เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่40
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-08 23:21:35บทที่เกี่ยวข้อง
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่41
ความหวังของหลี่ลี่ซือ ที่ต้องการหลบหน้าหลบตาอาม๊าเป็นอันต้องจบสิ้น เมื่อมารดาคนสวยมายืนเท้าสะเอวรออยู่หน้าบ้านบุตรชายคนเล็ก ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าเล่ห์หันมามองน้องชายกับน้องสะใภ้ด้วยสายตาละห้อย แต่ดูเหมือนเพื่อนเที่ยวทั้งสองหาได้สนใจที่จะช่วยพูดรั้งไม่คนตัวสูงจำต้องเดินตามคอตกไปพร้อมกับคนเป็นแม่ ซึ่งลูกชายคนเล็กกับลูกสะใภ้เองก็โดนคุณนายตระกูลหลี่บังคับให้ไปกินมื้อเย็นในวันนี้ด้วยเช่นกัน จินเยว่มองตามหลังคนทั้งคู่ ที่ตอนนี้พี่สามีตัวโตกำลังโดนอาม๊าบ่นด่าไม่ได้หยุด ยัยตัวร้ายหายใจโล่งอกทันที เล่นเอาคุณหมอซานหน้าหล่อที่อยู่ด้านข้างถึงกับหลุดขำ“ทำไมทำหน้าดีใจแบบนั้นละ?”“ก็ควรจะดีใจมั้ยละคะ เฮียซือแสบจะตาย”คนตัวเล็กกว่าบ่นอุบ มือหนาได้รูปสวยขยี้ผมภรรยาตัวน้อยอย่างอดไม่ได้ เล่นเอาคนสวยค้อนควักด้วยความหมั่นไส้ทันที“ผมยุ่งหมดแล้วเฮีย”“อื่ม เห็นแล้ว”เขายังคงรับคำดื้อๆ ร่างเพรียวระหงทำได้เพียงแต่ฮึดฮัดก่อนเดินนำเข้าบ้าน โดยมีคนตัวโตผิวปากตามอย่างอารมณ์ดีช่วงเย็น ครอบครัวตระกูลหลี่วันนี้นอกจากคนในครอบครัวของตระกูลสามีแล้ว เพิ่มเติมยังมีแขกอีกห้าคน ซึ่งเป็นคนบ้านเก่าของเธอแทบทั้งสิ้นตอนเจอห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่42
ระหว่างเมนูมื้ออาหารเต็มโต๊ะ..สะใภ้หยก..สะใภ้เซิน ต่างรีบประจบเอาใจคุณนายเหวิน ในขณะที่สาวสวยวัยสะพรั่งทั้งสอง ต่างเอาอกเอาใจคุณชายลี่ซือ..โดยไม่สังเกตแม้แต่นิดว่า สีหน้าหล่อเหลาแลดูปูเลี่ยน..ยิ่งหลุบตามองขาเป็ด ขาไก่ มันหมูที่อยู่ในจาน..แทบอยากจะร้องไห้ส่วนไอ้ต้าวน้องชายคนเล็กกับนั่งสง่าผ่าเผยหาได้ทุกข์ร้อนอะไรกับใครไม่..มือเรียวสวยเกินชาย คอยคีบตะเกียบเมนูนู้นเมนูนี้ใส่จานให้ภรรยาคนสวยแทบตลอดเวลา...ในขณะที่จินเยว่เองนั่งคีบอาหารเข้าปากอย่างอารมณ์ดีสายตาคมเห็นใจถูกส่งไปให้น้องชายอย่างเสียไม่ได้ และดูท่าไม่ได้มีเพียงหลี่ลี่ซือเท่านั้นที่สังเกตเห็น ผู้เป็นสะใภ้ตั้งทั้งสองย่อมสังเกตเห็นด้วย โดยเฉพาะเจียวเจียวที่มองมาด้วยความอิจฉาตาร้อน"นี้จินจิน ลื้อจะให้แต่สามีคอยตักข้าวปลาอาหารให้ฝ่ายเดียวมันไม่ถูกต้องนะ"สะใภ้ใหญ่ตระกูลตั้งทักขึ้น เล่นเอาคนบนโต๊ะหันไปมองโดยพร้อมเพรียง ส่วนคนบริการเขินเล็กน้อย...เนื่องจากช่วงหลังๆ เจ้าหล่อนชอบออดอ้อนให้เขาช่วยคีบอาหารให้...เขาเองก็เผลอทำตามด้วยความเคยชิน"แล้วอาอึ้มหยกเกี่ยวอะไรด้วยละคะ"เสียงหวานใสราบเรียบ คำย้อนถามเล่นเอาผู้สูงวัยกว่าเม้มปากแน่นสะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่43
ตอนที่สะใภ้คนโตของบ้านตั้งกับบุตรสาวกลับถึงบ้าน คนเป็นแม่รีบรั้งแขนโยว่เจียวเข้าห้อง"เจียวเจียวทำไมลื้อ ถึงปล่อยให้เหมยเหมยอยู่สองต่อสองกับอาซือละ ลื้อบ้าไปแล้วรึ"น้ำเสียงคนเป็นแม่ที่ปกติควบคุมอารมณ์เก่ง..มาวันนี้กับเริ่มร้อนรนราวกับหนูติดจั่น เมื่อลูกสาวสุดที่รักดันทำตัวผิดแปลกจากที่ตกลงกันไว้"อาม๊า...ใจเย็นๆ นั่งลง..แล้วฟังอั๊วก่อน"น้ำเสียงใจเย็นของบุตรสาวคนสวย พาให้คนเป็นแม่ยอมสงบใจฟัง "ลื้อจะพูดอะไรก็พูดมา""ม๊าคิดว่า...เฮียซือ..อีใช่ผู้ชายที่จะอยู่ด้วยง่ายๆ เหรอ""...""อั๊วมานั่งคิดนะม๊า เฮียซือไปๆ มาๆ ต่างประเทศตลอดทั้งปี ม๊าคิดว่าอีจะไม่มีอีหนูซุกอยู่ที่ฮ่องกงรึ"คนเป็นลูกตั้งคำถามขึ้น แต่สะใภ้ใหญ่ตระกูลตั้งหาได้คิดว่าเป็นเรื่องแปลกอันใดไม่"แล้วไง อั๊วไม่คิดว่าผู้ชายจะมีเมียน้อย เมียรองจะเป็นเรื่องแปลกอะไร...สิ่งที่อั๊วต้องการคือให้ลื้อได้ตบแต่งเป็นเมียหลวง""หึ แล้วม๊าคิดว่าอีจะยอมง่ายๆ เหรอ ใครๆ ในชุมชนต่างก็รู้ว่าเฮียซือหาใช่ลูกพลับนิ่มไม่..ไม่อย่างงั้นคงโดนอาโกวมู่เฉินจับแต่งกับจินจินตั้งแต่คราก่อนแล้ว""เห้อ แล้วลื้อจะเอายังไง จะยกอาซือให้เหมยเหมยเลยมั้ย?"คนเป็นแม่ประช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่44
คำว่า 'จินจิน' ส่งผลให้คนที่มีความคิดไม่ดีสะดุ้งในใจ..แน่ละ จะมาอ่อยสามีชาวบ้านเขา ไหนเลยอยากจะเจอ 'เจ้าของตัวจริง' ใบหน้าสวยหมดจดซีดลงทันที ก่อนจะแถเปลี่ยนเรื่องไปที่แผนสองแทน"เอ่อ เฮียซานค่ะ คือ...เรื่องนั้นเจียวเจียวยังไม่ค่อยห่วงเท่าไรคะ แต่ที่เจียวเจียวห่วง...และต้องมารบกวนเฮียซานก็เพราะว่า..อาม๊าบ่นปวดหัวทุกวันเลยค่ะ แต่เจ้าตัวไม่ยอมมาโรงพยาบาล...ถ้าเจียวเจียว..เอ่อ จะรบกวนให้เฮียซานช่วยไปดูหน่อยจะเป็นการรบกวนมากไปมััยคะ"เสียงสั่นปนเศร้า พร้อมกับท่าทีน่าสงสาร...ที่ชายหนุ่มร้อยทั้งร้อยต้องใจอ่อนถูกส่งออกมา...'หลี่ลี่ซาน' คุณหมอผู้แสนใจดีจึงรับคำอย่างเห็นใจ"ได้ซิ ไว้ยังไง เดี๋ยวตอนเย็นเฮียจัดการให้นะ""ขอบคุณมากนะคะ ว่าแต่พักเที่ยงนี้เฮียซานว่างมั้ยคะ?""หืม""คือ...เจียวเจียวอยากเลี้ยงขอบคุณที่เฮียซานจะช่วยไปดูอาม๊าค่ะ"น้ำเสียงอ่อนหวาน..ถูกส่งมาพร้อมแววตาชื่นชม..เล่นเอาคุณหมอหนุ่มมึนงงไปชั่วครู่ เนื่องจากการช่วยเหลือคนไข้คือหน้าที่ของหมออยู่แล้วไม่ใช่รึ? แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้ปฏิเสธ ร่างเพรียวระหงของคุณภรรยาตัวร้ายก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมสำรับปิ่นโต เสียงกลั้วหัวเราะถูกทักขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่45
และใช่...เฟยเทียนคิดถูก...ร่างเพรียวระหงปั่นรถจักรยานโผล่มาอีกฟากหนึ่งของเมือง บริเวณนี้หาใช่ชุมชนคนไทยเชื้อสายจีนอาศัยอยู่...และค่อนข้างห่างไกลความเจริญ คนตัวเล็กจอดรถจักรยานไว้ใต้ต้นไม้ ก่อนจะนำสมุดที่จดยิกๆ ขึ้นมาดู...ดวงตาคมคู่สวยกวาดมองบริเวณรอบๆ อย่างพอใจ ในขณะที่น้องชายเอียงคอมองพฤติกรรมคนเป็นพี่ด้วยความแปลกใจเพราะช่วงหนึ่งพี่สาวของเขาก็มักลากเขาขึ้นรถราง เดินทางรอบพระนครไม่ได้หยุด..ในมือมีสมุดเล่มจ้อย ทุกวันนี้เขายังไม่เข้าใจแม้แต่นิดว่าคนเป็นพี่คิดจะทำอะไรกันแน่!"เจ่เจ้""หืม""อั๊วถามได้มั้ย เจ่เจ้จินจินกำลังทำอะไรอยู่""อื่อ กำลังวาดแผนที่นะ"เสียงหวานใสตอบ...ช่วยไม่ได้ในยุคสมัยนี้...นอกจากคนในแวดวงข้าราชการ..หรือการทหาร...บุคคลทั่วไปไหนเลยจะเข้าถึง หรือให้ความสำคัญกับเรื่องนี้"เอ่อ...มันคืออะไรครับ""มันคือแบบจำลอง...ขึ้นอยู่กับว่าเราจะจำลองอะไรนะ อย่างแผนที่ที่เจ้ทำ คือแผนที่จำลองพระนครแบบหยาบๆ""...""อื่อ อธิบายยากจัง นายมาดูของจริงดีกว่า"คนเป็นพี่ตัดบท พร้อมเรียกน้องชายให้เข้ามาหาร่างเล็กที่เริ่มตัวยืดทรุดตัวนั่งอยู่ใกล้ๆ พี่สาวก่อนที่เจ้าของ 'แผนที่' ยื่นสมุดในมือไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่46
"แล้วเราคิดว่าจะมีเวลาดูแลอะไรตั้งมากมายรึ ไหนจะร้านอาหารเช้า ไหนจะร้านซานเยว่""มีซิคะ ทำไมจะไม่มี...ทุกวันนี้ทั้งสองร้าน..จินจินก็วางระบบไว้เรียบร้อยหมดแล้ว..เราก็แค่ปั้นคนเก่งให้ขึ้นมาทำงานแทน..ส่วนตัวเราก็เปลี่ยนมาเป็นผู้บริหาร..เวลาที่ต้องใช้ต่อวันก็ประหยัดได้มากโข"คนอายุน้อยกว่ายังตอบกลับแบบสบายๆแน่ละ ถ้าจะให้ตัวเธอเอาเวลาทั้งชีวิตมานั่งคนโจ๊ก หรือคอยทอนเงินลูกค้าตลอดชีวิต เธอไม่ทำได้แน่!!เพราะในความคิดของผู้บริหารสาว...คนเราไม่จำเป็นต้อง 'เก่ง' ไปซะทุกอย่างก็ได้...เพียงแต่ขอแค่ใช้ 'คน' เป็นก็พอในขณะที่ลี่ซานกับลี่ซือต่างมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ จินเยว่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้...มีพื้นนิสัยบางอย่างที่เหมือนเดิม...แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีหลายแง่มุมที่นึกไม่ถึงจนนึกอัศจรรย์เมื่อเห็นคนอายุมากกว่าเงียบไป...ริมฝีปากรูปกระจับถูกเม้มแน่น...จริงอยู่ เธออาจหาแหล่งซื้อขายนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศนอกจากโหยวฉวน แต่มันจะดีกว่ามั้ย ที่จะได้คนคุ้นเคย และน่าไว้วางใจที่สำคัญจากการบริหารคนมาหลายปี 'เฮียซือ' เป็นบุคคลที่ใช้ได้...ดูจากการที่ยอมเสียค่าใช้จ่ายในสิ่งที่สมควรเสียไม่ตระหนี่ถี่เหนียวจนชีวิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่47
เจ้าหล่อนถอดผ้าถอดผ่อนออกหมดทั้งตัว...เผยผิวขาวเนียนอมชมพูยิ่ง..ณ เวลานั้นเต็มไปด้วยแรงอารมณ์..สีผิวของเธอจึงดูจัดขึ้นน่ามอง...ในขณะเดียวกัน ของสงวนทั้งบนและล่าง มีเพียงมือเล็กๆ ที่คอยปิดบังเอาไว้..องคาพยพทั่วทุกสัดส่วนล้วนงดงาม ตรึงตาตรึงใจสามีตัวโตผู้กำลังตั้งมั่นเรื่องแต่งงานขอให้เป็นเพียงแค่เรื่องในนาม..ได้ตบะแตกตั้งแต่ครั้งแรกในคืนเข้าหอ!!"เฮียซานคะ..ทำไมเราต้องกั้นที่นอนด้วยล่ะจินจินเป็นเมียเฮียแล้วนะ"เสียงหวานใสข่มความอายทั้งยังเดินเข้าไปหาร่างสูงโปร่งก่อน..เจ้าหล่อนดึงคอเสื้อเขาไว้ ริมฝีปากรูปกระจับแตะเงอะๆ งะๆ แผ่วเบาไปยังริมฝีปากหยักของคนตรงหน้า..สัมผัสราวผีเสื้อโบยบิน..เล่นเอาคนเป็นสามีคันยุบยิบไปทั้งใจ ก่อนที่คุณสามีจะหลวมตัวดุนลิ้นเข้าไปสำรวจโพล่งปากหวาน..รสชาติของนวลเนื้อสาวทั้งหอมหวาน..รัญจวนใจ..กว่าจะถอนจูบจากกันได้ ต่างคนต่างก็หอบ"จินจินเป็นเมียเฮียแล้วนะ"เธอยังย้ำเตือนด้วยประโยคเดิม..ราวกับสลักลงไปกลางใจคนอายุมากกว่าให้จดให้จำ'อื่ม เธอเป็นเมียของเขา..แล้วเขาจะทนไปเพื่ออะไร?' เสียงครางกระเส่าของคู่สามีภรรยา..เสียงกระซิบแหบพร่าของตัวเธอที่เร่งเร้าให้เขาทำรุนแรง แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่48
ยามดึกอันเสียงเงียบสงบ..บริเวณรอบชุมชนล้วนต่างหลับใหล..ร่างเพรียวระหงเองก็พึ่งสลบไสลไปเพียงไม่ถึงชั่วโมง..นวลเนื้อนางอ่อนระโหยโรยแรงจากการเคี่ยวกรำ โดยเฮียหมอผู้รู้จุดเสียวของเพศหญิง..คนถูกกระทำถึงจุดสุดยอดนับครั้งไม่ถ้วน..ใจดวงน้อยแทบบิดขาดแต่เหมือนสามีตัวโตจะตายอดตายอยากมาจากไหนก็ไม่อาจรู้ได้..แม้แต่ตอนนี้..ตรงส่วนของน้องสาวของเธอยังมีลี่ซานน้อยคาอยู่..ไม่ยอมถอดถอนออกไป..แม้นเจ้าของมันจะเผลอนอนพักเอาแรงเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ตาม...สภาพจึงเป็นนอนตะแคงข้างตระกองกอดกันและเมื่อพลังเริ่มมา..ส่วนที่ว่าเริ่มขยายใหญ่ขึ้น..มือของคนเป็นสามีเริ่มรุ่มร่าม..สาละวนกับยอดปทุมถันส่วนบน..ไม่อยากจะตื่นก็จำต้องตื่น"อื้อ..พอแล้ว..เฮียซาน..หนูไม่ไหวแล้ว"เสียงแหบแห้งของคนไม่ได้พักครางอือๆ..แต่เหมือนคำที่ใช้แทนตัวเองว่า 'หนู' ที่เจ้าตัวชอบเผลอใช้เฉพาะบนเตียงจะไปกระตุ้นความใคร่ปนเอ็นดู ของคุณหมอหนุ่ม"เฮียขออีกสองทีนะคะ เดี๋ยวจะให้หนูพักแล้ว"เสียงรัญจวนใจ..มาพร้อมกับที่น้องชายของเขาค่อยๆ ขยับโยกไปมา..พาลให้คนโดนเสียวจวนจะขาดใจ..ริมฝีปากรูปกระจับสีแดงตามธรรมชาติพยายามกั้นเสียงครางเมื่อเห็นเจ้าหล่อนไม่ตอบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
บทล่าสุด
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ2
ณ มหาวิทยาลัย J ชื่อดังระดับต้นๆ ของประเทศหลังตึกคณะบริหารธุรกิจ...หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังยืนรอชายหนุ่มทายาทของตระกูลดังอย่างใจจดใจจ่อ...ท่าทางกระสับกระส่ายพาลให้เพื่อนสาวที่มาด้วยสองคนหัวเราะคึกคัก "ยัยซีลีนเธอจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นยะ ทำเหมือนไม่เคยอ่อยผู้ไปได้"เพื่อนที่มาด้วยกันแซวเมื่อเห็นดาวคณะนิเทศกระสับกระส่ายใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสมัยนิยมถูกแต่งแต้มเป๊ะปัง จนหนุ่มๆ พากันเหลียวหลังมองด้วยความชื่นชม...นอกจากหน้าตาที่ดีเลิศ โปรไฟล์เจ้าหล่อนก็แสนจะไม่ธรรมดา..เพราะเป็นถึงลูกสาวบริษัทรับเหมารายใหญ่ระดับประเทศ คนที่มาจีบมีตั้งแต่ลูกเศรษฐีด้วยกัน ไปจนนักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่ง...แต่ชายที่หญิงสาวตกหลุมรักดันเป็นชายหนุ่มสุดหล่อแสนเย็นชาของคณะบริหาร"คีรีมาทางนั้นแล้วยัยซีลีน"เพื่อนอีกคนรีบสะกิด เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าราวกับหลุดมาจากนิยายจีน..ที่ตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยติดจะเย็นชาเล็กน้อย..ยิ่งสายตาคมกริบที่กวาดมองยิ่งพาให้หัวใจไฮโซสาวหวั่นไหวร่างอวบอิ่มรีบเดินเข้าไปตรงหน้าตามแรงผลักของคนเป็นเพื่อน"สวัสดีคีรี"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น พร้อมช้อนดวงตากลมโตขึ้นมอง...ชายหนุ่มเพียงหรี่ต
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ1
ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อนณ MMMO international schoolเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปีศึกษาปีที่สี่ผู้มีฐานะเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนเอกชนอันดับหนึ่งของประเทศ..ซึ่งเวลานี้กำลังนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่บริเวณหน้าโถงประชุมของโรงเรียน ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบูดบึ้ง..นัยน์ตาคมกริบกวาดมองหมู่คนที่ผ่านไปผ่านมา..คล้ายกับกำลังใครสักคนอยู่...รุ่นพี่รุ่นน้องผู้หญิงเมื่อสบสายตาเข้าก็แทบเป็นลม..บรรยากาศเย็นชาน่าหลงใหลไม่ได้ทำให้ความนิยมในตัวเด็กหนุ่มน้อยลงเลยไม่ถ้าในโรงเรียนหรือมหาลัยวิทยาลัยมีเดือนคณะ นายคีรี สิริวงษ์ชัย ย่อมเหนือเมนขึ้นไปอีกขั้นแน่ละ ทั้งรูปร่างหน้าตา..รวมถึงฐานะวงศ์ตระกูลที่จัดอยู่ในหนึ่งกลุ่มลูกหลานผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ...รวมถึงผลการเรียนอันดับหนึ่งของสายชั้น เมื่อขึ้นเวทีร้องเพลงเสียงก็เพราะเป็นหนักหนา..ต้องเรียกว่า hot ยิ่งกว่า hotดังนั้นตั้งแต่เกิดมาใครๆ ล้วนต่างประจบสอพลอ เชิดชูบูชา ถ้าจะมีคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ก็คงไม่พ้นนางสาวดาริน กิตติวรชัยกุล เจ้าหล่อนอย่าว่าแต่ประจบเอาใจเขาเลย วันๆ มีแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้าอีกทั้งวันนี้ยัยตัวร้ายยังหลอกให้เขามารอหน้าโถงประชุมใหญ่ได้ครึ่งค่อนชั่วโมง ทั้งๆ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่81 จบ
รถสปอร์ตคันหรูยังวิ่งไปตามทางที่คุ้นเคย..เพียงแต่รอบนี้หญิงสาวสายซิ่งกับขับรถด้วยความไวที่ช้าลงกว่าปกติ หลังคารถเปิดประทุนถูกเปิดออก..สายลมยามดึกปะทะหน้าพาให้อารมณ์ดีไม่น้อย..ผมดำสลวยที่เริ่มยาวถูกมัดรวบง่ายๆ ไว้ด้านหลัง น่าแปลกปกติอดีตคู่หมั้นคนสวยจะตัดมันเสียสั้นกุด เพราะเจ้าหล่อนติดนิสัยขี้รำคาญจวบจนรถหรูจอดสนิทตรงลานจอดรถสะพานขึ้น p มันคือสถานที่...ที่หญิงสาวมาทุกครั้งเวลาไม่สบายใจ หรือเวลาที่เขารู้สึกแย่..เธอจะยืนอยู่บนข้างๆ หันมามองหน้าเขา พร้อมเอียงหัวรับฟังเล็กน้อย..แล้วก็ปล่อยเขาพูดไป..แม้จะไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่แค่เธอยืนอยู่ตรงนั้น แค่รับฟัง..มันก็ทำให้เขามีความสุข เวลานี้ก็เช่นกัน..ร่างเพรียวระหงยังยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักเหม่อมองออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ประจำประเทศ ใบหน้าด้านข้างของเธอยังงดงามราวกับรูปสลัก..ริมฝีปากที่ถูกเคลือบด้วยสีแดงจัดเหมือนสีเสื้อผยอเล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผินตากลับมามองเขา..เราต่างก็รู้ถึงนัยยะเดียวกัน..เขารู้ว่าเธอจดจำได้..และอะไรบางอย่างในดวงตาเขาก็บ่งบอกว่าเขาจดจำได้เช่นกัน“นายคีรี”“ว่ายังไงนางสาวดาริน”คำเรียกขานที่ชอบใช้แท
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่80
"หมายความว่ายังไงคะ!!!"คำตอบของคนเป็นพ่อ ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ...หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลง..ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ป๊ะป๋าก็หมายความตามนั้น ป๊ะป๋าเป็นคนขอถอนหมั้นเอง""อ้าว ได้ยังไงคะ แล้วแบบนี้นายคีรีไม่เสียใจแย่เหรอ""ถ้านายคีรีจะเสียใจก็เป็นปัญหาของนายคีรีซิ เกี่ยวอะไรกับบ้านเราด้วยล่ะแค่วันนั้นขับรถพาอายไปลงเขา...ป๋าก็แทบจะฆ่ามันทิ้งแล้ว..ถอนหมั้นๆ ไปก็ดีแล้ว อีกอย่างหนูก็ไม่เคยชอบพันธะนี้อยู่แล้วนี่""ป๊ะป๋า!!! มันไม่ใช่ความผิดของนายคีรี วันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..นายคีรีเขาปกป้องอายด้วยซ้ำ""ไม่รู้ ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น อย่าไปพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกเลย"คนเป็นพ่อผู้หวงลูกสาวรีบตัดจบอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบมือถือมาไล่อ่านข่าว ไม่สังเกตสีหน้าซีดเซียวของคนเป็นลูกแม้แต่นิด'เผด็จการชะมัด..เผด็จการเหมือนใครกันนะ ก็เหมือนตัวเธอนะซิ!!'เมื่อออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์คนป่วยเริ่มอาการดีขึ้น...อีกทั้งได้สรุปในใจอีกหลายอย่าง ดังนั้นไอ้คนที่ไม่ชอบออกงานเลี้ยงสังคมหรูหราก็กลับมาออก...เพื่อจะเห็นหน้าใครบางคนและยังสามารถใช้เหตุผลประมาณว่า 'บังเอิญเจอกัน เลยไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่79
เมื่อคนเป็นพี่กลับบ้านมาแล้วพบน้องชายทำหน้าเครียด ในมือของเขามีสมุดเบิกถอนสมุนไพร ส่งผลให้คนมีชนักติดหลังเสียววาบในใจ...ดวงตาคมกริบหรี่มอง พร้อมโยนสมุดในมือลงบนโต๊ะ"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?""...""ทำไมเจ้ทำแบบนี้ เจ้ทำมันลงไปได้ยังไง""ลื้อมันบ้าอาซาน อีฮวงนั้งไม่สมควรให้กำเนิดลูกหลานตระกูลหลี่!!""คนที่ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คือเจ้ต่างหาก ส่วนจินจินเธอดีเกินกว่าผู้หญิงหลงท่ก สันดานเลวอย่างเจ้มาก""อาซาน นี้ลื้อ นี้ลื้อด่าอั๊ว""เออ อั๊วด่าเจ้นี้แหละ เรื่องนี้มันไม่จบแน่ เจ้เตรียมใจไว้ได้เลย"คนเป็นน้องพูดพร้อมกับเก็บสมุดเบิกจ่ายสมุนไพรติดมือไปด้วย เล่นเอาพี่สาวเหงื่อตก แต่หล่อนรู้น้องชายนั้นแสนดีขี้ใจอ่อนมากแค่ไหน...อีกอย่างจินเยว่ก็เสียไปหลายปีแล้ว...ไหนเลยจะมาเอาผิดเธอได้แต่ไอ้คนใจดีมาตลอดชีวิต กับเลือกนำเรื่องไปฟ้องอาปามู่เฉิน กับอาม๊าด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนยุติธรรม...เมื่อบุพการีรับรู้เรื่องทุกอย่างก็ถึงกับตกใจ...เพราะสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก มันไม่ต่างทำจากการทำร้ายสายเลือดครอบครัวตระกูลหลี่ดังนั้นตอนหลี่หนิงเกอเดินเข้าห้องทำงานของอาปามู่เฉิน
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่78
ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่77
ชาตินี้น้องตามพี่มา ชาติหน้าพี่ยาตามน้องไปความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินทั้งแก่นกระดูก ลามไปยังเนื้อหนังมังสาทุกส่วนก่อนสติสุดท้ายจบลง..ร่างเพรียวระหงสะดุ้งตกใจตื่น..น้ำตาหยดใสไหลลงจากหางตาทั้งสองข้าง..เสียงสะอื้นไห้เจ็บปวด..ก่อนดวงตาดำคู่สวยจะจับโฟกัสทุกอย่างได้..มือเรียวเล็กข้างซ้ายร้อนชื้น..คนที่กุมมือไว้ไม่ปล่อย...ไม่ใช่ใครที่ไหน คือนายคีรี ผู้ที่ทั้งชีวิตไม่เคยปล่อยมือเธอเลยสักครั้งในอดีตวันที่เธอตื่นฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งแรก...ความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างจากตอนนี้แม้แต่น้อย..แต่สิ่งที่ต่างมีเพียงแค่ว่า..เธอจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้...มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดเคียดแค้นที่เกาะกินจิตวิญญาณ.. เธอเกลียดผู้ชายคนนั้นจับใจแต่ครั้งนี้นั้นแตกต่าง..ดารินในวัยสิบสามขวบ ยังคงไร้เดียงสาในเรื่องความรัก กับนางสาวจินเยว่ในวัยยี่สิบผู้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างปล่อยปละละเลย และยึดติด รวมถึงดารินหรือจินเยว่ในปัจจุบันที่ทะลุเข้าไปในอดีตเหตุการณ์เดียวกัน...แต่ความเข้าใจต่างกันในครั้งหนึ่งเธอเคยคิดแค่ว่า..ทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อทุ่มเทไป ย่อมสมควรได้คืนกลับมา..มีแต่คำถามว่าทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่ตามใจเธอ...เธอเป็นเม
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่76
ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่75
ตกเย็นวันนี้โชคดีที่เคลียงานได้เร็ว หญิงสาวจึงได้กลับบ้านก่อน เธอลงมือเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง เมนูวันนี้เป็นอาหารไทยง่ายๆ อย่างต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดโป้ยเซียง และไก่กรอบชุบแป้งทอด โดยไม่คิดว่าจะมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ บุกขึ้นมาถึงบ้าน...คุณนายเหวินผู้เป็นแม่สามี จูงลูกสาวคนเดียวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ด้านหลังเองมีเด็กในบ้านเดินตามมาด้วย“สวัสดีค่ะ ม๊า มาได้ยังไงคะ”“จินจิน อาซานกลับมาหรือยัง อั๊วมีเรื่องจะคุยกับอี”แม่สามีตั้งคำถามขึ้นมาแทน“น่าจะใกล้แล้วนะคะ ม๊านั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจินจินชงชามาให้”เจ้าของบ้านเชื้อเชิญ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว ชงชารสโปรดให้ด้วยความใส่ใจ แต่พอออกมาต้องประหลาดใจ นอกจากแม่สามีที่นั่งรอ ยังมีซุนเหยียนแม่เลี้ยงที่นั่งงงๆ อยู่ด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ส่วนใหญ่ม๊ามักจะดูแลอาบน้ำ ป้อนข้าวหลานอยู่ตึกด้านข้าง“อ้าว ม๊าใหญ่ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”“พอดีหนิงเกอไปตามม๊ามา..ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร” คำตอบของคนเป็นแม่เลี้ยง คล้ายสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ ‘ผิดปกติ’ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง ก่อนจะเลือกเก้าอี้ตัวข้างๆ แม่สามี..บุคลิกหลังตรง งามสง่า..บรรยากาศสงบนิ่งเป็นนักหนา
