กรงรักราชาโจรตอนที่ 88(รักเดียว)"เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า" จาห์มาล์ที่นั่งเฝ้ารอคอยจนจัสซีเนียฟื้น ในห้องที่มีทั้งองค์ราชินีและเจ้าผู้ครองรัฐ ต่างก็ลุ้นให้จัสซีเนียฟื้นจากการสลบไสล ด้วยห่วงใยว่าหล่อนจะกระทบกระเทือน เมื่อรับรู้ว่ากำลังจะมีหลานตัวน้อยเกิดมา ทำให้องค์ราชินีและเจ้าผู้ครอบรัฐยินดีปรีดายิ่งนัก รวมทั้งบริวารที่รับรู้เช่นกันจัสซีเนียไม่ได้ตอบโต้อะไร หล่อนเปิดเปลือกตาลืมมองรอบห้องอย่างสังเกต ห้องนอนที่ไม่ใช่ที่เคยอยู่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้สงสัยแต่อย่างใด ด้วยรับรู้ว่าคงเป็นห้องนอนขององค์รัชทายาทเป็นแน่"จัสซีเนีย หนูโอเคไหม? เจ็บท้องหรือว่าเจ็บตรงไหนบอกได้นะ" อาการที่จัสซีเนียเป็นทำให้พระนางนึกห่วงไม่น้อย เพราะมันผิดแปลกจากจัสซีเนียผู้ที่สดใสพูดเก่งเหลือเกิน ต้องเดินเข้ามาใกล้หย่อนก้นนั่งลงข้างเตียง เอ่ยถามด้วยความห่วงใยไม่ต่างไปจากลูกแท้ ๆ".........." จัสซีเนียยังคงเงียบงัน หล่อนกวาดสายตามองหน้าทุกคนที่รายล้อมอยู่ในห้อง ก่อนสายตาจะบรรจบกับใบหน้าของจาห์มาล์ หล่อนเลือกที่จะหลับตาลงเช่นเดิม นั่นทำเอาคนที่มองอยู่รู้สึกใจคอไม่ดี"อาจจะกำลังตกใจอยู่ เพราะเหตุการณ์ที่เ
กรงรักราชาโจรตอนที่ 89(ทำใจ)"จัสซีเนียจ๋า" จาห์มาล์เรียกขานเสียงหวานเลี่ยน ก็จัสซีเนียเล่นผลักไสและไม่ยอมพูดจากับเขาจนข้ามคืน มันทำให้เขากระวนกระวายอยู่ไม่สุข"อะไร!" ตอบรับเสียงแข็งไม่มองหน้า สายตาเพ่งพิศเพียงตัวหนังสือที่อยู่ในมือเท่านั้น"หูย พูดไม่เพราะเลย...พูดแบบเดิมสิ เดี๋ยวลูกในท้องจะจำนะ" จาห์มาล์ที่นอนอยู่เคียงข้าง มือหนึ่งลูบท้องของจัสซีเนียเบา ๆ ยอกย้อนอย่างทะเล้นเมื่อจัสซีเนียพูดไม่ปกติเมื่อวานกว่าเขาจะได้เข้ามาในห้องก็ปาไปสี่ทุ่ม จัสซีเนียเล่นล็อกประตูอดอู้อยู่ด้านใน ไม่ยอมออกมาหากหล่อนไม่หิวกลางดึกก็คงไม่ยอมเปิดประตู ทั้งยังงอนเขาไม่หาย จนตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นอยู่ พยายามง้อเพียงใดก็ไม่เป็นผล ปรึกษามารดาบอกว่าเป็นอารมณ์คนท้อง ซึ่งก็ต้องพยายามเข้าใจ จนต้องควบคุมอารมณ์ให้ใจเย็นอยู่แบบนี้ ดีหน่อยที่ตอนนี้หล่อนยอมพูดกับเขาบ้างเล็กน้อย"ใครบอกพระองค์ว่าหม่อมฉันท้องเพคะ" จัสซีเนียย้อนถาม เอียงคอมองจนคิ้วชนกัน สีหน้าก็ไม่สบอารมณ์"ริฎวานบอก" เขาให้คำตอบแก่หล่อน กระนั้นก็ขยับกระชับกอดเอวหล่อน แนบแก้มลงข้างสะโพกผายนั้น เปรยยิ้มออกมาดั่งคนมีความสุข"แล้วริฎวานรู้ได้อย่างไรคะ
กรงรักราชาโจรตอนที่ 90(สะใภ้หลวง)"ท่านพี่หายไปไหนมาหรือคะ น้องนั่งรอในห้องจนหลับ ท่านพี่ก็ยังไม่กลับมาเสียที""?!"หลังจากที่จาห์มาล์เข้าเฝ้ามารดาและเสวนากันอยู่นาน จึงกลับเข้ามายังตำหนักส่วนพระองค์ เพียงเดินก้าวขาขึ้นบันไดชั้นสองพ้น คนที่เง้างอนก็ปรี่ประชิดกอดเอว ซบหน้ากับแผงอกแกร่งจนเขาตั้งตัวไม่ทัน แถมคำพูดหวานหยดนั้นที่จัสซีเนียเอื้อนเอ่ย ยิ่งทำให้เขางุนงงจนคิ้วผูกกันเป็นโบว์ มองหน้าซัลมาและลีนาอย่างไม่เข้าใจ มีเครื่องหมายคำถามวนรอบหัวเต็มไปหมด หญิงรับใช้ทั้งสองทำเพียงพยักหน้ารับสื่อความหมายให้ตามน้ำไป"อะ เอ่อ พอดีพี่ไปเข้าเฝ้าท่านแม่มา...เห็นว่าน้องอารมณ์ไม่ดีเลยอยากให้พักผ่อน" จาห์มาล์กอดตอบทั้งที่ยังงุนงง"น้องนะหรือคะอารมณ์ไม่ดี เปล่าซะหน่อยนี่คะ น้องปกติดี""ปกติ?""ใช่ค่ะ น้องปกติทุกอย่างเลยค่ะ แล้วตอนนี้น้องก็ง่วงด้วยค่ะอยากให้ท่านพี่นอนกอด แล้วน้องก็หิวด้วยค่ะ""หายงอนแล้วเหรอ?""งอนอยู่ค่ะ ใช่ค่ะน้องงอนท่านพี่ ทำไมถึงได้หนีน้องมาแต่งงานกับคนอื่นแบบนี้ ทำไมคะทำไม ใจร้ายเกินไปแล้ว ฮึก ฮึก ฮือ" จู่ ๆ ก็เปลี่ยนอารมณ์เอาดื้อ ๆ ทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้ายังดีอยู่เลย ตอนนี้กล
กรงรักราชาโจรตอนที่ 91(หมาหัวเน่า)"พระนาง" จัสซีเนียนิ่งงันไปทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ออกจากปากราชินี ดวงตากลมสีนิลสั่นระริกซาบซึ้งใจ ไม่คิดว่าคนสามัญชนเช่นหล่อนจะได้รับเกียรติถึงเพียงนี้"ดูคนท้องเขินสิ น่าเอ็นดูเชียว" พระนางเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่จัสซีเนียไม่ได้เขิน แต่หล่อนซึ้งน้ำใจของพระนางต่างหาก"ก่อนหน้าอย่างกับพายุ ลูกตามอารมณ์แทบไม่ทัน" เขาแอบบ่นระคนนิ่วหน้างอปากแทบชนจมูก แต่นั่นกลับทำให้จาห์มาล์และบริวารคนสนิทเอ็นดูในความน่ารักของจัสซีเนีย บ้างก็หลุดขำกับท่าทางนั้นที่มันผันตามอารมณ์คนท้องแรก"ก็น้องท้องอยู่ลูกต้องเข้าใจ มันควบคุมไม่ได้หรอก...หนูอย่าไปถือสาองค์รัชทายาทเลยนะจัสซีเนีย คนเคยเอาแต่ใจตัวเองมานาน ไม่เคยเอาใจใครเลยยังไม่ชิน" พระนางตำหนิบุตรชาย จากนั้นจึงหันไปพูดแก้ต่างกับว่าที่สะใภ้หลวงที่นั่งมองตาปริบ ๆ"เพคะ หม่อมฉันไม่ถือสาเลยสักนิดเพคะ" จัสซีเนียระบายยิ้มหวานให้ ตอบกลับไปอย่างใจบริสุทธิ์ ที่ทำจาห์มาล์ถอนลมหายใจแรง"เออนะคนเรานี่เปลี่ยนไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเสียอีก ทีเมื่อวานนี่มันคนละคนเลยนะน้อง...นี่ลูกชายท่านแม่นะขอรับ ต้องเห็นใจลูกชายสิ" แต่มันกลับทำให้จาห์มา
กรงรักราชาโจรตอนทึ่ 92(สิ่งล่อตา)ตั้งแต่ที่เกิดเหตุการณ์อันแสนวุ่นวายในราชสถาน ก็ผ่านมาร่วมสามสัปดาห์ จัสซีเนียย้ายเข้ามาอยู่ในวังเพื่อเตรียมพร้อมกับการเป็นพระชายา หล่อนได้รับการอบรมและสอนสั่งจากองค์ราชินี บริวารล้วนเอ็นดูและชื่นชมยินดี ช่วยกันอย่างเต็มที่ในการพร่ำสอน แม้บางวันอารมณ์คนท้องจะพัดกระหน่ำ ก็ไม่ได้ทำให้คนสอนท้อแต่อย่างใด ด้วยรู้เห็นแก่ตาว่าจัสซีเนียนั้นก็พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองเมื่อสตินึกได้ ยกเว้นก็แต่กับองค์รัชทายาทที่หล่อนชอบวีนใส่ อย่างกับไม่ชอบหน้ากัน"พระชายาทรงเรียนรู้ได้เร็วไวมากเลยเพคะ" ซาดียะห์ที่คอยยืนมองเป็นลูกมือเอ่ยปากชม ตำแหน่งพระชายาที่ยังไม่ถูกแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ แต่เหล่าบริวารกลับได้เรียนขานนั่นเพราะราชินีทรงมีคำสั่งให้เรียก เพื่อให้จัสซีเนียได้คุ้นชิน จนทุกคนเรียกติดปากมาตลอดสามสัปดาห์ จัสซีเนียไร้ท่าทีเคอะเขินแตกต่างจากช่วงแรกที่เหล่าบริวารเรียกกัน"ก็พระชายาฉลาด หลานของเราก็คงไม่ต่างกัน" พระนางออกปากชมอย่างเอาใจคนท้อง"พระนางชมเกินไปแล้วเพคะ" ทำเอาคนท้องเขินอาย แต่กลับมีรอยยิ้มกว้างอย่างน่ารักใครที่ได้อยู่ใกล้จัสซีเนียเป็นต้องอารมณ์แทบทุกคน ก็
กรงรักราชาโจรตอนที่ 93(ข้ออ้าง)"ได้เรื่องจนได้จัสซีเนีย...เป็นไงล่ะทีนี้ได้นอนซมจมเตียงหน้าซีดเพราะความกินไม่ยั้งของน้อง" จาห์มาล์ที่นั่งลงข้างเตียงเอ่ยขึ้นอย่างหน่ายใจ เมื่อหมอได้ทำการรักษาแล้วผลออกมาว่าหล่อนอาหารไม่ย่อย เนื่องจากกินเร็วเคี้ยวไม่ละเอียด ทำให้เกิดอาการจุกเสียดในช่องท้อง"ก็น้องหิวนี่คะ...ท่านพี่อย่าหน้าขรึมแบบนั้นสิน้องกลัวนะ" จัสซีเนียที่นอนนิ่งบนเตียงเอ่ยขึ้นเสียงออดอ้อน หล่อนรู้ตัวเองดีว่าทำพลาด ครั้นจะให้เขาด่าก็เดี๋ยวน้ำตาไหลพรากอีกด้วยอารมณ์อีก"กลัวอะไรกัน ไม่เคยฟังพี่เลยสักนิด" จาห์มาล์ดึงผ้าห่มคลุมอก ปากก็ยังบ่นไปพลาง"น้องขอโทษค่ะน้องไม่ได้ตั้งใจ ลูกหิวไงคะลูกของเราหิวน้องเลยต้องกิน" หล่อนอ้างขึ้นเพราะสีหน้าของจาห์มาล์ตอนนี้เคร่งขรึมคิ้วขมวด"ข้ออ้างของคนอยากล่ะสิ...น้องนี่นะชอบทำให้ห่วงอยู่เรื่อยเลย" แม้จะบ่นแต่ก็ล้วนมีความห่วงใยทั้งสิ้น เขาไม่ชอบเห็นจัสซีเนียต้องเจ็บปวด เพราะที่ผ่านมาหล่อนเจ็บปวดทั้งกายและใจเพราะเขามามากพอแล้ว นับจากนี้ไม่ได้ต้องการให้หล่อนระคายแม้แต่นิดเดียว"อย่าโกรธน้องเลยนะคะ" จัสซีเนียทำสีหน้าอ้อนอย่างรู้สึกผิด อ้อนขอความเห็นใจ แล้
กรงรักราชาโจรตอนที่ 94(สองใจรวมเป็นหนึ่ง)ฤกษ์งามยามดีผันผ่านมาถึงกำหนด พระราชพิธีอภิเษกสมรสของราชนิกูลจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ แขกเหลื่อเชื้อพระวงศ์ต่างแคว้นล้วนมาแสดงความยินดี พิธีการเริ่มขึ้นตามลำดับที่ควรจะเป็น งานเลี้ยงเฉลิมฉลองยามค่ำคืนจัดขึ้นอย่างครื้นเครงและสนุกสนานสมพระเกียรติเจ้าสาวที่นั่งเคียงเจ้าบ่าวบนบัลลังก์พิธี ทรงผมที่หนักอึ้งทำให้จัสซีเนียทรงตัวลำบาก มงกุฎเพชรราคาแพงลิบลิ่ว ทั้งชีวิตจัสซีเนียคงไม่มีปัญญาซื้อเองได้ มันถูกประดับอยู่บนหัวของหล่อนอย่างสวยงาม และความหนักอึ้งของมงกุฎหล่อนต้องประคองไว้ด้วยความพยายาม คนท้องเริ่มจะอยู่ไม่สุข ความหิวก็เริ่มจะคืบคลานเข้ามาหาอีกคราได้แต่มองตามอาหารที่เหล่านางกำนัลยกผ่านหน้า เพื่อเสริ์ฟให้กับแขกในงาน กลิ่นหอมหวนชวนให้หิว ยิ่งทำให้หล่อนที่อยู่ในพิธีท้องร้องหนักขึ้น"ทำหน้าให้มันดี ๆ จัสซีเนีย" จาห์มาล์ที่สังเกตเห็นพระชายาที่นั่งปากชนจมูกต้องทักท้วง"ก็น้องหิวแล้วก็ง่วงนี่คะ" หล่อนบอกเล่าแต่ไม่มองหน้าคนที่นั่งข้างกาย เอาแต่ชายตามองตามอาหารมากมายที่แสนจะน่ากิน"หิวก็กิน...แล้วก็กินระวังด้วย เดี๋ยวจะปวดท้องขึ้นมาอีก" จาห์มาล์ที่เห็นแล
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ(ไม่ดื้อ)"วันนี้อยู่นิ่ง ๆ นะรู้ไหม พี่ออกราชกิจแทนท่านพ่อและอาจจะได้กลับพรุ่งนี้ เสร็จงานแล้วจะรีบกลับมาหา" เช้าของวันที่จาห์มาล์เอ่ยลาพระชายาที่รัก เมื่อเขาต้องไปปักหลักทำหน้าที่แทนบิดา เพื่อเยี่ยมประชาชนที่อยู่ถิ่นทุรกันดาร และใช้เวลานานข้ามวันกว่าจะเสร็จสิ้น"ท่านพี่ทรงเสด็จตามพระทัยเลย น้องรับรองจะไม่ดื้อค่ะ จะพยายามอยู่ให้นิ่งไม่เป็นลิงค่ะ" จัสซีเนียยืนยันแต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้จาห์มาล์ไว้ใจ ก็หล่อนชอบแอบไปทำอะไรที่มันสมบุกสมบัน แม้หญิงรับใช้คนสนิทห้ามก็ไม่ยอมฟัง เขาห่วงหล่อนที่เป็นแบบนี้ แต่พอห้ามทีก็น้ำตาร่วง ห่วงจนแทบไม่อยากห่างกายไปไหน แต่ในเมื่องานนี้มันเลี่ยงไม่ได้ จำต้องยอมทำอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง"รับปากตลอด แต่ก็ไม่เห็นจะทำตามปากว่าสักครั้ง คราวนี้พี่ไปข้ามวันอย่าทำให้พี่กังวลเลยนะที่รัก" จาห์มาล์โผเข้าโอบกอดจัสซีเนียเป็นการขอร้อง เขาแทบไม่อยากจะไปไหนเลยในเวลานี้ แต่ก็จะทำตามด้วยความเอาแต่ใจไม่ได้อีกแล้ว เมื่อบิดายื่นคำขาดในเริ่มฝึกฝนปฏิบัติหน้าที่แห่งองค์รัชทายาทของอานัสนคร"คราวนี้น้องสัญญาค่ะ ว่าจะไม่ทำให้ท่านพี่เป็นกังวล โทรมาเช็กน้องได้เลยค่ะ"
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 15(ภาพจำตลอดกาล)ถึงวันเวลาบุตรคนที่สองของจาห์มาล์ถือกำเนิด นับเป็นความยินดีปรีดาที่ได้มาซึ่งบุตรชาย พระโอรสตัวน้อยที่เค้าโครงใบหน้าค่อนไปทางมารดา ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงดีทุกประการ และองค์หญิงจัสทีน่าก็ช่างแสนจะเห่อน้องชายที่เพิ่งคลอดได้ไม่ถึงเดือน"ฮะมีสเรามีน้องแล้วนะ น้องของเราน่ารักเหมือนเราเลย" องค์หญิงจัสทีน่าว่าขึ้นอย่างอวดอ้าง ในขณะที่กำลังนั่งเล่นในสวน มีอัยนูนที่นอนนิ่งอยู่ข้างกาย อีกทั้งยังมีพี่เลี้ยงคอยดูแลปรนนิบัติในทุกย่างก้าว "เราตั้งชื่อน้องชายเองด้วยนะ ให้ชื่อว่าจาห์เนีย""ขอรับ...แล้วจาห์เนียแปลว่าอะไรหรือองค์หญิง" ฮะมีสในวัยเก้าขวบตอบรับอย่างเห็นตาม เขาไม่เคยขัดในสิ่งที่องค์หญิงจัสทีน่าปรารถนา ตามด้วยย้อนถามในพระนามขององค์ชาย"แปลเหรอ? เราก็ไม่รู้เหมือนกัน คิกคิก" องค์หญิงตัวน้อยพูดเจื้อยแจ้ว ทำเอาพี่เลี้ยงที่นั่งฟังถึงกับอมยิ้ม ชอบใจในจินตนาการที่เดียงสาของจัสทีน่า"อ้าว""ก็เราเอาชื่อท่านแม่กับท่านพ่อบวกกัน บวกเหมือนเลขที่โรงเรียนไงครูสอนมา อยากให้มันเยอะต้องบวก มีจาห์เนียมาเพิ่มก็ต้องเป็นบวก...เอ๊ะ! หรือจะบวกกันให้หมดเลยเป็น จัสซีมาล์จาห์เน
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 14(สัตว์เลี้ยงขององค์หญิง)"ท่านแม่ขา" เสียงเจื้อยแจ้วขององค์หญิงตัวน้อยที่นอนหนุนขาของมารดาเอ่ยถาม หันหน้าเข้าหาท้องกลมใหญ่ที่ใกล้คลอด มือป้อม ๆ ขององค์หญิงจัสทีน่า ลูบคลำด้วยความแผ่วเบา"ว่าอย่างไรคะองค์หญิงของแม่" ผู้เป็นมารดาที่นั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียง มือหนึ่งลูบหัวเพื่อขับกล่อมบุตรสาว ขานรับเมื่อองค์หญิงจัสทีน่าพร่ำเรียก"เมื่อไหร่น้องจะออกมาเล่นเป็นเพื่อนลูกคะ" จินตนาการด้วยการเฝ้ารอน้องที่อยู่ในท้องของมารดา"อยากเจอหน้าน้องแล้วเหรอคะ" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามด้วยความเอ็นดู"อยากเจอแล้วค่ะ" องค์หญิงจัสทีน่าให้คำตอบ พร้อมกับกดปลายจมูกเล็กเชิดรั้นสัมผัสลงท้องกลมของมารดา มีการขยับเคลื่อนไหวของทารกน้อยในครรภ์ เหมือนกับตอบรับพี่สาวที่เฝ้ารออยู่ด้านนอก"รออีกหน่อยนะคะ อีกไม่กี่วันน้องก็จะมาแล้ว องค์หญิงจะเลี้ยงน้องช่วยแม่ไหมคะ" ผู้เป็นมารดาให้คำตอบ จากนั้นจึงเอ่ยถามอย่างลองเชิงบุตรสาวที่ยังไร้เดียงสา"ต้องเลี้ยงค่ะท่านแม่ ลูกรักน้อง พี่น้องต้องรักกันค่ะ ท่านปู่กับท่านย่าบอกแบบนี้" คำสั่งสอนของปู่กับย่า องค์หญิงจัสทีน่าจดจำได้ดี ครั้นเข้าเฝ้าทีไรต้องได้สิ่งที่มีประ
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 13(วุ่นทั้งวัง)วันเวลาล่วงใหญ่ผ่านไป การใช้ชีวิตคู่ก็ชื่นมื่นสุขสม ทุกอย่างดำเนินไปตามเจตนารมณ์ของคนทั้งสอง ลูกน้อยที่เคยอยู่ในท้อง ออกมาท่องโลกกว้างมาจนอายุครบสี่ปีและยังมีทารกน้อยในท้องอีกหนึ่งคนที่จวนจะคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้าองค์หญิงตัวน้อยเป็นที่รักของทุกคน ความสดใสเจื้อยแจ้วเดียงสา ทำให้ราชวังที่เงียบเหงามีสีสันสดใส และวุ่นวายในเวลาเดียวกัน“จัสทีน่า! องค์หญิงอยู่ไหนลูก” เสียงของบิดาตะโกนเรียกขาน เมื่อบุตรสาวตัวน้อยไม่รู้ว่าแอบหนีไปเล่นซุกซนที่ไหน“คิก คิก” เสียงหัวเราะชอบใจเมื่อคนที่อยู่บนต้นไม้ มองไปเห็นบิดากำลังเดินตรงมา สายตาก็กวาดมองหา ทว่าก็ไม่เจอคนที่หลบซ่อน มันทำให้หล่อนชอบใจ“องค์หญิงเพคะ องค์หญิง” เสียงของพี่เลี้ยงตะโกนเรียกหา ทว่าจัสทีน่าองค์หญิงตัวน้อยก็ไม่ยักจะขานรับ“จัสทีน่า” เสียงมารดาแว่วดังตามมา ความวุ่นวายในวังมีไม่หยุดหย่อน สีสันที่ทำเอาเหล่านางในถึงกับเหนื่อยหอบได้ทุกวี่วัน ก็องค์หญิงตัวน้อยชอบแอบหนีไปเล่นเพียงลำพัง แล้วให้คนไล่ตามหา เหมือนกับว่าหนูน้อยชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งปั่นหัวผู้คน“ท่านพ่อเดินมาทางนี้แล้ว จะเห็นเราไหมนะ” จัสท
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 12(ยอมป้ะล่ะ?)หลังจากสร้างความสบายใจให้กับจัสซีเนียเสร็จสิ้น จาห์มาล์ก็กลับเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว เพื่อสะสางสิ่งที่ต้องทำ เตรียมพร้อมสำหรับการที่จะพาจัสซีเนียไปพักผ่อนตามคำบัญชาของมารดา ที่ห่วงลูกสะใภ้หนักหนา ทว่ากับมีบางอย่างให้ฉุกคิดขึ้นมาในหัว"ส่งมาหยาเรียบร้อยใช่ไหม?" เขาเอ่ยถามเมื่อรับรู้ถึงการเข้ามาในห้องของริฎวาน"ขอรับ" ตอบรับด้วยน้ำเสียงสุขุม"ได้ไปดูทาเธียน่าบ้างหรือไม่" มันคือสิ่งที่ฉุกคิดขึ้นมาได้เลยเอ่ยถาม ตั้งแต่วันที่เขาสำเร็จโทษของทาเธียน่า ก็ไม่มีทีท่าจะไปพบหน้าหล่อนอีกเลย ได้แต่ถามไถ่จากริฎวานเท่านั้น เป็นครั้งคราวที่นึกถึง"กระผมเพิ่งแวะไปเยี่ยมตอนไปส่งคุณมาหยาขอรับ" ริฎวานให้คำตอบ"นางเป็นอย่างไรบ้าง" จาห์มาล์ยืนมือไขว้หลัง ทอดสายตามองออกไปยังทัศนียภาพเบื้องหน้าอย่างไร้เป้าหมาย ครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่พบเจอมา ดั่งกับว่าเป็นนิยายปลำปลา ไม่เคยคิดว่าชีวิตหนึ่งจะต้องมาเจอสิ่งเหล่านี้ ไม่เคยคิดว่าจะต้องพบกับความเจ็บปวดและมีปมในใจ ทั้งที่เกิดมาพร้อมศักดินาที่สูงส่งในเชื้อพระวงศ์ คิดแล้วก็ตลกสิ้นดี"เหมือนเดิมขอรับ เซื่องซึม ไม่พูดไม่จาและ
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 11(อธิบาย)"เธอ!""พระชายา"จัสซีเนียที่เดินมาหวังจะเข้าพบพระสวามี บรรจบพบเข้ากับมาหยาพอดิบพอดี กับที่หล่อนนั้นเปิดประตูออกมา มาหยาฉีกยิ้มให้แล้วโค้งตัวทำความเคารพ แต่กับจัสซีเนียหล่อนคิ้วขมวดชนกัน งุนงงกับการที่มาหยาเดินออกมาจากห้องทำงานของพระสวามีในยามนี้เพี๊ยะ! ไม่ทันจะได้ถามหาความจริง สิ่งที่เห็นทำให้จัสซีเนียเลือดขึ้นหน้า ปรี่ประชิดตัวมาหยาแล้วกระแทกฝ่ามือใส่จนใบหน้าสวยของมาหยาหันไปตามแรง ทำเอาคนสนิทที่เดินประกบหลังมาถึงกับเบิกตากว้างตกใจ ไม่คิดว่าพระชายาที่กำลังอารมณ์ดี จะมีความโมโหรุนแรงเช่นนี้เพียงชั่วพริบตาเดียว มันทำให้พวกหล่อนตั้งหลักไม่ทัน"ท่านพี่!" และสิ่งที่ทำให้ตะลึงยิ่งกว่านั้น คือจาห์มาล์เปิดประตูออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน มันทำให้หัวใจของจัสซีเนียวูบไหว คาดหวังว่าพระสวามีคงไม่ตลบหลังหล่อนใช่ไหม? ภาพที่เห็นทำให้คิดไกล ดวงตาสั่นไหวด้วยความหวาดหวั่น กระนั้นก็ย่างสามขุมเข้าหาจาห์มาล์ที่ยืนทำหน้างุนงง"โอ๊ย ๆ น้องใจเย็น ฟังพี่ก่อน...จัส จัส พี่เจ็บ ท้องอยู่นะ" แต่ต้องร้องโอดครวญด้วยความเจ็บแสบ จนเรียกชื่อของจัสซเนียเพียงพยางค์เดียว เมื่อหล่อนฟาดฝ่ามื
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 10(ทางแยก)"คิดจะกำจัดฉันเหรอ มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก กว่าจะได้เข้ามาในนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ" มาหยาที่เผลอมาได้ยิน สิ่งที่พระนางเอื้อนเอ่ยทำให้มาหยากำมือแน่นด้วยความแค้นใจเรื่องราวที่องค์รัชทายาทบาดหมางกับพระชายานับว่าเป็นข่าวดีไม่น้อยที่จาห์มาล์พูดระบายตอนเมา เพราะมันทำให้หล่อนตะล่อมจาห์มาล์ได้ง่ายขึ้น จนเขายอมพาหล่อนเข้ามาในวัง นานทีเขาจะไปหาที่ฮาเร็ม หล่อนจะทิ้งโอกาสไปได้อย่างไรความว้าวุ่นก่อเกิดทำให้มาหยาถึงกับนั่งไม่ติดที่ เดินวนอย่างใช้ความคิด เพื่อหาทางได้อยู่ในวังต่อ เดินคิดทวนอยู่นานหลายนาที ความคิดมาดร้ายจึงบังเกิด"ฮึ! พระชายาคงไม่ถือสาหรอกมั้งที่จะใช้สามีร่วมกัน เพราะที่ผ่านมาองค์รัชทายาทก็เคยร่วมเตียงกับหม่อมฉันนะเพคะ" มาหยาที่มีความคิดมาดร้ายในหัว หล่อนยืนพร่ำคนเดียวในห้องนอนรับรอง มโนภาพใบหน้าของพระชายาด้วยความปรีดา หากว่าได้เห็นในสิ่งที่จะผูกมัดให้ตนได้อยู่ต่อก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้มาหยาสะดุ้งตัวหลุดจากภวังค์ความคิด ไม่สบอารมณ์เมื่อมันเป็นการรบกวนสิ่งที่จินตนาการไว้อย่างสวยหรู"มีอะไรคะ" มาหยาเปิดประตูออกมา แล้
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ(คำบัญชา)"เป็นอย่างไรกันบ้าง แม่ได้ข่าวว่ามีปากเสียงกันหนักเลย" องค์ราชินีที่คอยดูบุตรชายและสะใภ้อยู่ห่าง รู้เห็นทุกอย่างแต่ไม่อยากก้าวก่าย พระนางเอ่ยถามเมื่อพบเจอกับลูกทั้งสองในสวนยามเย็น"ขอรับ" จาห์มาล์ขานรับ"แล้วทำไมต้องทะเลาะขนาดนั้น มันหนักหนามากมายเลยหรือจาห์มาล์" พระนางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุขุม จ้องมองไปยังบุตรชายและสะใภ้ ที่ตอนนี้มีสีหน้าแห่งความรู้สึกผิด กระนั้นก็ยังจับมือกันไม่ปล่อยห่าง ทุกความรู้สึกเผยแก่สายตาของมารดา ความรักที่ให้แก่กันยังแน่นแฟ้น แม้นจะมีปากเสียงกันลูกทั้งสองก็รีบเคลียร์ใจ ไม่ปล่อยไว้ให้มันยืดเยื้อ"ไม่ขอรับ" จาห์มาล์ขานรับ แต่จัสซีเนียนั้นยังเงียบ ใบหน้ายังมีความเศร้าที่ปะปนความรู้สึกผิด"อดทนข่มอารมณ์ไม่ได้เลยหรือลูกแม่ ลูกไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้กำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว หากวุฒิภาวะในการควบคุมอารมณ์ยังน้อยนิด ลูกจะเป็นพ่อที่ดีได้อย่างไร จะให้ลูกดูใครเป็นเยี่ยงอย่างถ้าไม่ใช่พ่อกับแม่" พระนางว่าขึ้นตักเตือนบุตรชาย"อย่าทรงตำหนิท่านพี่เลยนะเพคะ...หม่อมฉันผิดเองที่ดื้อรั้น ไม่ฟังสิ่งที่ท่านพี่ปรามด้วยความหวังดี ไม่รักษาความร
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 8(ผิดทั้งคู่)กลางดึกที่ผู้คนในวังนอนหลับใหล แสงไฟที่เคยเจิดจ้าสว่างไสวดับมอดลง มีเพียงแสงสีนวลจากดวงจันทร์ทอแสงสว่างเลือนลาง เพื่อให้คนที่กำลังเดินกลับเข้ามาในตำหนักได้เห็นทางจาห์มาล์ค่อย ๆ ผลักประตูห้องนอนแผ่วเบา เขาไม่อยากให้จัสซีเนียรู้สึกตัวตื่น แสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบกับใบหน้าคนที่นอนหลับ ทำให้เขาลอบยิ้มหากอยู่นิ่งก็ดูว่านอนสอนง่าย แต่พอรู้สึกตัวตื่นไฉนเลยถึงดื้อรั้นเอาแต่ใจ"ฝันดีนะจัสซีเนีย" จาห์มาล์ไล้ใบหน้าเนียนนั้นอย่างเบามือ โน้มตัวจูบลงกลางหน้าผากนูนนั้นด้วยความอ่อนโยน แตะริมฝีปากจูบซับบางเบา เพราะเขาห่วงว่าหล่อนจะสะดุ้งตื่น...แม้ปากจะไวแต่ถึงอย่างไรเขาก็ทำร้ายคนที่รักมากกว่านี้ไม่ลง"ฝันดีนะเจ้าตัวน้อย..." ตามด้วยแตะจูบลงหน้าท้องที่นูนออกมาเล็กน้อย ที่มีกลอยใจอาศัยอยู่ด้านในจากนั้นจึงเอนตัวนอนเคียงข้าง แทรกร่างกายหนาอุ่นในผ้าห่มผืนเดียวกัน สอดแขนให้จัสซีเนียนอนหนุน กระชับโอบกอดคนที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว ได้ยินเพียงเสียงของลมหายใจที่พ่นเข้าออกเป็นจังหวะ"อื้อ~~" การถูกรบกวนทำให้คนที่อ่อนล้านอนหลับสนิท มีเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเล็ดลอดออกมาบางเบา แต่
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 7(ที่หนึ่งไม่ไหว)นานราวยี่สิบนาทีตั้งแต่ที่จาห์มาล์ทิ้งหล่อนไว้ข้างหลังให้ร้องไห้น้ำตาไหลเพียงลำพัง จัสซีเนียก็ยังไม่ขยับขาก้าวเดินไปไหน มันจุกในอก มันเจ็บปวดเหมือนหัวใจตกหล่นลงสู่พื้นที่เต็มไปด้วยหนามแหลม ทิ่มแทงลงก้อนเนื้อหัวใจให้เจ็บร้าว ยิ่งเขาเมินเฉยใส่ ยิ่งสร้างความทรมานหัวใจแก่จัสซีเนียผู้มีความผิด"พระชายาเพคะ" ซัลมาเดินเข้าไปใกล้ เรียกขานคนที่เอาแต่ยืนร้องไห้หวังให้รู้สึกตัว"เสด็จเข้าด้านในเถิดเพคะ อากาศตอนนี้หนาวเย็นแล้วเพคะ" ลีนาว่าขึ้นอย่างนึกสงสาร สิ่งที่เห็นทำเอาหญิงรับใช้ทั้งสองน้ำตาซึมตามอย่างไม่อาจหักห้าม"ฉันไม่เคยแคร์ความรู้สึกของท่านพี่เลย ไม่เคยฟังในสิ่งที่เขาห้าม...ฉันเป็นคนที่แย่มาก ฮึก ฮึก ใช่ไหม?" จากที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยวาจาขึ้นถามความเห็นด้วยน้ำเสียงสะอื้น น้ำตารื้นขอบตาจนมาไหลรดอาบแก้มเป็นทางยาว"ที่องค์รัชทายาททรงห้ามปรามนั่นก็เพราะทรงห่วงพระชายานะเพคะ หม่อมฉันอยู่ในวังมาหลายปี ไม่เคยมีหญิงใดที่พระองค์จะทรงห่วงใยถึงเพียงนี้...ไม่ใช่สิเพคะ องค์รัชทายาทดูเหมือนจะแทบไม่มีใครเลยด้วยซ้ำไป" ลีนาคุกเข่ากับพื้นแล้วจับมือของจัสซีเนียแนบแก้