4

EP4 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์

"อาจารย์สั่งงานไว้แล้วปิดคลาสตอนรินลงไปข้างล่างน่ะ นี่จดให้แล้ว"หลินเอ่ย

"ส่งเมื่อไหร่อ่ะหลิน"

"อาทิตย์หน้า แต่เราคงต้องเริ่มทำเลยแหละ มันดูจะยากนะหลินว่า"หลินเอ่ย

"อ่อ งั้นเราไปกินข้าวกัน เหลือเรียนอีกวิชาตอนบ่าย"ฟารินเอ่ยก่อนเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องเรียนไปที่ร้านอาหารของมหาลัย

"อ้าวน้องๆ" เสียงโฟเอ่ยทักขึ้นเมื่อเจอฟารินกับหลินที่กำลังเดินเข้ามา

"พวกพี่ไม่มีเรียนเหรอคะ มากินข้าวก่อนเราอีก"หลินเอ่ย

"อาจารย์ยกคลาสครับ ไม่ได้โดดเรียนนะเนี้ย"โฟเอ่ย

"หลินยังไม่ได้ว่าพี่เลย พี่ร้อนตัว"

"นั่งกินข้าวกับพวกพี่ก็ได้นะ"โฟเอ่ย

หลินกับฟารินมองไปรอบๆ แน่นอนว่าโต๊ะเต็มหมด เพราะเป็นเวลาที่หลายห้องพักพร้อมๆกัน

"นั่งนี่ก็ได้เนอะริน ไม่มีโต๊ะเลย"หลินเอ่ย

"งั้นรินกับหลินขอนั่งด้วยนะคะ"

ฟารินวางของลง ก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินออกจากโต๊ะไปที่ร้านอาหาร ก่อนจะเดินวนไปๆมาๆเพราะเลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไรเป็นมื้อกลางวัน

"เดินไปเดินมาจะได้กินข้าวมั้ยวันนี้"

"ตกใจหมดเลยพี่ลีวาย"

จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง ปรากฏว่าเป็นลีวายที่ยืนนิ่งๆล้วงกระเป๋าทั้งสองข้าง ฟารินถึงกับสะดุ้งเพราะกำลังมองเพลินๆ

"รินแค่ไม่รู้จะกินอะไรต่างหากค่ะ"

"ร้านตั้งเยอะแยะ ไม่มีสักอย่างเลยเหรอ"

"รินไม่กินเผ็ดนี่คะ ร้านที่คนน้อยก็มีแต่น่าจะเผ็ดๆ"

ฟารินมองร้านอาหารตามสั่งที่แม่ครัวผัดนั่นนี่กลิ่นฉุนไฟแรง ท่าทางทำของไม่เผ็ดไม่ได้แน่ๆ

"ร้านนั้นเดินเข้าไปซิ เดี๋ยวพี่บอกแม่ครัวให้ พี่รู้จัก"ลีวายเอ่ยทำให้ฟารินเดินไปแบบนิ่งๆ

"เอาอะไร?"ลีวายเอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านที่เป็นคิวทั้งคู่

"เอาผัดกระเพรา...เอ่อ..ไม่เผ็ดเลยค่ะ"ฟารินเอ่ย

"ป้าครับ เอาผัดกระเพราไม่ใส่พริกเลยให้น้องผมจานนึงครับ ของผมเอาหมูกระเทียมครับ"ลีวายเอ่ย

ฟารินที่ยืนรอข้าวตามสั่งกับลีวายที่มาซื้อด้วย ไม่นานอาหารก็เสร็จ ลีวายรับถาดที่มีจานข้าวสองจานมาก่อนเอียงคอมอง เพราะสีมันแปลกๆ

"มันอาจมีติดนิดๆหน่อยๆได้มั้ย พอดีป้าลืม แต่ตักพริกออกแล้วนะ"แม่ครัวเอ่ย

"ไม่เป็นไรค่ะ นี่ค่ะป้าค่าข้าว ไปเถอะพี่ลีวาย"

ฟารินลากแขนลีวายที่ทำท่าจะเอ่ยปากบางอย่าง แต่เธอเกรงใจคนอื่นที่ยืนรอ เลยรีบดึงลีวายออกมา พอมาถึงโต๊ะ ฟารินที่กินข้าวคำแรกเข้าไปก็รู้สึกถึงความเผ็ดในจาน เธอไม่กินเผ็ดเลย นั่นทำให้การมีพริกแค่นี้ก็พาเผ็ดไม่น้อย

"กินไม่ได้ใช่มั้ย งั้นเอามานี่ แล้วเอาของพี่ไป พี่ยังไม่ได้กิน" ลีวายเอ่ยพรางยกจานข้าวที่ฟารินกินเข้าไปคำเดียวมาสลับกับจานของตัวเอง ทำเอาเพื่อนของทั้งคู่ต่างชะงักมอง

"รินกินได้พี่ลีวาย"

"แก้มแดงไปถึงกกหูยังบอกกินได้"ลีวายเอ่ย

"อ่อ ฟารินไม่กินเผ็ด แค่นี้ก็เผ็ดมากแล้วนิ"หลินเอ่ย

"นั่งรอนี่"

ลีวายเดินออกไปก่อนกลับมาพร้อมน้ำเปล่าสองขวด แล้ววางมันลงต่อหน้าฟารินพร้อมเปิดและหลอด

"ขอบคุณค่ะ"

"ดูแลน้องรหัสดีอีกแล้วเพื่อนกู"

"หุบปากแล้วกินข้าวไป บ่ายมีประชุมคณะ"ลีวายเอ่ย

ฟารินที่ได้จานข้าวหมูกระเทียมหวานๆเค็มๆเข้าไปก็ดูจะอร่อยไม่น้อยเพราะมันไม่เผ็ดเลย

"เอ่อ..พี่ลีวายใช่มั้ยคะ" จู่ๆมีน้องปีหนึ่งคนนึงเดินเข้ามา แต่ไม่ใช่คณะเดียวกับเขาเอ่ยเรียกขึ้น

"ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"ลีวายเอ่ย

"เอ่อ..พวกหนูโดนทำโทษมาค่ะ ให้มาขอไลน์พี่.."น้องปีหนึ่งเอ่ย

"พี่ไม่สะดวกครับ"ลีวายเอ่ย

"ให้พวกหนูเถอะนะคะพี่ลีวาย แล้วพี่ค่อยบล็อคก็ได้ค่ะ ไม่งั้นพวกพี่ๆเล่นงานพวกหนูแน่ๆเลย"น้องปีหนึ่งเอ่ย

"พี่ลีวาย ท่าทางจะถูกพี่โหดๆเขาทำโทษจริงๆนะคะ"ฟารินเอ่ยในขณะที่ลีวายนั่งนิ่ง

"ขอโทษนะคะ ถ้าไมไ่ด้ไปจะถูกทำโทษอะไรเหรอคะ"ฟารินเอ่ยถาม

"เราถูกวิ่งรอบสนามอีกสิบรอบแน่ๆ วันนี้เมื่อเช้าเพิ่งโดนมาสามรอบ ปวดขามากเลย"ปีหนึ่งคนนั้นเอ่ย

"โห อยู่คณะอะไรเหรอคะ?"

"เราอยู่วิศวะค่ะ พี่ๆบอกห้ามอ่อนแอ แต่เราเป็นผู้หญิงอ่ะ จะไปวิ่งไหวได้ไง.."

"พี่ลีวาย"ฟารินเอ่ย

"เฮ้อ..เอามือถือมาครับ"ลีวายเอ่ย

"ขอบคุณค่ะพี่"

ลีวายกดเพิ่มเพื่อนเข้าไลน์ตัวเองทั้งๆที่ไม่ได้อยากให้นัก ก่อนส่งคืนให้กับน้องปีหนึ่งคนนั้น เมื่อเห็นว่าเป็นไลน์จริงของลีวาย พวกเธอรีบขอบคุณแล้วเดินออกไปทันที

"พี่นี่ฮอตมากเลยนะคะ"ฟารินเอ่ย

"ไม่ได้อยากฮอตสักหน่อย"ลีวายเอ่ยนิ่งๆ