Share

บทที่17

last update Terakhir Diperbarui: 2025-01-08 23:14:07

ดวงตาคมคู่สวยรีบกวาดตามองบริบทโดยรอบ เพื่อประเมินสถานการณ์

เธอเห็นหญิงชราร่างท้วมผมขาวโพลนไปทั้งศีรษะ สวมใส่เสื้อกี่เพ้าแขนสั้นลายปักสีทอง ในมือมีไม้เรียว..ถ้าสังเกตดีๆ มันคือก้านมะยมนั่นเอง ใบหน้าผู้สูงวัยเวลานี้บูดบึ้งปากพร่ำด่าเป็นภาษาจีนไม่ได้หยุด..แทบเท้ามีเด็กชายอายุราวๆ ห้าขวบผิวขาวจัดตัวผอมเล็กกำลังโอบกอดเจ้าก้อนบางอย่างไว้แนบอกเห็นเพียงผมสีดำหลุดลุ่ย...แม้จะโดนทุบตีก็ไม่มีเสียงร้องจากไอ้ต้าวก้อนแป้งแม้แต่น้อย

ในขณะที่ไม้เรียวในมือผู้สูงวัยยังฟาดไม่ยั้ง

“ฮึก..อาม่า..เฟยเทียนขอร้อง..ฮือ...ได้โปรดอย่าตี ลั่วลั่ว กับหลงหลงเลย”เด็กชายผู้มีสถานะเป็นอาพยายามจะเข้าไปช่วยหลาน แต่ร่างเล็กถูกชายหนุ่มช่วงวัยเดียวกับจินเยว่รั้งแขนเอาไว้..ในขณะที่รอบด้านมีเสียงร้องไห้คร่ำครวญของผู้หญิงวัยกลางคนหน้าตาซีดเซียวอยู่ไม่ไกลนัก...จิตสำนึกบอกเธอว่า..ผู้หญิงคนนี้มีสถานะเป็น ‘แม่ใหญ่’

ร่างผอมแห้งของหญิงวัยกลางคนถูกหญิงวัยเดียวกันฉุดรั้งไว้เพื่อไม่ให้ไปช่วยหลานๆ

“หยุด!!! ฉันบอกให้หยุดไง!”น้ำเสียงตวาดเหวของแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ เรียกความสนใจให้คนในห้องไม่น้อย

สิ่งที่ดารินไม่คาดคิดในการกลับมาเยี่ยมญาติ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่18

    "นี้ลื้อกล้าขู่พวกอั้วเหรอ?"ซิ่มเซินผู้ถือถุงเงินทำหน้าเหลือจะเชื่อ ในขณะที่ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์ด้วยความโกรธ"ขู่??? อั้วคือใคร จินเยว่...คำว่าขู่ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของอั้ว..ซิ่มเซินคงลืมไปแล้วว่าอั้วคนจริงแค่ไหน..หรืออยากจะลองก็ได้นะ..จะได้แจ้งให้คุณตำรวจมาจับข้อหาทำร้ายร่างกายอีกกระทง"คำว่า 'ตำรวจ' ส่งผลให้คนสูงวัยที่สุดสะดุ้งโหยง...ความโกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ ดวงตาฝ้าฟางวาวโรจน์ หลังจากอาคังผู้เป็นหลานชาย กับลูกชายคนที่สามเสียชีวิตไป..อาม่านั้นยิ่งรังเกียจคนบ้านสาม ที่ทั้งบ้านมีแต่หญิงวัยกลางคนผู้อ่อนปวกเปียก กับเด็กอีกสามคน หมดเปลืองค่าข้าว ค่าหยูกยา..ในใจคนอคติลืมคิดไปว่า..สะใภ้สามเองรับหน้าที่ทำงานครัว ทำงานบ้านทั้งหลัง..ส่วนคนเป็นหลานแทบจะเป็นเบ๊ให้คนทั้งบ้านไปแล้ว..แถมยังเป็นเบ๊ที่ไม่เคยได้รับรายได้แม้แต่สลึงเดียว ในขณะที่เหลนน้อยทั้งสองคนก็ไม่ได้วิ่งเล่นเหมือนเด็กทั่วไป.. 'หลงหลง' เด็กผู้ชายคนโตอายุห้าขวบมีหน้าที่รดน้ำผักหลังบ้าน เอากระโถนเหล่าม่าไปทิ้งทุกเช้า ช่วยงานคนเป็นย่าทำงานบ้าน แม้แต่ลั่วลั่วอายุเพียงสองขวบกว่ายังช่วยหยิบจับทำครัวเท่าที่ทำได้อาม่าอยู่กับอคติกับความไร้น้

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่19

    "ทำไมลื้อพูดแบบนั้นละ อาจินจิน...อั๊วย่อมต้องคิดว่าลื้อเป็นลูก..เพียงแต่ที่อั๊วไม่อยากให้ลื้อเข้ามายุ่ง เพราะอั๊วกลัวว่าลื้อจะลำบาก..อั๊วว่าครอบครัวตระกูลหลี่ไม่พอใจแน่ ถ้ารู้ว่าลื้อพาเอาญาติโกโหติกาไปตามเกาะคุณชายซาน"น้ำเสียงรันทดไม่สบายใจของหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ส่งผลให้ดวงตาคมคู่สวยโรยแสงลงครู่หนึ่ง...เธอรู้ม๊าใหญ่เป็นคนอ่อนแอ..เธอเกลียดความอ่อนแอตรงนี้..แต่เธอก็รักความอ่อนโยนที่ม๊ามี"ม๊ารู้มั้ย..คำว่าครอบครัวคืออะไร?""...""ครอบครัวไม่ได้หมายความว่าอยู่กันเพียงแค่ช่วงเวลาที่มีความสุข แต่มันหมายถึงมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน..ม๊าจะให้อั๊วปล่อยม๊ากับน้องชายแท้ๆ แล้วก็หลานๆ ลูกเฮียคังให้อยู่แบบอดๆ ยากๆ แต่ตัวเองอยู่สุขสบายอย่างนั้นหรือ?""...""คนอื่นอาจจะทำได้ แต่อั๊วทำไม่ได้"น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ของลูกสาว ส่งผลให้คนอายุมากกว่าน้ำตาคลอ มือเล็กหยาบกระด้างจากการทำงานหนักลูบแขนเรียวสวยของหญิงสาวตรงหน้า ดวงตาสองคู่สบกัน..คู่หนึ่งมีความมุ่งมั่นตั้งใจ อีกคู่หนึ่งเต็มไปด้วยความลังเล..จนคนเป็นลูกร้องขอ"เชื่อใจได้มั้ยคะ? อั๊วขอให้ม๊าเชื่อใจอั๊ว..อั๊วไม่มีวันพาครอบครัวของเราต้องตกระกำลำบ

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่20

    ณ ตึกแถวที่เป็นเรือนหอจินเยว่ไขประตูเปิดนำแก๊งครอบครัวเข้าบ้าน ก่อนจะออกคำสั่งให้อึ่มแช พาเด็กๆ ไปพักที่ห้องว่างอีกห้องบนชั้นสองของตัวบ้าน ในขณะที่หญิงสาวเองรั้งแขนคนเป็นแม่เลี้ยงให้มานั่งคุยกันก่อนบรรยากาศตรงโต๊ะกลมกลางบ้านเต็มไปด้วยความเงียบ มือเรียวสวยรินน้ำชาพร้อมเลื่อนให้หญิงวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนจะรินให้ตัวเอง..ดวงตาคมคู่สวยหลุบลงอ่านอารมณ์ไม่ออก ในขณะที่ซุนเหยียนเองกับเริ่มกระสับกระส่ายเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัด..ช่วงระยะเวลาที่พากันเดินตามตรอกจนถึงบ้าน..ความทรงจำสำคัญบางอย่างของร่างเดิมเริ่มกลับคืนมาเธอจำได้ว่าก่อนอาปาเสีย..อาปาเองมีเงินเก็บอยู่ก้อนหนึ่ง...พ่อแท้ๆ ของเธอนั้นเป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าประหยัด...เงินทุกบาททุกสตางค์ส่วนหนึ่งให้มารดา ส่วนหนึ่งให้ภรรยาเก็บไว้ใช้จ่าย และมีอีกก้อนที่จัดสรรปันส่วนให้ลูกๆ ทั้งสี่คน ถึงบิดาของเธอจะขึ้นชื่อว่ารักลูกสาวคนเดียวที่เกิดกับเมียคนไทยมากที่สุด..แต่เรื่องเงินๆ ทองๆ นั้นท่านยุติธรรมไม่น้อย เพราะฉะนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่หลังอาปาเสีย ชีวิตลูกเมียจะจนหนทางถึงกับขนาดใส่เสื้อผ้าเก่าๆ อดๆ อยากๆ"ม๊าใหญ่...ฉันมีเรื่องจะถาม"หญิงสาวตัดสินใ

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่21

    ส่วนลูกเลี้ยงคนสวยเพียงแต่ลูบถ้วยชาแผ่วเบาอย่างคนใช้สมาธิ เสียงหวานใสราบเรียบ"ม๊ารู้มั้ย สิ่งที่ม๊าทำ..มันคือสิ่งที่แย่มาก..การที่เป็นเด็กผู้ชายไม่ต้องได้รับการศึกษาก็ได้ยังงั้นเหรอ? ม๊าเอาความคิดบ้าๆ นี้มาจากไหน..ม๊ารู้มั้ย..การศึกษาในยุคสมัยนี้สำคัญมากแค่ไหน..มันสำคัญขนาดที่ว่า เปลี่ยนให้คนชั้นล่างของสังคม เป็นคนชั้นกลางของสังคมได้..ม๊ากำลังตัดอนาคตน้องชายอั้วอยู่..และที่น่าเจ็บปวดที่สุดคืออะไรรู้มั้ย?""...""เงินที่ม๊ายกให้เจ่เจ้เซียงเซียง ม๊าไม่มีสิทธิ์ตรงนั้นแม้แต่สลึงเดียว...เพราะมันเป็นเงินที่อั๊วตั้งใจเก็บให้น้องชายได้เรียนหนังสือ มันเป็นเงินที่อาปาแบ่งสันปันส่วนให้ลูกๆ ทุกคน..ที่สำคัญเจ่เจ้เซียงเซียงไม่มีสิทธิ์ในการมายุ่งกับเงินของน้อง..สิ่งที่เจ้ทำมันไม่ต่างจากการขโมยเลยแม้แต่น้อย แล้วการที่เจ้ตัดสินใจแต่งงานไปทางเหนือ..แทนที่จะแต่งงานกับคนในเมืองก็เป็นการตัดสินใจของเจ้เอง..ทำไมคนอื่นต้องมารับผิดชอบความทุกข์ยากลำบากด้วยเล่า...เจ่เจ้เซียงเซียงเลือกของเจ้เอง!""ม๊า..ม๊า"คนอายุมากกว่ากระอึกกระอัก...อาจเพราะชีวิตถูกหล่อหลอมมาด้วยหน้าที่ และคุณธรรมจรรยาหญิง...ยิ่งมีลูกเลี้ยง ยิ

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่22

    ตอนสองศรีพี่น้องเดินกลับมาถึงตึกแถวที่เป็นเรือนหอ ซุนเหยียนผู้เป็นมารดากำลังก้มหน้าก้มตาร้องไห้หลังจากหญิงวัยกลางคนนั่งทบทวนสิ่งที่ลูกเลี้ยงพูดมา..ไม่มีคำไหนเลยที่คนเป็นลูกจะพูดผิด..อารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์แม่ตอนนี้เต็มไปด้วยความสำนึกผิด..เจ็บปวดเธออ่อนแอขี้ขลาดจนเกินไป..เงินที่สามีทิ้งไว้ให้ก็เก็บรักษามันไว้ไม่ได้...เงินที่ต้องใช้สำหรับส่งเสียบุตรชายให้ได้รับการศึกษา ก็ยังมอบให้บุตรสาว...ทั้งที่ความตั้งใจของเจ้าของเงินคือการที่ให้เฟยเทียนได้เรียนหนังสือ..เธอเป็นแม่ที่แย่มากใช่มั้ย? ดังนั้นตอนลูกชายคนเล็กวัยสิบขวบเดินเข้าบ้านมา...ร่างผอมแห้งผู้ยอมอดให้ลูกให้หลานได้กินอิ่ม..รีบวิ่งเข้ามากอดร่างเล็กนั้นทันที..มือผอมแห้งลูบใบหน้าของเด็กชายวัยสิบขวบ..ใช่..ลูกชายของเธอพึ่งอายุเพียงเท่านี้..เป็นเธอที่ทำร้ายลูกชายเองดวงตาแดงก่ำปวดร้าว..ของผู้หญิงที่มีสถานะเป็นแม่..ส่งผลให้เฟยเทียนปวดใจตามไปด้วย"ม๊า...ม๊า...ขอโทษ...ม๊าขอโทษนะอาเทียน..ม๊าผิดไปแล้วจริงๆ"น้ำเสียงแหบแห้งของซุนเหยียนสะอื้นไห้ในอก เล่นเอาคนเป็นลูกใจอ่อนยวบ..อ้อมกอดของแม่อบอุ่นเสมอ...นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ม๊าไม่ได้กอดเขา..แขนเล็ก

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่23

    เช้าวันใหม่ ครอบครัวตระกูลสามผู้ซึ่งย้ายมาใหม่ ต่างคนต่างก็ตื่นก่อนฟ้าสาง..โดยเฉพาะซุนเหยียนที่ตื่นตั้งแต่ฟ้ายังมืด...ซึ่งเจ้าหล่อนมีความตั้งใจว่า..จะตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ทุกคนในบ้านทาน แต่ถึงยังไงเธอก็ยังตื่นไม่ทันลูกเลี้ยงคนสวยในครัวร่างเพรียวระหงกำลังยืนโขลกรากผักชีด้วยท่าทางทะมัดทะแมง เล่นเอาผู้สูงวัยกว่าชะงักงันไป..จินเยว่เมื่อเห็นคนที่เข้ามาคือม๊าใหญ่..เธอจึงส่งยิ้มหวานไปให้ ก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี..ส่วนมือไม้คล่องแคล่วกับงานครัวดูแปลกตาเป็นที่สุด“เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ยคะ ฟูกอาจจะเก่าและเล็กไปหน่อย..เดี๋ยววันนี้บ่ายๆ จินจินพาไปหาซื้อให้ใหม่นะคะ”“ไม่เป็นไรลูก...ลื้ออย่าหมดเปลืองเงินทองเลย..ม๊ากับเด็กๆ อยู่ได้”คนเป็นแม่รีบปฏิเสธด้วยความเกรงใจทันที ดวงตาชั้นเดียวแลหางานที่พอจะทำได้.. ก่อนร่างผอมบางกระฉับกระเฉงจะเดินมายืนดูลูกเลี้ยงคนสวย“ไม่หมดเปลืองหรอกค่ะ แค่ฟูกนอนกับผ้าห่มไม่กี่ผืนจะราคาซะเท่าไรเชียว”ไอ้ต้าวคนสวยเสริม..ก่อนจะนำส่วนผสมที่เตรียมไว้มาคลุกกับเนื้อหมู..เดิมทีซุนเหยียนเตรียมปฏิเสธอีกรอบ..แต่พอนึกถึงหลานๆ ทั้งสองกับลูกชายที่นอนคุดตัวเบียดกันบนฟูกเล็กๆ ก

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่24

    จวบจนช่วงบ่ายจินเยว่ทำบัญชีเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวจึงพาม๊าใหญ่ น้องชาย อึ่มแช และเจ้าก้อนแป้งทั้งสองไปซื้อของที่ตลาด สองไม้สองมือของคนในบ้านมีผ้าหลายพับ นมสำหรับเด็กๆ ฟูกนอน และผ้าห่ม "จินจิน ม๊าว่าพอก่อนมั้ยลูก"คนเป็นแม่เอ่ยทัก เมื่อคนเป็นลูกเลี้ยงกำลังเลือกรองเท้าหน้าร้านแผงลอยแห่งหนึ่ง ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์กวาดตาดู ก่อนจะได้รองเท้าให้คนในครอบครัวคนละคู่...แม้แต่อึ่มแช..ผู้เป็นพี่เลี้ยงสูงวัยปฏิเสธทันที"ไม่ต้องซื้อให้อึ่มหรอกคุณหนูจินจิน อึ่มเกรงใจ""ไม่เป็นไรค่ะ อึ่มแชจะได้วิ่งตามหลงหลง กับลั่วลั่วทันยังไงละคะ"น้ำเสียงหวานอารมณ์ดีของคุณหนู ส่งผลให้ผู้สูงวัยยิ้มแก้มปริ เจ้าก้อนแป้ง 'ลั่วลั่ว' พอได้ยินชื่อของตัวเองก็รีบวิ่งเข้ามาเกาะแข้งเกาะขา พร้อมช้อนดวงตากลมโตกะพริบมองไร้เดียงสาออดอ้อน "อุ้ม...โกวจินอุ้มลั่วลั่วหน่อยค่ะ"เด็กหญิงรั่วซียกแขนน้อยสองข้างขึ้น..กิริยาน่ารักนักหนาเล่นเอาคนเป็นอาใจละลาย..ร่างเพรียวระหงย่อตัวก่อนจะอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอก..ใบหน้าเล็กๆ ในวัยเต๊าะแตะซุกหน้าไปมาศีรษะเล็กๆ ส่ายดุ๊กดิ๊ก..ตัวคุณอาทั้งหอมทั้งอบอุ่น"โกวจิน...ชวย"เสียงเล็กๆ พยายามพูดอะไรบางอย่าง เม

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08
  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่25

    คิดได้ดังนั้น หญิงสาวผู้มีสถานะพี่เป็นพี่สามี ก็เดินจูงมือสหายรุ่นน้อง หน้าตาน่ารักหมดจด...ดวงตาเรียวเล็กของหญิงสาวถูกกรีดเป็นเส้นหวัดขึ้น..ใบหน้าของหญิงสาวทั้งสองถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเป๊ะปัง ซึ่งตอนหลังจินเยว่มารู้ว่าคนที่มากับหลี่หนิงเหอ ก็คือญาติผู้พี่ผู้น้องของเธอเอง..เจ้าหล่อนคนนั้นเป็นลูกสาวของสะใภ้ใหญ่ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเธอ ชื่อว่าโยว่เจียวเมื่อจินเยว่แลเห็นพี่สามีที่เคยกระทบกระทั่ง ตั้งแต่วันแรกที่ข้ามภพมา...แม่ค้าคนสวยเลือกจะส่งยิ้มไปให้ก่อนเพราะสำนึกได้ว่ายังไงเขาก็เป็นพี่สามี แต่คนอายุมากกว่าที่ตั้งเป้าว่าจะมาหาเรื่องกับเลือกที่จะเบ้หน้าใส่...เล่นเอาหญิงสาวหุบยิ้มแทบไม่ทันเอาเถอะ...สำหรับเธอแล้วคบได้ก็คบ..ใช่ว่าเธอจะแคร์ คิดได้ดังนั้น ไอ้ต้าวคนสวยก็จัดแจงตักโจ๊กใส่ถ้วย..ก่อนจะยื่นให้เฟยเทียนที่รอรับไปเสิร์ฟลูกค้าอยู่ไม่ห่าง...สีหน้าของเด็กชายติดจะกังวล ดวงตาชั้นเดียวชี้ขึ้นเหลือบมองลูกพี่ลูกน้องสาวเป็นระยะ...ใครๆ ต่างก็รู้ว่าเจ่เจ้จินจิน นั้นไม่ถูกกับเจ่เจ้เจียวเจียว...เจอหน้ากันทีไรด่าทอกันเสมอ"เจียวเจียว ลื้อเห็นตัวล้างผลาญแถวนี้บ้างมั้ย?""เจ้หมวยหมายถึง

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-08

Bab terbaru

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทพิเศษ2

    ณ มหาวิทยาลัย J ชื่อดังระดับต้นๆ ของประเทศหลังตึกคณะบริหารธุรกิจ...หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังยืนรอชายหนุ่มทายาทของตระกูลดังอย่างใจจดใจจ่อ...ท่าทางกระสับกระส่ายพาลให้เพื่อนสาวที่มาด้วยสองคนหัวเราะคึกคัก "ยัยซีลีนเธอจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นยะ ทำเหมือนไม่เคยอ่อยผู้ไปได้"เพื่อนที่มาด้วยกันแซวเมื่อเห็นดาวคณะนิเทศกระสับกระส่ายใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสมัยนิยมถูกแต่งแต้มเป๊ะปัง จนหนุ่มๆ พากันเหลียวหลังมองด้วยความชื่นชม...นอกจากหน้าตาที่ดีเลิศ โปรไฟล์เจ้าหล่อนก็แสนจะไม่ธรรมดา..เพราะเป็นถึงลูกสาวบริษัทรับเหมารายใหญ่ระดับประเทศ คนที่มาจีบมีตั้งแต่ลูกเศรษฐีด้วยกัน ไปจนนักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่ง...แต่ชายที่หญิงสาวตกหลุมรักดันเป็นชายหนุ่มสุดหล่อแสนเย็นชาของคณะบริหาร"คีรีมาทางนั้นแล้วยัยซีลีน"เพื่อนอีกคนรีบสะกิด เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าราวกับหลุดมาจากนิยายจีน..ที่ตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยติดจะเย็นชาเล็กน้อย..ยิ่งสายตาคมกริบที่กวาดมองยิ่งพาให้หัวใจไฮโซสาวหวั่นไหวร่างอวบอิ่มรีบเดินเข้าไปตรงหน้าตามแรงผลักของคนเป็นเพื่อน"สวัสดีคีรี"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น พร้อมช้อนดวงตากลมโตขึ้นมอง...ชายหนุ่มเพียงหรี่ต

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทพิเศษ1

    ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อนณ MMMO international schoolเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปีศึกษาปีที่สี่ผู้มีฐานะเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนเอกชนอันดับหนึ่งของประเทศ..ซึ่งเวลานี้กำลังนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่บริเวณหน้าโถงประชุมของโรงเรียน ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบูดบึ้ง..นัยน์ตาคมกริบกวาดมองหมู่คนที่ผ่านไปผ่านมา..คล้ายกับกำลังใครสักคนอยู่...รุ่นพี่รุ่นน้องผู้หญิงเมื่อสบสายตาเข้าก็แทบเป็นลม..บรรยากาศเย็นชาน่าหลงใหลไม่ได้ทำให้ความนิยมในตัวเด็กหนุ่มน้อยลงเลยไม่ถ้าในโรงเรียนหรือมหาลัยวิทยาลัยมีเดือนคณะ นายคีรี สิริวงษ์ชัย ย่อมเหนือเมนขึ้นไปอีกขั้นแน่ละ ทั้งรูปร่างหน้าตา..รวมถึงฐานะวงศ์ตระกูลที่จัดอยู่ในหนึ่งกลุ่มลูกหลานผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ...รวมถึงผลการเรียนอันดับหนึ่งของสายชั้น เมื่อขึ้นเวทีร้องเพลงเสียงก็เพราะเป็นหนักหนา..ต้องเรียกว่า hot ยิ่งกว่า hotดังนั้นตั้งแต่เกิดมาใครๆ ล้วนต่างประจบสอพลอ เชิดชูบูชา ถ้าจะมีคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ก็คงไม่พ้นนางสาวดาริน กิตติวรชัยกุล เจ้าหล่อนอย่าว่าแต่ประจบเอาใจเขาเลย วันๆ มีแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้าอีกทั้งวันนี้ยัยตัวร้ายยังหลอกให้เขามารอหน้าโถงประชุมใหญ่ได้ครึ่งค่อนชั่วโมง ทั้งๆ

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่81 จบ

    รถสปอร์ตคันหรูยังวิ่งไปตามทางที่คุ้นเคย..เพียงแต่รอบนี้หญิงสาวสายซิ่งกับขับรถด้วยความไวที่ช้าลงกว่าปกติ หลังคารถเปิดประทุนถูกเปิดออก..สายลมยามดึกปะทะหน้าพาให้อารมณ์ดีไม่น้อย..ผมดำสลวยที่เริ่มยาวถูกมัดรวบง่ายๆ ไว้ด้านหลัง น่าแปลกปกติอดีตคู่หมั้นคนสวยจะตัดมันเสียสั้นกุด เพราะเจ้าหล่อนติดนิสัยขี้รำคาญจวบจนรถหรูจอดสนิทตรงลานจอดรถสะพานขึ้น p มันคือสถานที่...ที่หญิงสาวมาทุกครั้งเวลาไม่สบายใจ หรือเวลาที่เขารู้สึกแย่..เธอจะยืนอยู่บนข้างๆ หันมามองหน้าเขา พร้อมเอียงหัวรับฟังเล็กน้อย..แล้วก็ปล่อยเขาพูดไป..แม้จะไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่แค่เธอยืนอยู่ตรงนั้น แค่รับฟัง..มันก็ทำให้เขามีความสุข เวลานี้ก็เช่นกัน..ร่างเพรียวระหงยังยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักเหม่อมองออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ประจำประเทศ ใบหน้าด้านข้างของเธอยังงดงามราวกับรูปสลัก..ริมฝีปากที่ถูกเคลือบด้วยสีแดงจัดเหมือนสีเสื้อผยอเล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผินตากลับมามองเขา..เราต่างก็รู้ถึงนัยยะเดียวกัน..เขารู้ว่าเธอจดจำได้..และอะไรบางอย่างในดวงตาเขาก็บ่งบอกว่าเขาจดจำได้เช่นกัน“นายคีรี”“ว่ายังไงนางสาวดาริน”คำเรียกขานที่ชอบใช้แท

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่80

    "หมายความว่ายังไงคะ!!!"คำตอบของคนเป็นพ่อ ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ...หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลง..ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ป๊ะป๋าก็หมายความตามนั้น ป๊ะป๋าเป็นคนขอถอนหมั้นเอง""อ้าว ได้ยังไงคะ แล้วแบบนี้นายคีรีไม่เสียใจแย่เหรอ""ถ้านายคีรีจะเสียใจก็เป็นปัญหาของนายคีรีซิ เกี่ยวอะไรกับบ้านเราด้วยล่ะแค่วันนั้นขับรถพาอายไปลงเขา...ป๋าก็แทบจะฆ่ามันทิ้งแล้ว..ถอนหมั้นๆ ไปก็ดีแล้ว อีกอย่างหนูก็ไม่เคยชอบพันธะนี้อยู่แล้วนี่""ป๊ะป๋า!!! มันไม่ใช่ความผิดของนายคีรี วันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..นายคีรีเขาปกป้องอายด้วยซ้ำ""ไม่รู้ ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น อย่าไปพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกเลย"คนเป็นพ่อผู้หวงลูกสาวรีบตัดจบอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบมือถือมาไล่อ่านข่าว ไม่สังเกตสีหน้าซีดเซียวของคนเป็นลูกแม้แต่นิด'เผด็จการชะมัด..เผด็จการเหมือนใครกันนะ ก็เหมือนตัวเธอนะซิ!!'เมื่อออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์คนป่วยเริ่มอาการดีขึ้น...อีกทั้งได้สรุปในใจอีกหลายอย่าง ดังนั้นไอ้คนที่ไม่ชอบออกงานเลี้ยงสังคมหรูหราก็กลับมาออก...เพื่อจะเห็นหน้าใครบางคนและยังสามารถใช้เหตุผลประมาณว่า 'บังเอิญเจอกัน เลยไ

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่79

    เมื่อคนเป็นพี่กลับบ้านมาแล้วพบน้องชายทำหน้าเครียด ในมือของเขามีสมุดเบิกถอนสมุนไพร ส่งผลให้คนมีชนักติดหลังเสียววาบในใจ...ดวงตาคมกริบหรี่มอง พร้อมโยนสมุดในมือลงบนโต๊ะ"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?""...""ทำไมเจ้ทำแบบนี้ เจ้ทำมันลงไปได้ยังไง""ลื้อมันบ้าอาซาน อีฮวงนั้งไม่สมควรให้กำเนิดลูกหลานตระกูลหลี่!!""คนที่ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คือเจ้ต่างหาก ส่วนจินจินเธอดีเกินกว่าผู้หญิงหลงท่ก สันดานเลวอย่างเจ้มาก""อาซาน นี้ลื้อ นี้ลื้อด่าอั๊ว""เออ อั๊วด่าเจ้นี้แหละ เรื่องนี้มันไม่จบแน่ เจ้เตรียมใจไว้ได้เลย"คนเป็นน้องพูดพร้อมกับเก็บสมุดเบิกจ่ายสมุนไพรติดมือไปด้วย เล่นเอาพี่สาวเหงื่อตก แต่หล่อนรู้น้องชายนั้นแสนดีขี้ใจอ่อนมากแค่ไหน...อีกอย่างจินเยว่ก็เสียไปหลายปีแล้ว...ไหนเลยจะมาเอาผิดเธอได้แต่ไอ้คนใจดีมาตลอดชีวิต กับเลือกนำเรื่องไปฟ้องอาปามู่เฉิน กับอาม๊าด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนยุติธรรม...เมื่อบุพการีรับรู้เรื่องทุกอย่างก็ถึงกับตกใจ...เพราะสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก มันไม่ต่างทำจากการทำร้ายสายเลือดครอบครัวตระกูลหลี่ดังนั้นตอนหลี่หนิงเกอเดินเข้าห้องทำงานของอาปามู่เฉิน

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่78

    ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่77

    ชาตินี้น้องตามพี่มา ชาติหน้าพี่ยาตามน้องไปความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินทั้งแก่นกระดูก ลามไปยังเนื้อหนังมังสาทุกส่วนก่อนสติสุดท้ายจบลง..ร่างเพรียวระหงสะดุ้งตกใจตื่น..น้ำตาหยดใสไหลลงจากหางตาทั้งสองข้าง..เสียงสะอื้นไห้เจ็บปวด..ก่อนดวงตาดำคู่สวยจะจับโฟกัสทุกอย่างได้..มือเรียวเล็กข้างซ้ายร้อนชื้น..คนที่กุมมือไว้ไม่ปล่อย...ไม่ใช่ใครที่ไหน คือนายคีรี ผู้ที่ทั้งชีวิตไม่เคยปล่อยมือเธอเลยสักครั้งในอดีตวันที่เธอตื่นฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งแรก...ความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างจากตอนนี้แม้แต่น้อย..แต่สิ่งที่ต่างมีเพียงแค่ว่า..เธอจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้...มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดเคียดแค้นที่เกาะกินจิตวิญญาณ.. เธอเกลียดผู้ชายคนนั้นจับใจแต่ครั้งนี้นั้นแตกต่าง..ดารินในวัยสิบสามขวบ ยังคงไร้เดียงสาในเรื่องความรัก กับนางสาวจินเยว่ในวัยยี่สิบผู้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างปล่อยปละละเลย และยึดติด รวมถึงดารินหรือจินเยว่ในปัจจุบันที่ทะลุเข้าไปในอดีตเหตุการณ์เดียวกัน...แต่ความเข้าใจต่างกันในครั้งหนึ่งเธอเคยคิดแค่ว่า..ทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อทุ่มเทไป ย่อมสมควรได้คืนกลับมา..มีแต่คำถามว่าทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่ตามใจเธอ...เธอเป็นเม

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่76

    ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่75

    ตกเย็นวันนี้โชคดีที่เคลียงานได้เร็ว หญิงสาวจึงได้กลับบ้านก่อน เธอลงมือเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง เมนูวันนี้เป็นอาหารไทยง่ายๆ อย่างต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดโป้ยเซียง และไก่กรอบชุบแป้งทอด โดยไม่คิดว่าจะมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ บุกขึ้นมาถึงบ้าน...คุณนายเหวินผู้เป็นแม่สามี จูงลูกสาวคนเดียวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ด้านหลังเองมีเด็กในบ้านเดินตามมาด้วย“สวัสดีค่ะ ม๊า มาได้ยังไงคะ”“จินจิน อาซานกลับมาหรือยัง อั๊วมีเรื่องจะคุยกับอี”แม่สามีตั้งคำถามขึ้นมาแทน“น่าจะใกล้แล้วนะคะ ม๊านั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจินจินชงชามาให้”เจ้าของบ้านเชื้อเชิญ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว ชงชารสโปรดให้ด้วยความใส่ใจ แต่พอออกมาต้องประหลาดใจ นอกจากแม่สามีที่นั่งรอ ยังมีซุนเหยียนแม่เลี้ยงที่นั่งงงๆ อยู่ด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ส่วนใหญ่ม๊ามักจะดูแลอาบน้ำ ป้อนข้าวหลานอยู่ตึกด้านข้าง“อ้าว ม๊าใหญ่ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”“พอดีหนิงเกอไปตามม๊ามา..ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร” คำตอบของคนเป็นแม่เลี้ยง คล้ายสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ ‘ผิดปกติ’ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง ก่อนจะเลือกเก้าอี้ตัวข้างๆ แม่สามี..บุคลิกหลังตรง งามสง่า..บรรยากาศสงบนิ่งเป็นนักหนา

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status