72

“คิดจะลักหลับเหรอเรา เดี๋ยวนี้กล้าหาญนะ”

คำปรามาสถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้มน่าสัมผัส ไหนจะมุมปากที่ยกยิ้มล้อเลียนนั่นอีก ทุกอย่างที่เป็นซาดีนส์ในตอนนี้มันทำให้หัวใจฉันสั่นระรัวยิ่งกว่าเดิม

“บะ บ้า ลักหลับอะไร ไม่มี๊!” ก็ไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นจริงๆ แต่ทำไมฉันถึงได้ลนลานทำเสียงสูงให้เป็นพิรุธแบบนั้นกันนะ

“หน้าแดงด้วย” คำแซ็วต่อมายิ่งทำให้ใบหน้าฉันเห่อร้อนยิ่งกว่าเก่า

“ปะ ปล่อยเลย ปวดคอ” เพราะขืนแรงต้นคอไม่ให้ใกล้ชิดใบหน้าซาดีนส์มากไปกว่านี้เลยทำให้ส่วนต้นคอเกร็งและเริ่มจะชา

“ไม่ปล่อย! จนกว่าจะตอบ เธอคิดจะลักหลับฉันจริงใช่ไหม?” บทจะดื้อรั้นเอาคำตอบก็ไม่ยอมจริงๆ นะหมอนี่!

“เห็นฉันเป็นคนหื่นเหมือนนายหรือไง อย่าลืมว่าก่อนหน้าตัวเองก่อคดีอะไรเอาไว้?!” ฉันทำหน้าบึ้งปากยื่นใส่ซาดีนส์

“ทำอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ซาดีนส์ยอมปล่อยฉันเป็นอิสระ ส่วนตัวเขาก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรงพิงโซฟาท่าทางสบายๆ

“นายแอบเข้าห้องฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต” เมื่อร่างกายเป็นอิสระ ระยะห่างปลอดภัย ฉันก็รีบเปลี่ยนโทนเสียงเป็นเสียงเข้มและดุทันที

“ไม่ได้แอบเหอะ! เรียกแล้วเรียกอีก แต่เธอไม่ตอบ คนมันเป็นห่วงก็เลยใช้กุญแจสำรองไข