เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1157
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1158
เอมิเลยโน่ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น! ชาร์ลีไม่ได้ทำอะไรเลยเพื่อหยุดการโจมตีนั้น แล้วทำไมเขาถึงใช้มีดแทงชาร์ลีไม่ได้?ในฐานะนักต่อสู้ในสนามการต่อสู้นั้น เขาได้ฝึกฝนวิชาการต่อสู้มาจนถึงขั้นสุด แต่ไม่รู้จริง ๆ ว่าพลังวิเศษนี้คืออะไร! นี่เป็นกำลังภายในชนิดไหนกัน? ที่สามารถถ่ายทอดพลังได้โดยไม่ต้องใช้ร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งเลย!แจ็ค เยลแมนคือ ตัวอย่างที่ดีที่สุด ในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ที่มีพลังวิเศษ เขามีความรู้เรื่องเวทมนตร์คาถา และสามารถควบคุมหนอนในซากศพได้ แต่เขาไม่รู้เลยว่ามีพลังวิเศษชนิดอื่นอยู่บนโลกใบนี้ที่สามารถเรียกสายฟ้าฟาดมาได้ดังนั้นไม่ใช่แค่พละกำลังที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ แต่เป็นความไม่รู้และความหยิ่งยโสของเขานั่นแหละความเย่อหยิ่งของเอมิเลียโน่ ที่ทึกทักเอาว่าพบจุดอ่อนของชาร์ลีแล้ว และคิดว่าจะฆ่าเขาได้ง่าย ๆ !แล้วตอนนี้ เขากลับต้องมาชดใช้ความเย่อหยิ่งนั้นของตนเอง!ชาร์ลียิ้มอย่างเย็นชา ยกเท้าขึ้นแล้วเหยียบแขนซ้ายของเอมิเลียโน่เอาไว้จากนั้นก็ใช้พลังจากนิ้วเท้าเพียงนิดเดียว แขนซ้ายของเอมิเลียโน่ก็ถูกบดตั้งแต่ข้อศอกลงไป โดยมีเสื้อของเขาคอยยึดแขนท่อนบนกับแขนท่อนล่างเข้าไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1159
เอมิเลียโน่อ้าปากค้างด้วยความสับสน เขาไม่สามารถตอบคำถามของน้องชายได้อันที่จริงแล้ว เขาต้องการจะหลบหนี แต่ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์แปลกประหลาดนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง!เขาไม่เพียงแต่หลบหนีไม่ได้เท่านั้น แต่ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสเพิ่มอีกด้วยเขามองไปที่น้องสามด้วยสีหน้าเจ็บปวดรวดร้าว แล้วเอ่ยขึ้นว่า "เปล่า ฉันไม่ได้จะหนี! ฉันแค่กำลังคิดหาโอกาสสุดท้ายฆ่าไอ้เด็กนั่น!”น้องสามไม่เชื่อคำโกหกนั้น เขาจ้องเขม็งไปที่เอมิเลียโน่ด้วยความตกใจ แล้วตะโกนว่า "แกคิดว่าฉันปัญญาอ่อนหรือไง? แขนแกไม่เหลือสักข้างเดียว แล้วจะฆ่ามันได้ยังไงวะ?”เอมิเลียโน่ตวาดอย่างขุ่นเคือง "แกพูดกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง? ฉันเป็นผู้นำนะ! อย่ามาหยาบคายกับฉัน!น้องสามพุ่งเข้าไปกัดหูเอมิเลียโน่ แล้วก่นด่าออกมา "หยาบช้าเหรอ? แกกล้าดียังไงถึงเรียกตัวเองว่าผู้นำ? แกกำลังจะโยนพวกเราเข้าไปในกับดักของศัตรู เพื่อจะได้หาทางหนีออกไปได้ ไอ้ระยำ! จากนี้ไปเราขาดกัน!เอมิเลียโน่ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสเมื่อถูกกัดใบหู แต่ไม่ลงมือทำอะไรเพื่อหยุดเขาแม้แต่จะเรียกตัวเองว่า ผู้นำยังทำไม่ได้เลยจะทำได้อย่างไรกันล่ะ? แขนทั้งสองข้างของเข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1160
ชาร์ลีโบกมือใหัทั้งแปดคนแล้วยิ้ม "ด้วยความที่ผู้นำของแกไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อีกแล้ว ฉันจึงขอให้พวกแกที่เหลือขยับเข้าไปอยู่ใกล้ ๆ เขาหน่อย ถ้าพวกแกอยากจะตายด้วยกัน ก็กอดกันเอาไว้ซะก่อนจะตาย แต่ถ้าไม่… ก็อยู่ห่าง ๆ กันไว้ ฉันจะให้เวลาพวกแกเตรียมตัว… หนึ่งนาทีสุดท้ายของชีวิต"กลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง เมื่อได้ยินคำประกาศของชาร์ลี แต่ก็ยังรู้สึกดีอยู่บ้างที่พวกเขาจะไม่ต้องตายอย่างเดียวดา ในขณะที่เดินไปสู่วาระสุดท้ายของชีวิตต่อจากนี้ด้วยเหตุนี้ ฮาเดส ซึ่งเป็นบุคคลแรกที่ต้องทนทุกข์จากพลังทำลายล้างของชาร์ลีก็ได้กระเสือกกระสนลุกขึ้นยืน ลากร่างที่บาดเจ็บเข้าไปหาเอมิเลียโน่ แล้วนั่งลงข้าง ๆ เขาเขาร้องไห้อย่างขมขื่นในขณะที่หย่อนตัวนั่งลง แล้วพูดว่า "พี่ชาย ถ้าผมรู้ว่าจะลงเอยแบบนี้ ผมจะไม่ก้าวเข้ามาอยู่ในวังวนนี้หรอก...”สมาชิกที่เหลือต่างก็พยายามใช้แรงที่เหลืออยู่คลานเข้าไปหาเอมิเลียโน่ทั้งแปดคนกอดกันแน่น พวกเขาต่างก็ยกโทษให้กับเอมิเลียโน่ที่วางแผนจะหนีไปคนเดียว เนื่องจากพวกเขารู้ว่า เอมิเลียโน่ได้ให้การดูแลพวกเขาเป็นอย่างดีมาตลอดหลายปี ยกเว้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1161
ชายทั้งสามคนเฝ้ามองชาร์ลียืนอยู่กลางแสงอาทิตย์สีทอง ด้วยความตกตะลึงและหวาดหวั่น! พวกเขาพูดไม่ออกกันเลย!การกระทำของชาร์ลีในวันนี้ ได้ล้มล้างความรู้สึกที่มีต่อเขาก่อนหน้านี้ไปอย่างสิ้นเชิง!วันนี้ชาร์ลีได้กลายร่างเป็นดั่งเทพเจ้าในสายตาของพวกเขาไปแล้ว!พวกเขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร!!! ชาร์ลีฆ่าเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดด้วยตัวเอง! ในระหว่างการต่อสู้นั้น เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย แต่กลับเรียกอัสนีพิฆาตออกมา แล้วทำให้เกิดหิมะถล่มจนฝังร่างเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ให้ตายทั้งเป็น!ชาร์ลียืนอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านั้นในระหว่างที่หิมะถล่ม แต่กลับโผล่ขึ้นมาโดยไม่ได้รับอันตรายอะไรเลยในขณะที่ชาร์ลีเดินเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เลียมก็คุกเข่าลงบนพื้นหิมะพร้อมโค้งคำนับให้ชาร์ลี "ปรมาจารย์เวด โปรดรับความเคารพอันนอบน้อมของผมไว้ด้วยครับ ผมจะเคารพยกย่องคุณไปตลอดชีวิต!”จากนั้นก็ถึงตาอัลเบิร์ต "ผมด้วยครับปรมาจารย์เวด ผมจะเคารพยกย่องคุณไปตลอดกาล!”ไอแซคก็ทำตาม เขาคุกเข่าลงบนพื้น มือของเขาสั่นเทา "นายน้อย! คุณคือพระเจ้าองค์เดียวของผม!”ในที่สุดชาร์ลีก็ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา แล้วพูด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1162
ตระกูลเว็บบ์ทึกทักเอาเองว่า ตอนนั้นกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่คงกำลังจะได้ตัวพ่อลูกสองคนจากตระกูลวีเวอร์แล้ว จึงไม่กล้ารบกวนพวกเขาจนเกินไปคุณท่านเว็บบ์ดูเวลาเมื่อผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง กลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่นั้นเก่งกาจและมีความสามารถมาก ฉะนั้นเวลาหนึ่งชั่วโมงจึงน่าจะเพียงพอให้พวกเขาได้ฆ่าใครต่อใคร และช่วยสองพ่อลูกตระกูลวีเวอร์ออกมาได้ เขาจึงร้องสั่งออกไปว่า "โดนัลด์ โทรสอบถามข่าวคราวล่าสุดกับฟลอเรสหน่อยสิ"“ได้ครับ!” โดนัลด์พยักหน้ารับคำสั่งทันที และหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเอมิเลียโน่ โทรศัพท์ดังอยู่พักหนึ่งแต่ไม่มีใครรับสายโดนัลด์พูดขึ้นด้วยความสงสัย "คุณพ่อครับ ไม่มีใครรับสาย บางทีพวกเขาอาจจะกำลังปฏบัติภารกิจอยู่ก็ได้!”คุณท่านเว็บบ์พยักหน้า "คงใช่ เรารออีกสักครู่ก็แล้วกัน"สิบนาทีต่อมา คุณท่านเว็บบ์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง "โดนัลด์ โทรหาฟลอเรสอีกทีสิ!”โดนัลด์ทำตามที่คุณท่านเว็บบ์บอก แต่ไม่มีใครรับสายคุณท่านเว็บบ์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย "มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว พวกเขาไม่น่าใช้เวลานานขนาดนี้ในการปฏิบัติภารกิจ พวกนั้นเป็นเพียงผู้อารักขากระจอก ๆ จึงไม่น่าเป็นปัญหาใหญ่สำหรับฟลอเรสและกลุ่มแปดผู้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1163
ตอนที่ชาร์ลีขึ้นเครื่องบินที่ภูเขากอลมินเพื่อกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์นั้น ครอบครัวเว็บบ์ต่างก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ต่างเร่งรุดไปที่ภูเขากอลมินเพียงชั่วข้ามคืน เพื่อปฏิบัติภารกิจเพียงอย่างเดียว นั้นก็คือช่วยสองพ่อลูกตระกูลวีเวอร์ แต่ขาดการติดต่อทันทีที่ไปถึงที่นั่นโดนัลด์โทรหาพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแบตเตอรี่ใกล้จะหมด แต่เขาก็ยังติดต่อพวกกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เลยทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น… มีสายเรียกเข้า!เป็นสายจากชายที่หนีออกมาจากภูเขากอลมินเมื่อคืนนี้เขายังคงซ่อนตัวอยู่ในเมืองที่ภูเขากอลมิน โดยวางแผนว่า จะรอจนกว่ากลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ทำภารกิจเสร็จสิ้น แล้วจึงจะกลับมาที่ซัดเบอรี่พร้อมกัน แต่สิ่งที่เขารออยู่กับกลายเป็นข่าวร้ายอันน่ากลัวแทน!เมื่อสักครู่นี้ สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นของภูเขากอลมินได้รายงานข่าวด่วนว่า มีเหตุการณ์หิมะถล่มเกิดขึ้นที่ภูเขากอลมิน ทำให้หิมะหลายหมื่นตันไหลลงมาจากภูเขากอลมิน แล้วฝังกลบถนน...รวมทั้งรถยนต์สองคันและคนอีกแปดคน… จนกองเป็นภูเขาเลากาเมื่อหน่วยกู้ภัยในท้องถิ่นออกไปค้นหาผู้รอดชีวิต พวกเขากู้ร้างชายพิการแปดคนขึ้นมาจากหิมะไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1164
แคลร์ยังไม่สามารถติดต่อชาร์ลีทางโทรศัพท์ได้ เมื่อเธอลองโทรดูอีกครั้งตอนสิบโมงเช้า และนั่นทำให้เธอเริ่มรู้สึกเป็นกังวลอย่างมากความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของเธอก็คือ… งานดูฮวงจุ้ยของชาร์ลี เขามีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับบุคคลสำคัญ ๆ มากมายในช่วงนี้อันเนื่องมาจากงานดูฮวงจุ้ยของเขานั่นเอง สิ่งที่เขาได้เป็นค่าตอบแทน ก็มีตั้งแต่เงินสดจำนวนมาก ของกำนัลต่าง ๆ และแม้แต่วิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์ส นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิมนับตั้งแต่เธอเรียนรู้งานดูฮวงจุ้ยของเขา เธอก็กลัวมาตลอดว่าสักวันหนึ่ง ความไม่ซื่อสัตย์ของชาร์ลีจะถูกเปิดโปง เช่นเดียวกับแผนหลอกลวงของปอนซี่ที่พังทลายลงมา และนั่นจะทำให้ชื่อเสียงของเขาต้องเสียหายเมื่อวันนั้นมาถึง บุคคลสำคัญเหล่านั้นจะต้องไม่ไว้ชีวิตของเขาอย่างแน่นอนในขณะที่แคลร์กำลังวิตกกังวลอยู่นั้น ชาร์ลีก็โทรมาแคลร์พูดอย่างกระวนกระวายทันทีที่รับสาย "ชาร์ลี คุณไปอยู่ไหนมา?”ชาร์ลีเพิ่งลงจากเครื่องบินและกำลังจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ต่อ เขาพูดขึ้นว่า "ที่รัก ผมมาช่วยเพื่อนตรวจดูฮวงจุ้ยที่บ้านของเขาเมื่อเช้านี้ ฮวงจุ้ยบ้านของเขาค่อนข้างแปลก และคลื่นความถี่จากโทรศั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1165
ชาร์ลีมองเอเลนเดินโซเซเข้าไปในสนาม พร้อมกับไม้ค้ำเดินและกระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ห้อยอยู่ที่หลัง ซึ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่า มีข้าวของอยู่ในนั้นมากมาย ทำให้กระเป๋าใบนั้นดูเทอะทะกว่าปกติ เขารู้ได้ในทันทีว่าแม่ยายของเขาต้องมีเจตนาทำเรื่องไม่ดีบางอย่างอยู่แน่ ๆแคลร์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "ไปไหนมาคะคุณแม่? หนูหาแม่ไม่เจอตลอดทั้งเช้านี้เลย"เอเลนตอบพร้อมกับหัวเราะร่วน "อ๋อ ฉันไปตลาดค้าส่งมาเมื่อเช้านี้ แล้วก็ซื้ออะไรบางอย่างมาน่ะ!”แคลร์ส่งเสียงดุ "คุณแม่คะ ขาของแม่ต้องใช้เวลาในการเยียวยา แม่ควรพักอยู่ที่บ้าน ทำไมถึงได้เดินไปไหนมาไหนแบบนี้ล่ะคะ?“โอ๊ย...ไม่เป็นอะไรหรอก" เอเลนโบกมืออย่างไม่มีอะไร แล้วพูดว่า "ลูกคงคิดล่ะสิว่า แม่จะไปไหนมาไหนไม่ได้ด้วยไม้ค้ำเดินคู่นี้? ตอนนี้แม่ชินแล้วล่ะ แถมขาของแม่ก็หายเจ็บแล้วด้วย แม่แค่เหนื่อยกับไม้ค้ำนิดหน่อยเอง นอกนั้นก็สบายดี"แคลร์ถามขึ้นอีกครั้ง "แล้วแม่ซื้ออะไรมาคะ? แม่ต้องเหนื่อยกับการแบกกระเป๋าใบเทอะทะอย่างนั้นแน่ ๆ เอามาให้หนูช่วยถือเถอะค่ะ!”เอเลนหัวเราะคิกคัก แล้วพูดว่า "ฉันไม่เป็นไรหรอก มีแต่หมวกอยู่ในนั้น มันไม่ได้หนักมากมายอะไรเลย"“หมวกเห
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
