9

EP9 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์ (ฟาริน)

"โหดฉิบ"

ไม่นานชายหนุ่มทั้งหมดก็พากันลากสังขารลุกจากโซฟาแล้วมานั่งกินโจ๊กที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน ฟารินที่นั่งเป่าโจ๊กร้อนๆอยู่ข้างๆลีวายก็ไมไ่ด้สนใจพี่ๆทั้งสี่คนสักนิด

"ปลาท่องโก๋ โอ๊ย!! อะไรวะไอ้วาย"

ตั้มที่เอื้อมมือจะไปหยิบปลาท่องโก๋ที่ฟารินซื้อมา ซึ่งมันวางอยู่บนโต๊ะ จึงทำให้เขาไม่รู้ว่ามันกินได้หรือไม่ได้

"ของฟาริน"ลีวายเอ่ย

"กินได้ค่ะ รินกินคนเดียวไม่หมดหรอกค่ะ"ฟารินเอ่ย

"เมื่อกี้กินไปครึ่งตัวเองไม่ใช่เหรอ ไหนบอกอยากกิน"ลีวายเอ่ย

"ก็พี่ให้รินกินโจ๊ก ใครจะไปกินทุกอย่างหมดพร้อมกันคะ"ฟารินเอ่ย

"เถียงไม่หยุด"

"โอ๊ยพี่ลีวาย ผมรินยุ่งหมด"

ลีวายยีผมฟารินเล่นอย่างสนุกก่อนจะนั่งกินโจ๊กต่อจนเสร็จ เติ้งเอ่ยถามฟารินว่าไม่กลัวพวกเขาทำไม่ดีหรือยังไงเมื่อคืนเล่นเมาแบบนั้น

"ไม่ทันนึกค่ะ แต่พวกพี่ก็ไม่ได้ทำนี่คะ แสดงว่าพวกพี่ใช้ได้"ฟารินเอ่ย

"แต่ไม่ควรไว้ใจใครแบบนี้นะ ถึงพี่จะเป็นพี่รหัสก็เถอะ"ลีวายเอ่ย

"โอเคคร่าาาา"

ลีวายเดินลงมาส่งฟารินที่รถ เธอต้องกลับบ้านไปอาบน้ำน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปเรียน แต่ก่อนไป ลีวายก็เอ่ยบางอย่างขึ้น

"รูปที่อยู่ในเครื่องพี่ เดี๋ยวตอนไปเรียนค่อยเอานะ ส่งไลนืไปไม่ไหวมันเยอะ ค่อยไปใช้แอร์ดรอปส่ง"ลีวายเอ่ย

"ได้ค่ะ งั้นรินไปนะคะ"

"ปกติขับรถแพงขนาดนี้ไปเรียนเหรอ?"ลีวายเอ่ย

"อ่อ เปล่าค่ะ พอดี..คันนี้รถคุณพ่อค่ะ รินยืมมา"

"อ่อ ขับดีๆนะ เจอกันที่มหาลัย"

"ค่ะ"

ฟารินขับรถกลับคอนโดตัวเองเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และแน่นอนว่าเจอเอเอฟนอนสลบอยู่ในคอนโดของเธออีกด้วย ท่าทางเมื่อคืนจะเมากลับมา

"เอฟ มานอนอะไรในคอนโดคนอื่นเนี้ย ทำไมไม่กลับบ้าน"

"โวยวายอะไรแต่เช้าเนี้ย กลับบ้านสภาพนี้พ่อฟาดหัวแตกพอดี"เอเอฟเอ่ยพรางรั้งผ้าห่มคลุมตัวเองอีกรอบ

"แล้วทำไมไม่ไปคอนโดตัวเองเล่า"

"เดี๋ยวพ่อตามเจอ จบนะพี่สาว รถจอดคืนให้แล้ว ตอนนี้ขอนอนต่อก่อนอย่ากวน"เอเอฟเอ่ย

"เฮ้อ แล้วไม่ไปโรงเรียนหรือไงเนี้ย"

"ไม่ไป วันนี้โดดเรียนหนึ่งวัน"เอเอฟเอ่ย

"พ่อรู้ขึ้นมา ไม่ช่วยนะ"ฟารินเอ่ย

"เมื่อคืนไม่อยู่บ้าน ไม่กลับคอนโด จะฟ้องพ่อเหมือนกัน"เอเอฟเอ่ย

"ไอ้นี่"

"ไปไหนมา ไปนอนกับแฟนมาหรือไง"

"เปล่าสักหน่อย ไปนอนหอเพื่อนมา หุบปากแล้วนอนไป ก่อนที่จะไม่ให้นอน"

ฟารินเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อนเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาแล้วคว้ากุญแจรถมินิคันเดิมที่ใช้ไปเรียน ขับออกจากคอนโดตอนช่วงเกือบเที่ยง ไม่นานเมื่อมาถึง เธอไม่เห็นลีวายกับโฟที่โต๊ะประจำ คงเพราะยังไม่มาเรียนแน่ๆ เธอนั่งที่โต๊ะนั้นสักพักกะว่าจะรอลีวายมาได้ขอรูปจากเขา แต่จู่ๆก็มีน้ำอัดลมหกใส่เสื้อของเธอเพราะมีคนเดินสะดุดข้างๆ

"ขอโทษค่ะๆๆ ไม่ได้ตั้งใจ" หญิงสาวคนนึงในกลุ่มที่เดินมาเป็นรุ่นพี่ปีสองเอ่ยขึ้น แต่ฟารินรู้ดีว่าเธอจงใจแกล้ง เพราะสีหน้าไมไ่ด้บ่งบอกว่าเป็นอุบัติเหตุสักนิด

เธอไมไ่ด้ตอบอะไร ได้แต่ลุกขึ้นไปห้องน้ำเพื่อล้างรอยเปื้อน โชคดีที่เปื้อนไม่เยอะ ฟารินล้างเสื้อนักศึกษาที่กำลังเปื้อนด้วยน้ำจนมันทะลุเสื้อสีขาวแนบเนื้อ แต่หญิงสาวกลุ่มนั้นก็ยังคงเดินมารังควานเธอ

"พวกพี่ต้องการอะไร?"ฟารินเอ่ย

"เมื่อวานเห็นอยู่กับพี่ลีวายทั้งวัน เกาะเขาเป็นปลิงเลย คิดว่าเขาคงชอบซินะ"

"พี่ลีวาย? รินก็แค่น้องรหัสเขาเฉยๆ"ฟารินเอ่ย

"ตอแหลไปเหรอ ปกติพี่ลีวายไม่ยุ่งกับใคร เข้าถึงยากจะตาย ต่อให้เป็นน้องรหัสก็เถอะ"รุ่นพี่ปีสองเอ่ย

"ทำอะไรกัน"

เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้น ก่อนที่ทั้งหมดจะหันกลับไปเจอลีวายที่ยืนหน้านิ่งบอกบุญไม่รับข้างหลัง

"พี่ลีวาย!!"

"ถ้าเห็นพวกเธอยุ่งกับน้องรหัสฉันอีกรอบ ได้เห็นดีกันแน่"ลีวายเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

เมื่อหญิงสาวพวกนั้นเดินออกไป ลีวายก็ถอนหายใจ ก่อนส่งเสื้อแจ็กเก็ตที่ใส่มาให้ฟาริน

"ใส่ซะ เสื้อถูกน้ำมันบาง"

"ขอบคุณค่ะ แล้วนี่พี่เข้ามาทำไมในห้องน้ำหญิงคะ"

"ก็ตามมาดูไง เมื่อกี้เห็นมีเรื่องที่โต๊ะ กะแล้วเชียว"

ลีวายสบถออกมาก่อนเดินนำหน้าฟารินออกไปข้างนอก ฟารินเองก็เดินตามออกไป ก่อนจะเห็นลีวายเดินไปทางขึ้นตึก

"พี่จะไปเรียนแล้วเหรอคะ เดี๋ยวเย็นรินเอาเสื้อไปคืนนะคะ"

"ตามมา"

"คะ??"

ฟารินเดินตามลีวายขึ้นไปบนตึก ก่อนเดินมาจนสุดทางเดินที่ห้องประชุมคณะซึ่งมีอยู่สองห้อง ห้องนึงเป็นห้องประชุมใหญ่ อีกห้องเป็นห้องที่เหมือนเป็นห้องนั่งทำงานได้ น้อยคนที่จะได้เข้ามาใช้ เพราะส่วนใหย่จะเป็นปี3หรือปี4ที่มีสิทธิ์เข้าห้องนี้มาใช้เท่านั้น

"เข้ามาซิ"

"ค่ะ"

ฟารินดินเข้าไปก่อนที่ลีวายจะออกมาปิดประตูพรางติดบางอย่างที่หน้าห้องนั่น เธอเดินมองไปรอบๆปรากฏว่ามีทั้งแบบ ทั้งรูปภาพเต็มไปหมด เหมือนกับห้องทำงานย่อมๆ

"หูว ฝีมือใครคะ สวยจัง"

"อันนั้นของพี่ อีกอันของไอ้โฟ"ลีวายเอ่ย

"เก่งจัง"

"ตรงนั้นมีไดร์เป่าผมนะของไอ้โฟมัน ถอดเสื้อนักศึกษาออกมาเป่าซะ แล้วใส่เสื้อพี่รอไปก่อน"

ลีวายเอ่ย

"คะ!! ให้ถอดเสื้อที่นี่เหรอคะ"

"เดี๋ยวพี่ยืนรอหน้าห้อง ใส่เสื้อพี่ไปก่อน เสร็จแล้วเรียกนะ"

ลีวายเดินออกไปยืนพิงประตูรอที่หน้าห้อง ฟารินที่ทำอะไรไม่ถูกก็มองซ้ายมองขวาเพื่อหากล้อง ปรากฏว่าห้องนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด เธอจึงมั่นใจก่อนค่อยๆถอดเสื้อนักศึกษาออก แล้วสวมเสื้อแจ้กเก็ตของลีวายแล้วรูดซิปขึ้น

"เปลี่ยนแล้วค่ะพี่ลีวาย"

ไม่นานเขาก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนส่งไดร์เป่าผมให้ฟารินเป่าเสื้อให้แห้ง เพราะขืนใส่เปียกๆแบบนี้ได้ไม่สบายกันพอดีกว่าจะเรียนเสร็จ

"เป่าซะ เดี๋ยวก็แห้ง"

"ขอบคุณค่ะ"

ฟารินนั่งเป่าเสื้อไปโดยที่มีลีวายนั่งเป็นเพื่อน ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามขึ้น

"พวกนั้นมาหาเรื่องอะไร"

"เขาหาว่ารินไปเกาะพี่เป็นปลิง ชีวิตรินสงสัยไม่สงบสุขแล้วค่ะ"ฟารินเอ่ย

"เรื่องพี่?"

"ใช่ค่ะ เรื่องพี่นั่นแหละ มีพี่รหัสฮอตก็ไม่ได้ ผิดเฉยเลย"ฟารินบ่นอุบอิบ

"ไร้สาระชะมัด"ลีวายเอ่ยสบถออกมา

หลังจากเป่าเสื้อจนแห้ง ฟารินใส่เสื้อนักศึกษาแต่มันยังคงมีคราบ จึงยังสวมเสื้อของลีวายทับเอาไว้ และลีวายเองเป็นคนเดินไปส่งฟารินเข้าห้องเรียน นั่นยิ่งทำให้เป็นเป้าสายตาเข้าไปอีก

ผ่านไปหลายวันก่อนไปรับน้อง วันนี้มีประชุมคณะอีกครั้งเพื่อนัดหมายการไปรับน้องที่ชุมพรในครั้งนี้ ฟารินที่ตื่นเต้นเหมือนกับเด็กๆก็ทำเอาลีวายกดขำและยีผมเธอเล่นในขณะที่เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาช่วยเช็ครายชื่อ

"พี่ลีวาย รินผมยุ่งหมดแล้วค่ะ"

"เราน่ะ ดีใจอะไรขนาดนั้น แค่ไปรับน้อง?"ลีวายเอ่ย

"รินชอบนี่คะ เราจะมีกิจกรรมโหดๆมั้ยคะ"

"ไม่มีหรอก พวกพี่ไม่นิยมความรุนแรง"ลีวายเอ่ย

"มีสักหน่อยก็คงสนุก"

"ซาดิสม์ไปแล้ว"ลีวายเอ่ยก่อนส่ายหัวและขำเบาๆพรางเดินออกไปพูดบทประชุมต่อจากโฟที่เพิ่งพูดจบ

"ริน พี่ลีวายนี่ยังไงอะ" หลินเอ่น

"ยังไงคือ??"

"สายตาพี่ลีวายที่มองแกนี่ไม่ธรรมดานะ"

"คิดมากไปหรือเปล่าหลิน ไม่มีอะไรหรอก"