัน เกรแฮมกำลังรอเธออย่างใจจดใจจ่อเขากังวลว่าชาร์ลีจะเห็นด้วยกับคำขอของเขาเกี่ยวกับยาวิเศษนั้นหรือไม่ท้ายที่สุดแล้วตระกูลควินตันได้รับการจัดอันดับสูงกว่าตระกูลของซีค ไวท์เล็กน้อยในแง่ของสถานะทางสังคม แต่พวกเขากลับลดลงเมื่อเทียบกับตระกูลของจัสมิน มัวร์ เขากลัวว่าชาร์ลีจะดูถูกครอบครัวของเขา แม้ว่าเขาจะสาบานว่าจะเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ก็ตามแม้ว่าตระกูลมัวร์จะต้องการที่จะประจบประแจงชาร์ลีแต่ก็มีโอกาสที่เขาจะได้แสดงตัวตนร่วมกับตระกูลมัวร์ในทางนั้นหรือไม่?ขณะที่เขาเดินไปมาอย่างกังวลออโรร่าก็กลับมา เขารีบวิ่งออกไปทันทีที่เธอจอดรถที่ลานภายในของคฤหาสน์“ออโรร่า เป็นอย่างไรบ้างลูก? ปรมาจารย์เวดเห็นด้วยกับคำขอของเราไหม?!”น้ำตาเอ่อคลอดวงตาของเธออีกครั้งเมื่อเธอพยักหน้าซ้ำ ๆ“ใช่ค่ะพ่อ! เขาตกลงตามคำขอของเรา!”"วิเศษที่สุด ๆ!" เกรแฮมหัวเราะเสียงดัง“พ่อคะ ปรมาจารย์เวดบอกว่าจะให้เราสองเม็ดด้วยนะคะ!”"ว่าไงนะ?!" เสียงหัวเราะดังขึ้นบนใบหน้าของเกรแฮมและถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ"สอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 279
ข่าวเกี่ยวกับยาวิเศษของชาร์ลีแพร่กระจายออกไปราวกับไฟป่าท่ามกลางตระกูลชนชั้นสูงหลายตระกูลในโอลรัสฮิลล์ซีค ไวท์แห่งตระกูลไวท์ ฟินน์ แบ็กเซนเดลแห่งเทรเชอร์พาวิลเลียนและดอน อัลเบิร์ต โรดส์แห่งเฮเวนสปริงส์ได้ยินข่าวพวกเขาก็กระตือรือร้นที่จะขอยาจากชาร์ลี แต่ซีคเป็นคนเดียวที่กล้าพูดตามความต้องการของเขาจริง ๆซีคมั่นใจที่จะทำเช่นนั้นเนื่องจากเขาได้แสดงความจริงใจต่อชาร์ลีและยังมอบคฤหาสน์ธอมป์สันเฟิร์สให้กับเขาด้วยมูลค่าหนึ่งพันล้านบาทซีคเดินทางไปที่บ้านของชาร์ลีในตอนบ่าย เนื่องจากชาร์ลีอยู่ที่บ้านและเขาต้องการที่จะขอยาวิเศษอย่างที่ออโรร่าได้เคยขอแน่นอนว่าชาร์ลีไม่ได้ปฏิเสธคำขอของเขา เพราะเขาจะได้สบายใจที่จะได้ออกคำสั่ง ลูกชายและหลานชายของเขาค่อนข้างจะงี่เง่าและทำตัวไม่ดี แต่เขาได้สอนบทเรียนให้พวกเขาไปแล้ว ตอนนี้ซีคก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพและเชื่อฟังอย่างเต็มที่ ดังนั้นก็ไม่จำเป็นต้องมาตระหนี่กับยาเพียงแค่ยาเม็ดเดียวซีคโค้งคำนับและขอบคุณเขาอย่างล้นเหลือหลังจากได้รับคำตอบยืนยัน คนที่ร่ำรวยก็ยิ่งกลัวความตาย สำหรับพวกเขาแล้วยาวิเศษเป็นเหมือนยามหัศจรรย์ที่พวกเขาต้องการเก็บไว้ใช้ในยามฉุก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 280
ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะแอบมองจัสมินที่ช่างดูงดงามต้องตาต้องใจอย่างแท้จริงในค่ำคืนนี้ถ้าเขาเปรียบเทียบเธอกับแคลร์แล้วล่ะก็ ด้านภายนอกและร่างกายของพวกเขาก็เกือบจะเสมอกัน แต่ในแง่ของสภาวะอารมณ์แล้วแคลร์มีอารมณ์ที่ต่ำกว่าจัสมินเพราะท้ายที่สุดแล้ว จัสมินเป็นลูกสาวของตระกูลมัวร์ที่มีชื่อเสียง นิสัยใจคอของเธอจึงดูดีกว่าผู้หญิงทั่วไปอย่างแน่นอนในขณะเดียวกัน ออโรร่าก็เดินเข้าไปหาชาร์ลีและโค้งคำนับขณะที่เธอหน้าแดงอีกครั้งแตกต่างจากจัสมินที่ดูเป็นผู้ใหญ่และมีอารมณ์อ่อนไหวเป็นการผสมผสานที่เป็นเอกลักษณ์ ในทางกลับกันรูปลักษณ์ที่เป็นสาวน้อยนักสู้ของออโรร่ากับออร่าที่เป็นหญิงสาวขี้อาย ก็ถือว่าเป็นการผสมผสานที่พิเศษเช่นเดียวกันออโรร่าแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางแบบบางเบา กลิ่นอายของหญิงสาวตามธรรมชาติจากร่างกายของเธอเปรียบดั่งดอกบัวหิมะบนภูเขาน้ำแข็งซึ่งเย็นสบายและมีเสน่ห์มากอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอที่มีต่อชาร์ลีแล้วเธอก็ยิ่งเบ่งบานเหมือนดอกไม้ภายใต้แสงแดดในฤดูใบไม้ผลิที่ทำให้ออร่าของเธออ่อนโยนยิ่งขึ้นเธอมองไปที่ชาร์ลีพร้อมกับแก้มของเธอจากบลัชออนสีชมพูการจ้องมองที่มีคำ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 281
ดอน อัลเบิร์ตไม่กล้าพูดเสียงดังขณะที่บุคคลสำคัญของเมืองมารวมตัวกัน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในร้านอาหารของเขาแต่เขาก็เดินตามหลังทุกคนและกระดิกหางใส่ชาร์ลีเหมือนกับหมาปั๊กหวังว่าเขาจะมองมาที่ตาเขาเช่นกันเมื่อมองไปที่การตกแต่งที่หรูหรา ชาร์ลียิ้มให้ดอน อัลเบิร์ตและพูดว่า “ทำได้ดีมากอัลเบิร์ต ขอบคุณสำหรับการจัดเตรียมครับ”อัลเบิร์ตยิ้มเหมือนเด็กได้ขนมและพูดว่า “ผมมีความสุขที่ได้รับใช้คุณ เชิญนั่งครับ"ชาร์ลีพยักหน้าและนั่งลงที่ที่นั่งหลักของโต๊ะอัลเบิร์ตโค้งคำนับอย่างสุภาพกับชาร์ลี “โปรดเรียกหาผมได้ทันที หากคุณต้องการความช่วยเหลือ ผมจะรออยู่ที่ประตูครับ!”จากนั้นเขาก็ออกจากห้องสวีทอย่างระมัดระวังและยืนอยู่ข้างประตูเหมือนบริกรอัลเบิร์ต โรดส์เป็นเหมือนดั่งจ้าวแห่งโลกใต้ดินในโอลรัสฮิลล์แต่ตอนนี้เขาไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากเป็นอันธพาลที่ไร้ประโยชน์ เขายังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งร่วมโต๊ะกับชาร์ลีและแขกผู้มีเกียรติ แค่นี้ก็ถือว่าโชคดีแล้วที่เขาสามารถพูดคุยกับชาร์ลีได้ทันทีที่ชาร์ลีนั่งลงที่เก้าอี้หลักจัสมินก็เดินตามมาอย่างใกล้ชิดและนั่งทางด้านขวาของเขา พวกเขานั่งใกล้กันโดยมีช่องว่างเล็ก ๆ ระหว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 282
นี่เป็นเพราะทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของชาร์ลีซึ่งดีกว่าทักษะทางการแพทย์ของบรรพบุรุษของเขาเองเสียอีก ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามันจะดีมากถ้าไซล่าโชคดีพอที่จะรับใช้ชาร์ลีในอนาคตเพราะเธอจะมีโอกาสเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องยาจากเขานี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาต้องการพาไซล่ามาร่วมงานอาหารค่ำนี้ด้วยแน่นอนว่าเหตุผลประการที่สองคือ เขาต้องการขอรับการรักษาจากชาร์ลีเขาทรมานจากอาการบาดเจ็บภายในมานานกว่าครึ่งชีวิตแล้ว แต่ในที่สุดเขาก็มีโอกาสที่จะหายเป็นปกติได้!ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ แอนโธนีสบตากับไซล่าเป็นช่วง ๆ โดยบอกเป็นนัยกับเธอว่าเธอควรหาโอกาสใกล้ชิดกับชาร์ลีมากขึ้นไซล่าเข้าใจเจตนาของปู่ทันที แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดหมูขณะที่เธอรู้สึกเขินเป็นอย่างมากภายใต้ตัวเธอนั้นเธอรู้สึกได้ถึงมวลที่รุนแรงในใจ ในบางครั้งเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองไปที่ชาร์ลีขณะที่เธอบีบฝ่ามือเข้าหากันชาร์ลีเป็นหมอที่เก่งและสุดยอดที่สุดเท่าที่เธอเคยพบเจอมา เขาไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะเท่านั้นแต่เขายังเหนือกว่าคนอื่น ๆ ในแง่ของลักษณะและรูปลักษณ์ของเขา คงไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบรรยายว่า เขาเปร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 283
ยาเม็ดที่ชาร์ลีถืออยู่ในมือเป็นเพียงยาที่เขาปรุงขึ้นตามใบสั่งยาในคัมภีร์วันสิ้นโลก อย่างไรก็ตามมันทำให้ทุกคนตื่นเต้นมากทุกคนต่างก็รออย่างอดทนขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เม็ดยาใส ๆ ในกล่อง และพวกเขารู้สึกได้ถึงการหายใจที่ถี่ขึ้นในบรรดาคนเหล่านี้ แอนโธนีถือว่าอายุมากที่สุดและเขาก็ดูตื่นเต้นที่สุด นี่เป็นเพราะเขารู้ว่าชาร์ลีมีพรสวรรค์ที่ไม่เหมือนใครซึ่งแม้แต่เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้เลยเขาได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการเจ็บป่วยภายในที่ร้ายแรงซึ่งยังไม่ได้รับการเยียวยารักษาอย่างเต็มที่ การเจ็บป่วยภายในนี้ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากสุขภาพที่ย่ำแย่มานานกว่าครึ่งชีวิตของเขาครั้งสุดท้ายที่เขาลองกินยาที่ชาร์ลีทำขึ้นนั้นอาการของเขาก็ดีขึ้นมากแม้ว่าเขาจะยังไม่หายขาดก็ตามเมื่อเขาได้ยินว่าผลของยาใหม่นี้จะมีประสิทธิภาพมากกว่ายาเม็ดเก่าที่เขาเคยลองก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า แอนโธนีไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นได้อีกต่อไป ท้ายที่สุด เขาจะสามารถรักษาความเจ็บป่วยเรื้อรังและอาการเจ็บป่วยภายในที่รบกวนจิตใจเขามานานกว่าครึ่งชีวิตได้ในที่สุดหากยาวิเศษของชาร์ลีสามารถบรรเทาอาการเจ็บป่วยทั้งหมดของเขาได้อย่างแท้จริง นั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 284
ชาร์ลีหยุดเขาทันทีและพูดว่า “คุณซิมมอนส์ยานี้แรงเกินไปสำหรับคุณ คุณควรใช้เพียงครึ่งเม็ดเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยและโรคเรื้อรังเก่า ๆ ของคุณ คุณควรเก็บอีกครึ่งหนึ่งไว้ เพราะมันสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีประโยชน์กับคุณในอนาคต”แอนโธนีตกใจมากเพราะเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะหายได้ด้วยยาเม็ดนี้เพียงครึ่งเดียวมันน่าทึ่งมาก!ขณะที่เขาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ แอนโธนีก็หยิบมีดสั้นที่เขาพกไว้ในกระเป๋าออกมาแล้วผ่าครึ่งเม็ดยา หลังจากนั้นเขาก็ใส่ครึ่งหนึ่งของเม็ดยาเข้าปากทันทีทุกคนจ้องมองเขาอย่างตั้งใจขณะที่พวกเขารอให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นไม่กี่วินาทีหลังจากที่แอนโธนีกินเม็ดยานั้นเอง ใบหน้าของเขาก็กลับมีชีวิตชีวาขึ้นทันที ผิวของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาเริ่มเหงื่อออกซ่กแอนโธนีรู้สึกได้ถึงมวลที่อบอุ่นที่อยู่ภายในร่างกายของเขาในตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาคล้ายกับดินที่แห้งและแตกเป็นจุด ๆ กระแสน้ำที่อบอุ่นและเวทมนตร์คือน้ำบริสุทธิ์ที่เติมเต็มและหล่อเลี้ยงรอยแตกทั้งหมดในโลกในขณะนี้เขารู้สึกได้ว่าอาการเก่าเรื้อรังของเขาค่อย ๆ ซ่อมแซมตัวเองและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ"คุณเวด นี่… ยาเม
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
