LOGINShare
บทที่ 1328
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1329
ชาร์ลีไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าออโรร่าจะเป็นเจ้าของเรือสปีดโบตที่นี่เมื่อเห็นว่าเธอมีความกระตือรือร้น เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นไปดูวิวกันเถอะครับ แต่ฝีมือการขับเรือของคุณเป็นยังไง? ผมจะไม่โดนโยนลงทะเลสาบไปก่อนใช่ไหม?”ออโรร่าหน้าแดงแล้วพูดอย่างอาย ๆ ว่า "ไม่หรอกค่ะปรมาจารย์เวด คุณมั่นใจได้เลยว่าฉันขับเรือได้นิ่งมาก! และถึงแม้คุณจะตกลงไปในทะเลสาบ ฉันก็จะช่วยชีวิตคุณเองค่ะ"อดัมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดอย่างเร่งรีบว่า "น้องสาว พาพี่ไปด้วย พี่ขอไปนั่งเรือด้วย...”อดัมไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ ของออโรร่า แต่ทั้งคู่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันโดยมีย่าคนเดียวกัน ดังนั้นควินตันจึงไม่ได้อาศัยอยู่ในวิลล่านี้ แต่มาเยี่ยมเยียนในฐานะแขกเป็นครั้งคราวดังนั้นเมื่อเขาได้ยินว่าออโรร่าจะไปขับเรือเล่น เขาก็อดที่จะรู้สึกกระตือรือร้นไม่ได้ออโรร่าจ้องเขาแล้วพูดอย่างฉุนเฉียวว่า "พี่จะไปด้วยทำไมคะ? ทำไมพี่ถึงต้องไปทุกที่ที่เราไปด้วยล่ะ?”อดัมทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เมื่อเกรแฮมซึ่งอยู่ข้าง ๆ พูดกับเขาว่า "อดัมมากับฉันนี่ ฉันมีเรื่องจะบอกแก"อดัมหยุดไปชั่วขณะเมื่อได้ยินลุงพูดเช
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1330
ออโรร่ายิ้มก่อนจะพูดว่า "เชื่อฝีมือฉันเถอะค่ะปรมาจารย์เวด!”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะก้าวขึ้นเรือสปีดโบตแล้วนั่งลงข้าง ๆ ออโรร่าในเวลานี้ออโรร่ากดปุ่มสตาร์ท แล้วเครื่องยนต์ทางทะเล V8 จำนวนสี่เครื่องที่ติดตั้งอยู่เคียงข้างกัน ก็ส่งเสียงคำรามขึ้นมาดังลั่น เสียงเดินเครื่องยนต์เบา ๆ ฟังดูมีพลังยิ่งกว่าเสียงเครื่องยนต์ของรถซูเปอร์คาร์เสียอีกออโรร่าขับเรือสปีดโบตออกจากท่าเรือช้า ๆ หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างซุกซนให้ชาร์ลีก่อนจะพูดว่า "ปรมาจารย์เวด ช่วยอดใจรอสักแป๊บนึงนะคะ!”พอพูดจบเธอก็เร่งความเร็วขึ้นจนเต็มพิกัดอย่างฉับพลันทันใด!เรือสปีดโบตพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยพลังมหาศาลในขณะที่แล่นตรงไปถึงแม้ชาร์ลีจะเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้เอาไว้แล้ว แต่เขาก็ยังตกใจกับพลังมหาศาลขของเรือสปีดโบตลำนี้อยู่ดีทะเลสาบมีอาณาบริเวณที่กว้างขวางมาก ดังนั้นการขับเรือสปีดโบตลำนี้จึงไม่เหมือนการขับบนท้องถนนที่คุณต้องให้ความใส่ใจกับสภาพถนนอยู่ตลอดเวลาแต่การขับเรือในทะเลสาบนั้น คุณสามารถหลับตาลงสักแป๊บหนึ่งได้ แล้วค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดังนั้นทั่วทั้งทะเลสาบผืนนี้จึงกลายเป็นสถานที่ให้ออโรร่าได้ทำอะไรแบบไม่ต้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1331
หลังออกจากสนามกีฬา อิโตะ นานาโกะก็พาผู้ช่วยของเธอพร้อมกับสาวใช้อีกสองสามคนที่เธอพามาจากบ้านด้วยกลับโรงแรมโอลรัส อินเตอร์เนชั่นแนลครอบครัวอิโตะได้จองห้องเพรซิเด้นท์เชียลสวีท ซึ่งเป็นห้องพักที่มีขนาดใหญ่สุดของโรงแรมโอลรัส อินเตอร์เนชั่นแนลไว้สองห้อง โดยจองล่วงหน้าไว้เป็นเวลานาน เนื่องจากนานาโกะจะเดินทางมาที่โอลรัส ฮิลล์ในครั้งนี้ในห้องเพรซิเด้นท์เชียลสวีทที่จองไว้สองห้องนั้น นานาโกะจะพักอยู่ในห้องห้องเพรซิเด้นท์เชียลสวีทหนึ่งห้องเพียงคนเดียว ในขณะที่โค้ช ผู้ช่วย รวมทั้งคนงานของเธอ ก็จะพักอยู่ในห้องเพรซิเด้นท์เชียลสวีทอีกห้องหนึ่งครอบครัวอิโตะได้ส่งคนไปที่โอลรัส ฮิลล์เมื่อประมาณครึ่งเดือนที่แล้ว เพียงเพื่อจะเปลี่ยนห้องนอนในห้องเพรสซิเดนท์เชียล สวีทที่นานาโกะจะพักนั้นให้เป็นห้องฝึกซ้อมสำหรับนานาโกะโดยเฉพาะว่ากันว่าค่าปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวก็ใช้เงินไปหลายล้านดอลลาร์แล้ว ถ้ารวมค่าเช่าระยะยาวของห้องเพรสซิเดนท์เชียล สวีททั้งสองห้องนี้เข้าไปด้วยแล้ว ครอบครัวอิโตะคงใช้เงินอย่างน้อย ๆ สามถึงสี่ล้านดอลลาร์ เพื่อให้นานาโกะมาเข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์ที่โอลรัส ฮิลล์ในครั้งนี้เห
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1332
ฮิโรชิตอบอย่างอาย ๆ ว่า "ท่านประธานให้ความสำคัญกับการร่วมมือกับโคบายาชิ ฟาร์มามากนะครับ ดังนั้นได้โปรดอย่าดื้อร้นหรือเอาแต่ใจเลยนะครับ...”นานาโกะตอบเบา ๆ ว่า "ฉันขอโทษนะคะ คุณทานากะ ฉันอยากจะไปฝึกซ้อมต่อแล้ว"หลังจากนั้นนานาโกะก็วางสายทันทีนานาโกะมีอายุครบยี่สิบสองปีในปีนี้ และเธอเป็นนักศึกษารุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยโตเกียว ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำในประเทศญี่ปุ่น เธอเป็นคนเรียบง่ายและไร้เดียงสามาก และด้วยความที่มีนิสัยอ่อนโยนและเงียบขรึม จึงทำให้เธอดูเป็นคนค่อนข้างเย็นชาและเฉยเมยต่อคนรอบข้างมาตั้งแต่กำเนิดเธอติดอันดับผู้หญิงที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัยโตเกียวถึงสี่ปีซ้อน นอกจากนี้ตระกูลชั้นนำในญี่ปุ่นหลาย ๆ ตระกูล ต่างก็แข่งขันเพื่อให้ได้นานาโกะมาเป็นลูกสะใภ้ เนื่องจากเธอมีคุณสมบัติเข้าตาและเป็นที่ต้องการมากที่สุด แต่นานาโกะเป็นเพียงเด็กสาวที่เรียบง่ายและไร้เดียงสาที่รักศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวเท่านั้นเธอไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างชายกับหญิง และไม่เข้าใจวิถีของโลกด้วยเธอรู้สึกว่าโคบายาชิ จิโร่ หรือโอบายาชิ ทาโร่ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลยถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1333
ทันทีที่ฮิโรชิได้ยินดังนี้ เขารีบโพล่งออกไปว่า "ท่านประธานโปรดวางใจได้เลยครับ ผมไม่มีทางเปิดเผยเรื่องที่คุณจะบอกผมให้ใครรู้อย่างแน่นอน"ยาฮิโกะตอบด้วยความพึงพอใจว่า "ปัจจุบันโคบายาชิ ฟาร์มากำลังผลิตยาผงแก้โรคกระเพาะที่มีประสิทธิภาพดีเยี่ยมและมียอดขายที่ดีมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็กำลังขยายตลาดออกไปสู่ตลาดโลกอย่างแข็งขัน ในปัจจุบันผู้คนมักมีอาการไม่สบายท้องในรูปแบบต่าง ๆ ดังนั้นตลาดสำหรับยาประเภทนี้จึงกว้างใหญ่มาก ทันทีที่ยานี้เปิดตัวไปทั่วโลก ก็จะมีผลกำไรต่อปีสูงถึงอย่างน้อย ๆ ก็หลายหมื่นล้านดอลลาร์อย่างแน่นอน"ฮิโรชิอุทานว่า "มีตลาดใหญ่ขนาดนั้นสำหรับยาแก้โรคกระเพาะด้วยเหรอครับ?”ยาฮิโกะตอบว่า "นี่เป็นเพียงการคาดคะเนเบื้องต้นของฉันเท่านั้น ฉันได้ขอให้ห้องปฏิบัติการเภสัชกรรมในมหาวิทยาลัยโตเกียว ทำการวิเคราะห์และเปรียบเทียบยาแก้โรคกระเพาะของโคบายาชิ ฟาร์มา กับยาแก้โรคกระเพาะที่ผลิตโดยบริษัทยาอื่น ๆ ที่มีอยู่ในท้องตลาด ซึ่งมีผลสรุปออกมาว่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิเป็นยาที่ดีที่สุดในท้องตลาดจริง ๆ !”“ดังนั้นในอีกไม่นานนัก ยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิก็จะกลายเป็นยาแก้โรคกระเพาะชั้นนำของโลก ถ้าฉันต้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1334
"เยี่ยมมาก!” ยาฮิโกะตอบกลับอย่างเห็นด้วย "ลูกสาวของตระกูลอิโตะทำผลงานได้ตามคาด ลูกไม่ได้มีความหยิ่งผยองหรือหุนหันพลันแล่น และยังไม่ลืมเป้าหมายเดิมของตัวเองด้วย!”ถึงแม้ว่านานาโกจะคุยกับพ่อทางโทรศัพท์ แต่เธอก็โค้งคำนับไปทางทิศตะวันออกโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่พูดอย่างนอบน้อมว่า "ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะคุณพ่อผู้สูงส่ง! หนูจะทุ่มเทอย่างหนักต่อไปค่ะ!”ยาฮิโกะส่งเสียงพึมพำก่อนจะพูดว่า "ว่าแต่ว่าคุณโคบายาชิ จิโร่ ประธานบริษัทโคบายาชิ ฟาร์มา ได้ไปขอพบลูกที่นั่นหรือเปล่า?”“มาค่ะคุณพ่อผู้สูงส่ง!"ยาฮิโกตอบว่า "ลูกก็ไม่เด็กแล้วนะ ฉะนั้นก็ควรอยู่ให้ห่างจากเพศตรงข้ามตลอดเวลา พ่อเคยติดต่อกับชายหนุ่มที่ชื่อจิโร่คนนี้มาก่อน เขาอายุมากกว่าลูกแค่สองปีเอง และเป็นชายหนุ่มที่มีอนาคตไกล ฉะนั้นก็น่าพบปะพูดคุยกับเขาในอนาคตให้มากขึ้นนะ"นานาโกะรีบตอบว่า "คุณพ่อผู้สูงส่งคะ ตอนนี้หนูยังไม่มีความคิดเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ และเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชายเลยนะคะ หนูจะไม่ให้ความสำคัญในเรื่องนี้ไปอีกสองสามปีเลย หนูอยากจะเป็นตัวแทนของประเทศญี่ปุ่นในการลงแข่งขันในกีฬาโอลิปิกครั้งต่อไป รวมทั้งครั้งต่อ ๆ ไปด้วย ถ้าหนูเริ่มอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1335
เมื่อยาฮิโกะได้ยินคำสัญญาของนานาโกะ เสียงของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อยในขณะที่ถามว่า "แล้วลูกทานข้าวกลางวันหรือยังนานาโกะ?”นานาโกะตอบตามความจริงว่า "คุณพ่อผู้สูงส่งคะ พอหนูกลับมาจากสนามกีฬาก็ฝึกซ้อมต่อเลย ก็เลยยังไม่ได้ทานเลยค่ะ"ยาฮิโกะส่งเสียงพึมพำแล้วพูดว่า "ดีเลย ไหน ๆ ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว พ่ คิดว่าลูกควรขอให้จิโร่อยู่ทานมื้อกลางวันกับลูกด้วย การทำแบบนี้จะแสดงให้เห็นว่าลูกยายามอย่างเต็มที่ในการดูแลต้อนรับเขาแทนพ่อแล้ว"“ขอให้เขาอยู่ทานมื้อกลางวันด้วยเหรอคะ?”นานาโกะอดรู้สึกไม่เต็มใจอยู่เล็กน้อยไม่ได้เธอมักจะมีบุคลิกที่ดูเย็นชาอยู่เป็นประจำ เมื่อครอบครัวสอนเรื่องมารยาทของผู้หญิงนั้น เธอก็มักจะถูกสอนให้รักษาระยะห่างจากผู้ชายนอกบ้านเอาไว้ นอกจากนี้นานาโกะยังหมกหมุ่นอยู่กับศิลปะป้องกันตัวเป็นเวลาหลายปี เลยทำให้เธอไม่ค่อยได้พบปะกับผู้ชายเลยนอกเหนือจากสมาชิกในครอบครัวแล้ว นานาโกะไม่เคยนั่งทานอาหารสองต่อสองกับชายหนุ่มที่ไหนมาก่อนถึงแม้ว่าเธอจะโตเป็นสาวแล้วก็ตาม ขนาดฮิโรชิซึ่งเป็นผู้ช่วยของเธอแท้ ๆ ก็ยังไม่มีโอกาสได้นั่งทานข้าวตามลำพังกับเธอเลยแต่อย่างไรก็ตาม นานาโกะจับน้ำเสียงที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1336
หลังจากนั้นจิโร่ก็ถอนหายใจอีกครั้งด้วยความรำคาญใจมาก ในขณะที่เขาพูดด้วยความรู้สึกเสียใจว่า "ผมเพิ่งมาถึงโอลรัส ฮิลล์เมื่อเช้านี้ แล้วรีบมาที่นี่ทันทีหลังผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมือง วันนี้ผมก็เลยมาสายแล้วไปดูการแข่งขันของคุณที่สนามกีฬาไม่ทัน แต่ผมได้ยินว่าคุณอิโตะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยการชกเพียงยกเดียวเท่านั้น ผมรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ไม่สามารถไปชมการแข่งขันได้!”นานาโกะตอบว่า "คุณโคบายาชิใจดีจังค่ะ ขอบคุณนะคะ"“นับจากนี้ไปผมจะคอยตามเชียร์คุณทุกแมตช์อย่างแน่นอนครับคุณอิโตะ!"“พูดตามตรงนะครับ บริษัทโคบายาชิ ฟาร์มาของผมเป็นสปอนเซอร์ให้กับการแข่งขันศิลปะป้องกันตัวในครั้งนี้ เมื่อถึงเวลามอบรางวัล ผมจะเป็นคนมอบถ้วยรางวัลให้กับผู้ชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้ ผมอดใจรอไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่ตั้งตารอให้ถึงรอบชิงชนะเลิศไว ๆ ผมจะได้เป็นคนมอบถ้วยรางวัลให้กับคุณนะครับ คุณอิโตะ!”นานาโกะตอบอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนว่า "คุณโคบายาชิคะ ก่อนที่การแข่งขันจะจบลงนั้น ไม่มีใครรู้แน่ชัดหรอกค่ะว่าใครจะได้เป็นผู้ชนะ ถึงแม้ว่าฉันจะมีความมั่นใจในตัวเอง แต่ฉันก็ไม่กล้าพูดหรอกนะคะว่าฉันจะได้เป็นผู้ชนะเลิศอย่า
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
