พิธีกรยิ้มก่อนจะพูดว่า "โอ้! ผมไม่ได้คาดคิดว่าคุณมอร์นิ่งสตาร์จะรู้สึกซาบซึ้งใจได้ถึงขนาดนี้ เธอคงเฝ้ารอการแต่งงานครั้งนี้มานานมากแล้ว นี่เป็นการจับคู่ที่เหมาะสมกันเหลือเกินดั่งพระเจ้าสรรค์สร้าง! เราขออวยพรให้คู่บ่าวสาวคู่นี้มีความสุขในการแต่งงานครั้งใหม่ รักกันชั่วนิรันดร์ มีชีวิตที่สดใสและสงบสุขในวันข้างหน้า พร้อมกับเสียงปรบมือของพวกเราทุกคน!”เมื่อจูเลียตได้ยินดังนี้ เธอก็รู้สึกเหมือนกำลังจะล้มทั้งยืน เธอนั่งราบไปกับพื้นในขณะที่ใช้มือปิดหน้าแล้วยังคงสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนาพิธีกรรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอแล้วพูดต่อไปว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของเราจะรู้สึกสะเทือนอารมณ์เป็นอย่างมากอยู่ในตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นมาสัมภาษณ์เจ้าบ่าวกันหน่อยดีกว่า ขอถามคุณเติร์ก สก็อตสันหน่อยนะครับว่าตอนนี้คุณมีความรู้สึกอย่างไรที่ได้แต่งงานกับภรรยาสาวสวยและอายุน้อย?”เติร์กหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่พูดว่า "ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก...”พิธีกรยิ้มก่อนที่จะถามว่า "คุณเติร์ก สก็อตสันครับ คุณมีความรู้สึกอยากจะร้องเพลงภายใต้สถานการณ์แบบนี้บ้างไหมครับ?”เติร์กรู้สึกอายเล็กน้อยในขณะที่พูดว่า "ผมเรียนมาน้อยแถมยังไม่ได้รับการอบร
โดยปกติแล้ว เติร์กจะไม่พอใจที่เขาต้องมาคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายในวันนี้เขามีอายุเกินห้าสิบปีแล้ว นี่จึงเป็นเรื่องน่าอายเกินไปหน่อยสำหรับเขาแต่อย่างไรก็ตาม พิธีกรกล่าวขึ้นในเวลานี้ว่า "วันแต่งงานวันนี้นับเป็นวันสำคัญของคุณนะครับคุณเจ้าบ่าว! สองตระกูลได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว วันนี้คุณไม่เพียงแค่ได้ภรรยาที่สวยและอายุน้อยเท่านั้น แต่คุณยังมีพ่อแม่ที่จะรักและใส่ใจคุณในอนาคตด้วย พวกเราชาวออสเกียนให้ความสำคัญอย่างมากกับความกตัญญูต่อบิดามารดามาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว จึงนับเป็นเรื่องถูกต้องแล้วที่จะต้องคุกเข่าคำนับอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ของเรา แล้วทำไมคุณถึงยังลังเลอยู่อีกล่ะ? นอกจากนี้ประเพณีการแต่งงานของชาวออสเกียนนั้น เราจะต้องหมอบคำนับต่อหน้าพ่อแม่ และทำพิธียกน้ำชาให้พวกท่านดื่มด้วย"ภรรยาของเซลล์หลั่งน้ำตาออกมาทันทีที่ได้ยินดังนี้จริงอยู่ที่ทั้งสองตระกูลจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เธอไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาสร้างครอบครัวกับชายชราคนนี้อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ยังหาทางออกในเรื่องนี้ไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงเฝ้าดูฉากการแต่งงานนี้อย่างช่วยอะไรไม่ได้คำพูดของพิธีกรทำให้เติร์กตกที่นั่งลำบา
เดรโกจับมือแมกโนเลียในขณะที่คนทั้งคู่เดินไปยังหน้าเวทีพิธีกรได้ดำเนินรายการไปตามขั้นตอนตามปกติ โดยกล่าวกล่าวคำอวยพรให้กับคู่บ่าวสาว แล้วดำเนินต่อไปถึงช่วงที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกล่าวคำสาบานต่อกันเดรโกและแมกโนเลียต่างก็ตกหลุมรักกันและกันอย่างลึกซึ้ง ดังนั้นพวกเขาจึงมีความสุขและรู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก ที่ในที่สุดก็สามารถจัดงานแต่งงานขึ้นมาได้ดังนั้นแมกโนเลียจึงยืนกุมมือเดรโกในขณะที่อยู่บนเวที และไม่สามารถหยุดน้ำตาแห่งความตื่นเต้นและตื้นตันได้เดรโกรู้สึกสับสนปนเปเป็นอย่างมากในเวลานี้ นี่เป็นเพราะเขาเพิ่งเห็นพ่อแม่หย่าร้างกัน ก่อนที่จะได้เห็นฉากการแต่งงานครั้งที่สองของพ่อด้วยตาตัวเอง เขาจึงมีความรู้สึกต่อเรื่องนี้อย่างหลากหลายอารมณ์หลังจากที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวได้แลกแหวนแต่งงานกันแล้ว พิธีกรก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ต่อไปขอเชิญเจ้าบ่าวและพ่อแม่ของเดรโกที่เพิ่งทำพิธีแต่งงานจบไปขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ!”เติร์กและจูเลียตที่เพิ่งเดินลงจากเวทีจำต้องกัดฟันเดินกลับขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง ในฐานะพ่อและแม่ของเจ้าบ่าวสมาชิกของตระกูลสก็อตสันทุกคนที่อยู่ในงานนี้ต่างมีสีหน้าที่ดูน่าเกลียดมากในเวลานี้ แต
หลังจากที่เติร์กได้แสดงจุดยืนของเขาแล้ว ชาร์ลีก็กล่าวด้วยความพอใจว่า "ในอนาคต ผมขอให้ประธานคาเมรอนดูแลพฤติกรรมหลังแต่งงานของคุณต่อไป ถ้าหลังแต่งงานคุณยังไม่เปลี่ยนทัศนคติที่ชื่นชอบคนรวยและดูถูกคนจน รวมทั้งถ้าคุณไม่ปฏิบัติต่อภรรยา ลูกสะใภ้ และลูกชายในอนาคตของคุณให้ดี ผมจะสั่งให้ประธานคาเมรอนหักขาคุณ เข้าใจไหม?”เติร์กพยักหน้าประหงก ๆ แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า "ผมเข้าใจครับปรมาจารย์เวด...”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า "เอาล่ะ วันนี้ผมขับรถมาที่นี่เอง ก็เลยดื่มไวน์ที่คุณเอามาให้ไม่ได้ คุณควรไปพบแขกคนอื่น ๆ ให้ครบนะ วันนี้มีแขกมาร่วมงานมากมาย คุณควรไปดื่มอวยพรให้ครบทุกคนด้วย ห้ามเว้นแม้แต่คนเดียว คุณได้ยินที่ผมพูดไหม?”“ผมได้ยินครับ! ผมจะไปดื่มอวยพรให้ครบทุกคนเดี๋ยวนี้เลยครับ!”หลังจากที่ชาร์ลีส่งเติร์กออกไปแล้ว เดรโกและแมกโนเลียก็เข้ามาหาพวกเขาที่โต๊ะพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ แมกโนเลียพูดกับชาร์ลีและแคลร์อย่างนอบน้อมว่า "ฉันอยากจะขอขอบคุณทั้งปรมาจารย์เวดและแคลร์สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ ฉันกับเดรโกขอดื่มอวยพรให้กับคุณ!”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยในขณะที่พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นเราทั้งคู่จะดื่มชาแทนไวน์เ
”เปล่าครับ" ไอแซคหัวเราะ "ผมได้ยินมาว่าสร้อยคอทำให้ลำไส้ของเขาคดงอและติดแหง็กอยู่ตรงนั้น เลยต้องทำการผ่าตัดด่วนน่ะครับ ผมยังได้ยินมาอีกว่า ก่อนทำการผ่าตัดนั้น ดีแลนพยายามจะมีอะไรกับนางพยาบาลตอนที่ยังอยู่ในห้องคนไข้ด้วย แล้วสุดท้ายพ่อแม่รวมทั้งปู่ย่าก็เดินเข้ามาในช่วงเข้าด้ายเข้าเข็มพอดี ก็เลยทำให้หญิงชราเกิดอาการช็อกในที่สุด"ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า "ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ตระกูลโคชถือได้ว่าเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในอีสต์คลิฟฟ์ พวกเขาอบรมเลี้ยงดูลูกหลานที่งี่เง่าแบบนี้ได้ยังไง?”ไอแซคพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดว่า "พูดตามตรงนะครับ คนในรุ่นปัจจุบันของตระกูลใหญ่ ๆ และมีอำนาจนั้นกำลังอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ผมไม่คิดว่าจะมีใครในประเทศนี้ที่มีความโดดเด่นได้เท่ากับคุณแล้วครับนายน้อย"ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า "คุณไม่ต้องมาเยินยอผมหรอก"ไอแซครีบตอบว่า "นายน้อยครับ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมพูดออกมานั้น ผมพูดออกมาจากก้นบึ้งของจิตใจเลยนะครับ!”เมื่อพูดออกไปแล้ว ไอแซคก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า "ว่าแต่ว่านายน้อยครับ ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่ดีแลนจะหาทางตอบโต้คุณหลังฟื้นตัวจากการผ่าตัดแล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลโ
ช่วงเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นหลังจากงานแต่งงานของแมกโนเลียสิ้นสุดลง ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์จากเลียมในขณะที่เขากำลังรดน้ำพืชผักในสวนผักของเขาอยู่เลียมบอกเขาทางโทรศัพท์ว่ายารักษาโรคกระเพาะที่เขาผลิตตามสูตรปรุงยาของชาร์ลีนั้น ได้รับใบอนุญาตที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจแล้ว หลังผ่านการตรวจสอบจากแผนกควบคุมยา ยานี้พร้อมขายแล้ว!สูตรปรุงยาที่ได้มาจากคัมภีร์ยาโบราณนี้ช่วยบรรเทาอาการปวดท้องของคนธรรมดาทั่วไปได้เป็นอย่างดีถ้าใครมีปัญหาเรื้อรังเกี่ยวกับกระเพาะอาหาร การรับประทานยานี้ก็จะช่วยรักษาและปรับสภาพให้ดีขึ้นได้นอกจากนี้ยังช่วยแก้อาการปวดท้อง ท้องอืด หรือแม้แต่อาการไม่สบายท้องจากการดื่ม ความเย็น ความเหนื่อยล้า และอื่น ๆ ได้ทันที หลังรับประทานยารักษาโรคกระเพาะนี้เข้าไปยาผงแก้โรคกระเพาะชนิดนี้ถูกคิดค้นขึ้นเป็นครั้งแรกโดยแพทย์ที่มีชื่อเสียงของออสเกียในสมัยโบราณ แต่การพัฒนายาในออสเกียค่อนข้างช้าในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ดังนั้นยารักษาโรคต่าง ๆ อย่างเช่นยาผงแก้โรคกระเพาะนี้ก็จะได้รับการผลิตโดยบริษัทยาของญี่ปุ่นและเกาหลีใต้เป็นหลักแทนยกตัวอย่างเช่น ประเทศญี่ปุ่นมียาแก้โรคกระเพาะออตต้าซัง ที่มีชื่อเส
ทันทีที่ชาร์ลีได้ยินดังนี้เขาก็พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นเราก็จะขายยาของเราในราคากล่องละหนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์ด้วย ถ้าเราขายยาที่มีประสิทธิภาพดีกว่ายี่ห้ออื่นหลายเท่าในราคาเดียวกัน เราก็จะสามารถแข่งขันกับยาคู่แข่งประเภทเดียวกันจากญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ได้โดยตรง!”เลียมรีบตอบว่า "ไม่มีปัญหาครับปรมาจารย์เวด! ผมจะตั้งราคาขายยานี้ที่กล่องละหนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์"“โอเค!” ชาร์ลีตอบ "นายควรพุ่งความสนใจไปที่การผลิตยาอย่างเต็มกำลังความสามารถ และไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการขายยานี้ เราไม่ต้องห่วงเรื่องการขายภายในประเทศหรอก แต่เราจะต้องผลิตยาให้มากพอส่งไปขายยังประเทศต่าง ๆ อย่างเช่น ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และประเทศอื่น ๆ ในทวีปนี้ เราจะไม่แข่งขันแค่เฉพาะในบ้านเกิดของเราเท่านั้น แต่เราจะแข่งขันในบ้านเกิดของพวกเขาด้วย เพราะเรากำลังวางแผนที่จะครองตลาดและช่วงชิงยอดขายจากพวกเขา ดังนั้นเราจะต้องเตรียมยาไว้ในปริมาณที่เพียงพอ"“ผมเข้าใจแล้วครับปรมาจารย์เวด!” เลียมก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน เขาโพล่งออกมาว่า "ยาสมุนไพรของชาวออสเกียนนี้ถูกระงับโดยญี่ปุ่นและเกาหลีใต้มาหลายปีแล้ว ในที่สุดเราก็สามารถโจมตีกลับได้แล้ว!”หลังจาก
ชาร์ลีสวมผ้ากันเปื้อนก่อนจะเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งหลังจากเหลือบดูชื่อผู้โทรเข้ามาบนจอโทรศัพท์ เขาก็ไม่คาดคิดว่าผู้ที่โทรหาเขานั้นจะเป็นออโรร่า หญิงสาวตัวเล็กจอมซ่าจากตระกูลควินตันชาร์ลีอดรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้เมื่อเห็นดังนี้'ผู้หญิงจอมซ่าคนนี้ไม่ได้โทรหาเขาบ่อย ๆ หรือวันนี้เธอจะเจอปัญหาอะไรเข้าอีกแล้ว?'ในขณะที่เขาคิดได้ดังนี้ ชาร์ลีก็รีบรับโทรศัพท์ก่อนจะถามว่า "ออโรร่า คุณโทรหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”ออโรร่าตอบอย่างอาย ๆ ว่า "ปรมาจารย์เวด คุณยังจำได้ไหมที่ฉันเคยบอกคุณก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉันจะเข้าร่วมการแข่งขันการต่อสู้ป้องกันตัวระดับมหาวิทยาลัยนานาชาติน่ะค่ะ"ชาร์ลียิ้มในขณะพูดว่า "จำได้สิครับ ผมสัญญาแล้วใช่ไหมว่าจะไปเชียร์และให้การสนับสนุนคุณที่นั่น? ว่าแต่คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าการแข่งขันจะจัดขึ้นวันไหน"ออโรร่ายิ้มอย่างมีความสุขในขณะที่พูดว่า "คุณจำได้ด้วย ปรมาจารย์เวด! ฉันมีความสุขมากเลยค่ะ"หลังจากนั้นออโรร่าก็รู้สึกอายเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ปรมาจารย์เวดคะ ฉันจะลงแข่งขันรอบแรกในช่วงเช้าของวันนี้ เลยแค่สงสั
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล