ไม่! ฉันไม่ไป!” คาสึกิไม่สามารถขยับร่างกายได้ แต่เขายังสามารถขยับศีรษะได้เล็กน้อยเขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งในเวลานี้ว่า “ไม่มีแพทย์คนไหนรักษาอาการบาดเจ็บให้ฉันได้ ถึงกลับญี่ปุ่นไปฉันก็จะไม่ดีไปกว่านี้หรอก เมื่อเทียบกับตอนที่ฉันอยู่ที่นี่ ในฐานะที่ผมเป็นอาจารย์ของคุณ ผมจะปล่อยให้คุณอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้ ผมอยากจะอยู่กับคุณจนเสร็จสิ้นการแข่งขัน แล้วค่อยกลับญี่ปุ่นพร้อมกัน”นานาโกะรีบพูดว่า “แต่อาจารย์คะ ฉันคงไม่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้ได้ ฉันได้ดูคลิปวิดีโอการแข่งขันของออโรร่าหลังจบการแข่งขันในวันนี้แล้ว เธอแข็งแกร่งขึ้นมากและมีพละกำลังมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าฉันต้องแข่งขันกับนักกีฬาที่มีความสามารถอย่างโจแอนนา ก็อาจต้องใช้เวลาต่อสู้กับเธอนาน ก่อนจะชนะเธอด้วยความยากลำบาก แต่เมื่อออโรร่าเผชิญหน้ากับโจแอนนานั้น ออโรร่าก็เอาชนะเธอได้แบบรวดเดียวจบ ความแข็งแกร่งแบบนั้นเกินขีดความสามารถของฉันไปมาก…”คาสึกิถอนหายใจในขณะที่กล่าวว่า “ผมก็ดูการถ่ายทอดสดการแข่งขันของออโรร่า บนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตทางโทรศัพท์ของประเทศออสเกียจากโรงพยาบาลด้วยเหมือนกัน ความแข็งแกร่งทางร่างกายในปัจจุบันขอ
ในระหว่างที่ชาร์ลีขับรถกลับบ้านนั้น แคลร์ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ คนขับ ก็ยังคงตื่นเต้นอย่างมากและเก็บทรงไม่อยู่เลยจริง ๆ กลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอตื่นตูมกันอย่างมากในวันนี้ มีผู้คนมากดไลก์และแสดงความคิดเห็นกับรูปของเธออย่างมากมายนับไม่ถ้วน พวกเขาต่างอิจฉาเพราะเธอช่างโชคดีที่มีโอกาสได้ทานข้าวกับควินน์ โกลดิ้ง ดาราสาวที่โด่งดังที่สุดแคลร์เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ สีหน้าที่ดูตื่นเต้นของเธอนั้นไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้ หลังจากตอบกลับความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ที่เขียนทิ้งไว้สองสามคนแล้ว แคลร์ก็มองชาร์ลีด้วยสีหน้าชื่นชม ก่อนจะโพล่งออกมาว่า “สามีคะ ฉันเพิ่งรู้วันนี้เองว่าคุณช่างน่าทึ่งซะจริง ๆ ฉันไม่คิดเลยนะคะ ว่าดาราดังที่มีชื่อเสียงอย่างควินน์จะชื่นชมฝีมือการดูฮวงจุ้ยของคุณด้วย ฉันคิดว่าคุณแค่หลอกคนอื่นไปเท่านั้นเอง แต่ดูเหมือนว่าคุณก็มีความเชี่ยวชาญทางด้านนี้อยู่เหมือนกันใช่ไหมคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ผมไม่เคยพูดเลยว่าผมหลอกผู้คนโดยใช้ฮวงจุ้ยบังหน้า มีแต่คุณ คุณพ่อ และคุณแม่เท่านั้น ที่มักคิดว่าผมแค่หลอกชาวบ้านไปวัน ๆ ฮวงจุ้ยเป็นแก่นสารที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ และสามารถตรวจสอบได้เสมอ”
ชาร์ลีตอบอย่างกระอักกระอ่วนใจว่า “นานา ฉันมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงกับพี่สะใภ้ของเธอ ฉะนั้นอย่าทำตัวเป็นมือที่สามแล้วเข้ามาวุ่นวายกับความสัมพันธ์ของเราแบบนั้น!”“ฉันเป็นมือที่สามที่เข้ามาแทรกแซงความสัมพันะ์ของพี่เหรอ?!” ควินน์ตอบอย่างโกรธเคือง “ชาร์ลี เวด! พ่อของฉันได้หมั้นหมายฉันกับพี่ไว้ตอนฉันอายุสี่ห้าขวบ! แต่พี่กับภรรยาเพิ่งแต่งงานได้เพียงสามสี่ปีเท่านั้น!”“แล้วถึงแม้ว่าพี่จะหายตัวไปหลายปี แต่ฉันไม่เคยลืมพี่เลย และทำตามสัญญาการแต่งงานของเรามาโดยตลอด! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ล้างสมองตัวเองมาตลอดหลายปี ไม่ว่าฉันจะเจอผู้ชายดี ๆ สักกี่คนในชีวิต ฉันก็มักจะบอกตัวเองเสมอว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว และฉันจะหาเขาเจอในสักวันหนึ่ง ตอนนี้ฉันได้พบพี่แล้ว พี่ยังกล้ามาเรียกฉันว่ามือที่สามที่พยายามแทรกแซงความสัมพันธ์ของพี่อีกเหรอ?!”ควินน์เริ่มโกรธและหงุดหงิดมากขึ้นในเวลานี้เธอไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวกับชาร์ลีมากมายนัก จริง ๆ แล้วตอนที่เธอพูดว่าเขาทำให้เธอผิดหวังอย่างมากนั้น เธอก็แค่อยากแสดงท่าทียั่วยุเขาเท่านั้นเองแต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะบอกว่าเธอเป็นมือที่สามที่พยายามจะแทรกแซงความสัมพัน
ชาร์ลีไม่อยากบอกความจริงกับแคลร์ว่าเขาจะไปดูอาการป่วยของควินน์ เขาจึงบอกเธอว่า เลียมต้องการให้เขาไปช่วยดูเรื่องธุรกิจให้หน่อยแคลร์ไม่ได้คิดมากในเรื่องนี้ และบอกเขาอย่ากลับบ้านดึกนัก ก่อนที่เธอจะเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำชาร์ลีสตาร์ทรถและขับกลับไปที่โรงแรมแชงกรีล่าในขณะเดียวกัน ควินน์อยู่ในห้องสวีทสุดหรูหราของเธอ รอคอยการมาถึงของชาร์ลีอย่างกระวนกระวายใจห้องที่เธอพักคือห้องเพรสซิเดนเชียล สวีท ของโรงแรมแชงกรีล่า ซึ่งโดนัลด์และฌอนก็เคยพักตอนที่มาเยือนเมืองนี้นี่เป็นห้องพักที่แพงที่สุด หรูหราที่สุด และกว้างขวางที่สุดของโรงแรมแชงกรีลา บนพื้นที่หลายร้อยตารางเมตรอย่างไรก็ตาม ควินน์เป็นผู้อาศัยเพียงคนเดียวในห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทอันกว้างใหญ่นี้ ในขณะที่โดโรธีผู้ช่วยของเธอพักอยู่ในห้องข้าง ๆเมื่อชาร์ลีกดกริ่งห้องของเธอ ควินน์ซึ่งสวมชุดนอนผ้าซาตินก็รีบวิ่งไปเปิดประตูเมื่อเห็นชาร์ลียืนอยู่นอกประตู ควินน์ก็แอบดีใจอยู่ภายในใจแต่จงใจทำหน้าบึ้งตึงแล้วพึมพำว่า “ว้าว! พี่ยอมทิ้งภรรยาไว้ที่บ้าน เพื่อกลับมาดูแลคนรักในวัยเด็กของพี่จริง ๆ เหรอ?”ชาร์ลีตอบโต้ด้วยรอยยิ้ม “ก็เธอบอก
สำหรับตระกูลที่มีมูลค่าทรัพย์สินโดยรวมหลายแสนล้านดอลลาร์อย่างตระกูลโกลดิ้งนั้น แน่นอนว่าพวกเขาสามารถซื้อวงการบันเทิงได้ครึ่งหนึ่งถ้าพวกเขาต้องการชาร์ลีถอนหายใจแล้วพูดว่า “โอเคครับคุณเจ้าหญิง รีบนั่งบนโซฟาได้แล้ว ฉันจะได้ตรวจชีพจรให้”ควินน์จ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจแล้วถามว่า “พี่รู้วิธีรักษาคนป่วยด้วยเหรอคะ?”ชาร์ลีตอบกลับว่า “รู้สิ! เธอคิดว่าฉันมาล้อเธอเล่นหรือไง?”ควินน์ทำหน้ามุ่ย “ฉันคิดว่าพี่พยายามแอบเข้ามาในห้องของฉันกลางดึก แล้วทำทีเป็นมาช่วยรักษาอาการป่วยให้ฉัน…”“ฉัน…” ชาร์ลีกลอกตาด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง เขามีความรู้สึกเหมือนอยากจะกระอักเลือดออกมาด้วยความตกใจ “ขอบอกนะว่าฉันไม่ได้ราคาถูกขนาดนั้น!”ควินน์จ้องมองเขาอย่างว่างเปล่าแล้วพูดว่า “ฉันจะบอกให้พี่ฟังนะว่า อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบอ่อยไปทั่ว! ฉันยังไม่เคยได้จับมือผู้ชายคนไหนเลยนอกจากพี่! ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้พี่จะแต่งงานแล้ว และอยากจะทำตามสัญญาด้วยการแต่งงานกับฉัน ฉันก็อาจไม่ยินยอมนะ! อย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีช่วงดูใจกันหน่อย ซึ่งพี่ไม่สามารถจับมือฉันได้จนกว่าจะผ่านช่วงดูใจนั้นแล้ว! ฉันจะไม่คิดแต่งงานกับพี่ ถ้าพี่
เมื่อรู้สึกว่าความไม่สบายในร่างกายลดลงไปอย่างมาก ควินน์จึงจ้องมองชาร์ลีอย่างไม่เชื่อว่าจะเป็นจริงแล้วถามว่า “การตรวจชีพจรทางการแพทย์แผนจีนนั้นถือว่าเป็นการวิเคราะห์โรคไม่ใช่การรักษา แต่ทำไมฉันถึงรู้เหมือนหายจากอาการป่วยแล้ว ในเมื่อพี่แค่ตรวจชีพจรเท่านั้นเอง”ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “มีการกดจุดบริเวณข้อมือที่ช่วยรักษาอาการไม่สบายท้องได้ เธอคิดว่าฉันกำลังตรวจชีพจรให้ แต่จริง ๆ แล้วฉันกำลังนวดกดจุดให้เธออยู่ต่างหาก”ควินน์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ? มันทำงานได้อย่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ เหรอ?”ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า “นี่เป็นทฤษฎีเดียวกับการที่เรามักจะถูขมับเวลาปวดหัว เพียงแต่เทคนิคของฉันจะแปลกประหลาดกว่ามาก เพื่อที่จะทำให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าและเร็วกว่ามาก”ควินน์อดไม่ได้จะร้องอุทานออกมา “พี่ชาร์ลี พี่ช่างน่าทึ่งจริง ๆ เลย! ฉันพบหมอมามากมายหลายคนและกินยามาหลายอย่างแล้ว แต่ก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้นานกว่าหนึ่งเดือนเลย แต่พี่แค่นวดข้อมือให้ ก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายขึ้นมากแล้ว!”ชาร์ลีพูดด้วยสีหน้าที่ดูเขินอาย “เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าคนเจ้าชู้ แล้วตอนนี้มาเรียกชื่อฉันอย่างเพ
ในขณะที่ชาร์ลีกำลังรักษาอาการป่วยให้ควินน์อยู่นั้น นานาโกะก็กำลังเฝ้ามองคาสึกิผู้เป็นอาจารย์ของเธอที่เพิ่งผล็อยหลับไป เธอหันไปหาฮิโรชิด้วยท่าทีอิดโรยแล้วพูดว่า “คุณทานากะ อยู่ดูแลอาจารย์แทนฉันอยู่ที่นี่นะคะ ฉันต้องขอตัวไปพักผ่อนบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่น่าจะผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับการเอาชนะออโรร่า”ถึงแม้ว่าคาสึกิจะแนะนำอย่างแข็งขันให้เธอไปอ้อนวอนขอให้ชาร์ลีมาเป็นอาจารย์ของเธอ แต่เธอก็ไม่พร้อมที่จะทำอย่างนั้นเธอคิดว่าที่อาจารย์ของเธอได้รับบาดเจ็บถึงขนาดนี้ ก็เป็นเพราะชาร์ลีฟาดฝ่ามือใส่เขาไปหนึ่งครั้งนั่นแหละ ไม่ว่าใครจะถูกหรือผิดในเรื่องนี้ เธอก็ไม่สามารถละทิ้งอาจารย์ของเธอ แล้วไปอ้อนวอนขอให้ชาร์ลีมาเป็นอาจารย์ของเธอแทนยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอมีความรู้สึกลึก ๆ อยู่ภายในใจว่า ชาร์ลีไม่น่าจะรับเธอเป็นลูกศิษย์ ซึ่งหลัก ๆ แล้วก็น่าจะเป็นเพราะชาร์ลีเป็นคนร่ำรวย และดูหมิ่นดูแคลนชาวญี่ปุ่นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าต้องใช้ความสามารถแบบไหนถึงจะทำให้เขาประทับใจในตัวเธอได้ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเข้าต่อสู้ในรอบการแข่งนั้นนี้อย่างสุดความสามารถ จากนั้นเธอก็จะกลับญี่ปุ่นพร้อมกับอ
จิโร่นั่งอยู่บนเบาะคนขับของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ ซีดานสุดหรูหรา โดยมีนานาโกะนั่งอยู่ข้างเขาเงียบ ๆ ในขณะขับรถออกจากโรงพยาบาลทันทีที่เขาขับรถออกผ่านทางออกโรงพยาบาลออกมา นานาโกะก็อดถามไม่ได้ว่า “คุณโคบายาชิ หมอมหัศจรรย์ที่คุณพูดถึงคือใครกันเหรอคะ? คุณช่วยบอกฉันตอนนี้เลยได้ไหม?”จิโร่พยักหน้า “คุณนานาโกะ หมอคนนั้นมีชื่อว่าแอนโธนี่ ซิมมอนส์ เขาเป็นแพทย์แผนจีนที่โด่งดังทั่วทั้งออสเกีย เขาเป็นคนรักษาผู้ป่วยอัมพาตท่อนล่างเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งเป็นความพิการที่มีการลงความเห็นว่าไม่สามารถรักษาให้หายได้ในประวัติศาสตร์ทางการแพทย์”นานาโกะเป็นคนที่มีสุขภาพดีและแข็งแรงอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับข่าวคราวในวงการแพทย์และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแอนโธนี่เลยแต่เธอรู้สึกทึ่งมากเมื่อจิโร่พูดถึงเขา และหัวใจก็พองโตด้วยความคาดหวังขึ้นมาทันทีดังนั้นเธอจึงรีบคาดคั้นว่า “คุณโคบายาชิ ฉันจะไปพบหมอมหัศจรรย์คนนี้ได้ที่ไหนคะ?”จิโร่คร่ำครวญพร้อมกับถอนหายใจ “หมอท่านนี้เป็นเจ้าของคลินิกในเมืองที่ชื่อว่า ซีรีน เวิลด์ คลินิก แต่หมอชราคนนี้เป็นคนแปลกประหลาดมาก และดูเหมือนจะมีอคติกับชาวญี่ปุ่น ดังนั้นไม่ง่ายเ
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล