เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1294
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที 1295
"อะไรนะ?!”จูเลียตและแม่ของเธอแทบจะทรุดลงไปตรงนั้นเลยเมื่อได้ยินคำพูดของเขาภรรยาของเขาดุด่าอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "เซลล์! คุณสติเลอะเลือนไปแล้วใช่ไหม? คุณบอกว่าจะให้จูเลียตแต่งกับเดรโกจากตระกูลสก็อตสันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมคุณถึงให้เธอแต่งงานกับเติร์ก… พ่อของเดรโกแทนล่ะ? เติร์กนี่รุ่นราวคราวเดียวกับคุณเลยนะ! คุณจะยอมให้ลูกสาวของเราแต่งงานกับเขาได้อย่างไร?”“ถูกต้องค่ะคุณพ่อ!” จูเลียตก็พูดด้วยความเกรี้ยวโกรธเช่นกัน "ถึงหนูจะตั้งครรภ์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหนูจะต้องแต่งงานกับชายแก่ที่น่ารังเกียจนี่ใช่ไหมคะ?!”เซลล์รู้สึกอับอายอย่างมากในขณะที่เขามองดูภรรยาและลูกสาว เขาตบหน้าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะร้องไห้และพูดว่า "มันเป็นความผิดของฉันเอง! มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด! ฉันมึนงงสับสันแล้วไปยั่วยุคนที่ไม่ควรจะยั่วยุเข้า ตอนนี้ฝ่ายนั้นได้โทรเรียกดอน อัลเบิร์ต และประธานคาเมรอนมาที่นี่ ทั้งสองคนเสนอทางออกทางเดียวให้กับฉัน คือยอมให้จูเลียตได้แต่งงานกับพ่อของเดรโก ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราจะถูกขับออกไปสู่ทางตัน...”“อะไรนะ?!” ภรรยาของเซลล์รู้สึกราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างดูมืดมิดอยู่ตรงหน้า "
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1296
ในขณะเดียวกัน ด้วยความพยายามที่จะทำให้ชาร์ลีไว้ชีวิตเธอและปล่อยเธอไป ลิเลียนได้คุกเข่าลงบนพื้นแล้วหมอบคำนับโดยเอาหน้าผากแตะพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนหน้าผากบวม แต่ชาร์ลีก็ไม่ได้สนใจไยดีเธอเลยชาร์ลีรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหนลิเลียนเป็นเพียงสัตว์เดรัจฉาน! เธอชั่วร้ายและเลวทรามยิ่งกว่าเมื่อเทียบกับเอเลนผู้เป็นแม่ยายของเขาถึงแม้ว่าเอเลนจะต้องการให้แคลร์ภรรยาของเขาแต่งงานกับผู้ชายที่ร่ำรวยมาโดยตลอด แต่อย่างน้อยที่สุดเอเลนก็ไม่เคยคิดที่จะให้ลูกสาวของตัวเองต้องแต่งงานกับผู้ชายที่มีลูกแล้วเลยสักครั้งแต่ลิเลียนกลับเต็มใจบีบบังคับให้ลูกชายของเธอรับเป็นพ่อให้กับลูกของคนอื่น เพียงเพราะจะได้ค่าสินสอดห้าสิบล้านดอลลาร์ เธอช่างเป็นคนไร้ยางอายและไม่มีความซื่อสัตย์เอาเสียเลยดังนั้นชาร์ลีจึงแน่ใจว่า ความสำนึกผิดในตอนนี้ของเธอไม่ได้มาจากส่วนลึกภายในจิตใจ แต่เป็นเพราะเธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกบีบบังคับให้ต้องทำอย่างนั้นถ้าเธอให้โอกาสผู้หญิงประเภทนี้ในการกลับตัวกลับใจอีกครั้ง ในอนาคตเธอก็จะต้องเล่นงานแมกโนเลียมากขึ้นอย่างแน่นอนดังนั้นชาร์ลีจึงต้องการให้ทางออกทางเดียวกับเธอในสถานการณ์นี้ คือเธอต้องหย่ากับ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1297
เมื่อเขาเห็นอัลเบิร์ตกำลังจะพาคนกลุ่มนี้ไปยังสำนักงานกิจการพลเรือน ไอแซคก็ถามชาร์ลีว่า "ปรมาจารย์เวดครับ ผมควรจะไปกับพวกนี้เพื่อจับตาดูสถานการณ์ไหมครับ?”ชาร์ลีโบกมือปฏิเสธและพูดอย่างแผ่วเบาว่า "คุณไม่ต้องไปที่นั่นหรอก รอเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานอยู่กับผมที่นี่ดีแล้ว"แคลร์ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาโดยไม่พูดอะไรเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เมื่อเธอเห็นว่าทุกคนได้ถูกพาตัวออกไปแล้ว เธอก็อดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า "ชาร์ลีคะ เรามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานของแมกโนเลียกับเดรโก คุณไม่คิดว่าสถานการณ์ที่พ่อของเขาต้องเข้าพิธีแต่งงานจะดูไม่เหมาะไม่ควรไปหน่อยหรือคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามเธอว่า "คุณคิดว่าอะไรที่ดูไม่เหมาะสมหรือแคลร์? ถ้าผมไม่ทำให้ลิเลียนต้องถูกไล่ออกจากตระกูลสก็อตสันในวันนี้ แล้วถ้าเราไม่ได้ให้บทเรียนกับตระกูลสก็อตสัน หลังจากที่เพื่อนของคุณแต่งงานเข้าไปเป็นคนของตระกูลสก็อตสันแล้ว เพื่อนของคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในอนาคตได้ไหมล่ะ?!”แคลร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบา ๆเธอรู้ว่าชาร์ลีพูดถูก ถ้าพวกเขาไม่แก้ปัญหาพื้นฐานที่อยู่ใกล้ตัว คนที่มีบุคลิกและลักษณะนิสัยอย่างลิเลียน จะทำให้แมกโ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1298
ลิเลียนหายใจละล่ำละลักแล้วพูดว่า "เจ้าหน้าที่คะ… ทะเบียนสมรสของเราอยู่ที่บ้าน คุณออกใบหย่าให้เราก่อนได้ไหมคะ? เราจะเอาใบทะเบียนสมรสมาให้ทีหลังค่ะ"เจ้าหน้าที่กล่าวว่า "เราข้ามขั้นตอนตามระเบียบของเราไม่ได้หรอกค่ะ คุณทั้งสองคนควรกลับไปนำทะเบียนสมรสมาให้ทางเราก่อน"เติร์กรีบตอบว่า "ไม่! นี่จะทำให้สายเกินไป เราต้องทำการหย่าให้เสร็จก่อนเที่ยง"เจ้าหน้าที่พยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขา "ถึงคุณทั้งคู่จะไม่มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันแล้ว แต่ยังไม่ต้องหย่ากันตอนนี้ก็ได้… ใช่ไหมคะ? ถึงแม้คุณจะทำการหย่าตอนนี้ไม่ได้ แต่ยังกลับมาหย่าในตอนบ่ายได้นะคะ!”อัลเบิร์ตตัดบทขึ้นมาในเวลานี้ "คุณเจ้าหน้าที่ครับ คนทั้งคู่แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว และทำทะเบียนสมรสหายไปนานแล้ว ดังนั้นคุณช่วยดำเนินการตามนั้นได้ไหม?”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ชี้ไปที่เติร์กก่อนจะบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า "ยิ่งไปกว่านั้น ลุงคนนี้ต้องหย่าในตอนนี้เลย เพราะเขาต้องจดทะเบียนสมรสกับคนอื่นอีก งานเลี้ยงแต่งงานได้จัดเตรียมไว้แล้วที่โรงแรม และเรากำลังรอเขาไปเข้าพิธีแต่งงาน เราปล่อยให้ล่าช้าออกไปไม่ได้อีกแล้วครับ!เจ้าหน้าที่มองดูเติร์กด้วยความประหลาดใจ และ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1299
เจย์เดนยื่นมือออกไปในขณะที่พร้อมจะขับไล่ลิเลียนออกไปแล้วลิเลียนร้องไห้อย่างขมขื่นในขณะที่พูดว่า "คุณ… อย่างน้อยที่สุดก็ควรให้ฉันได้กลับไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านก่อน!”เจย์เดนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นังแก่! แกยังคิดจะกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าอยู่อีกเหรอ?! ฉันอุตส่าห์เห็นแก่หน้าแกเลยไม่ฉีกเสื้อผ้าของแกออกในตอนนี้ แต่ถ้าแกยังพูดอะไรไร้สาระอีกล่ะก็ ฉันจะฉีกเสื้อผ้าของแกให้ขาดก่อนโยนแกออกไป!”เมื่อลิเลียนได้ยินดังนี้ เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เธอทำได้เพียงทำตามอย่างเชื่อฟังเหมือนสุนัข เมื่อเจย์เดนขับรถออกไปส่งเธอเมื่อเห็นว่ามีคนพาลิเลียนออกไปแล้ว อัลเบิร์ตก็ชี้ไปที่จูเลียตก่อนจะพูดว่า "เธอน่ะ… มาตรงนี้"จูเลียตรู้สึกไม่เต็มใจอยู่ลึก ๆ ภายในจิตใจ แต่เธอไม่กล้าขัดคำสั่งอัลเบิร์ตในเวลานี้เธอทำได้เพียงมาอยู่ตรงหน้าอัลเบิร์ตในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "ดอน… ดอน อัลเบิร์ต...”อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนจะชี้ไปที่เธอและเติร์ก แล้วพูดกับเจ้าหน้าที่ของสำนักงานกิจการพลเรือนว่า "ช่วยดำเนินการจดทะเบียนสมรสให้กับคนทั้งสองคนนี้ด้วยครับ"เจ้าหน้าที่อึ้งตะลึงงันแล้วถามว่า "หา?! คุณจะให้ดิฉันจดทะเบียนสมรส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1300
"เยี่ยมไปเลยครับ!” ในที่สุดเติร์กก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินดังนี้ขณะนี้เจ้าหน้าที่ได้เรียกให้ทั้งสองมาที่เคาน์เตอร์เพื่อทำการยื่นเรื่องขอจดทะเบียนสมรสปีนี้จูเลียตมีอายุยี่สิบหกปี ในขณะที่เติร์กมีอายุห้าสิบสองปี ความแตกต่างระหว่างคนทั้งคู่นับได้เป็นสองเท่าหญิงสาวที่รับผิดชอบในการมอบทะเบียนสมรสให้กับพวกเขา ได้ส่งมอบทะเบียนสมรสนั้นให้กับคนทั้งคู่ในขณะที่เธอกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชังหลังจากได้รับทะเบียนสมรสเป็นที่เรียบร้อย อัลเบิร์ตก็ยิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า "เอาล่ะ ในเมื่อคู่รักทั้งสองคู่ได้รับทะเบียนสมรสกันแล้ว เราก็ควรรีบกลับโรงแรมเดี๋ยวนี้เลย ปรมาจารย์เวดยังรอที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานของพวกคุณอยู่"ดังนั้นพวกเขาทั้งสี่จึงทำได้เพียงเดินตามอัลเบิร์ตเพื่อเดินทางกลับไปยังโรงแรมฮิลตันในขณะนี้ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมฮิลตันเนืองแน่นไปด้วยญาติพี่น้องและเหล่าเพื่อน ๆ ของครอบครัวสก็อตสันชาร์ลีพาแคลร์ภรรยาของเขาไปนั่งที่โต๊ะตัวที่ตั้งอยู่ใกล้กับเวทีมากที่สุดไอแซคก็นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับเขาเช่นกันหลังจากอัลเบิร์ตพาคู่รักทั้งสองคู่กับมาที่โรงแรมฮิลตันแล้ว เขาก็วิ่ง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1301
ทันทีที่อัลเบิร์ตตะโกนเสียงดังลั่น สมาชิกในตระกูลสก็อตสันทั้งหมดก็เข้าใจได้ทันที แล้วเริ่มปรบมืออย่างไม่เต็มใจกันนักในเวลานี้จริง ๆ แล้ว งานแต่งงานครั้งนี้ทำให้พวกเขาไม่มีความสุขเลย เพราะเหตุการณ์แบบนี้มีแต่จะทำให้ตระกูลสก็อตสันเสียหน้าเสียมากกว่าแต่อย่างไรก็ตาม เมื่อมันเสร็จสิ้นไปแล้วก็ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกในเวลานี้จูเลียตที่สวมชุดเจ้าสาวและมีสีหน้าเย็นชา และเติร์กที่สวมสูทอย่างเป็นทางการได้เดินขึ้นไปบนเวทีด้วยกันหลังจากนั้นโฆษกก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า "ต่อไปก็ขอต้อนรับคู่รักคู่ที่สอง เจ้าบ่าวคือเดรโก สก็อตสัน และเจ้าสาวคือแมกโนเลีย เซเวลล์!”จริง ๆ แล้ว สมาชิกในตระกูลสก็อตสันต่างก็ไม่ค่อยเต็มใจที่จะปรบมือให้กับสามีภรรยาคู่นี้เช่นกันไม่ใช่ลิเลียนและเติร์กเท่านั้นที่ดูถูกแมกโนเลีย แต่สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลสก็อตสันต่างก็ดูถูกเหยียดหยามหญิงสาวผู้ยากไร้คนนี้เช่นกันแต่อย่างไรก็ตาม จากบทเรียนที่พวกเขาได้เรียนรู้ก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างก็ไม่กล้าปล่อยมือให้อยู่เฉย ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องปรบมือให้กับคนทั้งคู่เดรโก้จับมือแมกโนเลียไว้ในขณะที่ทั้งคู่ก้าวขึ้นไปบนเวทีพร้อมกัน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1302
พิธีกรยิ้มก่อนจะพูดว่า "โอ้! ผมไม่ได้คาดคิดว่าคุณมอร์นิ่งสตาร์จะรู้สึกซาบซึ้งใจได้ถึงขนาดนี้ เธอคงเฝ้ารอการแต่งงานครั้งนี้มานานมากแล้ว นี่เป็นการจับคู่ที่เหมาะสมกันเหลือเกินดั่งพระเจ้าสรรค์สร้าง! เราขออวยพรให้คู่บ่าวสาวคู่นี้มีความสุขในการแต่งงานครั้งใหม่ รักกันชั่วนิรันดร์ มีชีวิตที่สดใสและสงบสุขในวันข้างหน้า พร้อมกับเสียงปรบมือของพวกเราทุกคน!”เมื่อจูเลียตได้ยินดังนี้ เธอก็รู้สึกเหมือนกำลังจะล้มทั้งยืน เธอนั่งราบไปกับพื้นในขณะที่ใช้มือปิดหน้าแล้วยังคงสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนาพิธีกรรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอแล้วพูดต่อไปว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของเราจะรู้สึกสะเทือนอารมณ์เป็นอย่างมากอยู่ในตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นมาสัมภาษณ์เจ้าบ่าวกันหน่อยดีกว่า ขอถามคุณเติร์ก สก็อตสันหน่อยนะครับว่าตอนนี้คุณมีความรู้สึกอย่างไรที่ได้แต่งงานกับภรรยาสาวสวยและอายุน้อย?”เติร์กหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่พูดว่า "ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก...”พิธีกรยิ้มก่อนที่จะถามว่า "คุณเติร์ก สก็อตสันครับ คุณมีความรู้สึกอยากจะร้องเพลงภายใต้สถานการณ์แบบนี้บ้างไหมครับ?”เติร์กรู้สึกอายเล็กน้อยในขณะที่พูดว่า "ผมเรียนมาน้อยแถมยังไม่ได้รับการอบร
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
