MasukShare
บทที่ 1243
Bab terkait
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1244
แฮโรลด์รู้สึกราวกับว่าเขาถูกโยนระเบิดใส่สองสามลูกติดต่อกันเขาถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า "ไอ้ชาร์ลีผู้น่าเวทนาคนนี้ได้รถยนต์ราคาแพงอย่างนั้นมาได้ยังไง? แถมไม่ใช่คันเดียวด้วย แต่ได้มาถึงสองคันเลยนะ!”คริสโตเฟอร์ก็ทำสีหน้าที่ดูน่าเกลียดบนใบหน้าด้วย "พ่อเดาว่าชาร์ลีคงออกไปหลอกลวงคนอื่นอีกแล้ว! พ่อไม่เข้าใจเลยจริง ๆ คนร่ำรวยและมีอำนาจในโอลรัส ฮิลล์เป็นบ้ากันไปหมดแล้วเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงได้ไว้ใจไอ้ชาร์ลีที่น่าเวทนาคนนี้ได้ถึงขนาดนี้"แฮโรลด์ก็รู้สึกไม่สบายใจมากเช่นกัน แล้วพูดออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า "ฉันก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน! ไอ้บ้าเอ๊ย! ฉันรอดูไอ้ชาร์ลีต้องทนทุกข์ทรมาณอย่างแสนสาหัส แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ดีมีสุขเป็นอย่างมาก!”ดวงตาของเวนดี้แดงก่ำในขณะที่พูดอย่างเสียใจว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ชาร์ลี ฉันกับเจอรัลด์ก็คงได้แต่งงานกันไปแล้ว ครอบครัวของเราก็จะไม่ต้องตกอยู่ในสภาพที่ดูน่าสังเวชขนาดนี้ นอกจากนี้แม่ก็คงไม่ต้องถูกส่งไปทำงานที่เหมืองนั่น แล้วไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณกับความไม่ยุติธรรมมากมายที่นั่น"คริสโตเฟอร์ส่งเสียงตะคอกด้วยความโกรธเคือง "อย่าพูดถึงนังนั่น!”ในเวลาเดียวกันนี้เองที่คุ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1245
เมื่อคุณท่านวิลสันได้ยินว่ารถสองคันนี้มีมูลค่าถึงเกือบหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นงันงกเมื่อนึกถึงเรื่องนี้รถสองคันรวมกันมีราคาถึงหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เชียวหรือ? นี่มันอะไรกัน? รถยนต์สองคันนี้มีมูลค่าเกือบเท่าราคาวิลล่าระดับเฟิร์สคลาสที่ธอมป์สัน เฟิร์สแล้วเธอรู้สึกว่าตัวเองช่างเป็นคนที่เหลือเชื่อจริง ๆ ที่ใช้จ่ายเงินไปสามล้านดอลลาร์สำหรับรถยนต์หนึ่งคัน ซึ่งก็หมายความว่ารถของชาร์ลีมีมูลค่ามากกว่ารถยนต์ที่เธอซื้อมาถึงสามสิบคันหญิงชราอดรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากไม่ได้ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะสามารถทำให้คนอื่นต้องได้รับความอับอายขายหน้าได้ แต่ลงเอยด้วยการทำให้ตัวเองต้องได้รับความอับอายโดยคาดไม่ถึงประเด็นคือ… มีคนยอมจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อรถราคาแพงจริง ๆ หรือ? เขาบ้าหรือเปล่า?มีแต่รถยนต์ที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์เท่านั้นแหละที่จะมีมูลค่าถึงขนาดนั้นได้จริงไหม?คุณท่านวิลสันรู้สึกไม่พอใจมาก แฮโรลด์ผู้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็กลัวว่าหญิงชราจะต่อล้อต่อเถียงกับพวกนั้นต่อ เขาจึงรีบพาเธอกลับไปที่รถเบนท์ลีย์เอเลนที่ยืนอยู่บนระเบียงห้องทำเสียงฟึดฟัดแล้วพูดว่า "เอ้า… นังแก่! ทำไมไม่ท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1246
คุณท่านวิลสันส่ายหัวเธอไม่สามารถคิดแผนการดี ๆ ได้ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้เวนดี้พูดว่า "คุณย่าคะ ทำไมเราไม่ลองใช้วิลสัน กรุ๊ป ในการยับยั้งบริษัทของแคลร์ดูล่ะคะ?”“นั่นฟังดูไม่สมเหตุสมผลเลย" คุณท่านวิลสันตอบอย่างเคร่งขรึมว่า "คำสั่งซื้อทั้งหมดของแคลร์มาจากเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ซึ่งเป็นของตระกูลไวท์และตระกูลควินตัน แล้วเราจะหยุดยั้งเธอได้ยังไงกันล่ะ?”“นั่นก็จริงเช่นกัน...”เวนดี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมากเธอมักจะเปรียบเทียบตัวเองกับแคลร์ในรูปแบบต่าง ๆ นี่ทำให้เธอรู้สึกเกลียดชังและเกิดความคับแค้นใจต่อแคลร์เป็นอย่างมากซึ่งโดยไม่คาดคิด แคลร์กับชาร์ลีก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนใด ๆ หรือต้องเจอะเจอกับช่วงเวลาที่เลวร้ายอะไรเลย ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่กลับดูเพลิดเพลินกับการมีชีวิตที่ดีเป็นอย่างมาก ซึ่งนี่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจยิ่งนักเวนดี้รู้สึกเกลียดชังและอิจฉาแคลร์เป็นอย่างมาก เมื่อเธอคิดถึงการที่ชาร์ลีสามารถเป็นเจ้าของรถหรูระดับสูงสุดถึงสองคัน ซึ่งแม้แต่เจอรัลด์เองก็คงได้แต่หวังเท่านั้นแคลร์มีชีวิตที่แสนดีได้อย่างไรกัน?โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเวนดี้เป็นที่รู้จักในฐานะคุณหนูที่มีชื
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1247
สิ่งที่คริสโตเฟอร์เกลียดที่สุดไม่ใช่ฮันนาห์ที่แอบนอกใจเขา แต่เป็นเอเลนที่ชอบดูถูกเหยียดหยามเขาครั้งแล้วครั้งเล่าคริสโตเฟอร์รู้สึกอยากบดขยี้เอเลนให้เป็นชิ้น ๆ ทุกครั้งที่เขานึกถึงหมวกสีเขียวยี่สิบใบที่ปลิวไสวไปตามแรงลมบนระเบียงห้องของเอเลนทุกครั้งที่หมวกสีเขียวทั้งยี่สิบใบแกว่งไกวยามโดนลมพัด ก็เหมือนการโบยแส้มาที่ตัวเขาอย่างไร้ความปรานีดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่า ถ้าหากพวกเขาอยากจะล้างแค้นจริง ๆ ก็น่าจะเริ่มจากเอเลนก่อน เพราะดูเหมาะเจาะกับพวกเขาเป็นที่สุดสิ่งสำคัญที่สุดก็คือ… นี่จะไม่เป็นการปลุกเร้าความเกลียดชังของชาร์ลี หากพวกเขาต้องการแก้แค้นเอเลนมิฉะนั้นถ้าพวกเขาทำการโจมตีแคลร์เข้า ก็เท่ากับการทำให้ชาร์ลีต้องรู้สึกโกรธเคืองอย่างผิดวิธี ซึ่งมีโอกาสเป็นอย่างมากที่ทำให้พวกเขาต้องจบชีวิตลงแม้แต่โดนัลด์ยังไม่กล้าทำอะไรแคลร์เลย ดังนั้นครอบครัวของเขาย่อมไม่กล้าสร้างปัญหาให้ตัวเองอยู่แล้วคำแนะนำของคริสโตเฟอร์ได้รับการเห็นชอบจากทั้งครอบครัวในทันทีอย่างไรก็ตาม ตลอดระยะเวลานี้ เอเลนไม่ได้ลดละความพยายามในการล้อเลียนและสร้างความอับอายให้กับครอบครัวของพวกเขา เรื่องนี้สร้างความโกรธแค้นที่ฝั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1248
เพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายของแคลร์กำลังจะแต่งงานในวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ขับรถซูเปอร์คาร์คนละคันออกจากวิลล่าตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อไปยังวิลแลนด์ พาร์คซึ่งเป็นย่านชานเมืองในโอลรัส ฮิลล์วิลแลนด์ พาร์คอยู่ห่างจากใจกลางเมืองประมาณหกสิบกิโลเมตร ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลออกไปเล็กน้อย แต่โชคดีที่มีทางหลวงเชื่อมจากใจกลางเมืองตรงไปยังวิลแลนด์ พาร์คเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายของแคลร์อาศัยอยู่ที่ชานเมืองวิลแลนด์ พาร์ค เมื่อทั้งคู่ขับรถตามทิศทางที่ระบบนำทางจีพีเอสบอก เพื่อไปยังชุมชนที่เพื่อนของแคลร์อาศัยอยู่นั้น ก็พบว่าชุมชนนั้นได้กลายเป็นชุมชนเก่าแก่ที่มีอายุอย่างน้อย ๆ ไม่ต่ำกว่ายี่สิบถึงสามสิบปีบ้านทุกหลังในชุมชนนี้สูงไม่เกินหกชั้น และบ้านทุกหลังสร้างติดกันอย่างหนาแน่นมาก ผนังด้านนอกของตัวบ้านทาด้วยสีเขียวซึ่งตอนนี้ดูกระดำกระด่างไปหมดแล้ว เผยให้เห็นสีของผนังซีเมนต์โผล่ขึ้นมาทางเข้าชุมชนก็แคบมากเช่นกัน นอกจากนี้ยังมีการวางลูกระนาดชะลอความเร็วของรถไว้บนถนนสองสามจุดด้วย แถมมองแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าสภาพถนนไม่ค่อยดีนัก มีถังขยะตั้งอยู่เกลื่อนถนน หรือบางทีก็มีรถสามล้อ รถจักรยาน รถจักรยานยนต์ หรือรถยนต์ที่อยู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1249
ทันทีที่เขาได้ยินดังนี้ ชาร์ลีก็ถามแคลร์ด้วยความสงสัยว่า "อะไรนะ? เธอกำลังจะแต่งงานในวันนี้ แล้วเธอบอกให้คุณรู้เท่านั้นเหรอ?”“ใช่ค่ะ...” แคลร์ตอบ "เธอต้องการให้ฉันไปช่วยเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สามารถจัดการทุกอย่างได้ด้วยตัวเธอเองแน่ เดิมที่ฉันวางแผนที่จะขอให้เธอมองหาเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ สักสองสามคน จะได้มาช่วยเธอเตรียมงานแต่งงาน ซึ่งคงจะเป็นเรื่องดีถ้ามีเพื่อน ๆ มาช่วยให้กำลังใจเธอด้วย แต่เธอไม่ต้องการทำแบบนั้น"ชาร์ลีตอบอย่างช่วยเหลืออะไรไม่ได้ "ผมเดาว่าเธอคงไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าเพื่อน ๆ ที่เคยเรียนมาด้วยกัน ถ้าอย่างนั้นนี่ก็เป็นเหตุผลที่ยอมรับได้"แคลร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า "ฉันไม่เคยเห็นเธอดูน่าสงสารขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ งานแต่งงานวันนี้ถือเป็นวันสำคัญสุด ๆ สำหรับเธอ แต่ครอบครัวของเธอและครอบครัวของเจ้าบ่าวต่างก็สร้างปัญหาให้กับเธอ...”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้นแคลร์ได้แต่ถอนหายใจ แล้วพูดต่อว่า "ชาร์ลีคะ ฉันคิดว่าฉันโชคดีมากที่ได้แต่งงานกับคุณ ถ้าฉันถูกครอบครัวบังคับให้แต่งงานกับทายาทเศรษฐีจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจจริง ๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถูกครอบครัวสามีรังแกหรือเปล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1250
ในตอนนี้ชายวัยกลางคนได้ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ครอบครัวของชายคนนี้ชอบรังแกและเอาเปรียบผู้อื่นเสียจริง ๆ แกก็ตั้งท้องหลานของพวกเขาแท้ ๆ แต่พวกเขายังไม่ยอมให้สินสอดทองหมั้นแกเลยแม้แต่น้อย พวกเขาไม่กลัวว่าแกจะแท้งลูกหรอกหรือ?”ชายหนุ่มตอบว่า "ทำไมครอบครัวสก็อตสันถึงต้องกลัวล่ะ? พวกเขาอยากให้พี่สาวผมแท้งลูกจะตายไป ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะพวกเขาดูถูกเหยียดหยามพี่สาวผม แล้วคิดว่าเธอไม่คู่ควรที่จะแต่งงานกับคนในตระกูลของพวกเขายังไงล่ะ"หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า "พี่สาว ทำไมถึงได้มีจิตใจหมกมุ่นมัวเมาอย่างนี้ล่ะ? ทำไมถึงต้องแต่งงานกับไอ้ผู้ชายที่มีนามสกุลสก็อตสันคนนั้นด้วย? ไอ้สารเลวนั่นกับครอบครัวมันเป็นคนชั่วช้า! ทำไมพี่ไม่ไปถามคนแถว ๆ นี้ล่ะว่า มีหญิงสาวคนไหนบ้างที่แต่งงานแล้วไม่ได้รับสินสอดจากครอบครัวของฝ่ายชาย?น้องสาวของซามูเอลเพื่อนแท้ของผมแต่งงานกับผู้ชายธรรมดา ๆ จากจังหวัดที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วครอบครัวของฝ่ายชายก็ให้สินสอดแก่ครอบครัวของเพื่อนผม เป็นจำนวนเงินถึงสองแสนแปดหมื่นดอลลาร์ ตอนนี้ซามูเอลได้จ่ายเงินดาวน์เพื่อซื้อบ้านในจังหวัดนั้นแล้ว เงินดาวน์ของเขาก็ได้มาจากเงินสินสอดของพี่สาว แ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1251
ในเวลานี้เสียงด่าทอและดูถูกเหยียดหยามจากชั้นบนได้ทวีความรุนแรงขึ้นแล้วหญิงวัยกลางคนตวาดด้วยความโกรธ "ฉันให้กำเนิดคนสารเลวอย่างแกมาได้อย่างไรกัน? ฉันอุตส่าห์ทำงานอย่างหนักเพื่ออุดหนุนจุนเจือแก และจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยให้ แต่แกไม่ได้หาเงินให้แก่ครอบครัวมากนักในช่วงสองปีที่ผ่านมา แล้วตอนนี้ก็ยังรีบเร่งไปคลอดลูกให้คนอื่นอีก ถ้าฉันรู้ว่าแกเป็นคนที่ไม่มีจิตสำนึกแบบนี้ ฉันคงโยนแกทิ้งตั้งแต่คลอดออกมาแล้วล่ะ!”หญิงสาวร้องไห้ในขณะที่เธอพูดว่า "แม่คะ ที่หนูเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยได้ก็เพราะหนูพึ่งเงินกู้ยืมสำหรับนักศึกษา! ตอนนี้หนูยังต้องจ่ายคืนเงินกู้ก้อนนั้นอยู่เลย ตอนนั้นแม่ไม่อนุญาตให้หนูไปเรียนที่มหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ แถมยังจะจับหนูแต่งงานตอนที่หนูอายุสิบแปดปีอีก แม่บอกหนูว่ายิ่งแต่งานได้เร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีคุณค่ามากขึ้นเท่านั้น!”หญิงวัยกลางคนตวาดด้วยความโกรธ "ฉันให้กำเนิดแก่มาก็นับเป็นความกรุณาครั้งยิ่งใหญ่ที่ฉันทำให้แกแล้ว! นอกจากจะไม่สำนึกบุญคุณแล้ว แกยังมีหน้ามาเถียงคำไม่ตกฟากกับฉันตอนนี้อีกเหรอ? แกนี่ช่างเป็นลูกที่กระด้างกระเดื่องต่อผู้มีพระคุณจริง ๆ!”“หนูใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ใ
Bab terbaru
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
