เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1289
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1290
เซลล์เหลือบมองไอแซคก่อนที่จะเหลือบมองชาร์ลี ในที่สุดเขาก็รู้ว่าชาร์ลีเป็นผู้ที่มีความสามารถสูงมาก!แม้แต่ไอแซคก็ยังให้ความเคารพต่อชาร์ลี งานนี้เขาอวดศักดาผิดคนแล้วใช่ไหมเนี่ย?ในเวลานี้ไอแซคหันกลับมามองที่เซลล์ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณต้องการขัดขืนและไม่เชื่อฟังคำสั่งปรมาจารย์เวดใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะขอให้เครือข่ายซูเปอร์มาร์เก็ตของคุณ ทรัพย์สิน รถยนต์ รวมทั้งธนาคาร และบัญชีหุ้นของคุณถูกปิดตายอย่างไม่มีกำหนด ผมจะทำให้ครอบครัวของคุณต้องสิ้นเนื้อประดาตัวจนไม่เหลืออะไรเลย แล้วในอนาคตพวกคุณทุกคนก็จะต้องออกไปขอทานตามท้องถนน!”เมื่อเซลล์ได้ยินดังนี้ เขาก็ตื่นตระหนกและพูดกับชาร์ลีว่า "ปรมาจารย์เวด ผมผิดเอง! คนใจกว้างและยิ่งใหญ่เช่นคุณไม่ควรจดจำเรื่องขุ่นข้องหมองใจจากคนที่ต่ำต้อยเช่นผม ได้โปรดเถอะครับ อย่าถือสาอะไรผมเลย"ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะถือสาอะไรคุณตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำก็แค่ปฏิบัติตามสิ่งที่ผมเตรียมการเอาไว้ทั้งหมด"“ผม… ผม...” เซลล์รู้สึกไม่มั่นใจ และไม่สามารถยอมรับข้อเสนอได้โดยง่ายให้ลูกสาวแต่งงานกับเติร์กเหรอ?! ไม่ว่าลูกสาวของ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1291
เซลล์รู้ดีว่าเขาไม่สามารถยั่วยุไอแซคได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาทำได้เพียงยอมแพ้และเลือกที่จะประนีประนอมในเวลานี้นับเป็นเรื่องยากที่จะทำใจยอมรับได้ว่า… เขาได้ยินยอมให้ลูกสาวได้แต่งงานกับเติร์ก เขาคิดว่าแทนที่จะสร้างความโกรธแค้นให้กับไอแซค และทำให้ทั้งครอบครัวต้องเดือดร้อน เขาก็ขอเลือกที่จะยอมเสียสละผลประโยชน์ของลูกสาว เพื่อแลกกับความปลอดภัยและความเป็นอยู่ที่ดีของทุกคนในครอบครัวเมื่อไอแซคเห็นว่าเซลล์ตกลงตามข้อเสนอของชาร์ลีแล้ว เขาทำเสียงไม่พอใจก่อนจะพูดว่า "แกน่าจะตกลงตามข้อเสนอของปรมาจารย์เวดเสียตั้งแต่ทีแรก แทนที่จะมาพูดพล่ามเรื่องไร้สาระอย่างนี้ใช่ไหม?”เซลล์ทำได้เพียงพยักหน้าประหงก ๆ ในขณะที่พูดว่า "ท่านประธานคาเมรอน คุณพูดถูกแล้ว ผมจะไม่พูดอะไรที่ไร้สาระอีกแล้ว ได้โปรดให้ผมเป็นสมาชิกของสมาคมต่อไปด้วยเถอะครับ...”ไอแซคทำเมินเฉยต่อเขาก่อนที่หันกลับมามองชาร์ลี แล้วถามด้วยความเคารพว่า "ปรมาจารย์เวด คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ครับ?”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่เติร์กและลิเลียน หลังจากนั้นเขาก็พูดเบา ๆ ว่า "ในเมื่อคุณมอร์นิ่งสตาร์ยินยอมให้ลูกสาวได้แต่งงานแล้ว คุณก็ควรเริ่มเตรียมการ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1292
เธอรู้ว่าไอแซคมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งและทรงพลังมาก นอกจากนี้เธอยังรู้ด้วยว่าเขาเป็นคนที่ไม่เหมือนใคร และสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาอยากจะทำ ถ้าเขาอยากจะขับรถพาเธอและครอบครัวของเธอทั้งหมดออกจากโอลรัส ฮิลล์ เขาก็ย่อมจะทำอย่างแน่นอนดังนั้นแทนที่จะป้องกันการแต่งงานของเธอเอง เธอกลับทำลายล้างและก่อให้เกิดอันตรายต่อครอบครัวโดยกำเนิดของเธอครอบครัวโดยกำเนิดของเธอไม่ได้มีความสามารถมากมายอะไรในตอนแรก ตอนนี้ใคร ๆ ต่างก็ถือว่าพวกเขาเป็นพวกร่ำรวยในสังคม ถ้าพวกเขาทั้งหมดถูกบังคับให้ต้องทิ้งบ้านเกิดไปเพราะเธอ ชีวิตของพวกเขาก็จะต้องยุ่งเหยิงอย่างแน่นอนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ไม่อาจทำร้ายทั้งตัวเธอเองและครอบครัวของเธอได้ มิฉะนั้นทั้งครอบครัวจะไม่สาปแช่งและตำหนิเธอว่าเป็นต้นเหตุแห่งความลำบากของพวกเขาหรอกหรือ?ในขณะที่เธอกำลังจะตัดสินใจยอมรับข้อเสนอของชาร์ลีอย่างเจ็บปวดใจ จู่ ๆ เธอก็มองเห็นแมกโนเลียที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาดูเหมือนว่าในเวลานี้ลิเลียนจะมองเห็นผู้ช่วยชีวิตของเธอแล้ว เธอรีบวิ่งไปหาแมกโนเลีย จากนั้นก็คุกเข่าลงบนพื้น ร้องไห้พร้อมทั้งอ้อนวอนในขณะที่พูดว่า "แมกโนเลีย ฉันเป็นคนผิดเองตั้งแต่ต้น เ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1293
แมกโนเลียรู้สึกตกใจกับความเด็ดขาดของชาร์ลีในเวลาเดียวกันเธอก็ตระหนักว่าชาร์ลีไม่ได้เห็นแก่หน้าเธอมากขนาดนั้นดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงมองไปที่ลิเลียนด้วยสีหน้าขอโทษในขณะที่พูดว่า "ฉันขอโทษค่ะคุณป้า เรื่องนี้ฉันช่วยอะไรไม่ได้...”ลิเลียนไม่คิดว่าฟางเส้นสุดท้ายในการช่วยชีวิตเธอนั้นจะไม่สามารถทำอะไรได้ เธอจึงหันกลับไปมองเดรโก ก่อนจะร้องไห้และพูดว่า "เดรโก ช่วยแม่ของแกด้วย! แกรู้นี่ว่าการเลี้ยงดูแกให้เติบใหญ่ขึ้นมานั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยใช่ไหม?”อันที่จริงเดรโกรก็รู้สึกไม่สบายใจในเวลานี้เช่นกัน เพราะไม่ว่าจะอย่างไรลิเลียนก็ยังเป็นแม่ของเขาอยู่ เขาไม่ต้องการให้แม่ถูกบังคับให้หย่ากับพ่อ แล้วต่อจากนั้นก็ถูกขับไล่ออกจากโอลรัส ฮิลล์ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่ต้องการให้พ่อเข้าพิธีแต่งงาน แล้วยังหาแม่เลี้ยงที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขามาให้หลังจากที่พ่อหย่ากับแม่แล้วอีกด้วยดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงในขณะคุกเข่าอยู่ต่อหน้าชาร์ลี แล้วขอร้องว่า "ชาร์ลี ปรมาจารย์เวด โปรดให้โอกาสแม่ผมอีกสักครั้ง เธอจะต้องเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแน่นอน!”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผมบอกไปแล้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1294
เซลล์รีบโคังคำนับในขณะที่พูดว่า "โปรดรอสักครู่ครับดอน อัลเบิร์ต ผมจะไปคุยกับลูกสาวแป๊บนึง เราเพิ่งพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ตรงนี้ เธอก็เลยยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้น่ะครับ...”อัลเบิร์ตมองดูนาฬิกาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ฉันให้เวลาแกสามนาที ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่ถ้ายังกล้าถ่วงเวลาให้ล่าช้าออกไปอีก!”ไอแซคก็พูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดด้วยว่า "ผมขอเตือนนะเซลล์ คุณไม่ควรใช้ลูกไม้อะไรนับจากนี้ ถ้าผมไม่เห็นทะเบียนสมรสของเติร์กกับลูกสาวของคุณ คุณก็คงต้องจบลงแค่นี้ล่ะ!”เซลล์พยักหน้าประหงก ๆ หลังจากนั้นก็พูดด้วยความตื่นตระหนกว่า "ท่านประธานคาเมรอน คุณดอน อัลเบิร์ต คุณทั้งสองไม่ต้องเป็นกังวลไปเลยครับ ผมไม่กล้าใช้ลูกไม้อะไรหรอกครับ"อัลเบิร์ตเตะเขาก่อนจะดุด่าต่อไปว่า "แกมาสัญญากับเราแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ไปสัญญากับปรมจารย์เวดเถอะ!”เซลล์รีบคลานไปอยู่ตรงหน้าชาร์ลีก่อนจะพูดว่า "ปรมาจารย์เวด คุณไม่ต้องกังวลอะไรนะครับ ผมจะทำตามคำสั่งของคุณ และจะไม่ใช้ลูกไม้อะไรอย่างแน่นอนครับ!”ชาร์ลีโบกมือด้วยความรู้สึกขยะแขยงแล้วพูดว่า "รีบไปทำธุระเร็วเข้าเถอะ ผมกำลังรอเข้าร่วมพิธีแต่งงานของลูกสาวคุณอยู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที 1295
"อะไรนะ?!”จูเลียตและแม่ของเธอแทบจะทรุดลงไปตรงนั้นเลยเมื่อได้ยินคำพูดของเขาภรรยาของเขาดุด่าอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "เซลล์! คุณสติเลอะเลือนไปแล้วใช่ไหม? คุณบอกว่าจะให้จูเลียตแต่งกับเดรโกจากตระกูลสก็อตสันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมคุณถึงให้เธอแต่งงานกับเติร์ก… พ่อของเดรโกแทนล่ะ? เติร์กนี่รุ่นราวคราวเดียวกับคุณเลยนะ! คุณจะยอมให้ลูกสาวของเราแต่งงานกับเขาได้อย่างไร?”“ถูกต้องค่ะคุณพ่อ!” จูเลียตก็พูดด้วยความเกรี้ยวโกรธเช่นกัน "ถึงหนูจะตั้งครรภ์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหนูจะต้องแต่งงานกับชายแก่ที่น่ารังเกียจนี่ใช่ไหมคะ?!”เซลล์รู้สึกอับอายอย่างมากในขณะที่เขามองดูภรรยาและลูกสาว เขาตบหน้าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะร้องไห้และพูดว่า "มันเป็นความผิดของฉันเอง! มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด! ฉันมึนงงสับสันแล้วไปยั่วยุคนที่ไม่ควรจะยั่วยุเข้า ตอนนี้ฝ่ายนั้นได้โทรเรียกดอน อัลเบิร์ต และประธานคาเมรอนมาที่นี่ ทั้งสองคนเสนอทางออกทางเดียวให้กับฉัน คือยอมให้จูเลียตได้แต่งงานกับพ่อของเดรโก ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราจะถูกขับออกไปสู่ทางตัน...”“อะไรนะ?!” ภรรยาของเซลล์รู้สึกราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างดูมืดมิดอยู่ตรงหน้า "
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1296
ในขณะเดียวกัน ด้วยความพยายามที่จะทำให้ชาร์ลีไว้ชีวิตเธอและปล่อยเธอไป ลิเลียนได้คุกเข่าลงบนพื้นแล้วหมอบคำนับโดยเอาหน้าผากแตะพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนหน้าผากบวม แต่ชาร์ลีก็ไม่ได้สนใจไยดีเธอเลยชาร์ลีรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหนลิเลียนเป็นเพียงสัตว์เดรัจฉาน! เธอชั่วร้ายและเลวทรามยิ่งกว่าเมื่อเทียบกับเอเลนผู้เป็นแม่ยายของเขาถึงแม้ว่าเอเลนจะต้องการให้แคลร์ภรรยาของเขาแต่งงานกับผู้ชายที่ร่ำรวยมาโดยตลอด แต่อย่างน้อยที่สุดเอเลนก็ไม่เคยคิดที่จะให้ลูกสาวของตัวเองต้องแต่งงานกับผู้ชายที่มีลูกแล้วเลยสักครั้งแต่ลิเลียนกลับเต็มใจบีบบังคับให้ลูกชายของเธอรับเป็นพ่อให้กับลูกของคนอื่น เพียงเพราะจะได้ค่าสินสอดห้าสิบล้านดอลลาร์ เธอช่างเป็นคนไร้ยางอายและไม่มีความซื่อสัตย์เอาเสียเลยดังนั้นชาร์ลีจึงแน่ใจว่า ความสำนึกผิดในตอนนี้ของเธอไม่ได้มาจากส่วนลึกภายในจิตใจ แต่เป็นเพราะเธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกบีบบังคับให้ต้องทำอย่างนั้นถ้าเธอให้โอกาสผู้หญิงประเภทนี้ในการกลับตัวกลับใจอีกครั้ง ในอนาคตเธอก็จะต้องเล่นงานแมกโนเลียมากขึ้นอย่างแน่นอนดังนั้นชาร์ลีจึงต้องการให้ทางออกทางเดียวกับเธอในสถานการณ์นี้ คือเธอต้องหย่ากับ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1297
เมื่อเขาเห็นอัลเบิร์ตกำลังจะพาคนกลุ่มนี้ไปยังสำนักงานกิจการพลเรือน ไอแซคก็ถามชาร์ลีว่า "ปรมาจารย์เวดครับ ผมควรจะไปกับพวกนี้เพื่อจับตาดูสถานการณ์ไหมครับ?”ชาร์ลีโบกมือปฏิเสธและพูดอย่างแผ่วเบาว่า "คุณไม่ต้องไปที่นั่นหรอก รอเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานอยู่กับผมที่นี่ดีแล้ว"แคลร์ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาโดยไม่พูดอะไรเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เมื่อเธอเห็นว่าทุกคนได้ถูกพาตัวออกไปแล้ว เธอก็อดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า "ชาร์ลีคะ เรามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานของแมกโนเลียกับเดรโก คุณไม่คิดว่าสถานการณ์ที่พ่อของเขาต้องเข้าพิธีแต่งงานจะดูไม่เหมาะไม่ควรไปหน่อยหรือคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามเธอว่า "คุณคิดว่าอะไรที่ดูไม่เหมาะสมหรือแคลร์? ถ้าผมไม่ทำให้ลิเลียนต้องถูกไล่ออกจากตระกูลสก็อตสันในวันนี้ แล้วถ้าเราไม่ได้ให้บทเรียนกับตระกูลสก็อตสัน หลังจากที่เพื่อนของคุณแต่งงานเข้าไปเป็นคนของตระกูลสก็อตสันแล้ว เพื่อนของคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในอนาคตได้ไหมล่ะ?!”แคลร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบา ๆเธอรู้ว่าชาร์ลีพูดถูก ถ้าพวกเขาไม่แก้ปัญหาพื้นฐานที่อยู่ใกล้ตัว คนที่มีบุคลิกและลักษณะนิสัยอย่างลิเลียน จะทำให้แมกโ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
